γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Πολλές οι λανθασμένες αποφάσεις, τόσο σε στρατηγικό όσο και πρακτικό επίπεδο, από τον Ιταλό ομοσπονδιακό στον ημιτελικό κόντρα στην Ισπανία, με τη φωτιά και... κόντρα στον ίδιο της τον, άκρως ελκυστικό, εαυτό έπαιξε η «σκουάντρα ατζούρα», άξιζε να πάρει την πρόκριση, δεν της άξιζε ΤΕΤΟΙΑ πρόκριση!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
«Αχ! σπούδασα φιλοσοφία
και νομική και γιατρική,
και αλί μου και θεολογία
με κόπο και μ' επιμονή·
και να με δω με τόσα φώτα,
εγώ μωρός, όσο και πρώτα!»
Κάπως έτσι αρχίζει ο πρώτος μονόλογος του Φάουστ στο φερώνυμο αριστούργημα του Γκέτε, κάπως έτσι ο αναγνώστης μυείται στους... λόγους που οδηγούν τον κεντρικό χαρακτήρα να πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο, στο έργο «εκπροσωπείται» από το Μεφιστοφελή! Κουρασμένος έως και εξουθενωμένος ψυχικά από τη συνεχή προσπάθειά του, άκαρπη προφανώς, να φτάσει στην απόλυτη γνώση, ο Φάουστ αποφασίζει να «συνθηκολογήσει» με τη σκοτεινή πλευρά, αναζητώντας τη λύτρωση! Κάπως έτσι, κάποια στιγμή θα ερχόταν και η αναλογία, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι αποφάσισε, μόλις η ομάδα του πήρε προβάδισμα 1-0 κόντρα στην Ισπανία, να... πουλήσει την ψυχή της στο «διάβολο» αφήνοντας κατά μέρος τη συσσωρευμένη ποδοσφαιρική γνώση που της είχε τόσο καιρό, γεννώντας ένα άκρως ελκυστικό παιχνίδι, εμφυσήσει, λίγο έλειψε, ίσως και να του άξιζε, να το πληρώσει!
Και όπου... «διάβολος», στην ποδοσφαιρική μας περίπτωση, ο πρότερος, όχι και τόσο έντιμος, βίος της «σκουάντρα ατζούρα», υπηρετώντας κόντρα ρόλο έφτασε μέχρι τον ημιτελικό και κέρδισε όχι μόνο τους αντιπάλους της αλλά και το χειροκρότημα, επιστρέφοντας στα... πάτρια, συντηρητικά σε ότι αφορά την προσέγγιση του παιχνιδιού, εδάφη, κέρδισε μια θέση, την πρώτη θέση, στον τελικό της Κυριακής! Κι αν σε επίπεδο νοοτροπίας είναι η γερμανική δραματουργία που μας χρησίμευσε ή, τέλος πάντων, χρησιμοποιήθηκε για τον παραλληλισμό, σε επίπεδο εκτέλεσης, είναι η μακρά ιταλική μουσική παράδοση που μπορεί να μας βοηθήσει στο παράδειγμα!
Βλέπετε, προσπαθήστε να πείσετε τον εαυτό σας ότι ακούτε κιόλας, το διαχρονικό αλλά και άκρως επίκαιρο «Νessun Dorma», φημισμένη άρια του Τζιάκομο Πουτσίνι από την όπερά του «Τουραντό», επίκαιρο γιατί το χρησιμοποίησαν, όσοι δεν έχετε δει το βίντεο σπεύσατε, οι Άγγλοι για να ντύσουν με μοναδικό τρόπο τα στιγμιότυπα του θριάμβου τους επί της Ουκρανίας σε... ρωμαϊκό έδαφος, φαίνεται πως δεν άγγιξε το... μαέστρο της ορχήστρας! Για να μην παρεξηγούμαι εξηγούμαι, nessun dorma σημαίνει κανένας να μην, ή δεν θα, κοιμηθεί, τον Μαντσίνι ή τον πήρε ο ύπνος, ή καλύτερα να τον είχε πάρει! Κι αυτό γιατί, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, ο ομοσπονδιακός τεχνικός των Ιταλών έκανε, άθελά του προφανώς, ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αποκλειστεί, μη σας πω και για να απογοητεύσει, η ομάδα του!
Το «λιμπρέτο» των ατζούρι κυλούσε... νεράκι μέχρι και το γκολ του Κιέζα, παιχνίδι προσεκτικό, με απόλυτη προσήλωση και αξιοθαύμαστο συντονισμό στην ανασταλτική λειτουργία! Παιχνίδι με πίεση κάποιες φορές ψηλά, δημιουργώντας κάτι σαν πανικό στην ισπανική οπισθοφυλακή, τις περισσότερες φορές στα 2/3 του γηπέδου με τις γραμμές να έχουν μικρές αποστάσεις, άρα και ελάχιστους χώρους διαθέσιμους! Αλλά και, κυρίως ίσως, παιχνίδι με τη νοοτροπία της άμεσης επίθεσης, θυμηθείτε τον τρόπο που ξεδιπλώνεται από τα χέρια του Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα η κόντρα του 1-0, κάθε φορά που τoυς δινόταν η ευκαιρία! Και είναι ακριβώς εκεί, άμα τη... εκτελέσει του Κιέζα που δίνει στους «ατζούρι» το προβάδισμα που κάνουν την εμφάνισή τους, σε όλο τους το μεγαλείο, οι «αυτοκτονικές» τάσεις του Μαντσίνι!
