γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Μπορεί ποιοτικά να μην συγκρίνεται με το γνωστό...δίπολο αλλά στα χρόνια των αριθμών ο Έρλινγκ Χάαλαντ της Μάντσεστερ Σίτι θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος!
«Superbia in proelio» ήταν στα χρόνια του Αλφ Ίνγκε η λατινική...υπογραφή στο έμβλημα της Μάντσεστερ Σίτι, "περηφάνια στη μάχη" η ελληνική μετάφραση του μότο που ο Νορβηγός δεξιός αμυντικός, ενίοτε και κεντρικός μέσος, τίμησε και με το παραπάνω! Ήταν βλέπετε ένας...πολεμιστής καριέρας, όσο ταλέντο του έλειπε το αναπλήρωνε με την αποφασιστικότητα, την αφοσίωση έως και αυταπάρνηση που κατέθετε στο χορτάρι, αυτά ήταν τα «καύσιμα» που τον βοήθησαν να ξεχωρίσει στην πορεία του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, κι ας μην ήταν ποτέ πραγματικά ξεχωριστός! Και μπορεί λίγο πριν το...τέλος του δρόμου να "νικήθηκε" από τους συνεχείς, και σοβαρούς, τραυματισμούς, σε αντίθεση με ό,τι θέλει ο αστικός μύθος δεν ήταν το εγκληματικό τάκλιν του Ρόι Κιν στο δεξί του πόδι που έκανε τη ζημιά αλλά τα συνεχή προβλήματα στο αριστερό του γόνατο, αλλά είχε νωρίτερα, πριν καλά καλά φορέσει τη φανέλα των «πολιτών», φροντίσει, όπως τώρα πια γνωρίζουμε, για την οικογενειακή συνέχεια, και τι συνέχεια, στην ομάδα!
Ήταν το καλοκαίρι του 2000, τις ημέρες που ο πατήρ Χάαλαντ άφηνε την τουλάχιστον... υπολογίσιμη Λιντς της εποχής για χάρη των «γαλάζιων» του Μάντσεστερ, που γεννήθηκε ο υιός, σήμερα όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος, και όχι μόνο, γνωρίζει και τους δύο, μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που... ας όψεται ο μικρός και όχι ο μεγάλος! Και όπου... μικρός, Έρλινγκ, μετά από δύο χρόνια στη Μόλντε, άλλα δύο στη Ρεντ Μπουλ Ζάλτσμπουργκ και τρία στην Ντόρτμουντ ο 22χρονος επιθετικός συναντήθηκε το καλοκαίρι με το, κατά δήλωση του ιδίου, οικογενειακό του πεπρωμένο και μέχρι στιγμής αυτό πάει πολύ καλά, για να είμαι πιο ακριβής δε θα μπορούσε να πηγαίνει καλύτερα! Μια κάποια συζήτηση η αλήθεια είναι, έστω και δειλά δειλά, σχετικά με το πώς θα κατάφερνε, μη σας πω και ΑΝ θα κατάφερνε, ο Έρλιγνγκ να προσαρμοστεί στις υψηλότατες απαιτήσεις της Premier League, προερχόμενος από την ανταγωνιστική αλλά σίγουρα χαμηλότερου επιπέδου Bundesliga, πήγε κάποια στιγμή να ανοίξει, πέντε ματς και εννέα γκολ αργότερα έχει ήδη κλείσει με τρόπο...εκκωφαντικό!
Ειδικοί και μη, στο Νησί και όπου Γης, παρακολουθούν με δέος τα κατορθώματα του πρώτου μετά τον Αγουέρο κλασικού σέντερ φορ της ομάδας του Γκουαρντιόλα, πρόκειται άλλωστε για τον πρώτο κλασικό επιθετικό που επέλεξε ο ίδιος ο Ισπανός προπονητής, τον «Κουν» τον βρήκε στην ομάδα, μη σας πω σχεδόν τον ανέχτηκε! Και μόνο αυτή η...ιστορική επιλογή καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς πόσο μεγάλο βάρος προσθέτει, ή θα έπρεπε να, στις πλάτες του...πιτσιρικά, τέτοιος είναι ακόμη, ας μην ξεχνιόμαστε, και μόνο με τα όσα έχει ήδη προλάβει να πετύχει, και με τον τρόπο του να...υποσχεθεί στο πρώτο κομμάτι της παρουσίας του, καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς για τι κλάσης, και...κράσης, ποδοσφαιριστή μιλάμε! Και όσο κι αν Άγγλοι λατρεύουν να βαυκαλίζονται μιλώντας όχι απλά για το καλύτερο Πρωτάθλημα στον κόσμο, που αυτό είναι, όταν αναφέρονται στην Premier League αλλά για το μοναδικό άξιο λόγου πρωτάθλημα στην Υφήλιο, ΚΑΙ με την περίπτωση του Νορβηγού στράικερ αποδεικνύεται πως καθόλου έτσι δεν είναι τα πράγματα!
Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που εξελίχθηκε μέσα σε ένα απολύτως υγιές και πρόσφορο για ατομική και τακτική βελτίωση περιβάλλον, αυτό του γερμανικού πρωταθλήματος, που δοκιμάστηκε υπό πολύ δύσκολες, άκρως απαιτητικές, συνθήκες τόσο στις εγχώριες όσο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, που μας συστήθηκε για τα καλά με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο φορώντας τη φανέλα της Ντόρτμουντ και συνεχίζει με τη γαλάζια φανέλα από εκεί ακριβώς που σταμάτησε με την κίτρινη των Βεστφαλών! Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν ακόμη πολύ νωρίς σε ό,τι αφορά την παρουσία του στο αγγλικό πρωτάθλημα για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα αλλά θα συμφωνήσουμε, θέλω να πιστεύω, πως έχουμε μπροστά μας μια προφανή, μεγαλοπρεπή, εξαίρεση στον κανόνα της...υπομονής, είναι τέτοια τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του ανδρός που μπορούμε με σχετική, θα έλεγα ίσως και απόλυτη, βεβαιότητα να δηλώσουμε πως, γερός να 'ναι, θα γράψει ιστορία!
Οι προϋποθέσεις είναι έως και ιδανικές, απολαμβάνει στα πρόσωπα των Ντε Μπρόινε, κυρίως αυτού, Γκιντογάν, Μπερνάρντο Σίλβα, Γκρίλις, Μάχρεζ, μη σας πω και Φόντεν το καλύτερο σέρβις στον πλανήτη, η σωματοδομή του τον βοηθά να αντέξει στις υψηλές εντάσεις και τις ισχυρές δυνάμεις που αναπτύσσονται, η εκρηκτικότητα του και ο καλπασμός με τον οποίο αυτή συνοδεύεται του δίνουν τεράστιο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων αμυντικών, η εκτελεστική του δεινότητα τον βοηθά να είναι άκρως αποτελεσματικός και...οικονομικός! Από τη σεζόν 2003-04, τότε ήταν που άρχισαν να καταγράφονται τόσο λεπτομερή στατιστικά, κανένας ποδοσφαιριστής που σκόραρε τουλάχιστον πέντε φορές σε μία σεζόν στην Premier League δε χρειάστηκε λιγότερες επαφές ανά γκολ, 11.7 αυτές του Χάαλαντ, η προηγούμενη καλύτερη επίδοση ήταν των Μπατσουαγί και Βάρντι με υπερδιπλάσιες, 29, τη σεζόν 16-17 ο Βέλγος, πέρσι ο επιθετικός της Λέστερ!
Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο, μη σας πω και περισσότερα του ενός, άρθρο για να...ξεδιπλωθούν όλα τα ρεκόρ που έχει ήδη καταρρίψει ο Χάαλαντ στη Σίτι, δεν είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, τόσο τα ρεκόρ όσο ο μύθος που καταρρίπτεται που κάνει τη διαφορά! Την αξία και το...potential του ποδοσφαιριστή τα βλέπει ο καθένας μας δια γυμνού οφθαλμού, δεν είναι ότι μας εκπλήσσουν πια και τόσο πολύ τα κατορθώματά του! Αυτό που έχει αξία και πολύ γρήγορα, μέσα σε μόλις ένα μήνα, επιβεβαιώνεται με τα πεπραγμένα του είναι το top ή καλύτερα, world class του για το οποίο ήμαστε υποψιασμένοι αλλά όχι ίσως κάποιοι και απολύτως βέβαιοι! Είναι η πρώτη, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, περίπτωση ποδοσφαιριστή στη μετά Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο εποχή που μπορεί να σταθεί σε μια τέτοιας...τάξης συζήτηση, δεν τον συγκρίνω ποιοτικά αλλά αριθμητικά, στην εποχή των σκληρών στατιστικών, μοιάζει έως και βαρύγδουπο, το καταλαβαίνω, αλλά το πιστεύω, ακόμη και αυτούς τους δύο βλέπω να τους ξεπερνά!
