γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στην δεκαετία του ‘70 ήρθε και ανέλαβε μία ελληνική ομάδα για την οποία δεν είχε ακούσει ποτέ, όπως παραδέχτηκε. Ο ΠΑΟΚ προέκυψε στην ζωή του Σάνον και στο δρόμο έγινε ο μεγάλος του έρωτας. Αυτό το ασπρόμαυρο όνειρο που δημιούργησε τα επόμενα χρόνια με ηγέτη τον Κούδα αγαπήθηκε από όλους τους λάτρεις της καλής μπάλας.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στα χέρια του Λες Σάνον ο ΠΑΟΚ ξέφυγε από την μετριότητα και εκτοξεύτηκε. Το Κύπελλο του 1972 με τα δύο γκολ του Κούδα στο Στάδιο Καραϊσκάκη επί του Παναθηναϊκού του Πούσκας και του Δομάζου ήταν η αρχή. Και ο Λες Σάνον έκανε πραγματικότητα πριν μισό αιώνα τον διακαή πόθο των φίλων του ΠΑΟΚ για έναν τίτλο!
Η ομάδα που έφτιαξε, κατάφερε να γίνει η πρώτη στην Ελλάδα που έπαιξε με σύστημα 4-4-2. Με τον Αποστολίδη να φορά το νούμερο 9 αλλά να οπισθοχωρεί και να γίνεται τέταρτος χαφ, οι εξτρέμ-βολίδες Παρίδης και Ασλανίδης γέμιζαν την περιοχή με σέντρες και ο Σταύρος Σαράφης (ο καλύτερος κεφαλοσφαιριστής στην γενιά του) έβαζε τους αντιπάλους στα δίχτυα.
Μαέστρος ήταν ο Γιώργος Κούδας που παρέα με τον Τερζανίδη κινούσαν με μαεστρία τα νήματα στο κέντρο και ο Σάνον ενθάρρυνε τα δύο ακραία μπακ τον Γούναρη και τον Ιωσηφίδη να βγαίνουν μπροστά. Εκείνη η ομάδα άξιζε παραπάνω τίτλους έπαιζε όμως όλη την δεκαετία του ‘70 τους τελικούς Κυπέλλου στην Αθήνα.
Το δεύτερο Κύπελλο του 1974 στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν για τον Σάνον το πρελούδιο αφού είχε προηγηθεί η προέλαση μέχρι τα προημιτελικά του Κυπελλούχων. Ο αποκλεισμός της Λέγκια του Ντέινα καθώς και η συντριβή της Λιόν του Λακόμπ με 4-0 ήταν αποτελέσματα που έκαναν εντύπωση πριν να πέσει ηρωικά απέναντι στην Μίλαν του Τζιάνι Ριβέρα.
Ο Σάνον έχοντας βάλει τις βάσεις στην Τούμπα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος , που ήρθε τελικά με τον Γκιούλα Λόραντ στον πάγκο το 1976, έφυγε για το Καυταντζόγλειο και τον Ηρακλή. Εκεί βρήκε τον Βασίλη Χατζηπαναγή και μαζί πήγαν τον «γηραιό» έως την πηγή. Ο μοναδικός τίτλος του Ηρακλή, το Κύπελλο του 1976 μετά το επικό 4-4 με τον Ολυμπιακό έφερε την σφραγίδα του Βάσια αλλά και του Λες Σάνον που έκανε τους «κυανόλευκους» να αποκτήσουν ταυτότητα και φυσιογνωμία νικητή.
Η κάθοδος του στον Ολυμπιακό δεν συνοδεύτηκε από επιτυχία καθώς ήδη τα χρόνια είχαν βαρύνει τα πόδια του Κρητικόπουλου, του Σταυρόπουλου, του Δαβουρλή και του Δεληκάρη που ήταν σε σύγκρουση με την διοίκηση. Παρόλα αυτά πλησίασε στον τίτλο που χάθηκε από μία ήττα στην Καστοριά. Δούλεψε ακόμη στον ΟΦΗ και το Αιγάλεω πριν επιστρέψει στην Αγγλία.
