γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Επί χρόνια παράγοντας συλλόγου της Bundesliga υποτίθεται πως ζει το όνειρό του. Έτσι νομίζαμε και υποθέταμε άπαντες. Μέχρι τη στιγμή, 22 χρόνια μετά, κατά την οποία ο ίδιος έβαλε «στοπ» στην... αρρώστια του ποδοσφαίρου, για να σωθεί από την επερχόμενη κατάθλιψη!
Σχετικά Άρθρα
Τα 4+1 μεγαλύτερα σοκ της δεκαετίας στο Κύπελλο Γερμανίας: Από το κάζο της Γκλάντμπαχ, στη Μπάγερν και στη Ντόρτμουντ (video)
Bundesliga: Η Γκλάντμπαχ θυμάται εποχές ’70 και κάνει... πελάτισσα την Μπάγερν Μονάχου, η πιτσιρικαρία του Νάγκελσμαν και ο... gamechanger Covid-19
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο είναι άνθρωποι. Το ξεχνάμε συχνά. Μας το υπενθύμισε ο Μαξ Έμπερλ, ο άκρως πετυχημένος τεχνικός διευθυντής της Γκλάντμπαχ, που εν μέσω δακρύων είπε αντίο στην αγαπημένη ομάδα που υπηρέτησε 22 χρόνια. Σκόρπισε θλίψη και οδύνη στις τάξεις των οπαδών της Μπορούσια. Τα «πουλάρια» χάνουν τον αναμορφωτή τους. Αυτόν που τα τελευταία χρόνια, με τις κινήσεις του, μεταγραφικές και μη, τους έφερε ξανά στο προσκήνιο.
Για το βίος και την... πολιτεία του δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά πράγματα. Απλά τονίζουμε ότι ενώ βρισκόταν στα ντουζένια του, η Μπάγερν τον επιθυμούσε επί μία 3ετία για την αντίστοιχη θέση στο Μόναχο. Το σκεπτικό της απόφασης και τις συνέπειες αυτής, ζητήσαμε να μας τις μεταφέρει ο φίλος Γιώργος Κωστομοίρης. Τακτικό μέλος της Γκλάντμπαχ, δεν χάνει εντός έδρας ματς, εγκαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία για ένα λαμπρό μέλλον.
Ιδού τα όσα μας μεταφέρει ο Γιώργος για την απόφαση και το ποιόν του Μαξ Έμπερλ:
«Η αλήθεια είναι πως εκλείπει εδώ και μερικά 24ωρα κάθε είδους όρεξη στη ζωή ενός «πουλαριού». Στο Γκλάντμπαχ ξημέρωσε μια από τις πιο άχρωμες ημέρες της σύγχρονης ιστορίας της και αυτό δεν έχει να κάνει με το χρώμα του ουρανού, αλλά με το χρώμα των συναισθημάτων του κάθε φίλου/οπαδού της Borussia Mönchengladbach. Ο λόγος είναι η αποχώρηση του Max Eberl από τη σκηνή του ποδοσφαίρου. Όχι επειδή βρήκε κάτι καλύτερο, όχι επειδή θέλει να κάνει ένα βήμα παραπάνω, αλλά επειδή αρρώστησε, κυριολεκτικά, από το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Η περιβόητη συνέντευξη τύπου, είναι μια από τις πιο συγκινητικές στο χώρο του γερμανικού ποδοσφαίρου. Καλό θα είναι να την παρακολουθήσουν όλοι, για να καταλάβουν επιτέλους ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να μείνει ρομαντικό, πρέπει όλοι μας να εστιάζουμε στις τέσσερις γραμμές του ποδοσφαίρου, να αγαπήσουμε αυτό που ίσως σε μερικά χρόνια νοσταλγήσουμε.
Είναι τρομερά συναισθηματικό να παραδέχεται ένας άνθρωπος ότι έπαθε το λεγόμενο «burn out» και ότι αρχίζει να πάσχει από κατάθλιψη. Θέλει… άντερα να παραδεχτείς και να το συζητήσεις δημόσια και για αυτό ο Max Eberl αξίζει σεβασμό από όλον τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Ο ίδιος μίλησε πως τον έχει αρρωστήσει όλη η ποδοσφαιρική σκηνή, το πώς έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο, το πώς αυτό χειραγωγείται από τους ατζέντηδες, το πώς το προσεγγίζουν οι δημοσιογράφοι. Όλα αυτά τον ώθησαν στην απόφαση να αφήσει εντελώς το ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του Γκλάντμπαχ, που τόσο αγαπάει.
