γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Mε τις αγγλικές ομάδες να μη χάνουν σχεδόν ποτέ την ευκαιρία να…αποδεικνύουν την ανωτερότητά τους το UEFA Champions League σε λίγο θα θυμίζει… farmer’s league, ζητείται επειγόντως ανταγωνισμός!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Mιλάνο, πόλη της βόρειας Ιταλίας, πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της γειτονικής μας χώρας, έδρα των φημισμένων Μίλαν και Ίντερ και, εσχάτως… «εξοχικό» της Λίβερπουλ! Οκ, το καταλαβαίνω, φλερτάρουμε επικίνδυνα με την υπερβολή αλλά για οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη, άρα και για αυτή του Γιούργκεν Κλοπ, δεν το λες και μικρό πράγμα το να πετυχαίνει δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, στην ίδια σεζόν, κόντρα σε «ροσονέρι» και «νερατζούρι» στον… καθεδρικό του «Σαν Σίρο»! Δυο νίκες που με βάση και τη μορφή των αγώνων μαρτυρούν το πλεόνασμα ποιότητας, ενέργειας και ταχυδύναμης των «κόκκινων» έναντι των αντιπάλων, ακόμη περισσότερο, αν τις δούμε ως μέρος της μεγάλης εικόνας, μαρτυρούν το πλεόνασμα ποιότητας, ενέργειας και ταχυδύναμης των ομάδων της Premier League στο σύνολό τους έναντι των αντιπάλων!
Το συζητάμε εδώ και αρκετό καιρό, το διαπιστώνουμε, το καταγράφουμε, είτε ως αγωνιστική, είτε ως αριθμητική εικόνα, δεν μπορούμε παρά, με αφορμή και τα όσα Λίβερπουλ και Μάντσετερ Σίτι μας…παρουσίασαν στα πρώτα τους παιχνίδια στη φάση των «16» του UEFA Champions League, ακόμη πιο…αβίαστα, να το συνομολογήσουμε…Το αγγλικό πρωτάθλημα, για πολλούς διαφορετικούς λόγους που άπτονται του οικονομικού, του εμπορικού, του οργανωτικού, του ποδοσφαιρικού κομματιού, έχει ξεφύγει για τα καλά από τα υπόλοιπα, ακόμη και τα λεγόμενα «μεγάλα», αν οι Λίγκες ανά την Ευρώπη συνέθεταν μια ξεχωριστή διοργάνωση και, με κάποιον τρόπο, δίκην ομάδων, αντιμετώπιζαν η μία την άλλη, το πρωτάθλημα αυτό θα ήταν η Bundesliga και η Premier League θα ήταν η Μπάγερν Μονάχου και δεν το…λέω για καλό!
Ελάτε μαζί μου σε μια προσομοίωση, βαθμολογικά μιλώντας, προσεγγίζοντας το, σε κάθε περίπτωση ικανό, δείγμα της τελευταίας πενταετίας, με τη λογική… point system, τα όσα προκύπτουν, πέρα από το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν, παρουσιάζουν απολύτως εύγλωττα και το status quo του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου! Status quo που προφανώς θέλει Άγγλους, Ισπανούς, Γερμανούς και Ιταλούς να… συνθέτουν το καρέ των «μεγάλων» ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, κάποια, κάποιο για να είμαι πιο ακριβής, είναι σαφώς μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, το λες και… υδροκεφαλισμό! Έστω λοιπόν ότι βαθμολογούμε τις επιδόσεις των ομάδων από τις τέσσερις αυτές χώρες στο UEFA Champions League την τελευταία πενταετία! Και ακριβώς επειδή πορευόμαστε με τη λογική της… έστω και ελάχιστης διάκρισης, βαθμολογούμε από τη φάση των «16» και μετά!
