γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Όταν μιλάμε για ένα βραβείο όπως η «Χρυσή Μπάλα» αυτός που το κερδίζει είναι ΠΑΝΤΑ αυτός που το αξίζει, εκείνοι που κάθε χρόνο αποφασίζουν αποφάσισαν και φέτος!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
To 1946 ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα χρονιά για τη Γαλλία, βγαίνοντας από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο νικήτρια μεν, αλλά πληγωμένη άρχιζε την προσπάθεια της αναγκαίας ανασυγκρότησης σε όλα τα επίπεδα! Ήταν η χρονιά που ο Σαρλ Ντε Γκολ παραιτήθηκε από το αξίωμα του Προέδρου της προσωρινής κυβέρνησης, ήταν η χρονιά που Γαλλική Γουϊάνα, Μαρτινίκα και Ρεϊνιόν έγιναν υπερπόντιοι νομοί της χώρας, ήταν η χρονιά που πραγματοποιήθηκε το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, ήταν η χρονιά που γεννήθηκε το περιβόητο, τώρα πια, περιοδικό «France Football», που μετρά μέχρι και σήμερα 75 χρόνια άκρως ενδιαφέρουσας έως και... πολυτάραχης ζωής. Όσο για την αξία του… μετριέται σε χρυσάφι!
Χρυσάφι είναι το υλικό από το οποίο, πολλές φορές αν όχι όλες, φτιάχνονται τα όνειρα, χρυσάφι είναι και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη η τόσο μα τόσο επιθυμητή από τους σούπερσταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου «Χρυσή Μπάλα»! Βραβείο που το γαλλικό περιοδικό απονέμει κάθε χρόνο από το 1956, αρχικά στον καλύτερο ποδοσφαιριστή με ευρωπαϊκή καταγωγή, στη συνέχεια στον καλύτερο ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στην Ευρώπη, από το 2007 στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς σε ολόκληρο τον κόσμο! Βραβείο που έχει περάσει από αρκετές διαφορετικές φάσεις, κάποια στιγμή, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, συγχωνεύτηκε με το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της FIFA, αλλά αυτό δεν κράτησε παρά μόνο 5 χρόνια, από το 2010 μέχρι και το 2015!
Κράτησε αντιθέτως, και κρατά ακόμη, από… καταβολής του βραβείου μέχρι και τις μέρες μας, το κύρος και το μεγαλείο της ύψιστης, κατά κοινή ομολογία, αυτής ποδοσφαιρικής τιμής! Πριν από την εποχή της παντοκρατορίας έως και απολυταρχίας των Μέσι και Ρονάλντο, 12 φορές στην κορυφή οι δυο τους, 7 ο Αργεντινός και 5 ο Πορτογάλος, τα τελευταία 13 χρόνια, ήταν «ιερά τέρατα» όπως οι Μάθιους, Ντι Στέφανο, Κοπά, Γιασίν, Εουσέμπιο, Μπόμπι Τσάρλτον, Μίλερ, Κρόιφ, Μπέκενμπάουερ, Κίγκαν, Ρουμενίγκε, Πλατινί, Φαν Μπάστεν, Μπάτζιο, Γουεά, Ρονάλντο(ο Βραζιλιάνος), Ροναλντίνιο, Κακά, Καναβάρο που επικράτησαν στην ψηφοφορία, χαρίζοντας τη λάμψη τους στο θεσμό αλλά κερδίζοντας παράλληλα σε δημοφιλία και αναγνώριση από αυτόν σε μια σχέση αμφίδρομη!
