γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Απόψε με το παιχνίδι Λίβερπουλ - Μίλαν μεταδίδω ένα ματς του Champions League για την ελληνική τηλεόραση για 28η σεζόν από τις 30 που έχουν προηγηθεί! Σε αυτό το ταξίδι των σχεδόν 800 μεταδόσεων για αυτή τη διοργάνωση, κρατάω το πόσο άλλαξαν τα πάντα από την ώρα που η UEFA πήρε την απόφαση να κάνει το τεράστιο λίφτινγκ του 1992 το οποίο και άλλαξε όλο το ποδόσφαιρο και όχι μόνο το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Αυτό το μαγικό τραγούδι που είναι τόσο αναγνωρίσιμο, θα ηχήσει από το Τιρασπόλ έως το Μάλμε από το Κιέβο ως τη Βέρνη, τη Βαρκελώνη, το Μιλάνο, το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ, τη Μαδρίτη και το Μπριζ αυτό το διήμερο! Για έναν σύλλογο όπως η Μάλμε για παράδειγμα, που έφτασε κάποτε στον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης το 1979, ακόμη και η πρόκριση στο Champions League είναι πλέον όνειρο. Εδώ έγινε απαγορευμένος καρπός τόσα χρόνια και για την Μίλαν, τη δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης! Οι Μιλανέζοι αυτόν τον ύμνο θα τον ακούσουν απόψε για πρώτη φορά σε οκτώ σεζόν και θα νιώθουν ξεχωριστοί. Κάνουν την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους την Τετάρτη στο Άνφιλντ, σε ένα έδαφος όπου κάθε ευρωπαϊκή βραδιά μοιάζει με γιορτή.
Ο αριθμός των συγκρούσεων ομάδων με ειδικό βάρος είναι ένα από τα πιο ελκυστικά πράγματα για τη φάση των ομίλων αυτής της σεζόν και αυτό έρχεται να υπενθυμίσει τι έγκλημα πήγε να γίνει με την επανάσταση της European Super League του ματαιόδοξου Πέρεθ που ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και των θλιβερών ουραγών του Ανιέλι και Λαπόρτα!
Με τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Μπαρτσελόνα, τη Γιουβέντους, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Παρί Σεν Ζερμέν και τη Λίβερπουλ να έχουν χάσει τη θέση ανάμεσα στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση, η κληρωτίδα μας χάρισε μερικές υπέροχες αναμετρήσεις: Μπαρτσελόνα - Μπάγερν Μονάχου χτες, Ίντερ - Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ - Μίλαν. Ο δεύτερος γύρος των αγώνων των ομίλων, σε ένα δεκαπενθήμερο, περιλαμβάνει την κόντρα Παρί Σεν Ζερμέν και Μάντσεστερ Σίτι, μια σύγκρουση που σε πυγμαχικούς όρους είναι βαρέων βαρών μεταξύ των δύο συλλόγων που μεταμορφώθηκαν από την εξαγορά τους από τα κράτη της Μέσης Ανατολής! Επίσης θα δούμε τη Γιουβέντους ενάντια στην νικήτρια της προηγούμενης σεζόν Τσέλσι!
Αυτές είναι αναμετρήσεις του τύπου που ο Πέρεθ και το ετερόκλητο συνάφι Ιταλών Καταλανών, Αράβων, και Αμερικανών πίσω από το φιάσκο της ESL ονειρευόντουσαν - σε τέτοιο σημείο και τόσο πολύ - που νόμιζαν ότι άξιζε να καταστραφεί το ποδόσφαιρο όπως το ξέρουμε για να ικανοποιηθεί η μεγαλομανία του Ισπανού που έβλεπε τον εαυτό του σε ρόλο ηγέτη! Ωστόσο, η μεγάλη επιτυχία αυτής της διοργάνωσης ήταν πάντα το ότι υπάρχει παράθυρο για όλους για να περάσουν μέσα και όχι μία κλειστή βιτρίνα για να κοιτάζουν τους 12 οι υπόλοιποι από έξω
Ο Γιούργκεν Κλοπ δήλωσε ότι «γέλασε αρκετά δυνατά» βλέποντας τη Λίβερπουλ να κληρώνεται σε έναν όμιλο με την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Πόρτο και τη Μίλαν επειδή «προφανώς είναι ένας σκληρός όμιλος» με προφανή λόγο πως τα ονόματα της Πόρτο και Μίλαν είμαι συνυφασμένα με αυτό το επίπεδο στην ευρωπαϊκή ιστορία! Φυσικά, η Λίβερπουλ δεν χρειάζεται καμία εισαγωγή στον ποια είναι η Ατλέτικο, η οποία έβαλε τέλος στη βασιλεία της ομάδας του Κλοπ στο Champions League πριν από 18 μήνες. Με εντυπωσιακό τρόπο μάλιστα, ανατρέποντας την κατάσταση από δύο γκολ πίσω μέσα στο Άνφιλντ, στο τελευταίο παιχνίδι με κόσμο πριν την καταιγίδα του κορονοϊού, τον Μάρτιο του 2020.
