γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Θεαματική, εντυπωσιακή και αποτελεσματική. Οι Δανοί του Κάσπερ Χιούλμαντ διαπρέπουν στους προκριματικούς αγώνες για το Μουντιάλ του 2022, συνεχίζοντας την ξέφρενη πορεία τους από το Euro. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να μας απασχολεί και να... αντιγράψουμε ως Εθνική ομάδα.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Προσωπικά εντυπωσιάστηκα το καλοκαίρι με την πορεία της Εθνικής Δανίας στο Euro. Σίγουρα την είχαμε χρίσει κρυφό αουτσάιντερ. Εντούτοις το συμβάν με τον Κρίστιαν Έρικσεν και η ήττα από τη Φινλανδία στην πρεμιέρα (0-1), στα δικά μου μάτια, θα ήταν ικανά να αποτελέσουν σημαντικό τροχοπέδη, ώστε να καμφθεί η όποια διάθεση διάκρισης. Αποδείχτηκε ότι το παρ’ ολίγον τραγικό γεγονός συσπείρωσε και με το παραπάνω τους Σκανδιναβούς. Το ξέφρενο κάλπασμά τους σταμάτησε στον ημιτελικό, και δη στην παράταση, κόντρα στην Αγγλία. Τι ωραίο παραμύθι!
Το... πάρτι συνεχίζεται στα προκριματικά
Λίγους μήνες πριν, το Μάρτιο, στους μαζεμένους προκριματικούς αγώνες ενόψει του Παγκοσμίου Κύπελλο του 2022, η ομάδα μέτρησε τρεις σερί νίκες, χωρίς να παραβιαστεί η εστία της: 2-0 στο Ισραήλ, 8-0 εντός έδρας τη Μολδαβία, 4-0 στη Βιέννη κόντρα στην Αυστρία.
Μεσολαβεί το Euro. Φτάνουμε στο Σεπτέμβριο. Άλλα τρία παιχνίδια, άλλες τρεις νίκες, πάλι χωρίς να δεχτεί γκολ. 2-0 εντός τη Σκωτία, 1-0 εκτός στα Νησιά Φαρόε και πάρτι στο «Πάρκεν», χάρη στο τελικό 5-0 κόντρα στο Ισραήλ. Απολογισμός: 6/6 νίκες, 22-0 γκολ. Ήδη πρέπει να κλείσει εισιτήρια για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το 2022.
Για να μη σας κουράσουμε με τους αριθμούς, απλά θα παραθέσουμε ένα στοιχείο, το οποίο προκαλεί τον θαυμασμό μας και είναι ένας λόγος που την καθιστά απρόβλεπτη. Τα 22 γκολ σε έξι αγωνιστικές μοιράζονται 16 (!) ποδοσφαιριστές. Ναι, 16 ποδοσφαιριστές. Κοινώς, δεν ξέρεις από που θα σου έρθει.
Οικογένεια από... μικροί!
Από το 2015 και μετέπειτα, η U21 ομάδα της Δανίας προκρίνεται συνεχώς στην τελική φάση του Euro. Τότε έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Βασικότατα στελέχη ήταν οι Φέστεργκααρντ, Χόιμπιεργκ, Πόουλσεν, Κρίστενσεν και στην αποστολή ανήκαν επίσης οι Νόργκααρντ, Ρένοφ. Το 2017 αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων και ξεχώρισε ο στόπερ Άντερσεν. Σειρά των Μέλε, Σκοβ, Μπρουν Λάρσεν, Βιντ και Σκοβ Όλσεν να λάμψουν προ διετίας (2019) στο τουρνουά των «μικρών», χωρίς, πάντως, να διακριθεί.
Δεν θέλει μεγάλη τέχνη να καταλάβει κανείς ότι το μεταβατικό στάδιο των Δανών, από τους παίκτες που αποχωρούν, με αυτούς που προστίθενται σταδιακά στη «μεγάλη» Εθνική, ξεπέρασε κάθε προσδοκία των υπευθύνων. Όταν «μεγαλώνεις» ποδοσφαιρικά με συμπαίκτες, τους οποίους βρίσκεις και στη συνέχεια δίπλα σου, προφανώς και η λειτουργία, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, θα είναι σαφώς πιο αποδοτική. Φυσικά υπάρχει πλάνο, φυσικά υπάρχει σχέδιο, φυσικά υπάρχει προγραμματισμός από πλευράς Ομοσπονδίας, αναφορικά με τις υποδομές των Εθνικών ομάδων. Και να μη μας το έλεγα, κάνει... μπαμ!
Υπάρχει μέλλον και μάλιστα λαμπρό!