Για 23 ολόκληρα χρόνια «υπηρέτησε» την αγάπη του, την Γκλάντμπαχ, δίνοντας του όλο το είναι. Ως ποδοσφαιριστής (1999-2004), όπως δεν είχε τόσο ταλέντο, όμως ταίριαζε στην Γκλάντμπαχ αφού είχε πάθος και έδινε πάντα το 100%. Αυτό το «δίνω το 100% μου» ήταν ο λόγος όπου έγινε γενικός αρχηγός στις ομάδες K-19 της Γκλάντμπαχ, ενώ το τεράστιο βήμα έγινε το 2008, όταν ανέλαβε τεχνικός διευθυντής στα «πουλάρια».
Έκτοτε η Γκλάντμπαχ βίωσε τα πάντα και φυσικά βίωσε την τρομερή εξέλιξη προς τα πάνω. Από τη σωτηρία απέναντι στην Μπόχουμ μέχρι τις τέσσερις συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Για το management του δεν τίθεται θέμα συζήτησης, αφού ο κατάφερε με το εξαιρετικό scouting να αγοράζει φθηνά και να πουλάει ακριβά, βρίσκοντας πάντα τρομερές λύσεις (Ρόις, Τσάκα, Βέστεργκαρντ, Αζάρ). Αποκορύφωμα στις καρδιές των οπαδών η «χυλόπιτα» που έριξε στην Μπάγερν Μονάχου το 2016, όταν δέχτηκε δελεαστικότατη πρόταση, με τον ίδιο να μην τη δέχεται, λέγοντας πως η καρδιά του χτυπάει για την Γκλάντμπαχ, όπου έχει οραματιστεί πολλά.
Ό,τι μα ό,τι και να γράψω για τον Max Eberl, ως μέλος και οπαδός της Γκλάντμπαχ, θα είναι λίγο, ελάχιστο, σε αυτό που πραγματικά σημαίνει ο άνθρωπος Max Eberl για τον σύλλογο της Borussia. Προσωπικά την Γκλάντμπαχ την γνωρίζω μόνο με τον Max Eberl ως τεχνικό διευθυντή. Μέλος της Γκλάντμπαχ από το 2014, φίλος της Γκλάντμπαχ από το 2013, όπου… ερωτεύτηκα, πηγαίνοντας για πρώτη στο γήπεδο. Λείπουν οι λέξεις για να περιγράψω τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Λάτρης του ρομαντικού ποδοσφαίρου, όπως θα έπρεπε να είναι. Πάντα με σεβασμό προς τον φίλαθλο, πάντα ανοιχτός για να συζητήσει, πάντα ευγενικός.
Δεν θα ξεχάσω το 2019, όταν συνάντησα την ομάδα της Γκλάντμπαχ στο αεροδρόμιο του Düsseldorf, όπου ταξίδευε για ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Κοντοστάθηκα δίπλα του, τον συνεχάρηκα για την άψογη δουλειά του, τον ευχαρίστησα και εκείνος που απάντησε «είναι τιμή μου να είμαι στην οικογένεια της Γκλάντμπαχ». Τόσο απλά, τόσο λακωνικά. Εν ολίγοις, πρότυπο για το πώς θα έπρεπε να δουλεύουν οι τεχνικοί διευθυντές, πρότυπο για το πώς θα πρέπει να διαχειρίζεται ένας σύλλογος τα οικονομικά του αλλά και το έμψυχο δυναμικό.
Η υγεία όμως είναι κάτι που πρέπει να βάζουμε πάνω από όλα στη ζωή μας. Όσο και να μας πονάει η απουσία του Max Eberl από εδώ και πέρα, αυτό που πραγματικά ευχόμαστε είναι να γίνει να καλά και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον γυρίσει ανανεωμένος στην αγάπη της ζωής του, την Γκλάντμπαχ και ίσως τότε η ζωή τα φέρει έτσι, ώστε να σηκώσει τρόπαιο με την Borussia, κάτι που ο ίδιος θα ήθελε τόσο πολύ».
Όπως καταλαβαίνετε, το ποδόσφαιρο είναι κάτι διαφορετικό στη Γερμανία. Το ποδόσφαιρο και οι άνθρωποι-παράγοντες που το απαρτίζουν, είναι ακόμα πιο συναρπαστικό. Στον άχρωμο χώρο του επαγγέλματος, υπάρχουν ακόμα πρόσωπα που ταυτίστηκαν με το κλαμπ. Εδώ και μερικές ημέρες πρέπει να χρησιμοποιούμε τη λέξη «υπήρχαν». Γιατί; Γιατί πολύ απλά ο Μαξ Έμπερλ επέλεξε, για το άμεσο μέλλον, να είναι απλά ο... Μαξ Έμπερλ.
www.bnsports.gr
