Η είδηση πως η ιδιοκτήτρια εταιρία της Λίβερπουλ, FSG, είναι ανοιχτή σε προτάσεις είτε για εξαγορά ολόκληρου του πακέτου της ή για συμμετοχή κάποιου fund με ένα σχετικό ποσοστό εξαπλώθηκε γρήγορα όχι μόνο στο Νησί αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη! Τι μπορεί να σημαίνει αυτό και πως μπορεί να αλλάξει το τοπίο στην Αγγλία αλλά και γενικότερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο; Και κατά πόσο αυτό είναι κάτι που το επιθυμούν πραγματικά οι οπαδοί της Λίβερπουλ ή θα κολλήσουν σε αμοραλιστικής φύσης διαδικασίες σε μία εποχή άκρατου ανταγωνισμού όπου χωρίς τα μεγάλα κεφάλαια δεν μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός σε πραγματικό επίπεδο;
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η εταιρεία υπό τον Τζον Χένρι η FSG αγόρασε τη Λιβερπουλ σε ένα χρονικό σημείο το 2010 όπου ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι! Η ομάδα βρισκόταν στο χειρότερο αγωνιστικό της σημείο, έχοντας κάνει μία τραγική εκκίνηση στο πρωτάθλημα, χρωστούσε πάρα πολλά λεφτά στις τράπεζες έχοντας βάλει ενέχυρο το Άνφιλντ και οι τότε ιδιοκτήτες της οι Αμερικανοί Χικς και Τζιλέτ δεν μιλούσαν μεταξύ τους και δεν έβαζαν χρήματα στην ομάδα!
Τα χρέη έπνιγαν τον σύλλογο, δεν υπήρχε φως και τελικά εκείνη η εξαγορά αποδείχτηκε σωτηρία αφού η ομάδα άλλαξε επίπεδο με τα χρόνια ειδικά από τη στιγμή που προσλήφθηκε ο Κλοπ το 2015 και έφτασε στο σημείο να είναι πλήρως ανταγωνιστική και να κατακτά όλους τους τίτλους που είναι διαθέσιμοι. Κυρίως το πρωτάθλημα που ήταν ο μεγάλος και διακαής πόθος!
Ωστόσο κάπου βρήκε τοίχο! Απέναντι της υπάρχει μία ποδοσφαιρική μηχανή η Μάντσεστερ Σίτι με τον Πεπ Γκουαρδιόλα στον πάγκο και με ατελείωτα χρήματα από πίσω που προέρχονται από ένα κράτος! Αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούν να φέρουν οποιαδήποτε αντίσταση Αμερικάνοι ιδιοκτήτες, οι οποίοι σκέφτονται καθαρά επιχειρηματικά και όχι για να κάνουν το κομμάτι τους!
Η FSG ξέρει πως η Λίβερπουλ για να παραμείνει ανταγωνιστική πρέπει να ξοδέψει! Και αυτό την φέρνει σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι αποφάσεων!
Αν και μπορεί να είναι δελεαστικό να συμπεράνουμε ότι εξετάζεται τώρα μια στρατηγική εξόδου επειδή χρειάζονται τεράστια ποσά μετρητών και απλά δεν θέλουν να τα πληρώσουν, ένας πιο σημαντικός παράγοντας είναι ότι η αξία του συλλόγου είναι υψηλότερη από ποτέ.
Αγόρασαν την ομάδα σχεδόν τρακόσια εκατομμύρια λίρες το 2010 μαζί με τα χρέη και τις εγγυήσεις αλλά «καθάρισαν» πολύ γρήγορα και άρχισαν να φέρνουν ισορροπία περίπου από το 2013 στα ταμεία! Τώρα η αποτίμηση είναι σχεδόν τέσσερα δισεκατομμύρια λίρες, κάτι που όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος ακόμα κι αν δεν έχει την παραμικρή οικονομική εξοικείωση είναι πολύ σπουδαίο μέσα σε μια δωδεκαετία να έχεις δεκαπλασιάσει την επένδυση σου!
Τα επόμενα χρόνια μπορεί να είναι άσχημα ειδικά αν η Λίβερπουλ «εξαφανιστεί» από τον χάρτη του Champions League, τότε, με απλά λόγια, δεν θα μπορεί να βγάλει τόσα χρήματα. Αυτό επηρεάζει την αξία του συλλόγου όποτε για τον Τζον Χένρι και τους άλλους επιχειρηματίες της FSG, αυτό ήταν και είναι πάντα το θέμα.
