γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Στα... ντουζένια τους, οι αμυντικοί του Βελγίου έκαναν ότι μπορούσαν για να δικαιώσουν τον τίτλο του «κρυφού αουτσάιντερ» στην Εθνική ομάδα, άνευ τελικής επιτυχίας. Κόντρα στη Γαλλία, στο Nations League, αποδείχτηκε ότι τα... παλικάρια γέρασαν, απέχουν από το απαραίτητο ανταγωνιστικό επίπεδο και η διάδοχη κατάσταση προμηνύεται... σκούρα για τους «κόκκινους διαβόλους».
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
«Αμάν»! Αντίδραση δική μου. Ίσως και πολλών άλλων, τη στιγμή που βγήκε η σέντρα στο 90’ από τα δεξιά για τους Γάλλους και ο Αλντερβάιρελντ προσπάθησε (;) με φαντεζί τρόπο να διώξει την μπάλα από την περιοχή κινδύνου του Βελγίου. Η κατάληξη γνωστή. Σουτάρα Ερναντέζ, 3-2 η Γαλλία, ανατροπή και οι «κόκκινο διάβολοι» στον μικρό τελικό. Παρ’ ότι προηγήθηκαν στο σκορ 2-0...
Ξανά θέαμα, ξανά υπέροχη, αλλά από ουσία...
Αν μείνει κανείς στην εικόνα του πρώτου 45λεπτου στον ημιτελικό του Nations League, ανάμεσα σε Βέλγιο και Γαλλία, θα διαπίστωσε (για πολλοστή φορά) τις ικανότητες που διαθέτουν οι ποδοσφαιριστές του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ. Κυρίως στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Τα όσα παρουσίασαν οι Ντε Μπρόινε, Αζάρ και Λουκάκου (με άξιο συμπαραστάτη τον Καράσκο) ήταν για να γλείφεις τα δάχτυλά σου.
Αυτό βέβαια αφενός το γνωρίζουμε, αφετέρου δεν είναι αρκετό ώστε το νούμερο 1 στον κόσμο, σύμφωνα με την κατάταξη της FIFA, να φτάσει σε τίτλους. Διότι τα τρόπαια είναι που σε καταξιώνουν, σε απογειώνουν και αναγκάζεις εσύ με τον τρόπο σου να μείνεις ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη των φίλων του ποδοσφαίρου. Τούτη τη στιγμή, το Βέλγιο φλερτάρει έντονα να ακολουθήσει το παράδειγμα πολλών άλλων Εθνικών ομάδων, που έλαμψαν, ξεσήκωσαν τα πλήθη με το ποδόσφαιρό τους, εν τέλει, όμως, έμειναν με άδεια χέρια σε μεγάλες διοργανώσεις.
Άμυνα με τα πάνω και τα κάτω της!
Κι’ αν το Nations League ήταν απλά μία χαμένη ευκαιρία, αξίζει να κάνουμε ένα rewind, ώστε να θυμηθούμε τι συνέβη στις τρεις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις που συμμετείχε. Κυρίως για να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι η κίνηση του Αλντερβάιρελντ στη φάση του 2-3 ή η... παρακολούθηση όλων των αμυντικών στο 2-1 του Μπενζεμά (ήμαρτον), είναι η «φωνή» για αλλαγή φρουράς στα μετόπισθεν.
- Euro 2016. Το (όχι και τόσο) κρυφό αουτσάιντερ για τον τίτλο. Χάνει από Ιταλία στον όμιλο, προκρίνεται ως 2η, αποκλείει με 4άρα την Ουγγαρία και αντιμετωπίζει στα προημιτελικά την Ουαλία. Τρεις από τους τέσσερις βασικούς παίκτες τότε στην άμυνα, οι Βερμάλεν (29), Βερτόνγκεν (29) και Αλντερβάιρελντ (27). Σε παρένθεση η ηλικία τους. Στο παιχνίδι με την Ουαλία, ο Βερτόνγκεν ήταν τραυματίας, ο Βερμάλεν τιμωρημένος και το 1-0 έγινε 1-3 από την παρέα του Μπέιλ.
- Παγκόσμιο Κύπελλο 2018. Τριάδα στην άμυνα με Βερτόνγκεν, Αλντερβάιρελντ και Μπογιατά, ενίοτε και ο Κομπανί (τότε 32 ετών). 3/3 νίκες στον όμιλο, 3-2 την Ιαπωνία στη νοκ-άουτ φάση και επικός προημιτελικός 2-1 με τη Βραζιλία (με 4άδα στην άμυνα). Όπως με τέσσερις αγωνίστηκε κόντρα στη Γαλλία, στον ημιτελικό (0-1). Ο Αλντερβάιρελντ δεξιά, οι Κομπανί-Βερτόνγκεν κέντρο άμυνας. Ο Ουμτιτί πρόλαβε σε κόρνερ τον Φελαϊνΐ και άφησε εκτός τελικού τους Βέλγους.
