γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν τέταρτη σεζόν τον ίδιο προπονητή και τους «κιτρινόμαυρους» να μετρούν μόλις 40 ημέρες στη... νέα εποχή, ό,τι παρακολουθήσαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο έχει ξεκάθαρη εξήγηση αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική!
Σχετικά Άρθρα
Ολυμπιακός: Και πως να (το) χάσει;
Η ΑΕΚ που σωστά φωνάζει για το πέναλτι στον Βράνιες και όλα τα αγωνιστικά μηνύματα που έστειλε (video)
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
«40 χρόνια φούρναρης, έεεεεχω ψήσει!», δεν ξέρω πόσοι θυμάστε ή και πόσοι προλάβατε την περιβόητη διαφήμιση ζυμαρικών της δεκαετίας του '80 με την κλασική, τώρα πια, ατάκα που, ομολογώ, τριγυρνούσε στο μυαλό μου ενόψει και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης μεταξύ ΑΕΚ και Ολυμπιακού την Κυριακή (21/11) στο ΟΑΚΑ και τριγυρνάει ακόμη, πρόκειται, στα δικά μου μάτια, για την πιο... εύγλωττη εξήγηση των όσων παρακολουθήσαμε στο ντέρμπι! Και αυτό γιατί ανεξάρτητα από την ποιότητα, την προετοιμασία, τη μεθοδικότητα και τις εμπνεύσεις που είχαν στην άκρη του πάγκου τους οι δύο ομάδες στα πρόσωπα των Αργύρη Γιαννίκη και Πέδρο Μαρτίνς οι «ερυθρόλευκοι» είχαν, και αυτό φάνηκε, το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός προπονητή που βρισκόταν 1294 ημέρες στον πάγκο τους απέναντι σε έναν προπονητή που μόλις είχε συμπληρώσει τις πρώτες 40 σε εκείνον της ΑΕΚ!
Έχοντας φτάσει αισίως στην τέταρτη σεζόν του στον Πειραιά ο Πορτογάλος «κατέβαζε» την ομάδα του στο παιχνίδι με τον αέρα του 8-3-0 κόντρα στην ΑΕΚ, που τώρα πια είναι 9-3-0, «κατέβαζε» στο παιχνίδι μια ομάδα που μαζί του έχει πάθει, έχει μάθει, έχει εξελιχθεί, έχει εκπαιδευτεί, έχει πληγωθεί, έχει πετύχει, έχει απογοητεύσει, έχει θριαμβεύσει, τα έχει κάνει όλα τέλος πάντων για να μη σας κουράζω άλλο! Με το πρόσημο, προφανώς, απολύτως θετικό, με δύο Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο τα τρία χρόνια που έχουν προηγηθεί κανείς δε θα μπορούσε να υποστηρίξει το αντίθετο! Όπως κανείς δε θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι αυτός ακριβώς ο χρόνος που έχουν περάσει μαζί Ολυμπιακός και Μαρτίνς, αυτή η τεχνογνωσία που έχουν χτίσει, η συνήθεια στα δύσκολα αλλά και στις επιτυχίες, δεν έπαιξαν ρόλο, τον σημαντικότερο αν με ρωτάτε, στην εξέλιξη, σίγουρα στο αποτέλεσμα, της κυριακάτικης μονομαχίας! Μια ομάδα καθαρά και ξάστερα...δημιούργημα Μαρτίνς αντιμετώπισε, και κέρδισε εν τέλει, μια ομάδα που... ακόμη προσπαθεί να δημιουργήσει ο Γιαννίκης, ένα ολοκληρωμένο σύνολο κέρδισε ένα σύνολο... υπό κατασκευή!
