γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που να...ανδρώθηκε τη δεκαετία του '80, μπορώ να είμαι απόλυτος μετά λόγου γνώσεως, και να μη μαγεύτηκε από το πρωτοποριακό, για την εποχή του, κόμικ «Ερίκ Καστέλ»! Το story είχε να κάνει με τη συναρπαστική καριέρα του φερώνυμου Γάλλου ποδοσφαιριιστή, καριέρα που είχε, ουσιαστικά, μοιραστεί μεταξύ της αγαπημένης του Μπαρσελόνα και της Παρί Σεν Ζερμέν, είχε αγωνιστεί και στις Ίντερ και Λιλ χωρίς όμως τα κατορθώματά του στις δύο τελευταίες επί...χόρτου να παίρνουν και πολύ μεγάλη έκταση επί...χάρτου! Στο τέλος της ημέρας, όποιον πιτσιρικά της εποχής κι αν ρωτήσεις την ίδια απάντηση θα πάρεις, ο γκριζομάλλης επιθετικός...έζησε το όνειρο, κι εμείς μαζί του, σε Καμπ Νόου και Παρκ ντε Πρενς!
Κάτι κάθε άλλο παρά αναμενόμενο αν σκεφτεί κανείς πως ο δημιουργός του Ρεϊμόν Ρεντίν ήταν γαλλόφωνος Βέλγος! Βλέπετε την περίοδο εκείνη, η σειρά γράφτηκε από το 1979 μέχρι το 1981 κι ας αργησε να έρθει στηην Ελλάδα, η Άντερλεχτ ήταν απολύτως ανταγωνιστική σε επίπεδο ευρωπαϊκών διοργανώσεων κατακτώντας τον τίτλο στο Κύπελλο Κυπελλούχων δύο φορές σε τρεις σεζόν, στη Γαλλία η Παρί δεν είχε καν πανηγυρίσει το πρώτο της πρωτάθλημα, τα κατάφερε το 1986, στην Ισπανία η Μπάρτσα...ζούσε στη σκιά της Ρεάλ, Μαδρίτης αλλά και Σοσιεδάδ, και της Αθλέτικ Μπιλμπάο! Προφανώς λοιπόν ο Ρεντίν δεν είχε καταλήξει στις φανέλες με τις οποίες...έντυσε τον ήρωά του με βάση τόσο την επιτυχία όσο τη δημοφιλία τους, ίσως και την...ταλαιπωρία τους, η Παρί προσπαθούσε να μπει σφήνα στους μεγάλους της Ligue 1, οι «μπλαουγκράνα» μαγνήτιζαν βλέμματα και ακολούθους με τη διαφορετικότητά τους, το περιβόητο «Μes que un club», το ρομαντισμό και τη διαφορετική φιλοσοφία τους!
Φιλοσοφία που άργησε μεν αρκετά, άλλαξε δε θεαματικά, δεν είναι της παρούσης η ανάλυση όλων όσων συνέβησαν τα, πολλά, χρόνια που μεσολάβησαν από την εποχή του Καστέλ μέχρι και σήμερα, είναι της παρούσης η ανάλυση των όσων συνέβησαν...χθες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με την επικύρωση της συμφωνίας του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι με τους Καταλανούς! Μια συμφωνία που ήρθε να επιβεβαιώσει, όχι πως δεν το ξέραμε, είχαν προηγηθεί μεταξύ πολλών άλλων η εμπορική συνθηκολόγηση με κορυφαία πράξη την...εκχώρηση της φανέλας στις χορηγικές ορέξεις, η οικονομική κατάπτωση έως και καταστροφή στα χέρια του Μπερτομέου, η αγωνιστική καθίζηση έως και απαξίωση στα χέρια του Ρόναλντ Κούμαν, το αναπόφευκτο τέλος της εποχής του Λονέλ Μέσι στη Βαρκελώνη, πως θα πρέπει οριστικά και αμετάκλητα να ξεχάσουμε την Μπαρσελόνα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε! Ποδοσφαιρικά ίσως και να είναι σε πολύ καλό δρόμο για να επιστρέψει, σημειολογικά, σε επίπεδο συμβολισμών και αρχών, δε θα είναι ποτέ πια η ίδια!
