Ο Μέσι έφτασε εκεί που προοριζόταν από τη μοίρα, στον καλύτερο τελικό που είδαμε ποτέ!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Οι εγκλωβισμένοι σε αυτήν την παρελθοντολαγνεία που ωραιοποιεί τα πάντα δυστυχώς, δεν μπορούν να απολαύσουν αυτά τα υπέροχα πράγματα που εκτυλίχθηκαν γενικά σε αυτό το Μουντιάλ μπροστά στα μάτια μας. Είδαμε τον καλύτερο τελικό όλων των εποχών, σε ένα ποδόσφαιρο που δεν έχει καμία σχέση με παλιά και απλά είναι ανώτερο σε ποιότητα και ταχύτητα με οτιδήποτε πριν από 25, 30 40, 50 χρόνια πριν!

Και εγώ λατρεύω το παρελθόν, το οποίο χρησιμοποιώ σε πολλά πράγματα και πάντα θα θυμάμαι με τον ωραιότερο τρόπο εκείνα τα πρώτα Μουντιάλ ή τους πρώτους τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών ή τα πρώτα Euro που παρακολούθησα! Αλλά τι να κάνουμε που ανά 10,15, το πολύ 20 χρόνια το ποδόσφαιρο αλλάζει πλήρως και η ίδια η εποχή το κάνει να γίνεται πιο γρήγορο, πιο όμορφο, πιο ανταγωνιστικό, με πολύ μεγαλύτερη τακτική αλλά και τεχνική ποιότητα! Κάπου μέσα στο μυαλό μας, με την ανθρώπινη φύση να είναι έτσι, έχουμε αμβλύνει όλες τις «γωνίες» του παρελθόντος και θυμόμαστε μόνο τα καλά πράγματα, ξεχνώντας δεκάδες αρνητικά! Δεν ήταν πιο όμορφες οι εποχές πριν από 20 ή 30 χρόνια ή 40 ανάλογα με την ηλικία! Απλά ήμασταν νεότεροι, το έχω πει δεκάδες φορές και εξακολουθεί κόσμος να αυτοεγκλωβίζεται σε ψευτοδιλήμματα!

Οι συζητήσεις για τους καλύτερους όλων των εποχών μπαίνουν πάντα υπό το πρίσμα και των παιδικών ματιών. Σε 30 χρόνια από τώρα, σε κάποιους σημερινούς νεαρούς, θα προσπαθεί να εξηγήσει ο τότε τριανταχρονος πως ο παίκτης που έχει ξεπεταχτεί και που κάνει φοβερή καριέρα πιθανώς είναι καλύτερος του Μέσι ή του Κριστιάνο! Και φυσικά κουβέντες για τον Μαραντόνα, τον Κρόιφ, ή ακόμα πιο πίσω τον Πελέ θα έχουν την θέση που αυτή τη στιγμή μπορεί να έχουν οι συζητήσεις για τον Μεάτσα ή τον Ζίντελαρ!

Στα πολύ υπέρ βέβαια, των σταρ του 21ου αιώνα, θα είναι η πολλή εικόνα που υπάρχει! Και σε αυτούς θα βάλω μέσα στην κουβέντα τον Ρονάλντο («Το φαινόμενο»), τον Ροναλντίνιο, τον  Ζιντάν, ή αυτούς που είναι εδώ ήδη αλλά το μέλλον τους ανήκει οπως ο Μπαπέ, και όχι μόνο τους απόλυτους πρωταγωνιστες που είναι ο Μέσι και ο Κριστιάνο. Αλλά και πάλι, όσο εικόνα και να υπάρχει στο μέλλον, πάλι αυτός που θα πρωταγωνιστεί θα έχει ξανά την εικόνα στο πλάι του και ο κόσμος της εποχής θα ζει με το τωρινό και όχι με το χθεσινό είδωλο!

Υπό όποιο πρίσμα παντως και αν το δούμε, το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ θα μείνει στην ιστορία και γιατί ήταν το πρώτο που έγινε στο μέσον μιας σεζόν και αυτό, αν και το περιμέναμε, σημαίνει πως οι παίκτες ήταν ξεκούραστοι και μας προσέφεραν πολύ καλύτερο θέαμα και κατά δεύτερο λόγο είχαμε έναν τελικό που πιθανως θα μείνει αξεπέραστος! Με έξι γκολ, με μία απόλυτη ισορροπία, με δύο σούπερ πρωταγωνιστές εκ των οποίων ο ένας πέτυχε τρία τέρματα και έφυγε ηττημένος και μεγαλες αποκρούσεις οπως εκείνη του Λιορίς στο σουτ Μέσι στο τέλος της κανονικής διάρκειας και τη φοβερή του Μαρτίνες στο τέλος της παράτασης!

