γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Όπλα του παρελθόντος αναζητεί η “Mannschaft”, με σκοπό την αναρρίχηση (και συνάμα επιστροφή) στην ποδοσφαιρική κορυφή της Ευρώπης.
Σχετικά Άρθρα
Εθνική Πορτογαλίας: Tο κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, δεν το χρειάζεται ο Σάντος για την... επιτυχία!
EURO 2020: Η Γαλλία το απόλυτο φαβορί, ωστόσο 8 ομάδες μπορεί να φτάσουν στον τελικό, και αυτό κάνει την διοργάνωση απρόβλεπτη!
Καλοκαίρι 1996. Η... ποδοσφαιρομάνα Αγγλία φιλοξενεί σε 8 πόλεις της, το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αξέχαστη ατμόσφαιρα. Μοναδικός ο ήχος του επίσημου τραγουδιού «Three Lions». Προπομπός η ατάκα αυτού «Football’s Coming Home». Αφιλόξενο έδαφος για τους Γερμανούς. Μισιούνται θανάσιμα από τους κατοίκους του Νησιού. Πάντα ευχάριστες, ωστόσο, οι μνήμες αυτών, καθ’ ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 «καπαρώθηκε» κόντρα στην τότε πανίσχυρη Δυτική Γερμανία. Ξανά επί αγγλικού εδάφους.
Ενωμένη Γερμανία, πράξη πρώτη
Τα πολιτικά και... γεωγραφικά δρώμενα στη Γερμανία παρουσίασαν ραγδαία εξέλιξη. Η πτώση του τοίχους του Βερολίνου απέφερε τις γνωστές αλλαγές. Η Ανατολική ενώθηκε με τη Δυτική Γερμανία. Σίγουρα κερδισμένη η μία (φτωχή έως και... παρακατιανή πλευρά). Προφανώς η... μουρμούρα ήταν σε πρώτη πλάνο για τους Westdeutschen.
Μεταφράζουμε σε ποδοσφαιρικό πλαίσιο την επόμενη ημέρα, για πρώτη φορά εμφανίστηκε Εθνική Γερμανίας ενωμένη στο χορτάρι. Το κάζο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 δεν ξεχάστηκε. Ως γνωστόν, οι ιθύνοντες της χώρας, αφήνουν στην άκρη τις όποιες κοινωνικοταξικές ίντριγκες, ούτως ώστε να τοποθετήσουν σε πρώτο πλάνο την επιτυχία, τη διάκριση, το γνωστό αίσθημα... κυραρχίας έναντι των υπόλοιπων χωρών.
Άρα λοιπόν, Ματίας Ζάμερ και Ρενέ Σνάιντερ και Στέφεν Φρόιντ ανήκουν μεμιάς στην ενωμένη Γερμανία, μία και τέλος.
Η κόντρα Ματέους - Κλίνσμαν
Η διοργάνωση στην Αγγλία αποτελεί τον απόηχο για τους περισσότερους Πρωταθλητές Κόσμου από το 1990. Μεταξύ αυτών δεν βρίσκεται ο Λόταρ Ματέους. Ο ρέκορντμαν, με 150 συμμετοχές τότε, άσκησε κριτική πρώτα στον Μπέρτι Φογκτς και εν συνεχεία στο αγαπημένο παιδί του ομοσπονδιακού προπονητή, Γιούργκεν Κλίνσμαν.
Χρόνια μετά, ο Ματέους ακόμα το κρατάει μανιάτικο: «ο Φογκτς μου έκλεψε τρία χρόνια από την Εθνική ομάδα για ανεξήγητους λόγους. Με τον Γιούργκεν συναντιόμαστε που και που, αλλά φίλοι σίγουρα δεν είμαστε». Εν τέλει, όλα έγιναν για καλό. Διότι ο τότε (αργός πλέον) 35χρονος είχε μεταφερθεί στην άμυνα, ως λίμπερο, που ανέβαινε βέβαια με την αέρινη υπόσταση που τον διακατείχε τότε. Αν υπήρχε Ματέους, δεν θα βλέπαμε, ωστόσο, τον μαγευτικό Ζάμερ να δίνει άλλη διάσταση στη θέση του λίμπερο.
Το ροτέισον...
Χωρίς Ματέους λοιπόν, αλλά με Κέπκε, Ρόιτερ, Χέλμερ, Μέλερ, Χέσλερ, Κουντς οι Γερμανοί. Συν τον καλύτερο Ευρωπαίο παίκτη τότε, Ματίας Ζάμερ, συν τον ανίκητο Ντίτερ Άιλτς, συν τον μεγάλο κερδισμένο του τουρνουά, Όλιβερ Μπίρχοφ. Και με αρκετά προβλήματα τραυματισμών (αποχώρησαν μεσούσης του Euro οι Κόλερ, Μπόμπιτς, Μπάσλερ, ρήξη χιαστού υπέστη πριν τον ημιτελικό ο Φρόιντ, κλήθηκε μία ημέρα πριν από τον τελικό ο Γιένς Τοντ), από την προετοιμασία, μέχρι και την τελική φάση.
