γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Από τη Μάιντς, έως την Ντόρτμουντ και τώρα στη Λίβερπουλ. Οι περιόδους στα τρία κλαμπ περιλάμβαναν και αρνητικές στιγμές. Ενίοτε και οδυνηρές. Ο Γιούργκεν Κλοπ κατέκτησε πολλά. Γεύτηκε, ωστόσο, και το πικρό ποτήρι της αποτυχίας. Έμαθε απ’ αυτές. Και τις εξιστορεί εδώ και χρόνια, με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Σχετικά Άρθρα
Το «μαύρο» κουτί των ηττών της Λίβερπουλ: Από τη Μπέρμιγχαμ στη Ρεάλ Μαδρίτης και από την Άρσεναλ στον… Τζακ Γκρίλις! (video)
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Η ήττα είναι άτιμο πράγμα. Φυσικά αποτελεί μέρος του παιχνιδιού, εντούτοις ο τρόπος έχει σημασία. Μεγάλη μάλιστα. Ειδικά όταν το βάρος του κλαμπ στο οποίο ανήκεις, στην ουσία δεν… επιτρέπει ολισθήματα που μένουν χαραγμένα στην ιστορία. Η Λίβερπουλ δέχτηκε την ηχηρή σφαλιάρα από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2-5 είναι ό,τι χειρότερο έχει υπάρξει στο «Άνφιλντ» σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Πίστευε κανείς ότι μία τέτοια μαύρη σελίδα, θα γραφόταν με τον Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο;
Η καταραμένη 7ετία χτυπά ξανά το καμπανάκι του Γερμανού προπονητή. Από το 2001 έως το 2008 ήταν στη Μάιντς και ήδη έναν χρόνο πριν είχε αρχίσει ο κατήφορος. Ίδιο σκηνικό και την Ντόρτμουντ, οπότε από το 2008 έως το 2015 γεύτηκε αξέχαστες στιγμές, αλλά και ένα τέλμα στο φινάλε της θητείας του. Πήγε στη Λίβερπουλ το φθινόπωρο του 2015 και το 2022 ολοκλήρωσε επτά χρόνια στους «κόκκινους». Και συνεχίζει. Η ροή βέβαια της… κακοτυχίας του, διεκόπη λόγω της πανδημίας και της προσωρινής άρσης των αγώνων. Διότι τώρα ο «Κλόπο» είναι αποφασισμένος για νέα υπέρβαση. Εξ’ ου και η ανανέωση έως το 2026.
Δεν υπάρχουν πολλά που έχουν μείνει… ανέγγιχτα από πλευράς γνώσεων περί του Γερμανού προπονητή. Γνωρίζουμε τον χαρακτήρα, τις ατάκες, τη νοοτροπία, τη θέληση, την τρέλα, την αφοσίωσή του. Σχεδόν τα πάντα δηλαδή. Η φετινή σεζόν είναι χρονιά δοκιμασίας για τον Κλοπ. Με τη Μάιντς είναι λογικό να δέχτηκε αρκετές σφαλιάρες μέσα στην αγωνιστική περίοδο. Στο Ντόρτμουντ η τελευταία διετία δεν κύλησε όπως θα το περίμενε. Στο ξεκίνημα, αλλά και τώρα, στο Λίβερπουλ οι αρνητικές στιγμές είναι περισσότερες απ’ ότι οι χαρές. Συμβαίνουν και αυτά.
Πώς τις διαχειρίζεται, όμως, ο Κλοπ αυτά τα χρόνια; Ωριμάζει φυσικά, μαθαίνει, διορθώνει, επιστρέφει. Καθημερινότητα λέγεται αυτό. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, έτσι είναι η ζωή. Είναι και εξωστρεφής ο 55χρονος προπονητής, προσωποποιεί εύκολα την… τσαντίλα όταν χάνει. Ποσώ μάλλον όταν έρχονται γερές «εκρήξεις» στα θεμέλια της ομάδας του. Αλλά έχει και τα κατάλληλα γιατροσόφια, ώστε να αντιμετωπίσει καταστάσεις.
