γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Ήταν 21 Οκτωβρίου του 2021, στο πλαίσιο της τρίτης αγωνιστικής του τρίτου ομίλου του Europa Conference League, η Ρόμα αντιμετώπιζε σε νορβηγικό έδαφος την άσημη Μπόντο Γκλιμτ! Με μια πειραματική ενδεκάδα στο πλαίσιο του rotation, συνυπολογίζοντας τις πολλές διαφορετικές αγωνιστικές υποχρεώσεις αλλά και την, σε απολύτως θεωρητικό επίπεδο, χαμηλή δυναμικότητα, αποδείχθηκε πως μόνο τέτοια δεν ήταν, του αντιπάλου, οι «τζιαλορόσι» έκλειναν το ημίχρονο πίσω στο σκορ με 2-1! Είχαν μπροστά τους το δεύτερο μέρος για να αντιδράσουν και να αποφύγουν την ήττα, όχι μόνο δεν τα κατάφεραν αλλά γνώρισαν ιστορική συντριβή, με το τελευταίο σφύριγμα του Τούρκου Παλαμπιγίκ το...ταμπλό έγραφε 6-1, ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του Ζοζέ Μουρίνιο, του πήρε 1008 παιχνίδια για να του συμβεί, που ομάδα του δεχόταν μισή ντουζίνα γκολ, ήταν ένα μαύρο βράδυ για τον Πορτογάλο, τους παίκτες του, το κλαμπ!
Μαύρο, κατάμαυρο ήταν το βράδυ και για τους 166 άτυχους, έτσι πίστευαν τότε πιθανότατα και οι ίδιοι, οπαδούς της που είχαν κάνει το ταξίδι στον Αρκτικό Κύκλο για να βρεθούν στις εξέδρες του Αspmyra Stadion και να στηρίξουν την προσπάθεια! Δεν είναι προφανώς και ό,τι πιο ευχάριστο να έχεις ταξιδέψει περίπου 3.000 χιλιόμετρα για να παρακολουθήσεις μες στο κρύο και... τ'αγιάζι την ομάδα σου να διασύρεται και να έχεις μπροστά σου 3.000 χιλιόμετρα ακόμη για να επιστρέψεις στη βάση και την... ηρεμία σου! Ποιος θα το έλεγε, αλήθεια, σε αυτούς ακριβώς τους καταταλαιπωρημένους «πιστούς» ότι θα ήταν αυτή ακριβώς η οδυνηρή έως και τραυματική εμπειρία που θα τους επέτρεπε να κλείσουν ονειρικά τη σεζόν, αν δεν είναι όνειρο του κάθε οπαδού το να παρακολουθήσει την ομάδα του σε έναν ευρωπαϊκό τελικό τότε τι είναι! Ποιος θα τους το έλεγε, αλήθεια; Για μια φορά ας μην είναι ρητορικό το ερώτημα, ο Μουρίνιο θα τους το έλεγε!
Ο «special one» που μπορεί να μην έχει όλες τις απαντήσεις, ποιος τις έχει αλήθεια, αλλά έχει πολλές, σίγουρα έχει αυτήν που ταιριάζει στην περίσταση! Κράτησε την ομάδα του συγκεντρωμένη στο στόχο, την οδήγησε στον τελικό της διοργάνωσης και έδωσε στη διοίκηση τη δυνατότητα να... αποζημιώσει, περισσότερο να ευχαριστήσει αυτούς τους 166, με μια πρόσκληση για τον καθένα τους για τον τελικό των Τιράνων! Τελικό στον οποίο ο 59χρονος, πως περνάει ο καιρός, προπονητής θα βρεθεί με τέταρτη διαφορετική ομάδα στην καριέρα του, κανένας άλλος στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων δεν έχει καταφέρει κάτι τέτοιο, με την Πόρτο, την Ίντερ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πανηγύρισε κατά το παρελθόν, έχει την ευκαιρία, την...έχτισε ο ίδιος, να πανηγυρίσει και με την ομάδα της «αιώνιας πόλης»! Ομάδα που δε θα μπορούσε να βρεθεί με κάποιον καταλληλότερο στην άκρη του πάγκου να διεκδικεί την πρώτη ευρωπαϊκή της κούπα παρά με τον... «αιώνια» επιτυχημένο!
