γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Με τη συμπεριφορά του, τις δηλώσεις του και την εν γένει παρουσία του στον πάγκο των «πρασίνων» ο 59χρονος Σέρβος μοιάζει.... ξένος στο περιβάλλον της Super League, αυτό είναι που τον κάνει, πέρα από απαραίτητο, και τόσο μα τόσο πολύτιμο!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Παρατηρώντας κανείς, τι παρατηρώντας δηλαδή, παρακολουθώντας απλώς, είναι αρκετό, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να στέκεται με τη λήξη των αγώνων του φετινού Παναθηναϊκού μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα και να αναλύει, αυτό κάνει και θα επανέλθουμε παρακάτω, τα όσα κάθε φορά έχουν συμβεί δεν μπορεί παρά να προσέξει τα εξής... πρόκειται για τον προπονητή με την πιο καθαρή σκέψη, τον πιο ποδοσφαιρικό λόγο, τη μεγαλύτερη ειλικρίνεια, σπάνια ψυχραιμία και νηφαλιότητα στις τοποθετήσεις του, στοιχεία που καταδεικνύουν, το διαβάζει κανείς άλλωστε πολύ εύκολα και στο πρόσωπο του Σέρβου τεχνικού, μία εσωτερική... πραότητα άκρως ασυνήθιστη για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου και τους ανθρώπους του! Τέτοιος είναι και ο «Ιβάν ο Τρομερός» από το 1989 μέχρι και σήμερα, κι ας χρειάστηκε, πόσο σχήμα οξύμωρο αλήθεια σε σχέση με την προσωπικότητά του, ένας τρικούβερτος καυγάς για να βρεθεί στα μέρη μας!
Ήταν 16 Ιουλίου του 1988 όταν, στο κλείσιμο μιας αναμέτρησης για το Κύπελλο Ιντερτότο μεταξύ της ομάδας του Γιοβάνοβιτς Ραντ Βελιγραδίου και της Καρλ Τσάις Ιένα, σε ό,τι ήταν ακόμη τότε ανατολικογερμανικό έδαφος, άναψε το... φιτίλι! Οι παίκτες των δύο ομάδων και όχι μόνο, στην πραγματικότητα όλοι όσοι βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο, ήρθαν στα χέρια με την κατάσταση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, ο πέλεκυς της UEFA έπεσε βαρύς, ο τότε 26χρονος ποδοσφαιριστής τιμωρήθηκε, ως αρχηγός των Γιουγκοσλάβων, με διετή αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Η «κλεισμένη» μεταγραφή του στη γαλλική Μετς, εξαιτίας αυτής ακριβώς της ποινής που του επιβλήθηκε, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ήταν ο Ηρακλής αυτός που εκμεταλλεύτηκε την περίσταση και τον έκανε δικό του, έμελλε να φορέσει την κυανόλευκη φανέλα για τα επόμενα δέκα χρόνια, μέχρι και το τέλος της καριέρας του! Μικρή λεπτομέρεια... κατά τη διάρκεια των περιβόητων εκείνων επεισοδίων ο Γιοβάνοβιτς ήταν στα αποδυτήρια και δεν είχε καμία απολύτως συμμετοχή, είχε αντικατασταθεί στο 80ο λεπτό του παιχνιδιού, επρόκειτο για περίπτωση... αντικειμενικής ευθύνης!
Έστω και με αυτόν τον τρόπο πάντως, πληρώνοντας το τίμημα όχι δικών του πράξεων, έγινε κάτοικος Θεσσαλονίκης και είχαμε την ευκαιρία, ως Έλληνες φίλαθλοι, να τον απολαύσουμε στα γήπεδα της Ά Εθνικής με το «γηραιό»! Και από το καλοκαίρι, 22 χρόνια μετά από την τελευταία του παράσταση εντός των γραμμών, έχουμε την ευκαιρία να τον απολαμβάνουμε έξω από αυτές, και πολύ αργήσαμε αν με ρωτάτε! Ναι μεν είχαμε πάρει μια γεύση από το... ποιόν του ανδρός, όχι και τόσο πλούσια γεύση η αλήθεια είναι, άλλες εποχές, πολύ λιγότερο επικοινωνιακές, όσο ακόμη αγωνιζόταν, σαφώς και είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα την περίοδο που βρέθηκε, και διέπρεψε, στην άκρη του πάγκου του ΑΠΟΕΛ, αλλά, ας μη γελιόμαστε, τώρα μπορούμε πραγματικά να τον...χαρούμε! Θέλω να πιστεύω ότι κάθε άλλο παρά σας ξενίζει το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, αισθάνομαι ότι είναι όχι μόνο κατάλληλο αλλά ίσως και απαραίτητο στην περίπτωση αυτή, μακάρι ο όμορφος, αγγελικά πλασμένος, κόσμος της Super League να είχε κι άλλους... Γιοβάνοβιτς!