Αυτή ακριβώς η σχέση άλλωστε, σφυρηλατημένη μέσα στο χρόνο, είναι που με δυσκολεύει να καταλάβω, ακόμη και απλά να παρακολουθήσω, τη συζήτηση που έχει ανοίξει εσχάτως με αφορμή την επικράτηση του Λιονέλ Μέσι στην… κούρσα του 2021! Ακούω και, κυρίως, διαβάζω περί αδικίας εις βάρος του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, τα επιχειρήματα τις περισσότερες φορές, ομολογώ, είναι άκρως ποδοσφαιρικά έως και απολύτως εύλογα, στα δικά μου μάτια και αυτιά, επιτρέψτε μου, από άκαιρα έως και άτοπα! Και αυτό γιατί δεν κάνουμε μια κουβέντα στη βάση του ποιον ο καθένας από εμάς θεωρεί τον καλύτερο μέσα είτε στη σεζόν είτε στη χρονιά, δε θα έπρεπε τουλάχιστον! Το ζήτημα σε ότι αφορά το συγκεκριμένο βραβείο, και όχι μόνο αυτό, πρόκειται για μια μέθοδο στην οποία έχουμε καταλήξει για τέτοιου είδους περιστάσεις, είναι τι το συγκεκριμένο «εκλογικό σώμα» αποφασίζει και ψηφίζει! «Εκλογικό σώμα» το οποίο αποτελείται από 188 ανταποκριτές του «France Football» ανά τον κόσμο με παλαιότερο όλων το συμπατριώτη μας Μάνο Σταραμόπουλο που εκπροσωπεί με την ψήφο του τη χώρα μας!
«Εκλογικό σώμα» που με βάση το πρωτόκολλο που έχει τεθεί από τον ίδιο τον εκδοτικό οίκο καλείται να βγάλει την ετυμηγορία με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, πρώτον τι ακριβώς έκανε ο ποδοσφαιριστής για να συμβάλλει στην επιτυχία της ομάδας του, συλλόγου ή εθνικής, δεύτερον τι ακριβώς παράδειγμα δίνει με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, τρίτον σε ποιο ακριβώς επίπεδο βρίσκονται η ποδοσφαιρική του ευφυΐα και τεχνική! Ανεξάρτητα από το πόσο ο κάθε ένας από τους «εκλέκτορες» μπορεί να ξεφύγει από τις κατευθυντήριες γραμμές, είναι απολύτως προφανές πως από τη στιγμή που η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινωνία αναγνωρίζει ως πολύ σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το βραβείο της «Χρυσής Μπάλας», αναγνωρίζει παράλληλα την αξία και την επάρκεια τόσο των κριτηρίων όσο και των… κρινόντων!
Πάνω σε αυτήν ακριβώς τη βάση δυσκολεύομαι μη σας πω και αρνούμαι να κατανοήσω τις κραυγές περί αδικίας, μου ακούγονται τόσο παράλογες και μηδενιστικές όσο θα ηχούσαν στα αυτιά μου τέτοιας φύσεως ενστάσεις για το οποιοδήποτε, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο, εκλογικό αποτέλεσμα! Και όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, η συζήτηση της επόμενης μέρας δεν μπορεί να είναι… κακώς επελέγη ο τάδε αλλά ΓΙΑΤΙ επελέγη ο τάδε! Γνώμη, μη με παρεξηγήσετε, όλοι δικαιούμαστε να έχουμε και να την εκφράζουμε, αυτό που με βρίσκει κάθετα αντίθετο είναι η… λογική της αδικίας! Έχουμε, de facto, δεχθεί και πολλές φορές αποθεώσει τους «εκλεκτούς» που ψηφίζουν κάθε χρόνο για τις επιλογές τους, τους έχουμε προσδώσει, με τη… συναίνεσή μας στις αποφάσεις τους όλα αυτά τα χρόνια, την απαραίτητη αξιοπιστία, δε μπορούμε να τους την αφαιρούμε κατά περίπτωση! Τη «Χρυσή Μπάλα» για το 2021 την κέρδισε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΑ, ακολουθήθηκαν κατά γράμμα οι κανόνες του παιχνιδιού, ο Λιονέλ Μέσι!
www.bnsports.gr