γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Έπειτα από 25 χρόνια και τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία στο δικό της EURO η Αγγλία, πολύ σοφότερη ποδοσφαιρικά, έχει το υλικό, έχει άραγε και προπονητή για...κορυφή;
Σχετικά Άρθρα
Κάλβιν Φίλιπς: Ο «αφανής» ήρωας της Αγγλίας που ήταν παντού στο ντεμπούτο του στο EURO!
Football's coming home, το ποδόσφαιρο έρχεται... σπίτι, αυτό ήταν το μότο, μέχρι και τραγούδι έγινε από τους Lightning Seeds, της τελευταίας μεγάλης διοργάνωσης που φιλοξενήθηκε σε αγγλικό έδαφος, του EURO 1996, αυτή ήταν, ιστορικά, και η έκδοση του ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην οποία τα «Τρία Λιοντάρια» έφτασαν πιο κοντά από ποτέ ίσως στην επιτυχία, δηλαδή στην κατάκτηση του τίτλου! Με τη διαφορά ότι το... σπίτι στο οποίο γυρνούσε τότε το ποδόσφαιρο έμοιαζε ακόμη, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε περίτρανα, ίσως και προσκολλημένο υπέρ το δέον σε μια κακώς εννοούμενη παράδοση, ήταν ακόμη τα πρώιμα χρόνια της Premier League, ήταν μακρά η περίοδος...αποχής από τις επιτυχίες, για κάποιο διάστημα μετά από τον τραγικό τελικό του Χέιζελ το 1985 κι από τις ίδιες τις διοργανώσεις, σε ευρωπαϊκό επίπεδο! Ήταν, με λίγα λόγια, ακόμη χρόνια πολύ πιο κοντά στο four-four-f...ing two παρά στο ποδοσφαιρικό... showroom που είναι σήμερα το αγγλικό πρωτάθλημα!
Και ήταν αυτό ακριβώς, αν όχι μόνο αυτό σίγουρα κυρίως, που σε μεγάλο βαθμό στοίχισε στην κατά τα άλλα υψηλότατων προδιαγραφών, σε επίπεδο υλικού σίγουρα, όχι σε επίπεδο λειτουργίας, ομάδα που είχε παρουσιάσει ο...μέρος του προβλήματος κι αυτός, Τέρι Βέναμπλς, σε εκείνο το τουρνουά! Ένα σύνολο με ποιότητα μεν αλλά και φορτίο...θεματοφύλακα για τα ιερά και τα όσια του ποδοσφαίρου, της... αγγλικότητας του σπορ, σε επίπεδο μονομανίας σχεδόν! Σε πολύ διαφορετικές εποχές, δεκτό, με πολύ μικρότερη την ανταλλαγή πληθυσμών, σαφώς, αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι οι θριαμβευτές Γερμανοί είχαν μόλις δύο ποδοσφαιριστές εκτός Bundesliga, Κουντζ, πέτυχε και το γκολ του ημιτελικού με τους Άγγλους, στην Μπεσίκτας και Μπίρχοφ, πέτυχε και τα 2 γκολ του τελικού, στην Ουντινέζε! Σε εποχές που οι Ισπανοί ήταν αμιγώς ομάδα της Primera, οι Γάλλοι είχαν μόνο Καρεμπέ, Ντεσαγί και Ντεσάν εκτός Championnat, οι Ιταλοί μόνο τον Ντοναντόνι μακριά από το Campionato, ακόμη και η φιναλίστ Τσεχία 16 στους 23 από το ταπεινό, δικό της πρωτάθλημα!
Όλοι από το εγχώριο πρωτάθλημα πλην Ινς!
Σε εποχές που, για να γυρίσουμε στα «Τhree Lions», άπαντες, πλην από τον Ινς της Ίντερ, έπαιζαν στη Βρετανία, ήταν Σκωτσέζος, για χάρη της Ρέιντζερς, ο Γκασκόιν, με δεδομένο ότι και οι "νερατζούρι" Άγγλο, τον Ρόι Χόντσον, είχαν στην άκρη του πάγκου, όλα τα μέλη της ομάδας, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν υπό... παραδοσιακή επιρροή! Στους «Τζερς» προπονητής ήταν ο Γουόλτερ Σμιθ, στην Άστον Βίλα του νυν εκλέκτορα Σάουθγκέιτ ο Μπράιαν Λιτλ, στην Άρσεναλ των Σίμαν, Άνταμς και Πλατ ο Μπρους Ρίοχ, στη Νότιγχαμ του Στιούαρτ Πιρς ο Κλαρκ, στη Γιουνάιτεντ των Γκάρι και Φιλ Νέβιλ ο σερ Άλεξ! Η Μπλάκμπερν του «μπόμπερ» Σίρερ είχε τον Ρέι Χάρφορντ, Φράνσις, Κίγκαν, Ρόμπσον και Έβανς προπονούσαν Τότεναμ, Νιούκαστλ, Μίντλεσμπρο και Λίβερπουλ που επίσης είχαν δώσει παίκτες, αντίστοιχα! Μέσα σε αυτήν την... έως και old fashioned, ποδοσφαιρικά μιλώντας, ατμόσφαιρα ίσως και να μπορεί τώρα πια κανείς να εξηγήσει το ανεξήγητο, ούτε μία αλλαγή δεν είχε κάνει στον ημιτελικό κόντρα στους Γερμανούς που έφτασε στα πέναλτι ο Βέναμπλς!
