γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Με το έως και... σοκαριστικό κλείσιμο της σεζόν στο «Κλεάνθης Βικελίδης» να συνοψίζει όλες τις αστοχίες και αβλεψίες της ΑΕΚ μήνες τώρα, ζητείται ψυχραιμία, νηφαλιότητα και αποτελεσματικότητα στις αποφάσεις για την επόμενη μέρα, δύσκολη αλλά όχι μη αναστρέψιμη η κατάσταση!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Σε κάτι λιγότερο από δύο χρόνια από σήμερα, στις 13 Απριλίου 2024, η ΑΕΚ συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής! Στη μακρά πορεία της στα ελληνικά ποδοσφαιρικά πράγματα, από το 1927, όταν και διεξήχθη το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, μέχρι και τις μέρες μας έχει κατακτήσει 12 Πρωταθλήματα, 15 Κύπελλα, 2 Σούπερ Καπ και ένα Λιγκ Καπ, το μοναδικό στα χρονικά, το 1990! Έχει φτάσει στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και του Κυπέλλου Κυπελλούχων, στο UEFA έπαιξε ημιτελικό τη «μαγική» σεζόν 1976-77! Όπως πολλές ακόμη, προφανώς και δεν είναι η μόνη, ομάδες, όπως πολλοί ακόμη σύλλογοι για να είμαστε πιο σωστοί, έρχεται από μακριά και διαγράφει τη δική της, ξεχωριστή πορεία στον ιστορικό χρόνο, πορεία που σε καμία περίπτωση δε διαγράφεται με μία, ή και περισσότερες, αποτυχημένες σεζόν όπως, απολύτως ξεκάθαρα, ήταν ΚΑΙ η φετινή!
Δε διαγράφεται, πόσω μάλλον από τη στιγμή που, στην παρούσα φάση, δίπλα ακριβώς, χρονικά μιλώντας, σε αυτήν την καταστροφική αγωνιστική περίοδο μπορεί να βάλει την κατασκευή του δικού της, υπερσύγχρονου γηπέδου στα...πάτρια εδάφη αλλά και τη δημιουργία ενός υπερσύγχρονου προπονητικού κέντρου! Πρόκειται για έργα που υπό διαφορετικές, σε ότι αφορά τα...ποδοσφαιρικά αποτελέσματα, συνθήκες έως και θα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον σηματοδοτώντας το πέρασμα σε μια νέα, λαμπερή και πολύ πιο αισιόδοξη εποχή! Κι όμως, η εντός των τεσσάρων γραμμών «χρεοκοπία», με πολύ νωπές μάλιστα ακόμη τις μνήμες από το Βατερλώ του «Βικελίδης» ρίχνει τόσο βαριά τη σκιά της που στον «δικέφαλο» μοιάζει να επικρατεί... απόλυτο σκοτάδι, δύο είναι τα...συνθετικά χρώματα της ΑΕΚ αλλά το κίτρινο...ξεχάστε το, μαύρο παντού!
Δικαιολογημένα μαύρο παντού; Όχι αν με ρωτάτε, μπορεί για τους πιτσιρικάδες οπαδούς τέσσερα χρόνια, τόσα έχουν περάσει από την τελευταία πραγματική επιτυχία που ήταν η κατάκτηση του τίτλου τη σεζόν 2017-18, να είναι πολλά, για τους μεγαλύτερους και, κυρίως, σας παραπέμπω στο πρώτο κομμάτι του κειμένου, για την ίδια την ομάδα και το... βιογραφικό της τέσσερα χρόνια ίσον... τίποτα! Ξέρω, αυτού του τύπου ο... υποβιβασμός της κατάστασης δεν ακούγεται καθόλου ευχάριστος, ίσως και να μην είναι κιόλας, αλλά ποιος είπε ότι σε αυτό το επίπεδο οι... οργανικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται, η όποια στρατηγική πρέπει να χαράσσεται με τρόπο και συμπεριφορά που να είναι αρεστή στους πολλούς! Η μόνη οδός για να διορθωθούν τα σοβαρά αλλά όχι αξεπέραστα προβλήματα είναι να αντιμετωπιστούν με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και καθαρό μυαλό, να τεθούν στην πραγματική τους διάσταση και όχι σε αυτήν που τους προσδίδουν, κατά κύριο λόγο, τα social media!