Παρουσία στην πρώτη νοκ άουτ φάση της διοργάνωσης δίνει ένα βαθμό, στην προημιτελική φάση δύο, τρεις βαθμούς παίρνει, ή προσφέρει καλύτερα στη χώρα της, όποια ομάδα φτάσει στον ημιτελικό, τέσσερις η φιναλίστ και πέντε αυτή που κατακτά το τρόπαιο! Για την κάθε μία από τις ομάδες οι βαθμοί μέσα στη σεζόν προστίθενται, με 1+2+3+5=11 να είναι το μέγιστο για όποιον φτάνει μέχρι το τέλος του δρόμου! Δε χρειάζεται κανείς παρά περίπου ένα δεκάλεπτο για να τσεκάρει τη βαθμολογία από τη σεζόν 2017-18 μέχρι και σήμερα, δεκάλεπτο με την επαλήθευση μαζί, η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται, σε ό,τι με αφορά το ομολογώ, πολύ περισσότερο χρόνο για να χωνέψει τα αποτελέσματα που προκύπτουν, η κυριαρχία του αγγλικού ποδοσφαίρου εμφανίζεται πολύ πιο εντυπωσιακή απ΄ ό,τι υποψιαζόμουν!
Με βάση τις παραμέτρους που τέθηκαν παραπάνω οι βαθμοί που προκύπτουν για τις ομάδες του Νησιού είναι 76, 15 κατά μ.ο. ανά σεζόν, σα να πανηγύριζαν σε κάθε μία από τις πέντε αυτές σεζόν την κατάκτηση του τίτλου και να είχαν και μια ακόμη ομάδα μέχρι τους «8»! Δεύτερη, τη λες και καταϊδρωμένη, η Premira Division, με 45 βαθμούς, στους 31, δεν τη λες και μικρή, η διαφορά, στην τρίτη θέση η Bundesliga με 36, χαίρε… βάθος αμέτρητο, εκεί την εντοπίζουμε, για τη Serie A, στην τέταρτη και τελευταία θέση με 21 βαθμούς! Οκ, το καταλαβαίνω, δε μαθαίνουμε τίποτα καινούριο, το γνωρίζουμε ότι το αγγλικό πρωτάθλημα έχει, εδώ και καιρό, για τα καλά ξεφύγει, νομίζω όμως πως δε θα διαφωνήσουμε ότι το… τόσο πολύ σε σχέση με τους, θεωρητικά πάντα, ισοϋψείς του, ή σχεδόν, αντιπάλους είτε δεν το φανταζόμασταν είτε δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει!
Σε ό,τι αφορά τα της τρέχουσας σεζόν περιμένουμε ακόμη Τσέλσι και Γιουνάιτεντ να μπουν στο χορό, οι «μπλε», απλά το αφήνω εδώ, είναι και αυτοί που υπερασπίζονται τον τίτλο, οι πιθανότητες είναι με το μέρος τους για να τα καταφέρουν, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, αλλά δεν είναι αυτό το… επίδικο! Το ζήτημα είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο σημαντικό, ξεπερνά την περίσταση και την περίοδο που τώρα διανύουμε, αν οι υπόλοιποι «μεγάλοι» δεν αλλάξουν, το προσπαθούν ή αλήθεια είναι αλλά τα βήματά τους είναι αργά και βασανιστικά, θα «βουλιάξουν»! Και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, σε ότι έχει να κάνει με τις διασυλλογικές του διοργανώσεις, θα μετατραπεί, η τάση αυτή είναι, σε κάτι σαν μονοπώλιο για τις… Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ, Τότεναμ, μη σας πω, προσεχώς, και… Νιούκαστλ αυτού του κόσμου! Και το, οποιασδήποτε φύσης και μορφής, μονοπώλιο, ποτέ δεν ήταν ενδιαφέρον, ελκυστικό ή συναρπαστικό! Αν η UEFA δεν ανησυχεί ακόμη, ήρθε η ώρα, έχει έρθει, μεταξύ μας, εδώ και καιρό, να το κάνει!
www.bnsports.gr
