γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Οι ύμνοι από Γερμανία μεριά τοποθέτησαν ψηλά τον πήχη. Από την γκολάρα με τη Στουτγκάρδη, στο λάθος με την Εθνική μας. Ο Ντίνος Μαυροπάνος καλείται να αντιμετωπίσει το δικό του... τρενάκι - με τα πάνω, τα κάτω και τα ανάποδά του - και να σηκώσει κεφάλι.
Σχετικά Άρθρα
Η κορυφαία ενδεκάδα των πέντε καλύτερων πρωταθλημάτων στην Ευρώπη, συμπεριλαμβάνει τον Ντίνο Μαυροπάνο! (video)
Στουτγκάρδη: Θέλει να αγοράσει Μαυροπάνο
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Δάκρυα χαράς περιμέναμε στο τέλος του παιχνιδιού στη “Friends Arena”. Δάκρυα απογοήτευσης, μάλλον περισσότερο... τσαντίλας, ήταν αυτά που είδαμε να κυλούν από τα μάτια του Ντίνου Μαυροπάνου. Γνωρίζει ο ίδιος, καλύτερα απ’ όλους μας, τι θα μπορούσε να είχε καταφέρει στο μαρκάρισμα πάνω στον Ίσακ, ώστε να μην αναγκάσει τον Τομπίας Στίλερ να δείξει την «άσπρη βούλα». Στα 23 του χρόνια, είναι μία λογική διαδικασία... ενηλικίωσης και αντιμετώπιση της απόλυτης ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.
Ουδείς χάνει ή κερδίζει μόνος του σε ένα ομαδικό σπορ όπως είναι το ποδόσφαιρο. Τη στιγμή που η Εθνική ομάδα μας απώλεσε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, με δύο δοκάρια και πειστικό ποδόσφαιρο, χωρίς να σκοράρει, ήταν λογικό η Σουηδία να έφερνε το δεύτερο ημίχρονο περισσότερο στα μέτρα της. Ούτε είχε την υπεροχή, ούτε πίεζε ασφυκτικά την εστία του Βλαχοδήμου. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη φάση του 59ου λεπτού μοιάζει με κόψιμο φτερών στους διεθνείς μας.
Η παρομοίωση με τον Λούσιο...
Κάνουμε ένα rewind. Δέκα ημέρες πριν, ο στόπερ της Στουτγκάρδης πέτυχε ένα ανεπανάληπτο γκολ κόντρα στη Χόφενχαϊμ. Επέλαση από τα πλάγια, έφτασε μέχρι την περιοχή, πήρε την κατάλληλη ορμή που χρειάστηκε, για να σκοράρει το 2-0 της ομάδας του. Το δεύτερο στην τρέχουσα σεζόν της Bundesliga, τη στιγμή που σε 21 περσινά παιχνίδια δεν βρήκε ποτέ δίχτυα.
Η κίνηση, ο δρασκελισμός, η επιβλητική εκτέλεση, η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση της συγκεκριμένης φάσης. Αρκετοί λόγοι για να αναγκάσουν τον μετρ των σκάουτ, νυν τεχνικό διευθυντή των Σουηβών, Σβεν Μίσλιντατ να... ξεστομίσει μία παρομοίωση για την οποία εξεπλάγην αρκετοί: «Αν η πορεία του είναι αντίστοιχη με αυτήν του Λούσιο, τότε είναι σε καλό δρόμο».
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Λούσιο είναι ο Βραζιλιάνος στόπερ που σε ηλικία 23 ετών αφίχθη στη Λεβερκούζεν, μία τριετία αργότερα μετακόμισε (για 5 σεζόν) στην Μπάγερν, κατέκτησε τίτλους και στην Ίντερ και ολοκλήρωσε μόλις πέρσι την καριέρα του. Έχει πατήσει τα 43 του, υπόψιν. Πρόκειται για έναν πρωταθλητή κόσμου το 2002 με τη «σελεσάο». Είναι ένας κεντρικός αμυντικός, ο οποίος όταν έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα και ξεκινούσε την επέλασή του, πραγματικά ήταν (σχεδόν) ασταμάτητος. Όχι, δεν τα έκανε όλα σωστά από την αρχή. Το ένα λάθος διαδέχονταν το άλλο. Αλλά έστρωσε και έκανε σπουδαία καριέρα.
Προσγείωση στην πραγματικότητα!