Ο Σάνον για πάντα όμως θα είναι συνδεδεμένος με τον ΠΑΟΚ των ‘70s. Ίσως μάλιστα ένα φιλικό παιχνίδι του Φεβρουαρίου του 1973 να αποτελεί το απόλυτο ρέκβιεμ στο τι αληθινά πρόσφερε στον ΠΑΟΚ και στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτός ο τζέντλεμαν. Τότε ο «δικέφαλος του Βορρά» φιλοξένησε σε φιλικό ματς στην Τούμπα την πληρέστερη ομάδα που είδε ποτέ ο πλανήτης σε συλλογικό επίπεδο, τον Άγιαξ του Κρόιφ του Κάιζερ, του Χάαν, του Κρολ και του Ρεπ. Μία εβδομάδα νωρίτερα σε άλλο φιλικό ματς στην Βαρκελώνη ο Άγιαξ είχε συντρίψει την Μπαρτσελόνα με 5-1, ενώ στο πρωτάθλημα μόλις είχε διαλύσει με 3-0 την Αϊντχόβεν εκτός έδρας. Λίγες εβδομάδες μετά, στα προημιτελικά του Κυπέλλου πρωταθλητριών θα σκόρπιζε την Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ με 4-0 στον δρόμο για το τρίτο σερί τρόπαιο. Και όμως το μεσημέρι εκείνο στην κατάμεστη Τούμπα ο ΠΑΟΚ έπαιξε στα ίσα τους Ολλανδούς και το τελικό 1-1 ήταν κολακευτικό για αυτούς. Ο Στέφαν Κόβατς απένειμε τα εύσημα στον Σάνον για την ομάδα και το παιχνίδι της και χαρακτήρισε τον Κούδα, «παίκτη με στόφα που θα στεκόταν ακόμη και δίπλα στον Κρόιφ».
Το καλοκαίρι του 1973 όταν ο Άγιαξ και ο Κόβατς θα χώριζαν τους δρόμους τους, ο Λες Σάνον θα έμπαινε στην λίστα των υποψηφίων ανάμεσα στον Μπράιαν Κλαφ, τον Φέρεντς Πούσκας, τον Μίλαν Μίλιανιτς και τον Κνόμπελ που τελικά πήρε την θέση και ήρθε σε σύγκρουση με τον Κρόιφ. Και μόνο αυτό δείχνει το πόσο σημαντικό όνομα είχε φτιάξει ο Σάνον, χάρη στην δουλειά που έκανε στην Θεσσαλονίκη.
Την Ελλάδα την λάτρεψε. Είχε πάντα στην καρδιά του τον τόπο μας και μέχρι που τον χτύπησε η νόσος του Αλτζχάιμερ, επισκεφτόταν τον τόπο μας. Άλλοι συμπατριώτες του που ήρθαν να δουλέψουν στα μέρη μας, ο Ένγκλεστον, ο Μάνσελ και ο Μπερνς πήραν τις καλύτερες συστάσεις από τον «άνθρωπο με το χαμόγελο», όπως ήταν το προσωνύμιο του. Κανείς όμως δεν άφησε τέτοιο έργο πίσω του.
Ο ΠΑΟΚ στα χέρια του Λες Σάνον άλλαξε μέγεθος και έγινε πρωταγωνιστής και διεκδικητής τίτλων. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο χάρη στην δική του δουλειά και μεθοδικότητα απόλαυσε πολλές ποδοσφαιρικές παραστάσεις υψηλού επιπέδου. Και ο ΠΑΟΚ χάρη σε εκείνο το Κύπελλο, στο στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης πριν ακριβώς μισό αιώνα μπορούσε πλέον να κάτσει ισότιμα στο τραπέζι των διεκδικητών!