Συμπέρασμα που προφανώς δε συνάγεται επειδή απέκτησε τον Πολωνό σούπερσταρ, ούτε καν με αφορμή την απόκτησή του, αλλά επειδή τον απέκτησε μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο οικονομικό περιβάλλον, με τη μέγγενη, εδώ γελάμε, του FFP να σφίγγει, θεωρητικά πάντα, ολοένα και περισσότερο, τα χρέη να πνίγουν το σύλλογο, το...ρευστό να είναι είδος εν ανεπαρκεία, κι όμως, το Λαπόρτα να βγαίνει για ψώνια και τι ψώνια! Είναι και πάλι οι συμβολισμοί, το έχει φαίνεται η μοίρα της, που παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο στις υποθέσεις της Μπαρσελόνα, δεν απέκτησε μόνο το Λεβαντόφσκι, πήρε και το Ραφίνια, πιθανότατα θα πάρει κι άλλους, αλλά...πολύ κρίμα και χίλια συγγνώμη! Το κρίμα κολλάει στην αδιαπραγμάτευτη και...αμάχητη τώρα πια στροφή 180 μοιρών στην...πολιτική του καταστήματος, τα χίλια συγγνώμη θα έπρεπε η ίδια η Μπάρτσα να τα απευθύνει στους ίδιους τους οπάδούς της πρώτα και πάνω απ' όλα, στη συνέχεια σε όλους τους υπόλοιπους, που αλλιώς την...έμαθαν κι αλλιώς τους βγήκε!
Το να προσπαθείς να ενισχυθείς όσο το δυνατόν περισσότερο ακόμη και υπό δύσκολες, οκονομικά, για τα δικά σου υψηλότατα στάνταρντς πάντα, συνθήκες, ίσως και να είναι θεμιτό, το να είσαι αυτό που είναι, ή καλύτερα ήταν, η Μπαρσελόνα και να προχωράς σε μεταγραφικές κινήσεις έως και εντυπωσιασμού εκπέμποντας πολύ συγκεκριμένα, τελείως αντίθετα με το dna σου, μηνύματα προς τα έξω είναι κάτι πολύ διαφορετικό! Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για μια κίνηση που δεν έχει καμία απολύτως, ή έχει τέλος πάντων ελάχιστη, αίσθηση προοπτικής, αφορά έναν ποδοσφαιριστή πολύ υψηλής, μεν, ποιότητας αλλά και προχωρημένης, ποδοσφαιρικά, ηλικίας, που στυλώνοντας τα πόδια και εκβιάζοντας, ουσιαστικά, την Μπάγερν για να κάνει το ταξίδι για τη Βαρκελώνη μάλλον...συνέβαλε στη δημιουργία κλίματος...βαρέος, τουλάχιστον στα μάτια τα δικά μου! Τόσο βαρέος που όλα στο...γάμο των δύο πλευρών φωνάζουν...modern, πιο modern πεθαίνεις, football, ας το πάρουμε απόφαση κι ας πάμε παρακάτω, για τον «Ερίκ Καστέλ» του 2022 αποκλείεται ο Ρεντίν να επέλεγε την Μπαρσελόνα, έζησε για πολλά χρόνια τον τόσο μα τόσο ξεχωριστό μύθο της, ίσως και να μην είχε άλλη επιλογή αλλά τον γκρέμισε με τα ίδια της τα χέρια, πόσο ταιριαστή η ειρωνία με την άλλο...σταθμό της καριέρας του Ερίκ, την εδώ και χρόνια «αραβική» Παρί!