Βαριά παρομοίωση, λέμε εμείς, που παρακολουθήσαμε τον Βραζιλιάνο στα... καλύτερα του. Για τον Μαυροπάνο όλο αυτό το σκηνικό είναι αρκετά νωπό. Τα media να σε εκθειάζουν, η Bundesliga να αποτελεί το χώρο δράσης σου, να έχεις βελτιωθεί πλέον τόσο πολύ που το γκολ δεν αποτελεί ξένη λέξη. Στην κατακόρυφη άνοδο ο... χρόνος περίμενε στη γωνία, μέχρι να φέρει την πρώτη κατραπακιά, μία δοκιμασία στην καριέρα του υψηλόσωμου αμυντικού.
Και ήρθε. Ο Μαυροπάνος δεν ήταν έτοιμος να την αντιμετωπίσει. Διότι μην ξεχνάμε, μόλις από τον περασμένο Μάρτιο άρχισε να... εγκαθίσταται στην αμυντική γραμμή της «γαλανόλευκης». Μετρά τις πρώτες του συμμετοχές. Αν δεν έρθουν τώρα τα λάθη, τότε... Έτυχε να γίνει σε ένα κρίσιμο, για την Ελλάδα, ματς. Κακός υπολογισμός, αχρείαστο τάκλιν, ανούσιο μαρκάρισμα. Ναι, λες και δεν τα γνωρίζει ο ίδιος, εμάς περίμενε.
Μάντης δεν είμαι, εντούτοις ένα έμπειρο μάτι στην περιβόητη φάση με τον Ίσακ, όπως αυτό του Τζαβέλλα μπορεί και να είχε προλάβει ακόμα και να «ουρλιάξει» προς το μέρος του 23χρονου, ώστε εκείνος να αποφασίσει διαφορετικά. Λόγια του... πληκτρολογίου βέβαια, εμπεριέχουν, ωστόσο, μία δόση αλήθειας. Μας το επιβεβαίωσε αμέσως ο Τάσος Μπακασέτας με μία «σφαλιαρίτσα» προς τον λεγεωνάριο αμυντικό, ώστε να ξυπνήσει, να συνέλθει, να κάνει αυτό που κάνουν εκατομμύρια ποδοσφαιριστές: «το λάθος έγινε, δεν διορθώνεται, πάμε παρακάτω».
Ο Μαυροπάνος «κόλλησε» ψυχολογικά. Δέκα λεπτά αργότερα. Το βάρος της ευθύνης στο 2ο γκολ να πέφτει κυρίως στους Χατζηδιάκο-Βλαχοδήμο. Τελεία. Προσωπικά, ωστόσο, θεωρώ ότι ένας, ερχόμενος με... αέρα Bundesliga Μαυροπάνος, ενδεχομένως να είχε αντιδράσει πιο άμεσα, βλέποντας τον παρτενέρ του στην άμυνα να διστάζει στην απομάκρυνση της μπάλας (ή να κατάλαβε ότι δεν την φτάνει) και να είχε «καθαρίσει» πριν ο Ίσακ κάνει τη ζημιά.
Η διαδικασία ωρίμανσης!
Η φάση του 59ου λεπτού αντικατοπτρίζει περίτρανα την κατάσταση στη Εθνική ομάδα. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της πρέπει ακόμα να ωριμάσουν, να δεχτούν «σφαλιάρες», να κάνουν λάθη, να γευτούν πίκρες. Από την υπάρχουσα αποστολή, 30άρηδες είναι μόνο οι Πασχαλάκης και Μάνταλος. Ο 33άρης Τζαβέλλας ήταν τιμωρημένος και ο συνομίληκος Ζέκα τραυματίας.
Μπορεί η συγκεκριμένη διαδικασία ωρίμανσης να μας κοστίσει (σε νίκες, σε βαθμούς, ακόμα και σε προκρίσεις), αλλά γιατί να μην προκύψει κέρδος σε χαρακτήρα, σε ενότητα και (σχετικά άμεσα) σε ποιότητα, που εν τέλει θα μας φτάσει στις μεγάλες διοργανώσεις; Κρατάμε ως εχέγγυο ενός υγιούς μέλλοντος την αγκαλιά του «παλιού» Μπακασέτα προς τον Μαυροπάνο στο τέλος του παιχνιδιού και το δυνατό (αλλά όχι αποτελεσματικό) πρώτο ημίχρονο.
ΥΓ: Να αποφασίσουμε εν τέλει τι ζητάμε από τους διεθνείς και την Εθνική ομάδα. Κακό ποδόσφαιρο και προκρίσεις; Καλό ποδόσφαιρο και αποκλεισμούς; Μπαλάρα και προκρίσεις δεν παίζει. Η Ελλάδα είμαστε, όχι η Γαλλία...
