EUROPA CONFERENCE LEAGUE: Η διοργάνωση που μας αξίζει... μέχρι αποδείξεως του εναντίου!

Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης

Έντονα προβληματισμένη ενόψει της επίσκεψής της, μαζί με το γιο της, Άγιο Αυγουστίνο, στη Ρώμη η Αγία Μόνικα που έζησε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αιώνα, μόνιμη κάτοικος Μιλάνου, είχε συμβουλευτεί τον Άγιο Αμβρόσιο! Βλέπετε, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε στη Λομβαρδία, το Σάββατο στην "αιώνια πόλη" ήταν μέρα νηστείας και οι σκέψεις σε σχέση με το πώς ακριβώς θα έπρεπε να συμπεριφερθούν μητέρα και γιος κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής τους ήταν εύλογες! Τότε ήταν που ο σοφός Άγιος Αμβρόσιος έδωσε, πολύ πιο... περιφραστικά απ' ότι τώρα πια αποδίδεται, την απάντηση... Si fueris Romae, romano vivito more στην πρωτότυπη, λατινική εκδοχή, When in Rome, do as the Romans do στην αγγλική, όταν είσαι στη Ρώμη... κάνε ό,τι κάνουν οι Ρωμαίοι στην ελληνική! Αυτή ακριβώς η φράση έμελλε να αποκτήσει... παροιμιώδη υφή, ανάλογα με τον τόπο ή, τέλος πάντων, το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται κανείς, τις συνθήκες και τους κανόνες του, θα πρέπει να συμπεριφέρεται και να ενεργεί το νόημα-μήνυμα που επικοινωνεί!

Μήνυμα που προφανώς δεν έφτασε στα... αυτιά των εκπροσώπων μας στη νεοσύστατη ευρωπαϊκή διοργάνωση, στο Europa Conference League, ΑΕΚ και Άρης δεν ηττήθηκαν απλά από τους αντιπάλους τους, 2-1 από τη Βελέζ ο δικέφαλος, 2-0 από την Αστάνα οι Θεσσαλονικείς, αλλά έμοιαζαν να μην έχουν καταλάβει που ακριβώς βρίσκονταν και πώς έπρεπε να...φερθούν! Η ομάδα του Άκη Μάντζιου που προηγήθηκε χρονικά έχασε με την... αφέλεια του πρωτάρη από ένα σύνολο πολύ πιο πεπειραμένο και "προπονημένο" τα τελευταία χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκείνη του Βλάνταν Μιλόγιεβιτς σα να προσπαθούσε να βγει όχι απλά αρτιμελής αλλά και... ατσαλάκωτη από μια μάχη σώμα με σώμα στις... λάσπες του Σαράγιεβο! Αυτή ακριβώς η νοοτροπία, οι δύο παραλλαγές της στο ίδιο θέμα αν προτιμάτε, ήταν που οδήγησε, αν όχι αποκλειστικά σίγουρα κατά κύριο λόγο, στις ήττες και τώρα... τρέχουμε!

Τρέχουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος στις δύο διπλές αναμετρήσεις με το βλέμμα στραμμένο, και τις ελπίδες... ακουμπισμένες, στις ρεβάνς, τρέχουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, ως ελληνικό ποδόσφαιρο, και στη βαθμολογία της UEFA, τα τελευταία χρόνια σα να ψάχνουμε του... βαρελιού τον πάτο αλλά πάντα έχει και πιο κάτω! Και είναι ακριβώς αυτή η φιλοσοφία, η συνήθεια που περιγράφεται και στο πρώτο κομμάτι του κειμένου, η δυσκολία να προσαρμοστούμε στο, για να μην πω να παραδεχθούμε το, «περιβάλλον» που μας έχει κοστίσει! Με έναν έως και ανεξήγητο «μικρομεγαλισμό», αν όχι πάντα σίγουρα κατά κανόνα, οι ομάδες που μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη, του UEFA CHAMPIONS LEAGUE εξαιρουμένου, αισθάνονται, σίγουρα θέλουν να αισθάνονται, μεγαλύτερες από την περίσταση μέχρι να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν καλά καλά να...αρθούν στο ύψος της! 

Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για το... ταπεινό EUROPA CONFERENCE LEAGUE, μια διοργάνωση για την οποία είχαμε φτάσει πολύ κοντά να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι θα ήταν κάτι σαν υγιεινός περίπατος για τις ομάδες μας τη στιγμή που δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή οι ομάδες μας και όσες βρίσκονται στο... αυτό επίπεδο δεν μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικές στο CHAMPIONS και το EUROPA LEAGUE! Με λίγα λόγια, αυτά θα έπρεπε να ήταν λυμένα αλλά δε βαριέσαι, δημιουργήθηκε όχι ως μια διοργάνωση... κατωτέρων στην οποία, με όπλο την ποιότητά μας, θα έπρεπε να  διαπρέψουμε αλλά ως μια διοργάνωση... κατωτέρων στου οποίους, ελλείψει ποιότητας, δυστυχώς... δικαιωματικά ανήκουμε! 

Και αυτό δεν είναι άποψη αλλά αντικειμενική πραγματικότητα, δεν έγινε κάποια... αφ' υψηλού αξιολόγηση αλλά αυστηρή αποτύπωση της... αριθμητικής του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για να μοιραστούν στα πρωταθλήματα τα εισιτήρια για τις τρεις διαφορετικές βαθμίδες! Aπό τη 19η θέση στην κατάταξη της UEFA, με τις πράξεις και, κυρίως, τις...παραλείψεις των ομάδων μας τα τελευταία χρόνια δε θα μπορούσαμε να εγείρουμε απαιτήσεις! Όχι μόνο απαιτήσεις, μη σας πω και φιλοδοξίες, προς Θεού δεν υποστηρίζω ότι, εν προκειμένω, ΑΕΚ και Άρης δε δικαιούνται να ελπίζουν σε πρόκριση, σε ότι αφορά δε την ΑΕΚ τη θεωρώ έως και εξαιρετικά πιθανή!

Υποστηρίζω όμως ότι για να έχουμε, ως ελληνικό ποδόσφαιρο το ελεύθερο να θεωρήσουμε, να το φωνάξουμε κιόλας, ότι... μπορούμε να τα καταφέρουμε θα πρέπει πρώτα να το κερδίσουμε στο χορτάρι! Και δεν είναι κάτι, όσο κι αν αυτό αισθανόμαστε ότι τσαλακώνει το προφίλ μας, που θα το κερδίσουμε στη...Ρώμη, στα Μιλάνα, στις Μαδρίτες και στα Παρίσια αυτού του κόσμου! Έχουμε βρεθεί στα "υπόγεια" και για να ξαναφτάσουμε ψηλά πρέπει, σε πρώτη φάση, να ανεβούμε το χαμηλότερο από τα σκαλοπάτια! Όταν είσαι στο Σαράγιεβο και στο Νουρσουλτάν, κάνε ό,τι κάνουν οι...Σαραγιέβιοι και οι Νουρσουλτάνιοι...ή κάπως έτσι τέλος πάντων! 

www.bnsports.gr