Επί εποχής Μάιντς τόνισε κάποια στιγμή για το πώς θα διαχειριστεί μία ήττα: «θα πάω σπίτι, θα καθίσω στην πολυθρόνα μου και θα πιώ ένα κασόνι μπύρες». Ευτυχώς άλλαξε πλεύση και τις αντιμετωπίζει πλέον διαφορετικά. Ήταν μικρός τότε. Άπειρος, αυθόρμητος και απογοητεύονταν τόσο, όσο και οι ποδοσφαιριστές του.
Βελτιώθηκε βέβαια στη συνέχεια. Άφησε το αλκοόλ στην άκρη και ασχολήθηκε με… σιρόπια, τα οποία παρομοίασε με έναν χαμένο τελικό: «ως παιδί έμαθα να παίρνω τα φάρμακά μου. Δεν μου άρεσαν, αλλά με έπεισαν ότι βοηθάνε. Έτσι είναι και η ήττα σε τελικό. Αρνητική, αποτελεί, ωστόσο, ταυτόχρονα και ένα καλό φάρμακο».
Στην Ντόρτμουντ σαγήνεψε το πλήθος με το ποδόσφαιρο που παρουσίασε. Και είναι λογικό να καταλήγει ότι: «στις νίκες μπορείς να μιλήσεις για 5 εκατομμύρια πράγματα. Την απόδοση του τάδε ποδοσφαιριστή, την εικόνα του δείνα. Όταν χάνεις είναι λογικό να βγαίνουν πιο… σκουριασμένες εκφράσεις». Η αγάπη του για την Μπορούσια ήταν δεδομένη: «όλοι μας έχουμε δαγκώσει λίγο τη λαμαρίνα με την Ντόρτμουντ».
Οι αντιδράσεις του στο Λίβερπουλ δεν θα λέγαμε ότι έγιναν πιο ήπιες. Στη γερμανική τηλεόραση μετά από το 0-3 με τη Ρεάλ Μαδρίτης στον πρώτο ημιτελικό, δέχτηκε την ερώτηση: «τώρα τελείωσαν τα πάντα, έτσι;». Καταλαβαίνετε πως η απάντησή του δεν έμοιαζε με αυτήν το βράδυ της Τρίτης: «νομίζω ότι ο Κάρλο Αντσελότι θεωρεί ότι η υπόθεση πρόκριση έλαβε τέλος. Και εγώ αυτό νομίζω».
Είναι και η εικόνα, η εμφάνιση, η τωρινή νοοτροπία της Λίβερπουλ που δεν τον αφήνει να «σκάσει» από το κακό του, μετά τη συγκεκριμένη σφαλιάρα. Πιστεύω ότι ούτε οι οπαδοί των Reds διατηρούν αυτή τη στιγμή υψηλές προσδοκίες. Γνωρίζουν ότι χωρίς μεταγραφές η ομάδα είναι καταδικασμένη στη μετριότητα. Το τονίζουν όλες οι πλευρές. Από ειδικούς, μέχρι τους εμπλεκόμενους στο κλαμπ, έως τις Pub γύρω από το «Άνφιλντ». Τυχόν απόλυση Κλοπ θα ήταν ριψοκίνδυνη, ίσως και άδικη, για τα όσα πρόσφερε στο Λίβερπουλ. Δεν είναι ότι κουράστηκε, ξέμεινε από δυνάμεις, γέρασε στον πάγκο των Άγγλων.
Ίσα-ίσα, η ιστορία δείχνει ότι οι ήττες του δίνουν κίνητρο για παραπάνω βελτίωση, για έξτρα-δυνάμεις ενόψει της συνέχειας. Οι ατάκες του μετά από ήττες έμειναν επίσης την ιστορία, όπως οι πανηγυρισμοί και το χαμόγελό του. Ο Κλοπ ξέρει πως είναι να χάνει. Το έχει βιώσει στην καριέρα του και μπορεί να βγει από το τέλμα με τους «κόκκινους».