Το ότι στο τέλος υπήρχαν και πέναλτι μετά από ένα ματς που δεν τέλειωσε όμως με στείρο 0-0 οπως το 1994, ούτε με ένα αρνητικό γεγονος όπως η κουτουλιά του Ζιντάν το 2006, απογείωσε και την τηλεθέαση και την αγωνία!

Στο τέλος της ημέρας όλα έρχονται και με κάποιον μαγικό τρόπο αποκτούν ισορροπία και αυτό συνέβη σε αυτήν την τεράστια καριέρα του Μέσι. Από τις 17 σεζόν που πρωταγωνιστεί, οι τρεις που θα μπορούσαν να είναι οι χειρότερες του, θα αρκούσαν για να είναι το χαϊλάιτ της καριέρας χιλιάδων άλλων ποδοσφαιριστών! Και αυτή είναι η μεγάλη του διάφορα, μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο σχετικά με οποιονδήποτε άλλο, όταν μιλάμε για καριέρες! Άλλο τα τέσσερα, άλλο τα έξι, τα οκτώ, ακόμα και τα 10 καλά χρόνια κι άλλο τα σχεδόν 18!

Στην δική τους προσωπική μονομαχία για τον κορυφαίο του 21ου αιώνα, αυτή η κατάκτηση του Μουντιάλ γέρνει την πλάστιγγα. Αλλά επαναλαμβάνω και ξαναγυρίζω σε αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από τους τίτλους και αυτό είναι η επιδραστικότητα πάνω σε αυτούς που το βιώνουν και σε εκείνους που έρχονται. Η κατάκτηση του Μουντιάλ, για τον Λιονέλ Μέσι έμοιαζε ένας προορισμός στον οποίο έφτασε έστω και σε αυτή την ηλικία, που κάνει όμως ακόμα μεγαλύτερη την επιτυχία του γιατί όλοι οι μέγιστοι  που το πέτυχαν πριν από αυτόν, δεν ήταν στα 35 τους καθοριστικοί!

Όσο για την Αργεντινή, πιθανώς αυτό το τρίτο αστέρι στη φανέλα να είναι και το πιο γλυκό αφού ήρθε με αναμονή 36 ετών! Και για την Λατινική Αμερική έβαλε τέλος στην αναμονή 20 ετών, από την Βραζιλία το 2002 στην Άπω Ανατολή στο να πάει ξανά το τρόπαιο σε εκείνη την πλευρά του πλανήτη φεύγοντας από την Ευρώπη! Μόνο που η Ευρώπη παραμένει ξεκάθαρα ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και αυτό δε χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός για να το καταλάβει!

Άφησα τελευταία την κουβέντα για το εάν τελικά ήταν καλό που έγινε το Παγκόσμιο Κύπελλο χειμώνα! Εκτός από τις γραφικότητές για το μπαλκόνι, τις πίτσες, τις μπύρες, ο κόσμος κατάλαβε κατά την διάρκεια του τουρνουά πόσο σημαντικό είναι οι σταρ να μην είναι «ξεζουμισμένοι»! Το συλλογικό ποδόσφαιρο είναι αυτό που πληρώνει τους μισθούς και είναι αυτό που απαιτεί και κατ' επέκταση εξαντλεί τους παίκτες! Όμως είτε ξανά σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν για τη χώρα τους σε αυτό το Μουντιάλ, είτε κέρδισαν είτε έχασαν, πως δεν είναι σημαντικό το ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων όπως επιμένουν μερικοί; Κάποιοι μου λένε ότι θα ανοίξει κουβέντα για να ξαναγίνει το Παγκόσμιο Κύπελλο σύντομα στο μέσον της σεζόν, αλλά προσωπικά δεν το πιστεύω και νομίζω πως θα φροντίσουν οι ομάδες για πάρα πολλά χρόνια μπροστά να μην ξανά βρεθούν σε τέτοια κατάσταση! Αυτό συνέβη και ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, και για αρκετά χρόνια από τώρα και μπροστά και μοναδικό!

www.bnsports.gr