Ατμόσφαιρα στην εθνική Αγγλίας που αν έρθουμε στο σήμερα έτη φωτός, και ακόμη παραπάνω, μοιάζει να απέχει από οτιδήποτε παλιομοδίτικο και αναχρονιστικό! «Λουσμένοι» από φρέσκιες ιδέες, στα χέρια των καλύτερων του είδους στην καθημερινότητά τους, με συνήθειες, συμβουλές, τρόπο δουλειάς και σκέψης στην... κόψη, στην αιχμή του νεωτερισμού, της καινοτομίας, της πρωτοτυπίας, της φρεσκάδας οι Άγγλοι διεθνείς, φτιάχνουν, σε πρώτο επίπεδο, ένα μείγμα έως και εκρηκτικό! Έρχονται τώρα πια από μακριά...το 1999 η Γιουνάιτεντ επανάφερε τους Άγγλους στην κορυφή της Ευρώπης, έξι συνολικά οι τίτλοι τους στο UEFA Champions League στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, 2 στα τελευταία 3 χρόνια! The place to be για παίκτες και προπονητές η Premier League, αμιγώς αγγλικός ακόμη και ο φετινός, μεταξύ Τσέλσι και Σίτι, τελικός! Είναι πια «ζυμωμένοι» από τους Μπιέλσα αυτού του κόσμου, κάθε άλλο παρά τυχαίο το namedropping, δείτε τον Κάλβιν Φίλιπς σήμερα και ψάξτε τον μερικά χρόνια πριν, «στρατιώτες» των Γκουαρντιόλα, Τούχελ, Κλοπ, Μουρίνιο, Σιμεόνε, Αντσελότι, Σόλσκιερ και Αρτέτα οι Άγγλοι διεθνείς, βγαίνουν, για να ενταχθούν στην εθνική, από το ποδόσφαιρο που καθημερινά διδάσκονται, είναι το ποδόσφαιρο που καθημερινά διδάσκονται που δεν μπορεί να βγει από μέσα τους!
Δουλεύοντας με τους κορυφαίους!
Σε ό,τι αφορά λοιπόν την προεργασία, σε προκαταρκτικό έως και αρχικό, αν προτιμάτε, στάδιο, η δουλειά που έχει γίνει, το ότι συμβαίνει στους συλλόγους των ποδοσφαιριστών καθορίζει, ας μη γελιόμαστε, τη βάση πάνω στην οποία ο κάθε ομοσπονδιακός πατά, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας στο υψηλότερο, μη σας πω στο υψηλότατο, επίπεδο! Ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για τον Στέρλινγκ που χρόνια τώρα εξελίσσεται και προσθέτει στο παιχνίδι του, για τον Κέιν που προέκυψε, κι αυτό γιατί προφανώς «δουλεύτηκε» για τέτοιος, και δημιουργός, για τον Γουόκερ που εισήγαγε για τα καλά την τακτική προσήλωση στο physical, έως και... brutal game του, για τόσους και τόσους από τους 26, για όλους ίσως, ας μην αδικήσουμε Αλαρντάις, Πότερ, Σμιθ και Μόγιες, που δουλεύουν με λαμπρά μυαλά...αφεντικά!
Τόσο λαμπρά που, με βάση και τα όσα είδαμε στην πρεμιέρα αλλά και τον...πρότερο προπονητικό του βίο, είναι να απορεί κανείς πως ο Σάουθγκέιτ... πήρε τη δουλειά, την ευθύνη να οδηγήσει την ομάδα στη διοργάνωση! Μοιάζει ο εκλέκτορας των Άγγλων, τώρα που το σκέφτομαι είναι, δε μοιάζει απλώς, μοναδικό κατάλοιπο εκείνης της «καταραμένης» γενιάς του '96! Τότε ήταν ο μοιραίος χάνοντας το πέναλτι στη διαδικασία, το έχει αυτό η ζωή, δίνει δεύτερες ευκαιρίες, το έχει αυτό το ποδόσφαιρο, φτιάχνει ωραίες ιστορίες! Σήμερα, πολύ περισσότερο από 25 χρόνια πριν, η Αγγλία μάλλον δικαιωματικά μπορεί να θεωρείται το...σπίτι του ποδοσφαίρου, το αν το ποδόσφαιρο θα βρει την πόρτα ανοιχτή για να γυρίσει πίσω ή όχι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εκείνον που, έτσι δε μάθαμε να λέμε για τους προπονητές, κρατάει τα κλειδιά! Σύντομα θα το ξέρουμε!