Αυτό φυσικά το τελείως διαφορετικό, εκ διαμέτρου αντίθετο, στάδιο στο οποίο βρίσκονται, σε σχέση με τον άνθρωπο που κάθεται στην άκρη του πάγκου τους, οι δύο ομάδες, δεν είναι κάτι που περιμέναμε τη διεξαγωγή του παιχνιδιού για να το μάθουμε, το γνωρίζαμε ήδη! Αυτό που διαπιστώσαμε, και μπορούμε τώρα να συζητήσουμε, είναι το αγωνιστικό αποτύπωμα που άφησε στο χορτάρι η πολύ μεγάλη αυτή διαφορά στη διάρκεια... ζωής με τους προπονητές τους! Αρχίζοντας από το νικητή, ο Μαρτίνς εμφάνισε έναν Ολυμπιακό με αίσθηση ανωτερότητας στην τακτική του προσέγγιση από το πρώτο λεπτό, από το πρώτο δευτερόλεπτο, με τη σέντρα της ΑΕΚ βγήκε σε επιθετικό πρέσινγκ που δεν το εγκατέλειψε ακόμη και μετά από το πολύ γρήγορο γκολ που πέτυχε με τον Αγκιμπού Καμαρά! Δημιούργησε πολύ μεγάλα προβλήματα στο build up της ΑΕΚ στέλνοντας παράλληλα σαφέστατα μηνύματα και σε...ψυχολογικό επίπεδο, έπαιξε άμεσο ποδόσφαιρο, κυνήγησε και κέρδισε τις περισσότερες δεύτερες μπάλες επιδεικνύοντας παράλληλα τον απαραίτητο κυνισμό στις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν!
Το χαρακτηριστικότερο σημείο στο παιχνίδι για τους Πρωταθλητές, δεν κράτησε πάνω από μερικά λεπτά κι όμως, αποδίδει ευκρινέστατα τη φύση του παιχνιδιού τους επί Μαρτίνς, ήταν αυτό αμέσως μετά από το τρίτο τους γκολ! Με το λάθος του Μοχαμάντι που βοήθησε τον Ελ Αραμπί να σκοράρει να...σοκάρει την ΑΕΚ, o Ολυμπιακός «μυρίστηκε αίμα» και έμοιαζε, μέχρι ο Γιαννίκης να ταρακουνήσει τη δική του ομάδα με τρεις μαζεμένες αλλαγές, να παίζει μόνος του ισοπεδώνοντας τους γηπεδούχους! Μαθημένος, προφανώς, όλα αυτά τα χρόνια να εκμεταλλεύεται και να τιμωρεί την παραμικρή αδυναμία, μη χαρίζοντας ούτε το ελάχιστο όταν καταλαβαίνει ότι απέναντί του έχει έναν ευάλωτο αντίπαλο! Τα έκανε όλα σωστά ο Ολυμπιακός, τα έκανε όλα σωστά ο Μαρτίνς; Αν με ρωτάτε όχι, το διάστημα από το 46' μέχρι και το γκολ για το 3-1 "κρύβει", στα δικά μου μάτια, λανθασμένη τακτική προσέγγιση, οι «ερυθρόλευκοι» μαζεύτηκαν δίνοντας μπάλα και χώρο στην AEK και δεν ήθελε και πολύ να το πληρώσουν, αυτό ήταν με βάση όλα τα στατιστικά δεδομένα, 72%-28% η κατοχή της μπάλας, 21 στις 29 κερδισμένες μονομαχίες από το 55' μέχρι το 70', αλλά και με βάση τα όσα είδαν τα μάτια μας το καλύτερο κομμάτι στο παιχνίδι για τους γηπεδούχους που στάθηκαν άτυχοι με το «δώρο» του Ιρανού!