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στις προπονητικές του ικανότητες, όχι γιατί τις αμφισβητώ, κάθε άλλο, η δουλειά που κάνει στους «πράσινους» είναι, αν με ρωτάτε, πολύ υψηλού επιπέδου, η βελτίωση και η πρόοδος της ομάδας στα χέρια του είναι ξεκάθαρη, απλά δεν είναι αυτή το θέμα! Το θέμα είναι ότι φέρνει στο μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, απολύτως αβίαστα, στοιχεία που ενώ θα έπρεπε να ήταν δεδομένα παραμένουν, εδώ και χρόνια, ζητούμενα! Αν δεν είναι ο μόνος γενικότερα είναι σίγουρα ο μόνος που ΠΑΝΤΑ, όταν καλείται να τοποθετηθεί με τα γεγονότα ακόμη ζεστά, αμέσως μετά από το σφύριγμα της λήξης, δεν αναλώνεται στο να θυμίσει, να συνοψίσει, να περιγράψει τι συνέβη αλλά ΑΝΑΛΥΕΙ τα πώς και τα γιατί, ΕΞΗΓΕΙ τους λόγους που το παιχνίδι κύλησε όπως κύλησε, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ το σχέδιό του, τι πήγε καλά σε αυτό και τι όχι! Λειτουργεί βοηθητικά για εμάς τους δημοσιογράφους αλλά, κυρίως, για τους ίδιους τους φιλάθλους, απαντά σε αυτό που τον ρωτούν και όχι γενικά και αόριστα, ποτέ δε βαρυγκωμά, ποτέ δεν κρύβεται και δεν ψάχνει δικαιολογίες ακόμη κι όταν όλος ο οργανισμός της ίδιας της ομάδας του... σκίζει τα ρούχα του, δικαίως ή αδίκως, διαμαρτυρόμενος για διαιτητικές αποφάσεις!
Επιφυλάσσει σε κάθε περίπτωση, μηδεμίας εξαιρουμένης, απόλυτο σεβασμό για τον αντίπαλο, δεν ωραιοποιεί ποτέ την κατάσταση, βάζει πρώτο, ίσως και μόνο, τον εαυτό του στο κάδρο των ευθυνών σε περίπτωση αποτυχίας, αποθεώνει τους παίκτες του κάνοντας όχι ένα αλλά πολλά βήματα πίσω στις επιτυχίες! Και είναι όλα τα παραπάνω στοιχεία που επιδεικνύει προφανώς όχι μόνο δημοσίως αλλά και... ιδιωτικώς, στην καθημερινότητα της δουλειάς του, που τον κάνουν πέρα από συμπαθή στη φίλαθλη κοινή γνώμη και τόσο αγαπητό στους ίδιους τους συνεργάτες του, πρωτίστως αλλά σίγουρα όχι μόνο στους ποδοσφαιριστές! Στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του που ξεπερνούν, έως και επισκιάζουν την όποια επαγγελματική του κατάρτιση και ικανότητα! Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, νομοτελειακά, όπως αναπόφευκτα συμβαίνει σε όλες αυτού του είδους τις συνεργασίες, κάποια στιγμή η σχέση του Γιοβάνοβιτς με τον Παναθηναϊκό θα ολοκληρωθεί! Αυτό που, επιτρέψτε μου να είμαι βέβαιος, κυρίως θα μείνει, πέρα από τις όποιες αγωνιστικές επιτυχίες ή αποτυχίες, θα είναι ένας άψογος επαγγελματίας, ένας δυνατός χαρακτήρας, ένας φιλοσοφημένος... τύπος, ένας νικητής της ζωής, αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας περισσότερο, ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Η φιγούρα του και, κυρίως, η κουλτούρα του, στολίζουν το ποδόσφαιρό μας!
