γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Mε τους «νερατζούρι», πέρα από τα αποτελέσματα που τους κρατούν στην κορυφή, να χτίζουν ολοένα και πιο ξεκάθαρη ποδοσφαιρική ταυτότητα, ο Ιντσάγκι καινοτομεί και βάζει τη σφραγίδα του στη νέα εποχή για την ομάδα του Μιλάνου!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Το Φεβρουάριο του 1988, 34 χρόνια πίσω, η προέλαση της Μίλαν ήταν σε πλήρη εξέλιξη στο Καμπιονάτο, Νάπολι, κυρίως, Ρόμα και Σαμπντόρια ήταν οι ομάδες που.. .ενοχλούσαν εκείνη του Αρίγκο Σάκι, η συμπολίτισσά της Ίντερ δυσκολευόταν να ακολουθήσει! «Ροσονέρι» και «νερατζούρι», σε επίπεδο ποιότητας, δυναμικής και, προφανώς, αποτελεσμάτων, έμοιαζαν ξένοι στην ίδια πόλη, για την ακρίβεια ήταν η ομάδα του Τζιοβάνι Τραπατόνι τότε, με μεγάλα ονόματα τους Πασαρέλα, Σίφο και Αλτομπέλι που έμοιαζε... ξένη στην πόλη της επιτυχίας! Σε ευθεία αναλογία, δε θα μπορούσε να το θέσει καλύτερα ο Στινγκ στο hit της εποχής, γραμμένο για τον Κουέντιν Κρισπ, Άγγλο ηθοποιό και συγγραφέα, και τη ζωή του στο «Βig Apple», αλλά τόσο ταιριαστό στην ποδοσφαιρική περίσταση, η Ίντερ είχε το ρόλο του... «Εnglishman in New York»! Δεν ήταν παρά ένας «νόμιμος εξωγήινος», legal alien ο στίχος, που προσπαθούσε να προσαρμοστεί !
Και μια χαρά προσαρμόστηκε... Την αμέσως επόμενη σεζόν, παρά τη φυγή του αστέρα Αλτομπέλι, με τις πολύ σημαντικές προσθήκες των Ματέους και Μπρέμε -το καλοκαίρι του 1990 θα έφταναν και στην κορυφή του κόσμου με την εθνική ομάδα της, πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, ενωμένης Γερμανίας- και τον Αργεντινό Ραμόν Ντίαζ να κάνει θραύση παρέα με τον Άλντο Σερένα στην επίθεση, η Beneamata για τους φίλους, θα κατακτούσε με πολύ μεγάλη άνεση τον τίτλο! Άνεση ανάλογη, με εννέα βαθμούς διαφορά σε καιρούς που ακόμη η νίκη έδινε δύο, με αυτήν της περασμένης, για να έρθουμε στο σήμερα, ή πιο καλά στο... χθες, σεζόν, στο +12 από τη Μίλαν ολοκλήρωσε την απολύτως επιτυχημένη προσπάθειά της η ομάδα του Αντόνιο Κόντε, κάπου εκεί, και κάθε άλλο παρά στην καλύτερη ατμόσφαιρα, ολοκλήρωσε τη συνεργασία του με την ομάδα και ο ίδιος ο Κόντε!
Κάπως έτσι, όχι και με τις... υψηλότερες των προσδοκιών λόγω και της πολιτικής λιτότητας που κρίθηκε απαραίτητη για τη βιωσιμότητα του συλλόγου, το...πετράδι του στέμματος Ρομέλου Λουκάκου πουλήθηκε στην Τσέλσι, στη θέση του αποκτήθηκε ο βετεράνος και... φτηνός Έντιν Τζέκο, άνοιξε στην Ίντερ η εποχή Σιμόνε Ιντσάγκι! Του 45χρονου, γεννημένου μεν στην Πιασέντζα της Εμίλια Ρομάνια, τεχνικού αλλά ξεκάθαρα πολιτογραφημένου, ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, Ρωμαίου, 22 συναπτά έτη ως ποδοσφαιριστής και προπονητής κάτω από τις... φτερούγες της Λάτσιο! Και όπου Ρωμαίος στο Μιλάνο, κλασική περίπτωση... Englishman in New York, να που και πάλι η προσαρμογή, εν προκειμένω του νεότερου των αδελφών Ιντσάγκι, στο Μιλάνο είναι και γρήγορη αλλά και αποδοτική, ποιος ξέρει, ίσως έχει να κάνει με την οικογενειακή παράδοση, ο Φίλιπο μεγαλούργησε με τη φανέλα της Μίλαν, 126 γκολ σε 300 παιχνίδια, δύο πρωταθλήματα και δύο Champions League!
Πολύ μεγάλη πρόκληση να καταφέρει, έστω και από την άκρη του πάγκου, να… ματσάρει τα κατορθώματα του Πίπο ο Σιμόνε, το μόνο σίγουρο είναι πως με τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα του δείχνει ικανός, ισχυρότατος υποψήφιος, να σηματοδοτήσει μια ολόκληρη εποχή για την Ίντερ! Ο Κόντε ναι μεν πήρε πρωτάθλημα αλλά τελευταίος πραγματικά επιδραστικός και καθοριστικός, ποδοσφαιρικά και ιστορικά, προπονητής για το κλαμπ ήταν ο Ζοζέ Μουρίνιο! Χωρίς αμφιβολία έχει ακόμη πολλά ψωμιά να φάει ο Ιντσάγκι για να φτάσει τον Πορτογάλο, αυτό πάντως που είναι ορατό δια γυμνού, ίσως και ελαφρά... εκπαιδευμένου, οφθαλμού, είναι το πολύ μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η πρόταση, σε επίπεδο τακτικής, του ανθρώπου που κάθεται στην άκρη του πάγκου των «νερατζούρι»!