Κίνηση πρώτη, στο 62ο λεπτό, θυμίζω το γκολ μπήκε στο 60', αντικατάσταση του Ιμόμπιλε από τον Ντομένικο Μπεράρντι, μετάθεση του Ινσίνιε σε θέση σέντερ φορ! Κάπως έτσι οι επιρρεπείς έως και επιρρεπέστατοι στο λάθος Ουνάι Σιμόν, Έρικ Γκαρθία και Εμερικ Λαπόρτ ησύχασαν από τον άκρως πιεστικό έως και ενοχλητικό Ιμόμπιλε, την ίδια στιγμή η Ιταλία έχασε το σημείο αναφοράς στην επίθεσή της αλλά και το παιχνίδι στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, δεν έχει το διασκελισμό για να κρατήσει την ταχύτητα κυνηγώντας μια κάθετη πάσα ο Ναπολιτάνος! Κάθετη πάσα που ούτως ή άλλως, όσο περνούσε η ώρα και βάραιναν τα πόδια, αυτά του Μπαρέλα έμοιαζαν «μολυβένια» από το δεκάλεπτο του δευτέρου μέρους και ο Μαντσίνι τον κρατούσε, έμοιαζε με είδος εν ανεπαρκεία, για κάποιο, άγνωστο, λόγο ο πρώτος μέσος που αντικαταστάθηκε ήταν ο εξαιρετικός Βεράτι!
Βεράτι που έφυγε από το ματς παρέα με τον Έμερσον στο 74', εκεί τοποθετείται η δεύτερη ανεξήγητη απόφαση, ίσως και ανεξήγητη... αλυσίδα αποφάσεων από πλευράς του «Μancio», o Έμερσον εκτός, στη θέση του ο Τολόι, ξεχάστε τα ανεβάσματα κι από τους δύο ακραίους, ο αμυντικός της Αταλάντα πάτησε δεξιά, ούτως ή άλλως την... προώθηση δεν την έχει στο ρεπερτόριό του, ο Ντι Λορέντσο πήγε να παίξει με ανάποδο πόδι αριστερά, ούτε κι αυτός... βολεύτηκε! Και όλα αυτά την ώρα που ο Ενρίκε έπαιζε ρέστα με Μοράτα, Ρόδρι και Ζεράρ Μορένο... οι Ισπανοί κέρδισαν μόνοι τους κάποια μέτρα, κάποια τους έκαναν δώρο και οι «ατζούρι», δεν ήθελε πολύ, αυτή η μία φορά που η «ρόχα» βρήκε κάθετο παιχνίδι ήταν αρκετή, κανείς δε θα μπορούσε να προλάβει το Μοράτα, από τη στιγμή που σε σωστό χώρο και χρόνο έγινε με τον Όλμο το 1-2... νάτο και το 1-1!
Και κάπου εκεί ήρθε, μαζί με την αντικατάσταση-λύτρωση του Νικολό Μπαρέλα που με το ζόρι περπατούσε, η τελευταία πινελιά, έφυγε κι ο Ινσίνιε απ΄ την εξίσωση, στη θέση του ο Μπελότι, δύσκολα θα μπορούσε, και δεν μπόρεσε, ο «ταύρος» της Τορίνο, εξόχως δυνατός αλλά και βαρύς συγχρόνως, να φανεί έστω και οριακά χρήσιμος σε παιχνίδι ανοιχτών χώρων και μεγάλων διαδρομών, πρέπει να έσπασε ρεκόρ στην αναλογία οφσάιντ ανά λεπτό συμμετοχής! Τούτων όλων δοθέντων, χωρίζοντας κανείς τον ημιτελικό σε δύο... ωριαία μέρη, το πρώτο μέχρι το γκολ της Ιταλίας, το δεύτερο από εκείνο το σημείο ακριβώς μέχρι και την ολοκλήρωση της παράτασης, θα μπορούσε κάλλιστα να πει ότι οι «ατζούρι» 60 λεπτά έπαιξαν κόντρα στην Ισπανία και πήραν τη νίκη 1-0, 60 λεπτά έπαιξαν κόντρα στην ίδια τους τη... φύση, έχασαν με το ίδιο σκορ και... κατέληξαν στα πέναλτι!
Με τη διαφορά ότι στα πέναλτι σπανίως παίζει ρόλο ό,τι κι αν έχει σε κανονική διάρκεια και έξτρα ημίωρο προηγηθεί! Δεν είναι μια διαδικασία που αποδίδει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, κάθε άλλο, δεν είναι παρά ένα κοντέρ που μηδενίζει, που ξεχνά, που συγχωρεί, που πολλές φορές λυτρώνει κιόλας!
Όταν αισθάνεσαι ή έστω υποψιάζεσαι ότι ίσως και να μην άξιζες, ίσως και να μην κέρδισες το δικαίωμα να φτάσεις μέχρι εκεί, τότε είναι που πολλές φορές κερδίζεις αυτό το έστω και ελάχιστο ψυχολογικό προβάδισμα που παίζει, ή θα μπορούσε, κάποιο ρόλο! Όπως και στη δραματική αυτή πρόκριση, από την «Κόλαση» των επιλογών του ίδιου της του προπονητή η εθνική Ιταλίας χρειάστηκε το «Καθαρτήριο» της διαδικασίας για να φτάσει στον ποδοσφαιρικό «Παράδεισο»!
Αυτά δεν είναι άλλωστε παρά τα τρία, κατά σειρά, κεφάλαια της «Θείας Κωμωδίας» του Ντάντε Αλιγκιέρι, σιγά μην ξέχναγαν τον εθνικό τους ποιητή και... άκουγαν, κλείνοντας τη βραδιά, τον Γκέτε οι γείτονές μας!
