γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Σχετικά Άρθρα
Ο Θωμάς Μαύρος στο BN Sports για τον Παπαϊωάννου: «Αυτή την ατάκα που μου είχε πει όταν πήγα στην ΑΕΚ, δεν θα την ξεχάσω ποτέ»!
Ο Γιώργος Κούδας στο BΝ Sports για τον Παπαϊωάννου: «Μιμάκο μου να μας περιμένεις να φτιάξουμε ξανά ενδεκάδα!»
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Καθαρά ποδοσφαιρικά, τυπικά ήταν αριστεροπόδαρος αλλά δύσκολα καταλάβαινες αν είχε καλό και κακό πόδι!
Ο Μίμης ήταν ποδοσφαιρικά, πολύ μπροστά. Έκανε πράγματα πολύ μπροστά από την εποχή του. Είχε την εκπληκτική ικανότητα να μένει στον αέρα. Ήταν ισάξια αυτής του Νίκου Γκάλη και παρότι δεν είχε πολύ ύψος, οι κεφαλιές που διεκδικούσε, ακόμα και από τερματοφύλακες, μείνανε στην ιστορία!
Υπάρχει ένα γκολ που έχει βάλει κόντρα στην Ακαντέμικα Σπορτ Κλουμπ, στο ματς όπου η ΑΕΚ πέρασε στους «8» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τη σεζόν 1968/69. Υπάρχει και σχετική φωτογραφία, από τη μεθεπόμενη ημέρα του αγώνα που ειχε βάλει η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ και ας μην ήταν πολύ καθαρή, αλλά βλέπεις πώς είχε σηκωθεί και πάρει τη μπάλα από έναν ψηλό τερματοφύλακα, για την εποχή. Ήταν το γκολ που σφράγιζε την πρώτη πρόκριση ελληνικής ομαδας μετά τα Χριστούγεννα στην Ευρώπη!
Προφανώς, υπάρχει και το περίφημο γκολ του με την ΚΠΡ, όπου σηκώνεται σωστά, κόντρα σε δύο αμυντικούς απο εκείνους που ήταν το... ψωμί τους. Ένας από αυτούς, ο Φρανκ Μάκλιντοκ, τρομερά έμπειρος επί σειρά ετών νωρίτερα, αρχηγός της Άρσεναλ και «παρών» στο νταμπλ του 1971 και που ήξερε πότε να σηκωθεί για κεφαλιά! Και ο Μίμης έμεινε στον αέρα την ώρα που οι αντίπαλοι του κατέβαιναν!
Το βιβλίο με την βιογραφία του που υπογράφει ο Νίκος Κατσαρός είχε τίτλο «Ραντεβού στον αέρα» και ήταν απόλυτα πετυχημένο!
Το άλλο δείγμα του παιχνιδιού του, ήταν το φοβερό αριστερό του πόδι. Εκείνο το γκολ με την Ίντερ, το 1971, για παράδειγμα, είναι ένα από εκείνα που ευτυχώς διασώζονται σε μικρά φιλμάκια στο διαδίκτυο και μάλιστα έγχρωμο όπως είδα πρόσφατα!
Ικανότατος ήταν, παράλληλα, στο να μοιράζει και να φτιάχνει παιχνίδι. Υπάρχουν αρκετές υπέροχες μπαλιές του, ειδικά περίπου στο κλείσιμο της καριέρας του, προς τον Μαύρο και τον Μπάγεβιτς
Σπανίως εμφανιζόταν σε κοινωνικές εκδηλώσεις ή και να εμφανιζόταν, δεν μιλούσε. Το 2011, όμως, είχε έρθει στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Της Κυριακής τα είδωλα» και είχε μιλήσει και το θεωρώ παράσημο που με ανέφερε ως «ο φίλος μου ο Χρηστάκης».
Σε μία από εκείνες τις πάμπολλες συζητήσεις μας, είχε αναφερθεί αναλυτικά στο πώς τον έπεισε ο Φράντισεκ Φάντρονκ το 1974 να μείνει στην ΑΕΚ, καθώς είχε αποφασίσει να φύγει μετά από δύο πολύ κακές σεζόν για τον σύλλογο και να πάει στις ΗΠΑ, να συγκεντρώσει κάποια χρήματα και να αποσυρθεί.
Ο Μπάρλος ήθελε να του δώσει αυτήν την ευκαιρία, αλλά πρώτα του ζήτησε να μιλήσει με τον Φάντρονκ, καινούργιο προπονητή της ΑΕΚ τότε και τεράστια ποδοσφαιρική φυσιογνωμία, αφού μαζί με τον Ρίνους Μίχελς είχαν δημιουργήσει εκείνη την υπέροχη Εθνική Ολλανδίας που μάγεψε με αρχηγό τον Γιόχαν Κρόιφ.
Μάλιστα, μου εξηγούσε ο Μίμης πώς τον έπεισε, ζωγραφίζοντάς του πάνω σε ένα τραπέζι σε μια χαρτοπετσέτα, πώς θα πάει πιο πίσω στο γήπεδο. Αν δεν κάνω λάθος, μου έλεγε πως ο Λάκης Νικολάου του έκανε τη μετάφραση των λεγόμενων του Φάντρονκ. «Δεν χρειάζεται να είσαι επιθετικός πια, θα παίξεις λίγο πιο πίσω και θα φτιάξουμε μία ομάδα, που θα διεκδικήσει τα πάντα και εσυ θα αντέξεις τέσσερα με πέντε χρονια».