Πρόταση που μοιάζει να «χτίζεται», όπως ακριβώς και το παιχνίδι της ομάδας, από τα μετόπισθεν! Διατηρώντας την τριάδα του προκατόχου του στην άμυνα, αυτό άλλωστε ήταν το μοτίβο και στη Λάτσιο, ο Ιντσάγκι φέρνει νέα... ήθη, στο πρόσωπο του Aλεσάντρο Μπαστόνι, σκόρερ αλλά και δημιουργού στο 2-1 επί των «αετών», βλέπει κανείς, σίγουρα ο ίδιος ο προπονητής του, τον πρώτο… wing center back στο σύγχρονο ποδόσφαιρο! Ένας στόπερ, αριστερός από τους τρεις, που σε φάση ανάπτυξης γίνεται ξεκάθαρα ακραίος, σίγουρα κόντρα ρόλος για έναν ποδοσφαιριστή με ύψος 1.90 κι όμως, ο 22χρονος από την Κρεμόνα τον υπηρετεί με απόλυτη επιτυχία! Βλέπετε, το σχέδιο θέλει τους τρεις αμυντικούς του, όταν η ομάδα έχει την μπάλα στα πόδια, να παίζουν τελείως ανοιχτά, κεντρικός ο Ντε Φράι, δεξιά ο Σκρίνιαρ, αριστερά ο Μπαστόνι, τους full back, αριστερά ο Πέρισιτς, δεξιά ο Ντούμφρις, να παίρνουν τον εσωτερικό διάδρομο και να στηρίζουν τους επιθετικούς, κατά κανόνα Λαουτάρο Μαρτίνες και Έντιν Τζέκο, τον Νικολό Μπαρέλα ή τον Χακάν Τσαλχάνογλου, ανάλογα με την περίσταση, να δίνουν επιθετική βοήθεια από τον άξονα και τους... εναπομείναντες μέσους να... προστατεύουν το οχυρό!
Απολύτως χαρακτηριστικό παράδειγμα της... ιδέας του Ιντσάγκι για την Ίντερ το τρίτο γκολ των Μιλανέζων στο «Ολίμπικο» κόντρα στη Ρόμα! Ο Μπαστόνι πλαγιοκοπεί από τα αριστερά, σε κατάσταση open play βρισκόμαστε τονίζω, όχι στην εξέλιξη στατικής φάσης, ο Πέρισιτς του δίνει στήριγμα, ο Κορέα, αντί του Λαουτάρο στο ματς, πατά περιοχή, ο Μπαρέλα το ίδιο, ο Μπαστόνι σεντράρει και βρίσκει στο πίσω δοκάρι τον Ντούμφρις που σκοράρει με το κεφάλι έχοντας βρεθεί αυτός πιο... μέσα από τον σέντερ φορ Τζέκο στη φάση!
Είναι αυτός ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο, κατά κανόνα, σε φάση κατοχής μπάλας, η Ίντερ καταλήγει πολλές φορές να βάζει τέσσερις παίκτες, τους δύο επιθετικούς και τους δύο μπακ-χαφ, μέσα στην αντίπαλη περιοχή, τρεις μέσους στον άξονα να... στηρίζουν και να δίνουν την ισορροπία σε διάταξη 1-2 ή 2-1 ανάλογα με την περίσταση και τους δύο στόπερ ψηλά στις πτέρυγες, σε πολύ πιο δημιουργικό ρόλο τον Μπαστόνι! Ρόλο που του ανατίθεται ακόμη και στις στατικές φάσεις, ρίξτε μια ματιά στο 2-1 επί της Λάτσιο, πόσες φορές αλήθεια έχετε δει σέντερ μπακ, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, σε στατική φάση, να μένει μακριά από την περιοχή και να αναλαμβάνει, σε δουλεμένη «κομπίνα» μάλιστα, αυτός να σεντράρει για συμπαίκτη του, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, βρήκε δίχτυα ο Σκρίνιαρ, αυτό πήγε πολύ καλά!
Το γκολ αυτό μάλιστα ήρθε σε συνέχεια της...επιτυχίας του ίδιου του Μπαστόνι, ήταν και το 1-0 κάτι σαν...σπάνιο πουλί, ο υψηλόσωμος αμυντικός έμεινε, παραδόξως με βάση αυτά που έχουμε συνηθίσει, εκτός περιοχής σε εκτέλεση κόρνερ, μάζεψε το «σκουπίδι» και εκτέλεσε στη δεξιά γωνία του Στρακόσια, είναι φανερό ότι ο Ιντσάγκι, και πολύ καλά κάνει, εμπιστεύεται πολύ περισσότερο τα πόδια παρά το κεφάλι του ποδοσφαιριστή του! Είναι επίσης ολοφάνερο ότι το δικό του κεφάλι, και τις ιδέες που κατεβάζει, το εμπιστεύεται απολύτως ο προπονητής της Ίντερ, δε δίστασε να καθιερώσει στόπερ σε ρόλο δημιουργού στην πτέρυγα, εδώ κι αν έχουμε περίπτωση... Englishman in New York, ιστορικά, το 1988 κυκλοφόρησε, το 1988 άνοιξε η σεζόν της επανόδου στην κορυφή, έχει φέρει γούρι ο «Άγγλος στη Νέα Υόρκη», πριν από 12 χρόνια ήταν ο, από την Αγγλία ορμώμενος, Ζοζέ Μουρίνιο ο Special One, λέτε οι «νερατζούρι» να βρήκαν τον Special...Two;
www.bnsports.gr
