γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Η προηγούμενη 6ετία είναι βγαλμένη από παραμύθι για την Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Ας θυμηθούμε το χτίσιμο της ονειρεμένης πορείας των «Αετών», από το μπαράζ παραμονής στην Bundesliga, έως την πρόκριση στη νοκ-άουτ φάση του UEFA Champions League.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Είναι πάντα όμορφο να καταγράφεις τα δρώμενα της ομάδας με την οποία μεγάλωσες και έζησες τα παιδικά χρόνια σου. Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης είναι στην καρδιά μου. Μου θυμίζει την εφηβεία που πέρασα στη Γερμανία. Η Άιντραχτ του τότε ήταν για μία χρονιά ομάδα πρωταγωνίστρια. Το 1992 έφτασε στο τσακ για το πρώτο πρωτάθλημα επί εποχής Bundesliga. Δεν το κατέκτησε. Την αποκαλούσαν «Fussballteam 2000». Τόσο προχωρημένη ήταν, σε εικόνα, σε ταχύτητα, σε δημιουργία, σε θέαμα. Ακολούθησαν δύσκολες στιγμές. Τέσσερις υποβιβασμοί, με τελευταίο το 2011. Έκτοτε άλλαξαν πολλά, για να φτάσουμε στο σήμερα, οπότε και ζει την πλέον πετυχημένη πορεία της εδώ και 30 χρόνια.
Eintracht Frankfurt advances to the Champions League knockout stages for the first time in club history ?
— ESPN FC (@ESPNFC) November 1, 2022
What an achievement ? pic.twitter.com/7Zhw1nYcD5
Το κομβικό 2016 για την Άιντραχτ με την άφιξη Μπόμπιτς
Ο άνεμος αλλαγής της Άιντραχτ Φρανκφούρτης άρχισε από τη σεζόν 2015-16. Τότε επέστρεψε στο τιμόνι της ο Άρμιν Φε (ήταν και την τριετία 2011-14) για να την οδηγήσει σε ήρεμα νερά. Αμ δε... 16η θέση, μπαράζ παραμονής με τη Νυρεμβέργη, με τον Νίκο Κόβατς να έχει αφιχθή ήδη από το Μάρτιο. 1-1 εντός έδρας (Γκατσίνοβιτς το γκολ), 1-0 εκτός με το γκολ του Σεφέροβιτς. Τέλος καλά, όλα καλά. Γλίτωσε από τα χειρότερα. Το καλοκαίρι εκείνο (2016) ολοκληρώνεται η θητεία του Χέριμπερτ Μπρούχαγκεν στον προεδρικό θώκο του κλαμπ. Ο παράγοντας που είχε ανέκαθεν καλές σχέσεις με τους Έλληνες και τον ατζέντη Πολ Κουτσολιάκο, ήταν στην ηγεσία των «Αετών» από το 2003.
Νέος CEO ο Άξελ Χέλμαν και εν συνεχεία πρόεδρος, ο πιο τρελός οπαδός της, Πέτερ Φίσερ. Τα αγωνιστικά... σκήπτρα περνούν στον Φρέντι Μπόμπιτς, ο οποίος αρχικά αναγκάστηκε να κλείσει μία «μαύρη τρύπα» 7 εκατ. ευρώ. Μαζί με τον Νίκο Κόβατς συμμαζεύουν την εικόνα. Γίνεται ένα διεθνές συνονθήλευμα, το οποίο, ωστόσο, αγωνιστικά ρόλαρε για τα καλά. Μπορεί να μην ενθουσιάζει η 11η θέση, αλλά με την είσοδο στον τελικό του Κυπέλλου (ήττα από Ντόρτμουντ), φάνηκε το νερό να μπαίνει στο αυλάκι. Υπέρβαση το 2018 η κατάκτηση του Κυπέλλου Γερμανίας, με ποδοσφαιριστές-εργαλεία, κανένας τους σούπερ σταρ, αν εξαιρέσουμε τον icon Αλεξάντερ Μάιερ, για τα δεδομένα της Φρανκφούρτης.