Οι Χόιμπιεργκ και Κρίστενσεν συμπλήρωσαν 50 συμμετοχές κόντρα στο Ισραήλ. Ο μέσος της Τότεναμ είναι 26 και ο στόπερ της Τσέλσι είναι 25 ετών. Τα δύο εξτρέμ που έλαμψαν, Σκοβ Όλσεν και Ντάμσγκααρντ είναι 21ος ετών και μετρούν ακριβώς τα ίδια στατιστικά: 11 συμμετοχές/4 γκολ! Αν εξαιρέσουμε τους γκολκίπερ, υπάρχουν στο ρόστερ των 22 ποδοσφαιριστών, μόλις τέσσερις 30άρηδες. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ακόμα και να επανέλθει ο Έρικσεν λίαν συντόμως, δεν είναι καν 30 ετών. Όπως διαπιστώνει κανείς, η Δανία ετοιμάζεται για μεγάλα πράγματα.
Ο διαχειριστής, ο φίλος, ο οδηγός, ο φιλόσοφος Χιούλμαντ!
Θυμάμαι το 2014 «ορφάνεψε» ο πάγκος της Μάιντς. Μετά από την εποχή Γιούργκεν Κλοπ (7 χρόνια) και Τόμας Τούχελ (5 χρόνια), το έργο οποιουδήποτε διάδοχου θα ήταν δύσκολο. Το χρίσμα δόθηκε στον Κάσπερ Χιούλμαντ. Ελάχιστοι τον γνώριζαν εκτός Δανίας. Εντός συνόρων κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία των
Κοπεγχάγη και Μπρόντμπι, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2011. Όχι με κάποια υπερδύναμη, αλλά με την άσημη Νόρντζελαντ.
Η Μάιντς το αντιλήφθηκε και τον προσέλαβε. Ο Τούχελ την άφησε, έχοντας εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αντιμετώπισε στον 3ο προκριματικό γύρο τον Αστέρα Τρίπολης. Ήμουν στην Τρίπολη το καλοκαίρι του ’14 και είδα μία ισχυρή Μάιντς (τουλάχιστον έτσι είχε ολοκληρώσει τη σεζόν), να αποκλείεται, ελέω των οργίων του Πάμπλο Ντε Μπλάσις και λοιπών, με ήττα 1-3 στην Αρκαδία (νίκη 1-0 στη Γερμανία). Ξεκίνημα με το... αριστερό για τον Δανό κόουτς, που εν τέλει πλήρωσε το μάρμαρο της κακής πορείας με απόλυση, το Φεβρουάριο του 2015. Κοινώς, πέρασε απαρατήρητος, τουλάχιστον για δεδομένα Bundesliga. Ανέλαβε ξανά τη Νόρντζελαντ το 2016, την αναγέννησε εκ νέου και αποχώρησε το Μάρτιο του 2019.
Στην Εθνική θα έπαιρνε το τιμόνι μετά το καλοκαίρι του 2020, αντί του Άγκε Χαρέιντε. Τελικά ήταν αυτός που οδήγησε τη Δανία στο Euro. Με τη γνωστή επιτυχία. Και όντας στο πλάι των διεθνών, την πιο κρίσιμη στιγμή: όταν πήγε να χαθεί ένας φίλος τους και ένα δικό τους παιδί, ο Κρίστιαν Έρικσεν. Εκεί που τα... συστήματα και η τακτική πηγαίνουν περίπατο. Όταν οι ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι ακόμα νεαροί σε ηλικία, απλά θέλουν δίπλα τους έναν πατέρα. Ακόμα και ο ίδιος τότε παραδέχτηκε ότι χρειάστηκε ψυχολογική υποστήριξη. Ότι ακριβώς συμβαίνει σε μία... φαμίλια. «Ακόμα και να μην κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έχουμε στις τάξεις μας έναν παγκόσμιο πρωταθλητή στο μάνατζμεντ», ανέφερε το μαγκαζίνο Euroman.
Περί κλισέ εκφράσεων...
Βλέποντας τους πανηγυρισμούς του Κάσπερ Χιούλμαντ, ακόμα και στο 91’ και στο 5-0 κόντρα στο Ισραήλ, καταλαβαίνει κανείς ότι η Εθνική Δανίας είναι πραγματική οικογένεια. Σε τελική ανάλυση δεν μας προκαλεί τόση εντύπωση, ο «θερμός» τρόπος με τον οποίο φρόντισαν να ξεπεράσουν τα δεινά της πρεμιέρας. Οι παίκτες μεγαλώνουν μαζί, ο προπονητής είναι σούπερ διαχειριστής, οι οπαδοί στήνουν το δικό τους πάρτι (είτε χάνει, είτε κερδίζει η Εθνική τους). Οι τελευταίοι θυμήθηκαν, κόντρα στο Ισραήλ, τον προπονητή τερματοφυλάκων, Λάσε Χιογκ, που υποφέρει από καρκίνο και ήταν απών στις μάχες του Σεπτεμβρίου.
Εμένα μου αρκεί αυτό. Να παρακολουθώ μία Εθνική ομάδα και να βλέπω μία οικογένεια. Όλοι για έναν και ένας για όλους. Κλισέ έκφραση. Αληθινή, ωστόσο, αν μιλάμε για την περίπτωση της Δανίας. Μακάρι να αφουγκραζόμασταν αντίστοιχα συναισθήματα και για τη δική μας Εθνική.
