γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Ένα ταξίδι και μία μετάδοση στην ακριτική Ξάνθη, σε πείθει ότι ο κόσμος βρίσκεται ακόμα σε ρυθμούς Super League, προσγειώνεται απότομα μόλις διαπιστώνει ότι δεν ανήκει εκεί, βάζει, όμως, ψηλά τον πήχη για τη φετινή σεζόν στη Super League 2.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Τα πόδια των ποδοσφαιριστών της Ξάνθης «περπάτησαν» μόλις 180 επίσημα λεπτά στο χορτάρι, πριν αντιμετωπίσουν τον Ιωνικό στον 5ο γύρο του Κυπέλλου Ελλάδος. Την ίδια ώρα, οι Νικαιώτες ήταν αυτοί που έφτασαν τα 7 παιχνίδια στη Super League και προέρχονταν από το εντυπωσιακό «διπλό» στο Περιστέρι κόντρα στον Ατρόμητο. Η παρτίδα ήταν ντέρμπι. Ξάνθη - Ιωνικός 1-0 στο ημίχρονο, 1-2 τελικό αποτέλεσμα, με ανατροπή και εξέλιξη-θρίλερ στο τέλος.
Τα... πηγαδάκια της Ξάνθης δίνουν το στίγμα!
Πηγαδάκι 1ο, στις κερκίδες της Xanthi FC Arena.
«Πολλή καλή ομάδα. Είδαμε ωραία μπάλα»
«Ε και; Αφού αποκλειστήκαμε»
«Ναι, αλλά κάτι καλό χτίζεται»
«Σημασία έχουν οι προκρίσεις και οι νίκες»
Πηγαδάκι 2ο, σε ξενοδοχείο της πόλης, με ερώτηση προς τον γράφοντα.
«Πως την είδατε την ομάδα;»
«Είναι νωρίς ακόμα, έδειξε, ωστόσο, καλά στοιχεία»
«Καλή εικόνα, αν και δεν ήρθε η πρόκριση»
«Δεν ήρθε στις λεπτομέρειες και για λίγα εκατοστά θα μπορούσε να είχε ισοφαρίσει»
«Σημασία έχει πως δεν πήραμε την πρόκριση»
Πηγαδάκι 3ο, στην... ψησταριά για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό.
«Δεν ήρθα στο γήπεδο, αν και πήγαινα επί 20 χρόνια. Παραλίγο να περάσουμε, μου είπαν»
«Σωστά σας τα είπαν, αλλά θέλατε λίγες δυνάμεις ακόμα στο τέλος του παιχνιδιού»
«Η Scoda Ξάνθη, φίλε μου, έτσι την αποκαλώ ακόμα, δεν είναι για να ακούει καλά λόγια. Είναι για τα μεγάλα σαλόνια. Με τέτοιο γήπεδο, εγκαταστάσεις, κόσμο. Σκέψου μόνο τα ταλέντα που έχουν βγει από εδώ».
Μεγάλο κεφάλαιο στη Super League 2ο ΑΟ Ξάνθης
Άκουσα τα λόγια όλων και σκέφτηκα ότι έχουν δίκιο. Όπως ταυτόχρονα σκέφτηκα πως αυτή τη στιγμή στην Zweite Liga της Γερμανίας αγωνίζονται κλαμπ όπως οι Σάλκε, Βέρντερ Βρέμης, Αμβούργο, Σαν Πάουλι, Νυρεμβέργη, Ντινάμο Δρέσδης. Δεν μου αρέσει να κάνω συγκρίσεις μεταξύ των δύο χωρών. Είναι άνιση η μάχη, απ’ όλες τις απόψεις. Μία μικρή, ωστόσο, κοινή γραμμή τραβήχτηκε στο μυαλό μου.
Η Ξάνθη, των τόσων επιτυχιών στο παρελθόν στην Α’ Εθνική, με ευρωπαϊκή πορεία, με διακρίσεις στο Κύπελλο, με χτίσιμο εγκαταστάσεων, με αυτό το υπέροχο και επιβλητικό γήπεδο στα Πηγάδια, με τις Ακαδημίες που έχουν τροφοδοτήσει τους μεγαλύτερους συλλόγους της χώρα, είναι κάτι το ξεχωριστό στη Super League 2. Και το αντιλήφθηκα ευρισκόμενος στην πόλη για κάτι λιγότερο από ένα 24ωρο. Οι απλοί πολίτες νιώθουν στο πετσί τους το σύλλογο. Είναι μέρος της ζωής τους. Ζουν και αναπνέεουν για τις επιτυχίες και είναι κοντά στις αποτυχίες τους. Το εννοούσαν όταν έλεγαν: «ναι, αλλά δεν προκριθήκαμε». Κι ας είχε περισσότερες αντοχές ο Ιωνικός, κι ας ήταν στο δεύτερο ημίχρονο η πιο αποτελεσματική ομάδα.
Έγιναν λάθη και βρίσκεται στη 2η τη τάξει κατηγορία της χώρας; Προφανώς ναι. Λάθη που έκαναν και τα άνωθεν προαναφερόμενα κλαμπ, εκ Γερμανίας, αναγκαζόμενα να χαροπαλεύουν σε μία σκληρή Λίγκα, με στόχο την επάνοδο στην Bundesliga. Ο λαός της Ξάνθης έχει απαιτήσεις. Όταν πέρσι μένεις αήττητη σε τρία ματς από τον Ιωνικό, δεν επιτρέπεται να αποκλειστείς στο Κύπελλο από την ίδια ομάδα, ακόμα κι’ αν αυτή ήταν που τελικά κέρδισε το εισιτήριο της ανόδου, ενώ εσύ «κόλλησες» στα μπαράζ με τον Παναιτωλικό.
Προσπάθεια υπ’ αριθμόν 2 για την επιστροφή
Ο Ζάιμε Μονρόι είναι ένας προπονητής που πρεσβεύει θεαματικό ποδόσφαιρο, στηριζόμενος και στα ταλέντα του συλλόγου. Εξαιρετική δουλειά από τον Πορτογάλο στη β’ ομάδα (U23) της Λιντς, πρωταθλήτρια το καλοκαίρι στην Second Division. Έφυγε γιατί θέλει να διακριθεί ως πρώτος προπονητής. Η σφραγίδα του φάνηκε ξεκάθαρα στο τρίτο επίσημο παιχνίδι της Ξάνθης. Είναι ομάδα πρωταγωνίστρια. Διαθέτει το κατάλληλο μπάτζετ και το αντίστοιχο ρόστερ.
Δεύτερη σερί χρονιά τώρα στη «μικρότερη» κατηγορία. Από την εμπειρία μου στην παρακολούθηση της Zweite Liga, όσο περισσότερα χρόνια κρατιέσαι «φυλακισμένος» στο εν λόγω πρωτάθλημα και ποντάρεις στο όνομα, στην παράδοση, στο... όλα θα γίνουν από μόνα τους, η αποτυχία είναι δεδομένη. Το έπραξε μία σεζόν η Ξάνθη. Αν επαναληφθεί δεύτερη φορά, θα είναι μέγα σφάλμα.
Οι βάσεις είναι στημένες. Το γήπεδο από μόνο του σε προδιαθέτει για ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών. Ο κόσμος διψάει και με το παραπάνω. Νιώθει ότι βρίσκεται σε έναν εφιάλτη και περιμένει άμεσα να ξυπνήσει. Ο σύλλογος αποτελεί οντότητα για μία ολόκληρη - όμορφη - περιοχή της χώρας μας. Και τέτοιες έδρες της έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο.