γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Από τη στιγμή που η Σίτι ανακοίνωσε την απόκτηση του Νορβηγού η τάση θέλει τον Καταλανό προπονητή υποχρεωμένο έως και καταδικασμένο να το...σηκώσει ή να τα... μαζεύει, επιτρέψτε μου να μην καταλαβαίνω το γιατί!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου 2042, Γενεύη! Στο αρχηγείο της UEFA, πάνε χρόνια που η ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία αποφάσισε, επιτέλους, να μετακομίσει από την...ταπεινή και προβληματική Νιόν στη, για τα μέτρα της Ελβετίας, μεγαλούπολη, η ατμόσφαιρα, τουλάχιστον, ηλεκτρισμένη! Έχουν περάσει πεντέμισι μήνες από την ημέρα που ο Πεπ Γκουαρντιόλα, στα 71 του τώρα πια, ανακοίνωνε ότι δε θα συνέχιζε στον πάγκο της αγαπημένης του Μπαρσελόνα, εκεί πέρασε τα πέντε τελευταία χρόνια της καριέρας του επιστρέφοντας στην Ισπανία μετά από την αγγλική περιπέτεια των Σίτι, Νιούκαστλ και Μπράιτον των Αράβων! Στις εύλογες όσο και επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το αν θα επέστρεφε κάποια στιγμή στους πάγκους είχε τότε αποφύγει να απαντήσει ξεκάθαρα τονίζοντας πως απλά ένιωθε ότι χρειαζόταν ξεκούραση!
Ξεκούραση για πόσο αλήθεια; Για ένα χρόνο, για δύο, επ' αόριστον; Αν κρίνει κανείς από τα όσα έχουν κυκλοφορήσει, εν αναμονή της τοποθέτησής του στο Elite Coaches Forum που ανοίγει σήμερα αυλαία, μάλλον το τελευταίο! Στην κεντρική αίθουσα του κτηρίου δεν πέφτει καρφίτσα, προπονητές, δημοσιογράφοι, παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές αλλά και η οικογένεια του Πεπ στις πρώτες σειρές, έχουν πάρει θέση! Ο άνθρωπος που στην πορεία του κατέκτησε τα πάντα, Πρωταθλήματα και Κύπελλα σε όλες τις ομάδες στις οποίες δούλεψε, δύο Champions League στο πρώτο κομμάτι της καριέρας του στην άκρη του πάγκου της αγαπημένης του Μπάρτσα, ο άνθρωπος που, κυρίως αυτό, επηρέασε και άλλαξε το ποδόσφαιρο όσο κανένας άλλος τα τελευταία 50 χρόνια ανεβαίνει στο βήμα, ανοίγει το μικρόφωνο και εμφανώς συγκινημένος σχεδόν...ψελλίζει λίγες λέξεις: «To ταξίδι τελειώνει εδώ!»
Σα να πατήθηκε ξαφνικά κάποιο αόρατο κουμπί όλοι όσοι παρακολουθούν πετάγονται από τις θέσεις τους και ξεσπούν στο πιο δυνατό και πηγαίο χειροκρότημα που έχει ποτέ ακουστεί μέσα σε αυτούς τους εντυπωσιακούς, επενδεδυμένους με πορφυρό βελούδο, τοίχους! Χειροκρότημα που δε σταματά παρά μόνο αρκετά λεπτά αργότερα χαρίζοντας στον Πεπ ένα μακροσκελέστατο standing ovation, ένα αντίο απολύτως κατάλληλο, ταιριαστό αλλά και...πανάξιο για το διανοούμενο του αθλήματος, τον επαγγελματία που επηρέασε με τη φιλοσοφία, τη νοοτροπία και την τακτική του τόσους και τόσους προπονητές, που κατάφερε να καθορίσει μια ολόκληρη εποχή με τις ιδέες του και να γίνει μέτρο σύγκρισης για όλους τους υπόλοιπους! Τι άλλο να πει αλήθεια κανείς για αυτή την ποδοσφαιρική ιδιοφυία!
Τι άλλο; Αυτό που, τη στιγμή που το χειροκρότημα σβήνει και όλοι ξαναπαίρνουν σιγά σιγά τις θέσεις τους ακούγεται από το βάθος της αίθουσας χωρίς κανείς να μπορεί στα αλήθεια να εντοπίσει ποιος, με ύφος έως και απαξιωτικό, το φώναξε! «Ναι, αλλά το Τσάμπιονς Λιγκ μόνο με τη σούπερ Μπαρσελόνα των Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα κατάφερες να το σηκώσεις! Ούτε καν με τη Σίτι του Έρλινγκ Χάαλαντ δεν το πήρες, τρεις τελικούς έπαιξες, τρεις τελικούς έχασες!». Οκ, αρκετά με την προβολή στο μέλλον και τα φανταστικά σενάρια, το πιάσατε θέλω να πιστεύω το υπονοούμενο, το θέμα όλες αυτές τις ημέρες, η μόνιμη επωδός στα χείλη και τα...πληκτρολόγια των πολλών είναι κάτι του τύπου... «Αν δεν το πάρει ούτε τώρα το Τσάμπιονς Λιγκ ο Πεπ, καλύτερα να παραιτηθεί!».
Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι, ναι, μπορεί και πάλι να μην τα καταφέρει! Μπορεί να μην καταφέρει να το πάρει γιατί δεν παίζει μόνος του! Μπορεί να μην καταφέρει να το πάρει γιατί δεν είναι η Σίτι η μόνη ομάδα που πληρώνει, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες να σας ενημερώσω ότι από το 2016 και μετά, αμέσως μετά από το χαμένο τελικό κόντρα στην Μπαρσελόνα, τα περισσότερα χρήματα στην Ευρώπη τα έχει δαπανήσει η Γιουβέντους και αυτό δεν πήγε πολύ καλά! Μπορεί να μην καταφέρει να το πάρει γιατί σε διοργανώσεις της μιας βραδιάς, του ενός αγώνα που κρίνει τα πάντα, συνέβαιναν και θα συμβαίνουν...ατυχήματα! Η καλύτερη ομάδα που είχε μέχρι τότε εμφανιστεί επί προσώπου Γης, η Ουγγαρία του Πούσκας, έχασε στον τελικό του Μουντιάλ του 1954 3-2 από τη Δυτική Γερμανία ενώ είχε προηγηθεί 2-0! Η Ολλανδία του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, και του Γιόχαν Κρόιφ στη μία από τις δύο περιπτώσεις, έχασε δύο σερί τελικούς από Δυτικογερμανούς το 1974 και Αργεντινούς το 1978!
Η Μπαρσελόνα έχασε, το 1986, τον τίτλο από την άγνωστη Στεάουα και μάλιστα σε ισπανικό έδαφος, στον τελικό της Σεβίλλης! Η καταπληκτική Γιουβέντους στα τέλη της δεκαετίας του '90 έπαιξε δύο τελικούς ως το απόλυτο φαβορί με βάση την εικόνα της κόντρα σε Ντόρτμουντ και Ρεάλ και τους έχασε και τους δύο! Η Γιουνάιτεντ πήρε Κύπελλο με το Λέναρντ Γιόχανσον να καλεί το ασανσέρ για να κατέβει από την εξέδρα των VIP και να κάνει την απονομή στην Μπάγερν μόνο και μόνο για να ενημερωθεί, όταν έφτασε στο επίπεδο του αγωνιστικού χώρου , ότι την κούπα θα την παρέδιδε στα χέρια του Σμάιχελ και του Σερ Άλεξ! Στα πιο...φρέσκα, η κραταιά ακόμη τότε Μπαρσελόνα του Μέσι γνώρισε δύο αποκλεισμούς από Ρόμα και Λίβερπουλ έχοντας επικρατήσει στα πρώτα ματς με 4-1 και 3-0 αντίστοιχα! Για να μη θυμηθώ τη remontada της κόντρα στην Παρί ή τα όσα πέτυχε, πριν ξεμπερδέψει με τη Σίτι, κόντρα σε Τσέλσι και Παρί η φετινή Ρεάλ!
Αυτό που προσπαθώ να πω, καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται για άποψη ιδιαιτέρως δημοφιλή, είναι το εξής! Σαφώς και ο Γκουαρντιόλα δεν τα κάνει όλα σωστά, σαφώς και, όπως αποδείχθηκε, ήταν λάθος το ότι έπαιξε τον τελικό του 2021 χωρίς κλασικό εξάρι! Σαφώς και δε διαθέτει, ίσως και να μην επιζητά, στην ομάδα του, στις ομάδες του μετά τους «μπλαουγκράνα» παίκτες με την ηγετική, ισχυρή προσωπικότητα ενός Μπενζεμά, ενός Μόντριτς, ενός Ράμος ακόμη ακόμη! Είναι άλλη η θεωρία του, η φιλοσοφία του για το παιχνίδι! Σαφώς και ελέγχεται για την εμπιστοσύνη που έχει στο πλάνο του, εμπιστοσύνη τυφλή που δεν τον αφήνει καν να μπει στη διαδικασία για κάποιο...εναλλακτικό! Σαφώς και έχει τις εμμονές του όπως όλοι οι προπονητές, σαφώς και έχει τις αδυναμίες του! Σε όλα τα παραπάνω όμως θα πρέπει να προσθέσουμε ότι σαφώς, σαφέστατα, ούτε ο Πεπ αλλά ούτε και κανένας άλλος δεν έχει υπογράψει κάποιο συμβόλαιο που να του εγγυάται ότι θα σηκώσει την... κούπα με τα μεγάλα αυτιά!
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι με την προσθήκη του Χάαλαντ θα δούμε από τη Σίτι ποδόσφαιρο με το οποίο θα τρίβουμε τα μάτια μας! Είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα υπάρξουν βραδιές, και θα είναι πολλές, που θα παρακαλούμε να μη σφυρίξει ποτέ ο διαιτητής, να μη βάλει τέλος στο ποδοσφαιρικό ρεσιτάλ! Είμαι βέβαιος ότι με το Νορβηγό οι «πολίτες» θα συνεχίσουν να συναρπάζουν, να πετυχαίνουν, να κατακτούν τίτλους στο Νησί! Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα κατακτήσουν το Champions League! Έχουν πιθανότητες; Πολλές και καλές! Αυτό δε σημαίνει ότι θα τα καταφέρουν κιόλας! Το θέλει ο Γκουαρντιόλα; Σαν τρελός κι ας μην το ομολογεί! Κρίνεται η προπονητική του επάρκεια, ικανότητα, έως και...ιδιοφυία από αυτό! 100% όχι αν με ρωτάτε! Τα διαπιστευτήριά του τα έχει ήδη καταθέσει, ελπίζω, με όποιον τρόπο, να συνεχίσει για τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμη! Για να μπορούμε στο...σωτήριον έτος 2042, αν χρειαστεί, σε αυτόν που θα φωνάξει, αν φωνάξει: «Ναι, αλλά το Τσάμπιονς Λιγκ μόνο με τη σούπερ Μπαρσελόνα των Μέσι, Τσάβι , Ινιέστα κατάφερες να το σηκώσεις! Ούτε καν με τη Σίτι του Έρλινγκ Χάαλαντ δεν το πήρες, τρεις τελικούς έπαιξες, τρεις τελικούς έχασες!» να απαντήσουμε...ε και;