Οι ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ δεν έβγαλαν ποτέ χρήματα από τον σύλλογο ούτε πήραν μερίσματα όπως οι Γκλέιζερς. Αντίθετα, υπήρχε μια μεγαλύτερη εικόνα στη σκέψη τους και ο ίδιος ο Χένρι ήξερε ότι αν τα καταφέρνει σωστά τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου, τότε θα είχε τεράστιο κέρδος όταν μεταβιβάσει τη Λίβερπουλ σε κάποιον άλλο! Και πιθανότατα αυτή η ώρα έχει φτάσει πλέον!
Ιδιωτικά, ο Χένρι έχει μιλήσει εδώ και καιρό για «χρηματοδότηση του περιουσιακού στοιχείου». Τώρα, σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς του Forbes, ο σύλλογος αξίζει 4,45 δισεκατομμύρια δολάρια!
Η ιδιοκτησία στην Αγγλία δεν θεωρείται πάντα ως αστικό καθήκον αυτές τις μέρες. Αν έχεις λεφτά και πληρώσεις, τότε είσαι καλός. Αλλά αν έχετε τα χρήματα και δεν πληρώνετε τόσα πολλά σε μεταγραφές επιλέγοντας να λειτουργήσετε πιο ορθολογικά, τότε οι ετυμηγορίες είναι λιγότερο… γενναιόδωρες και θα τα ακούσεις! Η διοίκηση δεν έχει κάνει τις μεταγραφές που έπρεπε για να στηρίξει το οικοδόμημα και αυτό είναι ξεκάθαρο κάτι που φάνηκε πολύ όταν άρχισαν οι τραυματισμοί με τα χαφ να είναι «γυμνά».
Εάν οι Αμερικανοί φύγουν αυτή την περίοδο θα πρέπει να μετρήσουμε την κληρονομιά τους ως επιτυχημένη με σύγχρονους όρους, αν και με το χαρακτηριστικό των σημαντικών μεταγραφικών άτολμων κινήσεων και λαθών που έχουν υπονομεύσει τόσο την εμπιστοσύνη όσο και μέρος της προόδου που έχει σημειωθεί μάλλον η πλάστιγγα θα γείρει αρνητικά!
Τελικά, η FSG κληρονόμησε μια ομάδα στη ζώνη του υποβιβασμού της Premier League και, έχοντας βρει γρήγορα μια λύση για το προβληματικό γήπεδο του Άνφιλντ, προσέλαβε έναν προπονητή παγκόσμιας κλάσης που έκτοτε δημιούργησε μια ομάδα ικανή να κερδίσει σχεδόν όλους τους τίτλους.
Και αυτό θα έπρεπε να είναι θετικό πρόσημο παρ' όλα αυτα αυτή τη στιγμή έχεις την αίσθηση πως σε κάποιο βαθμό, η Λίβερπουλ παραμένει εκεί που ήταν το 2003, όταν ο Ρομάν Αμπράμοβιτς αγόρασε την Τσέλσι.
Τότε, αν κάποιος είχε βρεθεί να επενδύσει στην Λίβερπουλ πιθανώς η ιστορία να ήταν πολύ διαφορετική, πράγμα που μπορούσε να γίνει και το 2007 όταν ένα fund από το Ντουμπάι είχε φτάσει μία ανάσα από τον αγοράσει τον σύλλογο!
Στην πρώτη περίπτωση η Τσέλσι ξεπετάχτηκε κι έγινε απόλυτα ανταγωνιστική κερδίζοντας επί σειρά ετών τίτλους και στην δεύτερη περίπτωση, το Άμπου Ντάμπι ήρθε και αγόρασε την Μάντσεστερ Σίτι το 2008 αλλάζοντας πλήρως το τοπίο και τους παραδοσιακούς
Οι δυνάμεις πίσω από τη Σίτι, όμως υποδηλώνουν ότι η Λίβερπουλ ίσως χρειαστεί να ενταχθεί στο ίδιο σύστημα ιδιοκτησίας για να διατηρήσει την πρόκληση που έφερε ο Κλοπ κάνοντας τη Λίβερπουλ ανταγωνιστική!
Θα δεχόντουσαν οι οπαδοί της Λίβερπουλ και ο Κλοπ ένα παρόμοιο μοντέλο ιδιοκτησίας, αφού αποδοκίμαζαν τη Σίτι για τόσο καιρό; Για όποιον ισχυρίζεται ότι έχει αίσθηση ηθικής, αυτές θα πρέπει να είναι δύσκολες αποφάσεις!
Σε έναν ποδοσφαιρικό κόσμο όμως που οι αποφάσεις πρέπει να είναι ρεαλιστικές δε νομίζω ότι υπάρχει οποιαδήποτε άλλη δίοδος για να μείνεις ανταγωνιστικός, από το να μπορείς να παίξεις σε ίδιο γήπεδο και με τα ίδια όπλα!
Πηγή: www.england365.gr
www.bnsports.gr
