γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Ας αναλάβουν μόνοι τους οι πρόεδροι τις ομάδες που οι ίδιοι δημιουργούν, φτιάχνουν, αγοράζουν (πείτε το όπως θέλετε). Ούτως ή άλλως, με τον κάθε προπονητή το ένα τους μυρίζει, το άλλο τους… βρωμάει!
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Παρατηρούμε τη νέα μόδα με τις απολύσεις προπονητών από ομάδες που έχουν υψηλούς στόχους και ακόμα αναρωτιόμαστε που βαδίζει ο περίφημος σχεδιασμός, ο οποίος καταγράφηκε μήνες πριν. Προφανώς πήγε περίπατο αν αποφασίζεις να αλλάξεις πράγματα 1,5 μήνα πριν από το «καυτό» φινάλε των υποχρεώσεών σου. Προ ημερών έγραψε ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στη… διπλανή στήλη του για «το τελευταίο αποτέλεσμα που καθορίζει το πόσο καλός είναι ένας κόουτς». Τόσο… βιαστικοί έχουν γίνει όλοι.
Δεχόμαστε ότι ο κόσμος ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα. Αυτή είναι η «δουλειά» του, ειδικά στα μεγάλα κλαμπ. Φυσικά ο καθένας είναι «ρομαντικός» και μπορεί να υποστηρίζει τον σύλλογο με τον οποίο μεγάλωσε, ανεξαρτήτως νικών ή ηττών. Οι οπαδοί ίσως και να έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα πλέον, αναφορικά με τον… διωγμό ενός προπονητή. Τα λαϊκά δικαστήρια έξω από ένα προπονητικό κέντρο, το… ντου στις κατοικίες των «τιμονιέρηδων». Πάνε αυτά. Παλιές καλές (προφανώς κακές) εποχές. Το ρόλο του… Δικαστή ανέλαβαν πλέον οι διοικήσεις, ίσως ακόμα και οι ποδοσφαιριστές, αν κρίνουμε από την περίπτωση της Μπάγερν.
Το χρήμα κινεί τα νήματα. Φέρνει παιχταράδες, σπάει συμβόλαια, δημιουργεί ιδιαίτερα ρόστερ. Πλέον, «πληρώνει» και με το παραπάνω τις ρήτρες των προπονητών. Στα 25 εκατ. ευρώ η ελευθέρας του Γιούλιαν Νάγκελσμαν από Λειψία σε Μπάγερν. Στα 21 εκατ. ευρώ για να πάρει η Τσέλσι το «πράσινο φως» από την Μπράιτον, ώστε να «κλείσει» τον Γκρέιαμ Πότερ. Φυσιολογικό όσο ανεβαίνει το κόστος, να βρίσκονται στα ύψη και οι απαιτήσεις προς τους προπονητές. Μπάγερν και Τσέλσι λογάριασαν – κυριολεκτικά – λάθος, το ίδιο μάλλον και οι ίδιοι οι εκλέκτορες. Ο 35χρονος Νάγκελσμαν κατάλαβε ότι τα αποδυτήρια του Μονάχου δεν είναι παιδική χαρά, ενώ ο Πότερ θεώρησε ότι το ειδυλλιακό Μπράιτον είναι το ίδιο και αυτό με το κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Αμ δε…
Οι πρόεδροι, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι… χομπίστες με το ποδόσφαιρο, αρέσκονται να παίζουν με το χρήμα. Δεν τους είναι και τίποτα. Αλλά θέλουν αποτελέσματα. Ο Μίτσελ, για να έρθουμε και στα δικά μας, δεν τα έφερε με τον τρόπο που θα ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι». Η επένδυση έγινε, το οικονομικό κομμάτι «πόνεσε» και φέτος στον Ολυμπιακό, εντούτοις οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών έδειξαν ακριβώς το στοιχείο που παρατηρούμε. Υπομονή δεν υφίσταται, τα μακροχρόνια σχέδια πηγαίνουν περίπατο (βλέπε συμβόλαια έως το 2025 ή και ’26) και όλα είναι εφήμερα.
Η επένδυση κοστίζει. Κι’ όμως δίνεται και μοιράζεται ασυστόλως. Παντού. Σε ποδοσφαιριστές, σε προπονητές. «Υποτίθεται» μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείς μία ικανή ομάδα. Οι βασικοί, όμως, κανόνες του ποδοσφαίρου (και κάθε ομαδικού αθλήματος) αναφέρουν ότι ο χρόνος θα δείξει αν το εκάστοτε κλαμπ θα πατήσει κορυφή, θα αναρριχηθεί βήμα-βήμα προς το Έβερεστ. Σπασμωδικές κινήσεις ωθούν τους «άρχοντες» των συλλόγων να προβούν στην κλασική κίνηση. Ο προπονητής θα την… πληρώσει, όχι το ρόστερ. Η Στουτγκάρδη είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα στη Γερμανία, οι Εσπανιόλ και Βαγιαδολίδ στην Ισπανία επίσης. Αλλά εκεί δεν μιλάμε για πακτωλό χρημάτων που δαπανήθηκαν και έπεσαν έξω οι σύλλογοι. Εκεί η κίνηση αποσκοπεί σε ένα ηλεκτροσόκ, μήπως και καταφέρουν να αποσοβήσουν το μοιραίο. Αυτό είναι θεμιτό. Μερικές φορές πετυχαίνει, άλλες όχι. Τουλάχιστον προσπάθησες…
Στους διεκδικητές του τίτλου, οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν χρόνο, σύνεση και ψυχραιμία. Οι ισχυροί άνδρες αυτών τη διαθέτουν στον πιο ελάχιστο βαθμό. Εξ’ ου και το ρεκόρ απολύσεων στην Premier League (αν και οι «μεγάλοι» απέχουν από τη νέα μόδα), οι 11 αλλαγές στην La Liga, οι μονοψήφιες (κοντά ωστόσο στο διψήφιο αριθμό) σε Bundesliga, Ligue 1 και Serie A. Στη δική μας Super League μόνο ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει έναν «καυτό» πάγκο. Τέταρτος κόουτς ο Ανιγκό. Βέβαια και εδώ φτάσαμε αισίως τις 11 απολύσεις. Στις 14 ομάδες σημειώνουμε.
Ίσως η «πίεση» να αποτελεί απλά και μία δικαιολογία. Για όλους. Ίσως ακόμα και το χρήμα να μην είναι πρωτεύον στοιχείο για τους συλλόγους. Ώρες-ώρες έχουμε την απορία «τι στο καλό θέλουν επιτέλους οι πρόεδροι από τους προπονητές τους»; Εξ’ ου και ορισμένοι που αναλαμβάνουν οι ίδιοι το τιμόνι…
www.bnsports.gr