Κάπως έτσι διαμορφώθηκαν, στην τελευταία πράξη του δράματος οι συνθήκες, ακολούθησε το γκολ του Αραούχο για το τελικό 3-2, σε ότι αφορά την κιτρινόμαυρη πλευρά, πάντα εκ των υστέρων κρίνοντας, καθείς εφ'ω ετάχθη, οι προπονητές παίρνουν το βάρος της απόφασης, εμείς αυτό της άποψης, ήταν η μη χρησιμοποίηση του Άμραμπατ στο αρχικό σχήμα που έπαιξε, όπως αποδείχθηκε, σημαντικό ρόλο στις...εξελίξεις! Και αποδείχθηκε γιατί με την είσοδο του Μαροκινού αντί του Λιβάι Γκαρσία στο ματς, και δεν είναι η πρώτη φορά, κάθε άλλο, που συμβαίνει κάτι τέτοιο, η ΑΕΚ κέρδισε σε ενέργεια, αυτοπεποίθηση, ιδιωτική πρωτοβουλία, ποιότητα και ένταση στο χορτάρι! Το ρεπορτάζ ήθελε το Γιαννίκη όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν του ντέρμπι να προβληματίζεται για το συγκεκριμένο, της παρουσίας ή όχι του Άμραμπατ στο αρχικό σχήμα, ζήτημα, η τελική επιλογή δεν τον δικαίωσε! Αυτό που σίγουρα δικαίωσε τον Έλληνα προπονητή ήταν η αντίδραση της ομάδας του στην ψυχρολουσία του γρήγορου 1-0, η πίστη των ποδοσφαιριστών του στο πλάνο του χτισίματος των επιθέσεων από τα μετόπισθεν παρά την πίεση και τις δυσκολίες και το υψηλό ποσοστό κατοχής της μπάλας! Υψηλό ποσοστό, 55%, που από μόνο του δε λέει και πολλά πράγματα αλλά είναι ο μόνος δρόμος για να παίξει ο «Δικέφαλος» το παιχνίδι που θέλει ο προπονητής του, με την άμυνα ψηλά «στριμώχνοντας» ολοένα και περισσότερο τον αντίπαλο, σχεδόν «στραγγαλίζοντάς» τον! Τρόπος παιχνιδιού που προφανώς εμπεριέχει και πολύ μεγάλο ρίσκο, όταν σε φάση ανασταλτικής λειτουργίας δεν πιέζεις τον πασέρ δέχεσαι γκολ όπως αυτό για το 2-1!
Στο τέλος της ημέρας, αυτά που το ντέρμπι του Ολυμπιακού Σταδίου δε μας δίδαξε ακριβώς αλλά μάλλον επιβεβαίωσε είναι τα εξής απλά! Με έναν τόσο σοβαρό αλλά και ικανό επαγγελματία τέταρτη σεζόν τώρα πια στο τιμόνι του ο Ολυμπιακός, διαθέτοντας παράλληλα και μηχανισμό ικανό να εντοπίζει «διαμάντια» όπως ο Αγκιμπού Καμαρά, είναι η ομάδα που όλοι οι υπόλοιποι καλούνται να ξεπεράσουν για να πατήσουν κορυφή, η ομάδα που έχει το know how της επιτυχίας αλλά και τη...στόφα να το διατηρεί και να το...αναθερμαίνει! Απέναντί του την Κυριακή βρήκε έναν άξιο αλλά όχι ακόμη... έτοιμο αντίπαλο, έναν αντίπαλο που είναι σε καλό δρόμο, το αναγνώρισε και το κοινό του με το τελευταίο σφύριγμα χειροκροτώντας παρά την ήττα, έναν αντίπαλο που όμως έχει ακόμη πολλή δουλειά να κάνει! Και κυρίως έχει πολλά αποτελέσματα να πάρει για να φανεί ανταγωνιστικός σε επίπεδο διεκδίκησης του τίτλου! Προς το παρόν μπορούμε να αρκεστούμε στο ότι μας βοήθησε να παρακολουθήσουμε ένα απολύτως ανταγωνιστικό, συναρπαστικό έως και συγκλονιστικό ντέρμπι που...έτρεχε παράλληλα με το δραματικό Ίντερ - Νάπολι 3-2 από το οποίο δεν είχε και πολλά να ζηλέψει, δεν το λες και λίγο για την... ταλαιπωρημένη ελληνική Σουπερλίγκ!
www.bnsports.gr
