Θετικό αλλά όχι ακόμη... ικανό για ασφαλή συμπεράσματα το ντεμπούτο του νέου προπονητή της «Ένωσης», παρουσίασε κάποια πρώτα στοιχεία του παιχνιδιού του, πήρε τα πρώτα του ελεγχόμενα ρίσκα, η φιλοσοφία του θέλει... χρόνο και απαιτεί πολύ κόπο!
Σχετικά Άρθρα
Αργύρης Γιαννίκης: «Είχαμε λίγο χρόνο προετοιμασίας, αλλά είμαι ευχαριστημένος από τη νίκη - Κάθε παίκτης της ΑΕΚ είναι παίκτης ενδεκάδας!»
ΑΕΚ - Ατρόμητος 3-0: Τριάρα με το... καλημέρα για την «Ένωση» του Αργύρη Γιαννίκη! (video)
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Ένα βότσαλο στη λίμνη... πέρα από κλασική, έως και αριστουργηματική, κωμωδία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου είναι και ακριβώς αυτό που δηλώνει! Ένας όγκος, μικρότερος ή μεγαλύτερος, που πέφτει στο νερό και «πυροδοτεί» άμεσα μια φυσική αντίδραση, ομόκεντρους κύκλους το μέγεθος και η διάρκεια των οποίων εξαρτώνται από την ορμή με την οποία το βότσαλο συναντά το υγρό στοιχείο! Προφανώς μεταφορικά, ποδοσφαιρικά μιλώντας, αυτό ακριβώς, τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο, έκανε και ο Αργύρης Γιαννίκης στην πρεμιέρα του στην άκρη του πάγκου της ΑΕΚ, δεν πέτυχε κάτι εντυπωσιακό, δεν απέτυχε κιόλας, πώς θα μπορούσε από το πρώτο του βράδυ, δεν ενθουσίασε, ή δε θα έπρεπε, σίγουρα δεν απογοήτευσε, πέταξε απλά...ένα βότσαλο στη λίμνη!
Ίσως και να τάραξε, με λίγα λόγια, τα νερά, ίσως και απλά να τα... ενόχλησε λίγο, προφανώς και ο ίδιος καταλαβαίνει πως ήταν, είναι, πολύ νωρίς για δραστικές αλλαγές που συνεπάγονται ή και προϋποθέτουν μεγάλα ρίσκα! Στο... build up της πρώτης αγωνιστικής υποχρέωσης της ομάδας επί των ημερών του ο γεννημένος στη Νυρεμβέργη Έλληνας προπονητής είχε φροντίσει να κινηθεί περισσότερο...σημειολογικά, με διάθεση να στείλει μήνυμα στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του, μήνυμα εμπιστοσύνης στις δυνάμεις τους και την ποιότητά τους, άρα και στη δύναμη του συνόλου! Πώς αλλιώς να εξηγήσεις κανείς το ότι, όπως από το ρεπορτάζ προκύπτει, στις μέρες που προηγήθηκαν της αναμέτρησης με τον Ατρόμητο δούλεψε μόνο στη φάση της δημιουργίας και την επιθετική τακτική, αν η δουλειά που έγινε τις τελευταίες ημέρες στα Σπάτα ήταν μία και μόνο φράση καταλαβαίνω ότι θα έλεγε στους ποδοσφαιριστές του κάτι του τύπου... «ΑΕΚ είμαστε!».
Όσο για την ίδια τη...νύχτα πρεμιέρας, Μήτογλου και Ρότα, δύο έως και... αναπάντεχες επιλογές σε επίπεδο ενδεκάδας ήταν που σήκωσαν, πριν από τη σέντρα, τη μεγαλύτερη συζήτηση, κοιτάζοντας προς τα πίσω το καταλαβαίνω απόλυτα, αμφότεροι έκαναν ντεμπούτο με την κιτρινόμαυρη φανέλα στη Σούπερλιγκ, αλλά από την άλλη... Ο Σίμος Μήτογλου πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ από μία ομάδα που τη λες και ευχάριστη έκπληξη της περσινής Σούπερλιγκ, δεν είναι 17 αλλά 22 ετών, έτοιμος ποδοσφαιριστής με 1800 λεπτά, είκοσι γεμάτα 90λεπτα, τη σεζόν 20-21! Όταν αποκτήθηκε μάλιστα από την Ένωση, με βάση όχι μόνο τους αριθμούς του αλλά, κυρίως, την εικόνα του, πρόβαλλε ως ισχυρός υποψήφιος για... μεγάλο μερίδιο στο rotation στο κέντρο της άμυνας, μέχρι το βράδυ της Κυριακής δεν είχε παίξει λεπτό, αυτό μου μοιάζει μεγαλύτερη έκπληξη, μη σας πω και μυστήριο, από το ότι τελικά αγωνίστηκε, απλά να θυμίσω ότι σε βραδιά 3-0 αναδείχθηκε MVP της αναμέτρησης!