Από το 1974 έως το 1979, «κέρδισε» αυτά τα χρόνια στην ΑΕΚ, όπως έλεγε, και με αυτήν την κίνηση, ανάμεσα στις πολλές αλλαγές που έφερε ο σπουδαίος εκείνος προπονητής, χάρισε υπέροχες στιγμές στον κόσμο, συν τη μία ακόμα χρονιά, που έπαιξε μαζί με τον Μίμη Δομάζο. Έκαναν κάποια πράγματα εκπληκτικά μέσα στο γήπεδο. Εκεί τρελαινόσουν, κι έλεγες «αν έπαιζαν δέκα χρόνια μαζί τι θα βλέπαμε;». Γιατί κακά τα ψέματα συνυπήρξαν και στην εθνική ομάδα μέλη εκείνης της απίστευτης φουρνιές που δεν μπορέσει να πάει στο Μεξικό το 1970 και να αλλάξει τη μοίρα σχεδόν όλων των ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου στην χώρα μας, αλλά τα παιχνίδια της εθνικής τότε, ήταν τρία έως πέντε όλο το χρόνο, με αποτέλεσμα λίγες φορές να τους απολαύσουμε μαζί. Στην ΑΕΚ υπό τις οδηγίες του Φερεντς Πούσκας εκείνη την μία χρόνιαμ έκαναν φοβερά πράγματα!
Ο Μίμης Παπαϊωάννου υπήρξε απόλυτα επαγγελματίας πριν τους επαγγελματίες, ωστόσο, έβγαζε μία αντίδραση όταν τον καταπίεζες, αλλά όχι στη λογική της βεντέτας. Από την άλλη, όταν ο Μπράνκο Στάνκοβιτς, για παράδειγμα, τους έκλεινε στο ξενοδοχείο από την Παρασκευή, για να παίξουν την Κυριακή, επαναστάτησε. Μιλάμε για τον προπονητή που ήρθε στην Ελλάδα το 1968 και άλλαξε όλο το σκεπτικό στο πώς γίνονται οι καλοκαιρινές προετοιμασίες και πώς οι ομάδες πρέπει να απομονώνονται πριν από παιχνίδια και είχε επιτυχίες, ωστόσο, σε κάποια πράγματα είχε κοντραριστεί και πάρα πολύ με τις βεντέτες.
Οι διηγήσεις του Μίμη ήταν υπέροχες και μου άρεσε πολύ να τον… ιντριγκάρω. Του έλεγα: «Τον Στάνκοβιτς τον έφαγες». «Τον έφαγα» μου έλεγε «γιατί ήθελε να φάει το κεφάλι του!» Αλλά ήταν και πολύ δίκαιος όταν έκανε κριτική. «Ο Στάνκοβιτς ήταν πολύ μπροστά σε θέματα τακτικής και προπόνησης. Άλλο η κόντρα μας κι άλλο η αλήθεια»
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, η ΑΕΚ του Στάνκοβιτς πήρε το πρωτάθλημα το 1971, χάρις τον Μίμη Παπαϊωάννου, που έκανε φοβερή χρονιά. Υπάρχει ένα ματς στην τελευταία αγωνιστική. ΑΕΚ - Προοδευτική 6-0, με απονομή μετά το παιχνίδι. Πάλευε για το Χρυσό Παπούτσι με τον Γιώργο Δέδε, σέντερ φορ του Πανιωνίου, μετέπειτα συμπαίκτη του στην «Ένωση». Όλοι έψαχναν τον Παπαϊωάννου εκείνη την ημέρα, δεν του έβγαινε τίποτα, αλλιώς το σκορ θα ήταν διψήφιο! Είναι κι αυτό ένα δείγμα, του πόσο αγαπητός υπήρξε από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές.
Επίσης, υπήρξαν δύο φορές που χρειάστηκε να παίξει ως τερματοφύλακας στην ΑΕΚ, και μάλιστα, στο ένα από τα δύο ήταν σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Σταδιο Καραϊσκάκη, με τον Στάνκοβιτς να παίζει από πολύ νωρίς τη θέση του. Κράτησε για περίπου μισή ώρα την εστία ανέπαφη και η ΑΕΚ νίκησε 3-2. Και πάλι το 1971, όταν έσπασε το χέρι του ο γκολκίπερ Κωνσταντινίδης και οι αλλαγές είχαν γίνει, ο Στάνκοβιτς τον έβαλε για είκοσι λεπτα και πάλι κάτω από τα δοκάρια και ούτε τότε δέχτηκε τέρμα σε ένα ματς με την Παναχαϊκή 3-0.
Ο Παπαϊωάννου ήταν αρχηγός, ήταν ηγέτης και παράλληλα, τρομερά αγαπητός στα αποδυτήρια, κάτι που δεν είναι σύνηθες. Ειδικά στο σημερινό ποδόσφαιρο.
Ήταν απόμακρος από τους δημοσιογράφους. Ήταν φίλος με λίγους, όπως ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, ο Νίκος Κατσαρός ή φυσικά ο Γιάννης Διακογιάννης, τα ονόματα δηλαδή της εποχής.
Όταν όμως τον είχα σταματήσει για κάποιες δηλώσεις ενώ ήμουνα πιτσιρίκι ακόμα έξω από το γήπεδο, αφού με κοίταξε λίγο καχύποπτα μου είπε μια δήλωση για να την έχω, αντιμετωπίζοντας ένα άγνωστο παιδί οπως εκείνους τους μεγάλους δημοσιογράφους!
Γιατί αυτος ήταν ο Μίμης Παπαϊωάννου. Δεν ήταν βεντέτα με τη λογική που μπορεί να είχαμε στο μυαλό μας. Όπως και αρκετοί εκείνης της εποχής. Ήταν παιδιά της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που μπορούσες να δεις δίπλα σου, σε ένα σουπερμάρκετ, σε μία ταβέρνα, στο κρεοπωλείο, στο μανάβικο!
www.bnsports.gr
