Η Λίβερπουλ συμμετείχε φέτος σε τρεις τελικούς, εντός και εκτός συνόρων. Σε κανονική διάρκεια και παράταση, δεν σκόραρε ούτε ένα γκολ σε 330 λεπτά παιχνιδιού-ών. Η Ρεάλ Μαδρίτης επέλεξε τον συντηρητικό τρόπο προσέγγισης του ματς στο «Σταντ Ντε Φρανς». Ο Αντσελότι είναι στον πάγκο άλλωστε. Δικαιώθηκε απόλυτα!
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Είναι ένα από τα πρώτα στατιστικά που ήρθαν στην επιφάνεια μετά τη λήξη του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο Παρίσι. Η Ρεάλ Μαδρίτης μόλις είχε αρκεστεί στο γκολ του Βινίσιους, το οποίο της χάρισε το 14ο τρόπαιο στο θεσμό. Η Λίβερπουλ έμεινε με άδεια χέρια, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό που προκάλεσε εντύπωση, και εκεί στέκομαι αναφορικά με το στατιστικό στοιχείο, είναι ότι σε 330 λεπτά «τελικών», δεν κατάφερε να βρει δίχτυα μέσα από την κανονική ροή των τριών παιχνιδιών.
Εξηγούμαστε:
- Τελικός Λιγκ Καπ στις 27 Φεβρουαρίου με την Τσέλσι. 0-0 η κανονική διάρκεια και η παράταση, 11-10 κατάκτηση στα πέναλτι για τους «κόκκινους». 120’ χωρίς γκολ!
- Τελικός Κυπέλλου στις 14 Μαΐου εκ νέου με την Τσέλσι. 0-0 η κανονική διάρκεια και η παράταση, 6-5 κατάκτηση στα πέναλτι για τους «κόκκινους», με ήρωα τον Κώστα Τσιμίκα. 120’ χωρίς γκολ!
- Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ στις 28 Μαΐου κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήττα 0-1. 90’ χωρίς γκολ!
Σύνολο, 330 λεπτά χωρίς να σκοράρει σε τρεις τελικούς, οι δύο εκ των οποίων περιελάμβαναν και την ημίωρη παράταση. Αξιοσημείωτο είναι ότι στα προαναφερόμενα, με σκοπό την κατάκτηση ενός τροπαίου, ματς η Λίβερπουλ ολοκλήρωσε τη στατιστική εικόνα έχοντας μεγάλη υπεροχή στις τελικές προσπάθειες. Στο Λιγκ Καπ μέτρησε 14 τελικές (6 εντός εστίας). Στο Κύπελλο Αγγλίας είχε 15 τελικές (2 εντός εστίας). Στο Τσάμπιος Λιγκ το... παράκανε. 23 τελικές, 9 εντός εστίας. Περισσότερες εντός εστίας φάσεις, απ’ όσες δημιούργησε στα δύο ματς με την Τσέλσι. Για όσους αρέσκονται στη νέα μόδα των xGoals, και εκεί η Λίβερπουλ είχε το πάνω χέρι (2.40 στο Λιγκ Καπ, 1.69 στο FA Cup, 2.10 στο Τσάμπιονς Λιγκ) σε όλους τους τελικούς.
Ανάγνωση με διπλή όψη. Η πρώτη: δεν σκόραρε σε τρεις τελικούς, άρα απέτυχε επιθετικά. Η δεύτερη: δεν σκόραρε σε τρεις τελικούς, αλλά κατέκτησε τους δύο εξ’ αυτών και στον τρίτο δέχτηκε το στοπ από τον τεράστιο Κουρτουά! Το αφήνουμε στην επιλογή σας. Προσωπική άποψη: «καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη» (όπως συνηθίζουν να υποστηρίζουν αρκετοί) ΘΑ ήταν με το ευρωπαϊκό τρόπαιο, στο οποίο έφτασε πολύ κοντά, αλλά...
Επιτρέπεται να κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο μία ομάδα, αν δεν είναι θελτική στο μάτι...
Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε ξεκάθαρο σκοπό στο παιχνίδι της. Αυτόν που επέλεξε ο Κάρλο Αντσελότι και γνώριζε εξ’ αρχής, ότι θα του αποφέρει ένα ακόμα τρόπαιο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 14ο της «βασίλισσας» και το 4ο δικό του (δύο με Μίλαν, δύο με Ρεάλ Μαδρίτης). Ξεκάθαρα, είναι προπονητής των επιτυχιών. Θα μείνει στην ιστορία ο Αντσελότι, τέλος. Δυστυχώς, μέσα στην όλη εξέλιξη του ποδοσφαίρου, τα νέα συστήματα, τις ορολογίες, την όλη Πεπ-ειάδα, τον Κλοπ-ισμό, ο Ιταλός βρέθηκε κάπως σε θέση... οφσάιντ. Λάθος και δικό μας. Σκωτίστηκε ο Καρλέτο, εννοείται. Εκείνος, τη δουλειά του. Και την κάνει πολύ καλά.
Απέκλεισε Τσέλσι, Παρί Σεν Ζερμέν, Μάντσεστερ Σίτι και στον τελικό νίκησε, με συνθήκη αουτσάιντερ, τη Λίβερπουλ των 23 τελικών προσπαθειών και των 9 αποκρούσεων του Τιμπό Κουρτουά. Φυσικά και χρειάζονται ιδιαίτερες βραδιές από ιδιαίτερους ποδοσφαιριστές, για να φτάσεις στην πηγή και να πιεις παγωμένη... σαμπάνια. Κάτι ο Κουρτουά, κάτι ο Βινίσιους, κάτι ο Βαλβέρδε, κάτι η όλη άμυνα και η συμπεριφορά της. Ναι, η Ρεάλ είναι. Έχει διασύρει αντιπάλους της σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Φέτος, μπορεί να μη διαθέτει την ίδια ποιότητα, ανάλογο σύνολο, σίγουρα άλλο προπονητή. Έχει σημασία; Κατέκτησε το 5ο τρόπαιο στα 9 τελευταία χρόνια. Με τον τρόπο του Αντσελότι. Και αυτός προσφέρει Κύπελλα. Όχι, δεν ήταν θεαματική. Αλλά γιατί πρέπει να είναι θελκτική στο μάτι μία πρωταθλήτρια Ευρώπης, για να χαμογελάσει στο τέλος; Η υπομονή είναι αρετή!
Η τακτική δικαίωσε τον Ιταλό εκλέκτορα. Η πειθαρχημένη εμφάνιση, τα ελάχιστα λάθη, η υπέρβαση του Κουρτουά. Δεν βρήκα κάτι λάθος στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σίγουρα, ασυνήθιστη εικόνα για την ίδια τη «βασίλισσα», πόσω μάλλον στα δικά μας μάτια. Την οποία συγκεκριμένη επιλογή θα την είχε πληρώσει και με το παραπάνω, αν η Λίβερπουλ ήταν πιο εύστοχη ή αν ο Κουρτουά δεν βρισκόταν στη βραδιά της καριέρας του. Με τα αν, όμως...
Ο Κουρτουά είχε τις περισσότερες επεμβάσεις σε μία σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ (59) και τις περισσότερες σε τελικό (9). Ρεκόρ αμφότερα.
Ο Κροος μέτρησε μόλις 6 άστοχες πάσες στον τελικό, σε σύνολο 83. Σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, με τη φανέλα της Μαδρίτης από το 2014-15, ποτέ δεν έπεσε σε συνολική σεζόν κάτω από 92%.
Μόντριτς και Κροος πανηγύρισαν μαζί 5 τρόπαια. Το καλύτερο (αν όχι το καλύτερο, το πιο κερδοφόρο) κέντρο της Ευρώπης. Βάλτε και τον Κασεμίρο στην εξίσωση.
Ο Βινίσιους, ο Μπενζεμά, ο Αλάμπα, ο Καρβαχάλ, ο Ροντρίγκο, ο Μιλιτάο. Δεν είχαν πρωταγωνιστές φέτος οι Μαδριλένοι;
Αν είναι έτσι τα αουτσάιντερ, δύσκολα έχουμε να προσθέσουμε κάτι παραπάνω...!