Και προτού βιαστείτε να χλευάσετε ή να απορρίψετε την άποψη επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τα εξής! Θαυμαστής του Μουρίνιο, λάτρης του παιχνιδιού και της φιλοσοφίας του, με την εξαίρεση των πρώτων χρόνων του έως και ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου στην Πόρτο με «εργαλεία» πολύ χαμηλότερης ποιότητας από αυτά του ανταγωνισμού, δεν υπήρξα ποτέ! Δε θα μπορούσα όμως ποτέ, θα ήταν άδικο μη σας πω και γραφικό, να... αρνηθώ τα γεγονότα, κανείς μας δεν μπορεί στην ουσία να τα αρνηθεί, η Ιστορία έχει γράψει, μη σας κουράζω με λεπτομέρειες...απαρίθμησης που είναι ένα κλικ μακριά, πως όπου έχει εργαστεί έχει κατακτήσει τίτλους, Πρωταθλήματα, Κύπελλα, League Cup, Champions League και Europa League, τα δύο τελευταία με δύο διαφορετικές ομάδες το καθένα! Η Ιστορία έχει γράψει επίσης πως όπου κι αν δούλεψε ήταν αγαπητός στους φιλάθλους, ήταν εξίσου, αν όχι και παραπάνω, αγαπητός στους ποδοσφαιριστές του, προβλήματα στα αποδυτήρια είχε μόνο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τώρα πια νομίζω όλοι μας έχουμε καταλάβει, με την επίμονα τοξική ατμόσφαιρα στο Ολντ Τράφορντ, το γιατί!
Όπως όλοι μας φαντάζομαι έχουμε καταλάβει πως το... special στην περίπτωσή του είναι πως δεν παίζει απλά για το αποτέλεσμα, παίζει για το ΚΑΘΕ αποτέλεσμα! Δουλεύει για να κερδίζει στα μικρά και τα μεγάλα, δεν αφήνει τίποτα σε δεύτερη μοίρα, δε χαρίζει ούτε σπιθαμή από το «έδαφός» του στον αντίπαλο, δεν κάνει την παραμικρή έκπτωση στην ένταση, την ενέργεια, την ορμή, μη σας πω και την οργή με την οποία αγωνίζονται οι ομάδες του! Μοιάζει να λειτουργεί μονίμως... στο κόκκινο, κόντρα σε όλους και όλα, δημιουργεί την αίσθηση, τη βεβαιότητα, ότι για τους ποδοσφαιριστές του θα έπεφτε και στη φωτιά ακόμη, με αποτέλεσμα εκείνοι να «καίγονται» για τον προπονητή τους στο χορτάρι! Κάπως έτσι δημιουργείται το εκρηκτικό περιβάλλον που έζησαν όσοι βρέθηκαν στο Ολίμπικο το βράδυ της Πέμπτης στο 1-0 επί της Λέστερ, κάπως έτσι εξηγείται τα παραλήρημα χαράς παικτών και οπαδών με το σφύριγμα της λήξης, κάπως έτσι εξηγείται και το κλάμα-εκτόνωση της συσσωρευμένης έντασης του ίδιου του Μουρίνιο στους πανηγυρισμούς! Και κάπως έτσι δίνεται, για να μην ξεχνιόμαστε, και η απάντηση στον κάθε... Στέφανο από τα Πατήσια, Χρήστο από τα Πετράλωνα, Μπάμπη από τα Σεπόλια για τη σημασία, τη βαρύτητα και την αίγλη του Europa Conference! Για να το αξιολογεί όπως το αξιολογεί, να το χαίρεται όπως το χαίρεται, ο «special one» κάτι παραπάνω θα ξέρει, δε νομίζετε;
www.bnsports.gr