Οι Κόβατς, Χίτερ και Γκλάσνερ την οδηγούν σε δόξες...
Ο Κόβατς φεύγει για την Μπάγερν, ο Άντι Χίτερ έρχεται ως νταμπλούχος από την Γιάνγκ Μπόις. Στην πρώτη χρονιά κάνει πορεία Champions League με τη Φρανκφούρτη, αλλά στο τέλος κουράστηκε (6 χωρίς νίκη) από την υπερ-προσπάθεια του Γιουρόπα Λιγκ (ημιτελικά, αποκλεισμός στα πέναλτι από την Τσέλσι). Η «Αγία Τριάδα» των Ρέμπιτς, Γιόβιτς, Αλέ μας συστήθηκε για τα καλά.
Η σεζόν του κορονοϊού (2019-20). Τίποτα: 9η θέση, αποκλεισμός στους «16» του Europa League, ήττα στα ημιτελικά από την Μπάγερν στο Κύπελλο. Το 2021-22 πραγματοποιεί φανταστική σεζόν. Ο δεύτερος γύρος ήταν από τους καλύτερους όλων των εποχών. Μόνιμα στην 4άδα της Bundesliga, αλλά η ανακοίνωση του Χίτερ πως μετακομίζει στην Γκλάντμπαχ την Άνοιξη, την αποσυντονίζει και χύνει την... καρδάρα. 5η θέση εν τέλει, στο -1 από τη Βόλφσμπουργκ. Νωρίτερα, ο Μπόμπιτς αποφάσισε να φύγει για τη Χέρτα Βερολίνου, κάτι που θα συνέβαινε το 2020, αλλά λόγω πανδημίας αποφάσισε (για λόγους αγάπης προς τον σύλλογο) να παραμείνει άλλη μία χρονιά.
Το καλοκαίρι του ’21 αγοράζει τον Όλιβερ Γκλάσνερ από τη Βόλφσμπουργκ ως διάδοχο του συμπατριώτη του προπονητή. Προστίθεται στο διοικητικό σχήμα ο τεχνικός διευθυντής, Μάρκους Κρέσε της Λειψίας. «Ανεβαίνει» επίπεδο ο αρχισκάουτ Μπεν Μάνγκα, το μαγικό μάτι των μεταγραφών της Φρανκφούρτης. Αφήνει την Bundesliga από ένα σημείο και μετά στην άκρη, γιατί έχει να ασχοληθεί με το Europa League. Αήττητη επί 13 ματς, θρίαμβος με τη Ρέιντζερς. Πρόκριση για πρώτη φορά στο Champions League. Είχε παίξει στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών το 1960 με τη Ρεάλ Μαδρίτης (3-7).
Και φέτος. Μία από τα ίδια. Ικανός προπονητής, δουλεμένο σύνολο, ελάχιστοι σταρ, ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Μία «διεθνής» ομάδα που δεν στηρίζεται στη δύναμη και την τακτική της γερμανικής Σχολής, αλλά φροντίζει να προσδώσει μία άλλη, άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα, στην Bundesliga. Το τρανζίσιον σε πρώτο πλάνο, το αναπάντεχο, η ατομική ποιότητα, η έλλειψη... συναισθήματος καθώς δεν το βάζει κάτω ακόμα και όταν χάνει και φυσικά: ο κόσμος της! Τι αφοσίωση, τι συμπαράσταση, τι εξέδρα στο Καμπ Νου, και όχι μόνο...
Still one of the best photo of all time.
— Gnabry big booty better leave my club (@HerrKimmich) November 2, 2022
Frankfurt fans, owning the CampNou, beating Barca and forcing their fans to watch it & knowing Eintracht Frankfurt won the Europa League. pic.twitter.com/Tyz3pyFRoV
Τα μυστικά της επιτυχίας!
Την άνωθεν πορεία ίσως οι περισσότεροι να την έχετε εμπεδώσει, είτε από τον γράφοντα (σας έχω πρήξει;), είτε από την περιέργεια του πώς γίνεται ένα κλαμπ (όχι οι κλασικές Μπάγερν, Ντόρτμουντ, Λεβερκούζεν, Γκλάντμπαχ, εσχάτως και η Λειψία) να πρωταγωνιστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα σας πούμε τώρα αυτά που δεν γνωρίζετε.
Η Άιντραχτ επωφελήθηκε στο έπακρο από την Commerzbank Arena που άνοιξε τις πύλες της το 2005 για χάριν του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας. Η πόλη των τραπεζών και του Χρηματιστηρίου είχε και έχει χρήμα. Απλά δεν είναι αυτονόητο να διοχετεύεται όλα αυτά τα χρόνια στην Άιντραχτ. Ήθελε πλάνο και υπομονή. Το είχαν στη Φρανκφούρτη. Από τη δεκαετία του millennium επένδυσαν στη διεθνή αγορά. Με τη συμβολή του πρώην θρύλου Μπουμ-Κουν Τσα εξαπλώθηκε η φήμη της στην Ασία. Απέκτησε ποδοσφαιριστές ορόσημο, όπως ο Χασέμπε, πλέον και ο Καμάντα. Κέρδισε φίλους σε διάφορες γωνίες του πλανήτη. Κυρίως, μπήκαν χρήματα στο ταμείο της...
Το μάρκετινγκ άλλαξε επίπεδο. Περισσότερα κέρδη από τηλεοπτικά συμβόλαια λόγω των επιτυχιών, πρόκληση από τις ΗΠΑ για την εκεί καλοκαιρινή προετοιμασία, οι Γιεμπόα και Οκότσα έκαναν «δουλειά» σε επίπεδο διαφήμισης στην Αφρική, τα deals αυξήθηκαν, δημιουργήθηκε γυναικεία ομάδα, «πετάει» στα social media ανά την Ευρώπη, ενέταξε ξεχωριστούς διευθυντές σε Online και Digital Marketing. Κοινώς, πλέον είναι πλήρως εναρμονισμένη με την καθημερινότητα της εποχής.
Αυτά, πέραν των αγωνιστικών θεμάτων. Διότι οι πωλήσεις εκατομμυρίων ποδοσφαιριστών είναι πλέον σε ημερήσια διάταξη. Η απόκτηση νέων αστέρων (βλέπε Κόλο Μουανΐ ως ελεύθερος) έχουν μελετηθεί στο έπακρο. Η κατασκευή του νέου αναπτυξιακού προπονητικού κέντρου (7.700 τ.μ.) για ηλικίες από 9 έως 21 ετών στον παλιό χώρο προπονήσεων των «Αετών» ήταν μία καλή αρχή το 2010. Η συνέχεια αποτέλεσε το ProfiCamp το 2019. Ένα συγκρότημα κτιρίων (11.000 τ.μ.) με κόστος 34 εκατ. ευρώ, το οποίο στεγάζει τα γραφεία της Άιντραχτ, το «σπίτι» των ποδοσφαιριστών/ριών, αίθουσες meeting room, πισίνες κ.α.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη Φρανκφούρτη. Βέβαια ποτέ θα φτάσει ποτέ το επίπεδο ή την ποιότητα των Μπάγερν και Ντόρτμουντ. Είναι, όμως, ένα ακόμα γερμανικό κλαμπ που μπήκε στο «μάτι» των Ευρωπαίων και ήρθε για να μείνει. Με πλάνο, με στόχο, με μεθοδικότητα, με ένδοξο παρελθόν, με ένα multikulti στιλ, που αρέσει, «πουλάει» και φυσικά, το σημαντικότερο, έχει επιτυχία. Και όλα αυτά, μέσα σε (λιγότερο) από έξι χρόνια...