Ο βοηθός του Φογκτς, Ράινερ Μπόνχοφ δεν πίστευε στα αυτιά του. «Πως; Ποιός θα μπει στο παιχνίδι;». Ο πρώην διεθνής μπακ αποφάσισε στον τελικό κόντρα στην Τσεχία, ότι ήρθε η ώρα να δράσει. Μέσα ο Μπίρχοφ, γκολ για το 1-1 (73’) ο Μπίρχοφ, golden goal (95’) και 2-1 ο Μπίρχοφ. Για όσους δεν θυμούνται τον κανονισμό, golden goal σήμαινε πως όποια ομάδα θα σκόραρε πρώτη στην παράταση, αυτή θα ήταν και η νικήτρια.
Το τρίτο (και έως τώρα τελευταίο) τρόπαιο σε Κύπελλο Εθνών Ευρώπης ή Euro, επιτεύχθηκε με ομαδικό πνεύμα, χωρίς τον μεγάλο αστέρα, με ορισμένες ντίβες, κυρίως, ωστόσο, πάμπολλά εργαλεία στα χέρια του εκλέκτορα των Γερμανών. «Το ρόστερ ήταν μία καλοκουρδισμένη μηχανή. Λειτούργησε στην εντέλεια από το πρώτο έως το τελευταίο παιχνίδι», τα λόγια του Φογκτς. Απόδειξη των παραπάνω προτάσεων είναι το γεγονός ότι και στα έξι ματς του τουρνουά, η τελική κάτοχος του τροπαίου, παρατάχθηκε με διαφορετική 11άδα!
Ο Λεβ έβαλε, σήμερα, τέλος στην αντίστοιχη... διένεξη
Απαραίτητη η μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Η περιπέτεια στην Αγγλία όχι μόνο αναγκάζει τους φίλους της “Mannschaft” να θυμούνται το τελευταίο τους Euro (25 χρόνια πριν παρακαλώ, ανεπίτρεπο για τα δεδομένα της χώρας), απαιτείται, όμως, το rewind εποχής. Μπορεί διενέξεις τύπου Ματέους-Κλίνσμαν να λείπουν (για καλή τύχη του Γιοάχιμ Λεβ), σε πρώτο πλάνο, πάντως, πρέπει να περάσει ένα άλλο, προαναφερόμενο στοιχείο: το ομαδικό πνεύμα!
Αρκετές μονάδες που διέπρεψαν (όπως και στο συνδυαστικό 1990-1996) στην τελευταία κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, παρουσιάζονται ως ηγέτες, όπως οι Νόιερ, Κρόος, Μίλερ, Χούμελς. Οι δύο τελευταίοι επανήλθαν στην Εθνική ομάδα, μετά από σχεδόν διετή απουσία. Σε αντίθεση με τον Φογκτς λοιπόν, ο Λεβ φρόντισε (στο αποχαιρετιστήριο τουρνουά του) να βάλει νερό στο κρασί του και να έχει ένα «ενωμένο» Deutschland.
«Σταρ της ομάδας ήταν η... ομάδα», δήλωναν άπαντες με ένα στόμα, αναφορικά με το θρίαμβο του 1996. Εν έτη 2021 αυτή η φράση δεν απέχει πολύ από την υπάρχουσα σύνθεση ενόψει Euro 2020. Οι παλιοί, οι ανερχόμενοι και οι νέοι. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Σταρ, ηγέτες, προσωπικότητες, εργαλεία. Ναι, για γερμανικά δεδομένα, έχει απ’ όλα. Το κατάλληλο μιξ, το τέλειο... ανακάτεμα, το χαρμόσυνο πάντρεμα, είναι δουλειά του εκλέκτορα.
Όπως και το 1996, έτσι και τώρα, η ομάδα δεν είναι καν στην πρώτη 5άδα των φαβορί, όσους και αν ρωτήσεις, από ειδικούς, έως και απλούς φίλους του αθλήματος. Σε όχι τόσο ακραίο βαθμό, εντούτοις κάτι αντίστοιχο, έφτανε στα αυτά των Γερμανών πριν από 25 χρόνια. Καθόλου τυχαίο ότι στην, τότε, ιδανική 11άδα του τουρνουά βρέθηκαν ο γκολκίπερ Άντι Κέπκε, ο αρχοντικός στις επελάσεις του λίμπερο, Ματίας Ζάμερ και το μηχανάκι στο κέντρο, Ντίτερ Άιλτς. Τρεις παίκτες από το κέντρο και πίσω, υπεύθυνοι κατά κύριο λόγο για την άμυνα. Η ευπαθή, αντίσοιχη φετινή, γραμμή, θα είναι το ίδιο έτοιμη για την υπέρβαση;
Γαλλία, Πορτογαλία και Ουγγαρία περιμένουν τους Γερμανούς στη... γωνία. Τα παιχνίδια τους στο Μόναχο, στην Allianz Arena. Έχουν την έδρα, διαθέτουν τα εχέγγυα για το Happy End (βλέπε αποχώρηση Λεβ), τα... βρήκαν τεχνική ηγεσία με τους παλιούς, λίγοι τους υπολογίζουν και προέχει το συστατικό της επιτυχίας του 1996: μία ομάδα, ένας στόχος!