Και ποια ακριβώς είναι η πραγματική τους διάσταση...πρόκειται σε πολύ μεγάλο βαθμό για ζητήματα που, σε πρώτο επίπεδο, έχουν να κάνουν με το οργανόγραμμα και τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, η ΑΕΚ μοιάζει, τα τελευταία χρόνια, να δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις! Με εμφανή ζητήματα στο κομμάτι του σκάουτινγκ, χωρίς το απαραίτητο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δίκτυο που θα μπορούσε να τη βοηθήσει στον εντοπισμό παικτών με... προστιθέμενη αξία, σχεδόν εξαρτημένη από τις προτάσεις των «μάνατζερ» που καταφθάνουν σωρηδόν! Προτάσεις που κατά κανόνα δεν αφορούν ποδοσφαιριστές με προοπτική αλλά περιπτώσεις με βαρύ βιογραφικό που κοστίζουν ακριβά και σπανίως... προβάλλονται στο απώτερο μέλλον, θα πρέπει να γυρίσουμε στο 2015 για να εντοπίσουμε ορθολογική μεταγραφή, και το όνομα αυτού... Γιάκομπ Γιόχανσον! Μάλιστα η συγκεκριμένη κίνηση είχε γίνει χειμώνα, όταν ακόμη η ομάδα έπαιζε στη Football League!
Πέρα όμως από το...οργανωτικό του πράγματος δεν μπορεί παρά να τίθεται και θέμα προσώπων, Κονέ και Παπαδημητρίου δε μετρούν, προς Θεού, μόνο αποτυχίες, πιστώνονται και τον αποτελεσματικό χειρισμό υποθέσεων όπως αυτή του Τσούμπερ, στη δική τους περίπτωση δεν μπορεί, και δε θα έπρεπε, παρά να τους... κρίνει η μεγάλη εικόνα! Και αυτή δείχνει, με βάση απολύτως μετρήσιμα μεγέθη, ότι η ομάδα, το ρόστερ που οι δυο τους σε μεγάλο βαθμό... κατασκεύασαν, με επιλογές που σίγουρα δεν ήταν όλες, ίσως όχι καλά καλά οι περισσότερες, άστοχες απέτυχε ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ! Το ότι ο ένας εκ των δύο ήταν αυτός που προχώρησε το θέμα του νέου προπονητή ίσως κάτι να λέει, ίσως και τίποτα, αυτό που η ίδια η ΑΕΚ, ουσιαστικά ο Δημήτρης Μελισσανίδης καλείται να αποφασίσει είναι αν θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο ή και τους δύο να συνεχίσει ή όχι με βάση όχι την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλά την αξιολόγηση της όποιας προσφοράς τους!
Όσο, τέλος, για το αγωνιστικό, εδώ με δεδομένο ότι το κεφαλαιώδες ζήτημα, αυτό του προπονητή, είναι ήδη λυμένο αλλά και το ότι, καθόλου δε θα το ήθελε αλλά αυτό συμβαίνει, η ΑΕΚ έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή της για να χτίσει με επιμέλεια, προσοχή και νηφαλιότητα το ρόστερ της επόμενης μέρας, τα πράγματα, σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ομάδας, δείχνουν στην καλύτερη φάση! Στάνκοβιτς, Τσούμπερ, Αραούχο, Λιβάι Γκαρσία, Κριχόβιακ, Mάνταλος (πέστε να με φάτε) ακόμη και Σιμάνσκι, με λίγη... υπομονή και πολλή δουλειά ίσως και Μήτογλου με Ρότα, είναι παίκτες στους οποίους μπορεί να βασιστεί το μέλλον, με τον Αλμέιδα να «ανοίγει» την αγορά Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής το πρότζεκτ μοιάζει από ενδιαφέρον έως και συναρπαστικό! Άλλωστε, για να μην ξεχνιόμαστε, πριν από τέσσερα χρόνια το...χτίσιμο της επόμενης μέρας έπρεπε να γίνει πάνω στην πολύ μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του τίτλου, αυτό δεν πήγε και πολύ καλά... αυτή τη φορά, χτίζοντας με πολύ μεγαλύτερη προσοχή και μεθοδικότητα, πάνω σε μια πανθομολογούμενη αποτυχία, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που να εμποδίζει την ΑΕΚ να φτάσει σε αποτελέσματα θεαματικά καλύτερα! Στο τέλος της ημέρας, εν έτει 2022, τις απαντήσεις και τις λύσεις στο ποδόσφαιρο τις δίνει... το ίδιο το ποδόσφαιρο, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το ζητούμενο!