- Euro 2020. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του καλοκαιριού (2021 υπόψιν). Ξανά 3/3 νίκες στον όμιλο. Τα στόπερ εναλλάσσονται ανάμεσα σε Βερμάλεν (35), Βερτόνγκεν (34), Αλντερβάιρελντ (32), Μπογιατά (30) και Ντενάγιερ (26). Σύμφωνοι, το γεγονός ότι κράτησε στο... μηδέν την Πορτογαλία στη φάση των «16», λέει πολλά (1-0). Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η «σφιχτή» Πορτογαλία δημιούργησε 24 (!) τελικές προσπάθειες κόντρα στην παρέα του Κουρτουά και μάλλον λόγω γκολκίπερ και ατυχίας δεν σκόραρε. Στην τριάδα των στόπερ τοποθετήθηκαν οι Βερμάλεν, Βερτόνγκεν, Αλντερβάιρελντ. Η Ιταλία δεν ήταν... Πορτογαλία και απέκλεισε στα προημιτελικά την ομάδα του Μαρτίνεθ (1-2). Η τριάδα των κεντρικών αμυντικών ήταν η ίδια.
Αυτοί οι αμυντικοί δεν θα σου φέρουν τρόπαια!
Στη μετά-Euro εποχή, στα προκριματικά του Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ, το Βέλγιο ήταν - κλασικά σε προκριματικά - καταιγιστικό με 3/3 νίκες. Τι άλλαξε στην άμυνα; Ο Βερμάλεν μένει εκτός κλήσεων. Ο Αλντερβάιρελντ είναι πλέον 32 ετών (μη απαγορευτική ηλικία για στόπερ) και η αποχώρησή του από την Τότεναμ (και κατ’ επέκταση από την Πρέμιερ Λιγκ) για την Αλ Ντουχαΐλ του Κατάρ, δείχνει περίτρανα την κατιούσα της καριέρας του.
Ο Βερτόνγκεν είναι 34 ετών, αγωνίζεται στην Μπενφίκα και είναι αργός. Ξεκάθαρα, η επόμενη... γενιά των Μπογιατά και Ντενάγιερ (ο τελευταίος απέχει από τον χαρακτηρισμό «κλασικός στόπερ») είναι «λίγη» ώστε να κρατήσει ένα κέντρο άμυνας, μίας Εθνικής υποψήφιας για τίτλους. Η διάδοχη κατάσταση; Ο Μπορνό (22) και ο Τεατέ (21) των Βόλφσμπουργκ και Μπολόνια αντίστοιχα. Πάμε παρακάτω!
Να βάλουμε δίπλα μία έτερη δύναμη που στοχεύει σε τίτλους; Τη Γαλλία. Έπαιξε με τρεις το βράδυ της Τετάρτης (Κουντέ, Βαράν και Ερναντές). Ξέρετε ποιους είχε στον πάγκο; Τους Ουπαμεκανό, Κιμπεμπέ των Μπάγερν και Παρί Σεν Ζερμέν. Εκτός κλήσεων έμειναν οι Λανγκλέ (Μπαρτσελόνα), Ζουμά (Γουεστ Χαμ) και δεν έχει μπει καν στο... κόλπο των στόπερ ο Κονατέ (Λίβερπουλ).
Ξεκάθαρα πράγματα. Στις «χρυσές» εποχές του το Βέλγιο δεν κατέκτησε τρόπαιο, με τα στόπερ του να βρίσκονται στα... ντουζένια τους. Η πορεία αυτών είναι καθοδική και οι επόμενοι αμυντικοί των «κόκκινων διαβόλων», σίγουρα δεν επαρκούν για να μείνει ψηλά η ομάδα του Μαρτίνεθ. Στα δικά μας μάτια, τετέλεσται το Βέλγιο σχετικά με την υπόθεση κατάκτησης Euro ή Μουντιάλ τα επόμενα χρόνια. Και είναι κρίμα για Ντε Μπρόινε, Αζάρ και Λουκάκου, να μην έχουν (πλέον, το τονίζω) αντίστοιχα άξιους αμυντικούς.
ΥΓ: Για τα λάθη του Μαρτίνεθ, που παράτησε μόνο τον Λουκάκου στο δεύτερο ημίχρονο, και την ατάκα του εκλέκτορα στο τέλος του ματς «φανήκαμε παραπάνω συναισθηματικοί», σε άλλο κείμενο...
www.bnsports.gr