Έχοντας βιώσει από πολύ κοντά όλη την μετατροπή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε αυτό το υπερθέαμα που είναι σήμερα το Champions League, μπορώ να πω πως τα συν είναι πολύ περισσότερα από τα πλην! Ένα πράγμα όμως η αλήθεια είναι ότι στενοχωρεί τους περισσότερους και αυτό είναι το κλείσιμο σιγά - σιγά του μαγαζιού για ολοένα και περισσότερες ομάδες από την πρώτη ταχύτητα δηλαδή τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα και ως πέμπτο θα βάλουμε τη Γαλλία στην κουβέντα.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στα πρώτα 10 χρόνια της δημιουργίας και της αναβάθμισης του παλιού Κυπέλλου Πρωταθλητριών όταν ξεκίνησαν σιγά - σιγά να μπαίνουν εκτός από τους πρωταθλητές οι δευτεραθλήτριες ομάδες και μετά οι τρίτες και οι τέταρτες από τα μεγάλα πρωταθλήματα.
Το 2001-02, οι 32 ομάδες στη φάση των ομίλων του Champions League περιλάμβαναν εκπροσώπους από τη Σκωτία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Νορβηγία, την Ουκρανία και την Τσεχία, καθώς και δύο από τη Ρωσία, την Τουρκία και την Ελλάδα με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Η Γαλατασαράι και η Σπάρτα Πράγας πήγαν στο δεύτερο γύρο ομίλων και θα θυμάστε πως Παναθηναϊκός του Κυράστα στην αρχή και του Μαρκαριάν μετά, έφτασε στα προημιτελικά και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από τη Μπαρτσελόνα του Ριβάλντο, του Κλάιφερτ, και του Λούις Ενρίκε. Ακόμα κι αν η τετράδα των ημιτελικών ήταν σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμη (δύο από την Ισπανία Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα, η Λεβερκούζεν από τη Γερμανία, και η μόνιμη πρωταθλήτρια εκείνης της εποχής στην Αγγλία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) εξακολουθούσε να υπάρχει η αίσθηση ότι τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν στους προηγούμενους γύρους!
Είκοσι χρόνια μετά, φαίνεται ότι το Champions League έγινε πολύ προβλέψιμο. Όχι λόγω της μορφής του, αλλά εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο η δύναμη, ο πλούτος και το ταλέντο έχουν συγκεντρωθεί σε λίγες ομάδες σε μια χούφτα πρωταθλήματα. Τις τελευταίες δύο σεζόν, η Πόρτο είναι η μόνη ομάδα εκτός των πρωταθλημάτων της «Μεγάλης Πεντάδας» - η Premier League, η La Liga, η Serie A, η Bundesliga και η Ligue 1 - που έχουν περάσει από τη φάση των ομίλων. Ο Άγιαξ έφτασε λίγα δευτερόλεπτα από την επίτευξή του στόχου να είναι στον τελικό το 2019, αλλά δον απέκλεισε το σουτ του Μόουρα ωστόσο αυτή ήταν η μόνη φορά από το 2004 που μια ομάδα από τα πρωταθλήματα εκτός της πεντάδας έχει φτάσει να απειλήσει να παρουσία στον τελικό.
Και όμως… για όλη την ανταγωνιστική ανισορροπία που έχει επιφέρει αυτή η γιγάντωση , παραμένει κάτι σαγηνευτικό το Champions League! Και μόνο το ότι ξεκινούν περίπου 10 ομάδες με πραγματικές πιθανότητες να φτάσουν έως τον τελικό της Αγίας Πετρούπολης είναι κάτι πολύ πιο ανταγωνιστικό και πολύ πιο ενδιαφέρον από το να είχαμε ένα κλειστό κλαμπ, όπως το φανταζόταν ο κάθε Πέρεθ και ο κάθε Ανιέλι. Το δικό τους μικρόκοσμο, τον αποτελούν παιχνίδια μόνο μεταξύ αυτών που ίδιοι θεωρούν άξιους να κάτσουν στο τραπέζι μαζί τους! Η (κάθε) Σέριφ, η (κάθε) Μάλμε, η (κάθε) Γιάνγκ Μπόις, η (κάθε) Μπριζ γιατί να μην δικαιούνται χώρο; Μπορεί να μην είναι το πιο δίκαιο αυτό που γίνεται τώρα σε σύγκριση με το 2002 αλλά τουλάχιστον παραμένει ένας ανοιχτός χώρος στον οποίο υπάρχει τρόπος να μπεις! Και πολύ καλά έκανε η UEFA και το πολέμησε με νύχια και δόντια το σχέδιο της ευρωπαϊκής σούπερ λίγκας και καλό είναι επίσης να επιμείνει και να τους τελειώσει σβήνοντας ακόμα και τις τελευταίες σπίθες μεγαλομανίας του κάθε Πέρεθ!
Καλή σεζόν να έχουμε και ας ευχαριστηθούμε αυτό που μας προσέφερε αυτή τη φορά η κληρωτίδα με πάρα πολύ σπουδαία παιχνίδια ακόμα και από την φάση των ομίλων!