Διαφορετική περίπτωση αυτή του Λάζαρου Ρότα, το ομολογώ, αποκτήθηκε τελευταίος, έμοιαζε, και ήταν, μια προσθήκη χωρίς μεγάλο κόστος και χωρίς μεγάλες προσδοκίες, μια ακόμη λύση στη θέση του δεξιού μπακ, κίνηση... «αφού μπορούμε, γιατί όχι», επίσης πήρε την ευκαιρία του! Αυτός κι αν ΔΕΝ είναι πιτσιρικάς, στα 24 του, μετά από μια διετία στη Σλοβακία μετακόμισε στην EREDIVISIE, βασικός την περασμένη σεζόν στη Φορτούνα Σιτάρντ, βασικός και στα πρώτα της φετινά παιχνίδια, μεταξύ άλλων και διεθνής θυμίζω, τον έχει καλέσει ο Φαν τ’ Σχιπ! Σε καμία περίπτωση δεν ήταν τόσο καλός όσο ο Μήτογλου, κατέθεσε περισσή ενέργεια αλλά και στοιχεία επιπολαιότητας στο χορτάρι, με δύο μαρκαρίσματα στο όριο, το ένα εκατοστά εκτός περιοχής, το άλλο μέσα σε αυτήν, φλέρταρε με το πέναλτι έως και... απερίσκεπτα, στάθηκε και λίγο τυχερός! Στο τέλος της βραδιάς, με τις πολλές του διαδρομές πάνω κάτω στην πλευρά, με αποτελεσματική ανασταλτική λειτουργία και βοήθεια στην ανάπτυξη θετικό και για αυτόν το πρόσημο αλλά με αστερίσκο!
Κάπου εδώ εξαντλείται, και πολύ κράτησε, η κουβέντα για τα πρόσωπα, είναι οι αρχές, τα δομικά, συστατικά στοιχεία της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Γιαννίκη, όπως και όσο αυτά αποτυπώθηκαν στο πρώτο του παιχνίδι που ενδιαφέρουν! Πρέσινγκ ακούγαμε και πρέσινγκ... είδαμε, από το πρώτο λεπτό η ΑΕΚ επιτέθηκε στην μπάλα, στον κάτοχο της κατά κύριο λόγο, ανεβάζοντας ψηλά τις γραμμές της και μειώνοντας αισθητά τις αποστάσεις μεταξύ τους! Με την άμυνά της καμιά δεκαριά μέτρα, ίσως και περισσότερα, μακρύτερα από τον Στάνκοβιτς απ' ότι συνήθως να και η εξήγηση, ή μέρος αυτής, για το «Μήτογλου αντί Τζαβέλλα»! Ο... παλιός έχει την κλάση, τις παραστάσεις, την εμπειρία να ηγηθεί, ο...νέος έχει, μεταξύ άλλων, το διασκελισμό και την ταχύτητα, παρά το ύψος του, να αφήσει μεγάλο κομμάτι ελεύθερου χώρου στην πλάτη του και αν χρειαστεί να σπεύσει, και κυρίως να προλάβει, να τον καλύψει!
Με πίεση από το επιθετικό της τρίτο και... απαγόρευση της πάσας από το χτίσιμο κιόλας της επίθεσης του Ατρομήτου έκλεψε μπάλες, έχτισε αυτοπεποίθηση, δήλωσε προθέσεις, έβαλε από νωρίς και την εξέδρα στο παιχνίδι, παίζει και αυτό το ρόλο του, και... έσκασε! Κάπως έτσι εξηγούνται και τα νεκρά, χωρίς ενέργεια και ένταση, διαστήματα, είχε αρκετά τέτοια, στο παιχνίδι της, προφανώς και μια ομάδα δεν μπορεί να πιέζει με ένταση... Γιαννίκη επί 90 λεπτά! Κι ας το ζητούσε έως και επιτακτικά ο 41χρονος προπονητής, 60ος παρεμπιπτόντως στην ιστορία της ομάδας, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, ακόμη και μετά από το 3-0, όταν όλα είχαν κριθεί άκρως παραστατικός και απαιτητικός με τις χειρονομίες του από τον πάγκο! Αυτό που εν τέλει κάνει τη διαφορά, μέχρι να... κερδίσει το χώρο της η νέα φιλοσοφία, είναι το ότι η φετινή ΑΕΚ διαθέτει, ανεξάρτητα από τον προπονητή που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου, στοιχεία που της έλειψαν πολύ, το πόσο το αντιλαμβάνεται κανείς τώρα που τα βλέπει, τα προηγούμενα χρόνια, ΠΟΙΟΤΗΤΑ και ΒΑΘΟΣ στο ρόστερ της!
