γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Η... κόπια της κακής, για μία ακόμα φορά φέτος, εικόνας του Ολυμπιακού στον δεύτερο ημιτελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ξεγύμνωσε ακόμα περισσότερο την ίδια την ομάδα, όπως και τον προπονητή της, Πέδρο Μάρτινς. Πάρα πολλές πλέον οι φορές που αναλαμβάνει την ευθύνη για το αρνητικό αποτέλεσμα ο Πορτογάλος. Πολλές περισσότερες απ’ όσες θα έπρεπε...
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Για τα δεδομένα του Ολυμπιακού είναι αδιανόητο να μη στοχεύει (για να μην πούμε, να μην το κατακτά κιόλας) κάθε χρόνο στο εγχώριο νταμπλ. Αν η κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρείται τυπική διαδικασία στο υπόλοιπο των play-off, η υπόθεση Κυπέλλου χάθηκε. Χάθηκε εντός έδρας, μπροστά στον κόσμο του, με αντίπαλο τον βασικό διεκδικητή των τροπαίων του φέτος, ΠΑΟΚ, σε διπλούς αγώνες και ελέω του εκτός έδρας γκολ. Χάθηκε ενώ προηγήθηκε ξανά και για πολλοστή φορά δεν φρόντισε να διαχειριστεί το υπέρ του σκορ.
Δεν μιλάμε για μία ή δύο φορές. Για επαναλαμβανόμενη φορά την τρέχουσα σεζόν, οι Πειραιώτες παίρνουν κεφάλι στο σκορ, εντούοις αποτυγχάνουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, είτε με την κατάκτηση των τριών βαθμών, είτε με κάποια πρόκριση, βλέπε στη ρεβάνς της Τετάρτης (27/04) με τον ΠΑΟΚ. Ίδια και απαράμιλλη η εικόνα της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνς. Η νωχελικότητα, η νωθρότητα, η (αδικαιολόγητη) άνεση, η έλλειψη εύρεσης ιδεών. Όλα στοιχεία που επανειλλημένα εντοπίστηκαν, καταγράφηκαν και έπρεπε να διορθωθούν μεσούσης, αν όχι στην αρχή, της σεζόν. Φευ...
Ο Μαρτίνς ανέλαβε την ευθύνη του αποκλεισμού. Τη στιγμή που η ομάδα του σε 180’ της κανονικής διάρκειας, δεν σκόραρε κόντρα στον ΠΑΟΚ, γιατί ο Γιώργος Μασούρας είναι τόσο εξαντλημένος και δεν διαθέτει καν το καθαρό μυαλό να αξιοποιήσει ακόμα και τις πιο «εύκολες», για τα δικά του δεδομένα, φάσεις. Προηγήθηκε στην παράταση στο 105’. Οι αλλαγές άργησαν να έρθουν εκ νέου από τον πάγκο, κυρίως για να θωρακιστεί η άμυνα. Δύο επιθετικοί έκαναν... πάρτι στην περιοχή της ομάδας που είναι μπροστά στο σκορ και η ποδοσφαιρική λογική αναφέρει ότι κάνεις τα πάντα για να μην πατήσει ο αντίπαλος καν σ’ αυτήν.
Σαν να χάθηκε το αυτονόητο για τον Ολυμπιακό. Η άνευ αντίστασης πορεία του στο πρωτάθλημα, όπου επίσης δεν έλαμψε, αλλά εκεί τουλάχιστον ήταν αποτελεσματικός και αξιοποίησε στο έπακρο τη φλυαρία των (ανύπαρκτων στην ουσία) ανταγωνιστών του, τον έριξε σε έναν λήθαργο. Οι μεταγραφές ενίσχυσης, ώστε να έχει βάθος στο ρόστερ, απέτυχαν παταγωδώς. Πρέπει να έχει λόγο ο προπονητής στις μεταγραφές, άρα ναι, φέρει ευθύνη ΚΑΙ εδώ ο Μαρτίνς. Κούραση; Κορεσμός; Έλλειψη κινήτρου; Όλα παίζουν το ρόλο τους.
Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κοντά στην κατάκτηση της 1ης θέσης του πρωταθλήματος στην κανονική διάρκεια ως αήττητοι. Αν δεν ήταν η τελευταία αγωνιστική στου Χαριλάου. Έκτοτε νίκησαν τον Άρη στην πρεμιέρα των play-off και αυτό ήταν. Από τις 6 Μαρτίου και σε 7 (!) επίσημα παιχνίδια, πανηγύρισαν μόνο τη νίκη επί των Θεσσαλονικέων. Με το πέναλτι του Ελ Αραμπί στο 85’. Ισοπαλίες με ΠΑΣ, ΑΕΚ και τις δύο στο Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ. Ήττα στο ντέρμπι στη Λεωφόρο. Μία νίκη σε 7 (!) επίσημα ματς. Αυτός δεν είναι ο «κλασικός» Ολυμπιακός.
Ο Μαρτίνς μίλησε για λεπτομέρεις. Ναι, φυσικά. Το ποδόσφαιρο είναι λεπτομέρειες. Και ψυχολογία. Άρα, πώς μπορείς να καταφέρεις να βάλεις τους κουρασμένους - κομβικούς - βασικούς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού ξανά στην... πρίζα, για τους δύο «τελικούς» με τον ΠΑΟΚ; Διότι πέραν του πρωταθλήματος και της πρόωρης εξασφάλισης αυτού, ο τελικός στόχος ήταν ο συγκεκριμένος: το Κύπελλο. Προφανώς και ο Πορτογάλος κόουτς, στην 4η χρονιά της θητείας του στο λιμάνι, δεν το κατάφερε. Νωθρότητα επί δύο. Η εικόνα των πρωταθλητών ακόμα πιο μέτρια σε σχέση με την αρχή της σεζόν, όπου ούτως ή άλλως δεν φάνταζε πειστικός στο παιχνίδι του, ειδικά τώρα που τον έχει γονατίσει και η κούραση των βασικών ατού της ομάδας.
Φαντάζει μονόδρομος να αλλάξει κάτι στο λιμάνι. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, δια περιπάτου, απ’ αυτόν τον Ολυμπιακό, δεν αντικατοπτρίζει την υπεροχή των Πειραιωτών. Αντιθέτως αναδεικνύει την απογοητευτική εικόνα των ανταγωνιστών του. Οι οποίοι απέχουν παρασάγγας, στις... καλές στιγμές τους, από το να αγχώσουν καν τον πιο «μέτριο» πρωταθλητή των τελευταίων ετών, όπως εύκολα παραδέχονται άπαντες. Στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο καλούνται να αποφασίσουν αν με τον Πέδρο Μαρτίνς στο τιμόνι θα επιμείνουν στην τακτική της... μέτριας εικόνας, η οποία είναι αρκετή για να διατηρήσουν τα ηνία στον ελλαδικό χώρο (ελλείψη σοβαρών αντιπάλων) ή αν θα προχωρήσουν σε επιβεβλημένες, με πολλαπλό όφελος, αλλαγές το καλοκαίρι.
