γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του αρχηγού Τιμ Σπαρβ, από το "ταπεινό", των μόλις 2.500 κατοίκων, Οραβάις, άρχισε την ποδοσφαιρική του διαδρομή, περνώντας από Σαουθάμπτον, Χάλμσταντ, Βάσα, Χρόνινχεν, Φιρτ και Γιουτλάνδη έμελλε από το θεσσαλικό κάμπο και την ΑΕΛ, τη φανέλα της οποίας φόρεσε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, να...εκκινήσει για να ηγηθεί! Και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς θα κάνει, τόσο τα ποδοσφαιρικά όσο και τα φυσικά χαρακτηριστικα του δεν αφήνουν ούτε ψήγμα αμφιβολίας, μια παρουσία επιβλητική που μοιάζει να έρχεται, αν δεν ανήκει κιόλας, στο μακρινό, μαχητικό και για τον τόπο του, παρελθόν! Ήταν άλλωστε στη γενέτειρα του, το Οραβάις, όπου δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη των Φινλαδικών Πολέμων, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1808 οι Ρώσοι νίκησαν τους Σουηδούς και η Φινλανδία έγινε δουκάτο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας!
Επιστρέφοντας στο σήμερα, απαλλαγμένη εδώ και χρόνια από ρωσικό αλλά και γερμανικό, για λίγο ακολούθησε, ζυγό και, κυρίως, έχοντας αφήσει μετά από προσπάθειες δεκαετιών πίσω της, σε μεγάλο βαθμό τις έχει επουλώσει κιόλας, τις πληγές του Εμφυλίου Πολέμου του 1918, η Φινλανδία είναι τώρα πια μια σύγχρονη, προοδευτική χώρα! Μια απολύτως ευνομούμενη και εντυπωσιακά οργανωμένη πολιτεία, με τις υποδομές και την οργάνωση του μαζικού αθλητισμού σε πολύ υψηλό επίπεδο, το ποδόσφαιρο σα να...άργησε κιόλας να διακριθεί! Διαχρονικά στη σκιά του χόκεϊ επί πάγου, μακράν το δημοφιλέστερο των αθλημάτων, είχε τις στιγμές του, είχε τις ευκαιρίες του, είχε τα αστέρια του, ίσως και ακριβώς με αυτή τη σειρά! Η συμμετοχή στην τελική φάση του τότε Κυπέλλου Εθνών, σημερινού Ευρωπαϊκου Πρωταθλήματος, χάθηκε μόλις για ένα βαθμό το 1980, τι κι αν η πορεία άρχισε εντυπωσιακά με νίκη 3-0 επί της εθνικής μας, η Ελλάδα ήταν που πανηγύρισε στο τέλος! Έξι χρόνια αργότερα ήταν το Μουντιάλ του Μεξικού που όνειρο ήταν και...πήγε, δύο βαθμούς μακριά αλλά με την απόσταση πολύ μεγαλύτερη στην πραγματικότητα, 4οι πίσω από Άγγλους, Βορειοιρλανδούς και Ρουμάνους οι Φινλανδοί!
Ήταν 12 χρόνια μετά που χάθηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία, με προπονητή τον πρωταθλητή Ευρώπης το 1992 με τη Δανία Ρίχαρντ Μέλερ Νίλσεν και μεγάλο αστέρι, μεγαλύτερο όλων των εποχών για τη χώρα, το Γιάρι Λίτμανεν τα μπαράζ για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 1998 ήταν μια νίκη επί της Ουγγαρίας, την τελευταία αγωνιστική, μακριά! 11 Οκτωβρίου του 1997, 32.000 φίλαθλοι πανηγύρισαν έξαλλα, όσο έξαλλα μπορούν Φινλανδοί να πανηγυρίσουν, το γκολ του Αντί Σούμιαλα στο 63ο λεπτό, "μαχαίρια στην καρδιά" το αυτογκόλ του Μόιλανεν στις καθυστερήσεις, 32.000 φίλαθλοι πάγωσαν στις εξέδρες, όσο μπορούν Φινλανδοί να παγώσουν! Ήταν αυτή ακριβώς η αποτυχία που σφυρηλάτησε μια ολόκληρη ποδοσφαιρική γενιά, παίκτες πώς οι Χίπια, Φορσέλ και Νιέμι πλαισίωσαν το Λίτμανεν, η μακράν πιο ταλαντούχα φινλανδική φουρνιά είχε την ατυχία να βρεθεί, στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 σε όμιλο με Γερμανία και Αγγλία, πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε, highlight το 5-1 επί της εθνικής μας, νάμαστε πάλι στο δρόμο τους, στην πρεμιέρα του Ότο Ρεχάγκελ στην άκρη του πάγκου μας!
Τελευταία...προσέγγιση σε μεγάλη διοργανωση πριν από τη φετινή, επιτέλους, συνάντηση, στην προκριματική φάση του Euro 2008, την τελευταία αγωνιστική οι "Μπουφοι" ήθελαν τη νίκη σε πορτογαλικό έδαφος για να πάρουν την πρόκριση αφήνοντας εκτός τους Λουζιτανους, με το τελικό 0-0 ο Κριστιάνο και η παρέα του έφτασαν στους 27, οι Φινλανδοί έμειναν στους 24, έμειναν και...με την όρεξη! Σήμερα, σχεδόν 15 χρόνια αργότερα επιτέλους...χορταίνουν, έμελλε η γενιά του Τέεμου Πούκι, με 30 γκολ μόλις 2 πίσω από τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών, Λίτμανεν, του Καμαρά, του Σόιρι, του Χραντέτσκι και του....Λαρισαίου Σπαρβ καθοδηγούμενη από τον Μάρκου Κάνερβα, χρειάστηκε ένας δάσκαλος, αυτό ήταν το επάγγελμά του, να διδάξει επιτυχία, να βάλει τέλος στην αναμονή...αιώνων μοιάζει! Αρχικά κόντρα στους Δανούς, στη συνέχεια κόντρα σε Βέλγιο και Ρωσία, ποιος να τους το 'λέγε για αυτό το συναπάντημα, οι Φινλανδοί καλούνται να δείξουν από τι είναι φτιαγμένοι, όχι ότι δεν το ξέρουμε! Δύο είναι τα κυρίαρχα υλικά στην επικράτεια μιας χώρας της οποίας το 10% καλύπτεται απο λιμνες και το 78% απο δάση, το ξύλο που αντέχει στο χρόνο, τους πήρε αρκετό η αλήθεια είναι, και ο γρανίτης που αντέχει στα χτυπήματα, κι αν δέχτηκαν τέτοια ιστορικά και ποδοσφαιρικά! Περίμεναν υπομονετικά, προσπάθησαν μεθοδικά και δικαιώθηκαν, ο γενειοφόρος Σπαρβ θα τους οδηγήσει στο χορτάρι της εύφορης ποδοσφαιρικής κοιλάδας, μοιάζει ιδανικός γιατί...Ei se parta päivässä kasva, με παροιμία αρχίσαμε με παροιμία κλείνουμε, η γενειάδα δε μεγαλώνει σε μία μέρα!