Ήταν αυτή ακριβώς η ποιότητα του Λιβάι που γέννησε, σε σημείο του παιχνιδιού που μάλλον ο Ατρόμητος πατούσε καλύτερα, το γκολ με το οποίο ο Αραούχο άνοιξε το σκορ, ήταν αυτή ακριβώς η ποιότητα του Άμραμπατ που την αναγέννησε με την είσοδο του Μαροκινού στον αγωνιστικό χώρο, κέρδισε και το πέναλτι για το 2-0! Ήταν, αν θέλετε, απολύτως ενδεικτικό του βάθους στο ρόστερ το ότι ο Μάνταλος ήρθε, αναγκαστικά λόγω τραυματισμού του Γέβτιτς, από τον πάγκο για να κάνει τη διαφορά! Όπως από τον πάγκο ήρθαν και οι Λε Ταλέκ και Σάχοφ, ποδοσφαιριστές που μοιάζουν να πηγαίνουν... κόντρα, σε επίπεδο χαρακτηριστικών τουλάχιστον, με τα όσα... ψάχνει ο Γιαννίκης, μπαίνοντας στο ματς φρέσκοι με έναν αντίπαλο έως και... εξουθενωμένο ανανέωσαν τον άξονα και έκαναν τη δουλειά! Άξονα που με τις απαιτήσεις του νέου προπονητή της Ένωσης θα τον βλέπουμε με μαθηματική ακρίβεια, σε κάθε ή σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, πρώτος από όλες τις γραμμές να μένει από δυνάμεις, όσους κι αν είχε διαθέσιμους η ΑΕΚ θα τους είχε και ανάγκη!
Όπως ακριβώς έχει ανάγκη, και παράλληλα οφείλει, να δώσει χρόνο και κυρίως, εμπιστοσύνη και στήριξη στο νέο της προπονητή, όχι για αυτά που έδειξε στην πρώτη του δοκιμασία αλλά κυρίως για την προοπτική που... υπόσχονται η κατάρτισή του και η δουλειά του δύο χρόνια τώρα στη χώρα μας με τον ΠΑΣ Γιάννινα! Το επιχείρημα κάποιων "δεν έχει παραστάσεις από μεγάλη ομάδα και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος" επιτρέψτε μου, μου ακούγεται έως και παιδικό! Κανένας από τους μεγάλους, από τους μεγαλύτερους προπονητές εκεί έξω, δεν είχε δουλέψει σε μεγάλη ομάδα... μέχρι που δούλεψε! Και κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον παρά μόνο να το...εκτιμήσει, δεν ξέρω αν θα πετύχει ο Γιαννίκης, ποδοσφαιρικά βλέπω ότι αξίζει τον κόπο να του επιτραπεί να προσπαθήσει! Το έχει πει άλλωστε ο Ίρβινγκ Γιάλομ, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω... «στη ζωή ο κάθε ένας από εμάς παράγει ομόκεντρους κύκλους, σαν κυματισμούς, η επίδραση υπάρχει και από τον έναν άνθρωπο μεταβιβάζεται στον άλλον, και σε έναν άλλον, κι άλλον… όπως οι κύκλοι που σχηματίζονται όταν ρίχνεις ένα βότσαλο στη λίμνη. Οι κυματισμοί μπορεί να είναι μεγάλοι, όπως όταν πέφτει μία μεγάλη πέτρα. Μπορεί όμως να είναι και ανεπαίσθητοι, όπως κάνει το χαλικάκι». Το πέταξε το βότσαλο, το είπαμε από την αρχή, ο Αργύρης Γιαννίκης, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν ήταν τελικά... πέτρα ή χαλίκι!
