γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που, στο πέρασμα των χρόνων, η μνήμη παίζει παιχνίδια, σχετικά με το ποσο σημαντικοί ήταν! Και υπάρχουν και εκείνοι που αρκούν μερικές εικόνες, σωσμένες από την εποχή των ασπρόμαυρων βίντεο, για να σου υπενθυμίζουν πως αυτό που θυμάσαι δεν είναι τρικ, αλλά η πραγματικότητα. Ένας τέτοιος παίκτης ήταν ο «Καίσαρας», Σταύρος Σαράφης.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στο άκουσμα της είδησης πως ο Σταύρος Σαράφης δεν βγήκε νικητής σε αυτή την άνιση μονομαχία των τελευταίων εβδομάδων, μετά το εγκεφαλικό που είχε υποστεί, ομολογώ πως, ενώ όλες οι ενδείξεις ήταν κακές, μούδιασα. Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες προσωπικές επαφές μαζί του, πλην των περιπτώσεων που είχαμε συναντηθεί σε κάποιες εκδηλώσεις, και μία άλλη φορά που καθίσαμε μαζί με τον Θοδωρή Ζαγοράκη και είχαμε μιλήσει. Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ’70, όμως, δεν μπορούσες να μην θαυμάσεις αυτή την πληθωρική παρουσία που είχε στο χώρο της μεσαίας γραμμής και ταυτόχρονα την απίστευτη αποτελεσματικότητά του. Αυτά τα στοιχεία ήταν άλλωστε που τον έφεραν να είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ, αν και επί της ουσίας δεν υπήρξε ποτέ καθαρόαιμος επιθετικός!
Δεν πιστεύω πως θα υπάρξει ξανά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κάποιος που στον αέρα θα είναι τόσο ανυπέρβλητος και ανίκητος, όπως υπήρξε ο Σαράφης στις μεγάλες μέρες του στη δεκαετία του 70. Ήταν ένας χαφ του σημερινού ποδοσφαίρου, του 21ου αιώνα, που πρέπει να τρέξει, να πασάρει, αλλά και να σκοράρει, και ξαφνικά βρέθηκε να… παίζει ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ‘70, πιθανώς με μία μεταφορά στο χωροχρόνο! Ήταν τόσο διαφορετικό αυτό που έδινε μέσα στο γήπεδο, από αυτό που έβλεπες εκείνη την εποχή, που απλά το χαζευες. Όλοι οι προπονητές τον λατρεύανε. Από τον Λάκη Πετρόπουλο στην Εθνική και μετά τον Μπίλι Μπίγκαμ, ο οποίος ήθελε να τον πάρει κάποια στιγμή μαζί του και στην Έβερτον, και τον Αλκέτα Παναγούλια μέχρι τον Σάνον, τον Λόραντ και όποιον συνεργάστηκε στον ΠΑΟΚ, ο Σαράφης ήταν πρώτο όνομα στην ενδεκάδα λόγω πολλαπλής χρησιμότητας!
Κουβαλάει δύο ρεκόρ που είναι πολύ δύσκολο να σπάσουν. Εκείνου του νεότερου που έγινε αρχηγός της Εθνικής ομάδας, σε ηλικία 19 ετών, σε ένα φιλικό παιχνίδι στην Αυστραλία. Ήταν Ιούλιος του 1969 και ο Λάκης Πετρόπουλος, που πάντα λάτρευε να δίνει στα νέα παιδιά ευκαιρίες, απόφασισε να αφήσει τον Δομάζο, τον Παπαϊωάνου, τον Κούδα, τον Καμάρα και τον Σιδέρη εκτός ενδεκάδας σ’ ένα ματς στη Μελβούρνη με αντίπαλο την Αυστραλία. Νικήσαμε 2-0 και ο «Καίσαρας», σε ηλικία μόλις 19 ετών, έγινε ο νεότερος αρχηγός της Εθνικής ομάδας στην ιστορία της!
Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1971, πάλι ο Πετρόπουλος αποφάσισε να παρατάξει την Εθνική ομάδα των Ελπίδων απέναντι στη Μάλτα, σ’ ένα ματς επίσημο για τους ομίλους του κυπέλλου εθνών, το σημερινό EURO. Το παιχνίδι το κερδίσαμε με γκολ του Δαβουρλή και του Αϊδινίου με σκορ 2-0. Ο Σαράφης στα 21 του χρόνια έγινε ο αρχηγός, παίρνοντας το περιβραχιόνιο και παραμένει μέχρι και σήμερα ο νεότερος.
Όταν ο Λες Σάνον δημιουργούσε εκείνη την ομάδα του ΠΑΟΚ που μάγεψε στη δεκαετία του ‘70 χαρίζοντας τους πρώτους τίτλους στην ιστορία του συλλόγου, πίσω από τον Κούδα, η κινητήριος δύναμη ήταν ο Σαράφης. Σε μία πραγματικά καλοδουλεμένη εντεκάδα ο Κούδας, ο Σαράφης και ο Τερζανίδης στα χαφ, με τον Παρίδη και τον Ασλανίδη στα άκρα και τον Κούλη Αποστολίδη σε ένα ρόλο false 9 που γινόταν τέταρτος χαφ, απογείωσαν το 4-4-2, με τους δύο ακραίους μπακ, τον Γούναρη και τον Ιωσηφίδη να συμπληρώνουν το παζλ!
Το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία του συλλόγου το 1972, το επόμενο Κύπελλο το 1974, ο τίτλος που διεκδικούσε κάθε σεζόν η ομάδα μέχρι που τον κατέκτησε το 1976, όταν πια είχε φύγει ο Σάνον και είχε έρθει ο Λόραντ στη θέση του, έφεραν την υπογραφή του Κούδα, αλλά πάντα τα γκολ ανήκαν στον Σαράφη!
Μία κεφαλιά με απίστευτη δύναμη δεν μπορούσε να αποκρούσει ο Κελεσίδης τον Απρίλιο του 1974 και κάπως έτσι έβαλε τέλος στο μεγαλύτερο αηττητο σερί στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός του Λάκη Πετρόπουλου θα έχανε στη Θεσσαλονίκη μετά από 58 παιχνιδια πρωταθλήματος.
Ένα μήνα νωρίτερα, η πανίσχυρη Μίλαν του Τζιάνι Ριβέρα θα περνούσε δύσκολο βράδυ στην Τούμπα με τον Σαράφη να νικάει κατά κράτος τους αμυντικούς των «ροσονέρι» στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης του 1974. Μία πορεία που θα σταματούσε εκεί, αφού νωρίτερα στο δρόμο του ΠΑΟΚ είχε βρεθεί η Λιόν, την οποία ο «Δικέφαλος» είχε διαλύσει με 4-0, με τον Σαράφη και εκεί πρωταγωνιστή, όπως και στο 3-3 του Ζερλάν λίγο νωρίτερα.
Πάντα όταν έρχεται η ώρα να πεις ένα αντίο σε κάποιο από τα είδωλα της Κυριακής που σε μεγάλωσαν και που σε έκαναν να αγαπήσεις αυτό το πράγμα που λέγεται ποδόσφαιρο, είναι αρκετά δύσκολο. Μαζί με κάθε έναν τέτοιο ήρωα φεύγει και ένα κομμάτι από τη δική σου ζωή, τα δικά σου παιδικά χρόνια. Καλό ταξίδι Καίσαρα...
www.bnsports.gr
