γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης…
«H Ιστορία ποτέ δε λέει στ΄αλήθεια αντίο, η Ιστορία λέει, θα τα πούμε αργότερα!»... Κάτι θα ήξερε, φαντάζομαι θα συμφωνήσετε, ο μεγάλος Ουρουγουανός δημοσιογράφος, λογοτέχνης και συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο... κι αν δεν ήξερε σίγουρα υποψιαζόταν ότι το παράθεμά του αυτό θα έβρισκε με σχετική άνεση, ίσως ακόμη και με μεγάλη συχνότητα, εφαρμογή και στο λατρεμένο του ποδόσφαιρο! Δύσκολα όμως ακόμη κι αυτός ο θεωρητικός της «στρογγυλής Θεάς» θα μπορούσε να προβλέψει ότι θα ήταν ένας συμπατριώτης του, ένα φτωχόπαιδο, όταν όλα ξεκίνησαν τέτοιο ήταν, από το ταπεινό Σάλτο, που θα ενσάρκωνε με τόσο μεγάλη επιτυχία και πιστότητα την... ιστορία την ίδια! Γράφοντας με τους δικούς του όρους και τη δική του... πείνα, τη γνώρισε και στην κυριολεκτική της μορφή πιτσιρικάς, αν όχι την τελευταία, σίγουρα μία από τις τελευταίες και τις πιο λαμπρές σελίδες στην καριέρα του! Γιατί για όποιους λίγους δεν κατάλαβαν, αυτό ακριβώς έκανε, ή καλύτερα, ολοκλήρωσε, το Σάββατο στο «Χοσέ Θορίγια», κόντρα στη Βαγιαδολίδ, ο Λουίς Σουάρες!
Και μην ξεγελιέστε, δεν ήταν το γκολ νίκης - κατάκτησης του τίτλου που πέτυχε ο «Έλ Πιστολέρο» το πιο σημαντικό, αλλά αυτό που, από τον ίδιο, ακολούθησε μετά από το σφύριγμα της λήξης! Όταν το... λατινογενές κακό παιδί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, υψηλής ποιότητας στράικερ, δεν το συζητάμε, αλλά και σεσημασμένος με δείγματα και... δήγματα κάθε άλλο παρά τιμητικά για τον ίδιο, ρωτήστε κατά σειρά Μπακάλ, Ιβάνοβιτς και Κιελίνι, ξέσπασε σε κλάματα, έσπασε μπροστά στις κάμερες! Ίσως αναμενόμενο, ίσως και όχι, εύλογο σίγουρα, ο ποδοσφαιρικός εγωισμός, η πίκρα του «αποχωρισμού», τα αναπάντητα, προφανώς, για τον ίδιο ερωτήματα και η συγκίνηση της κάθε άλλο παρά ευκόλως νοούμενης, με την Ατλέτικο κόντρα στα...θηρία, επιτυχίας έκαναν τη δουλειά! «Στην Μπαρτσελόνα δεν εκτίμησαν την αξία μου, η Ατλέτικο μου έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσω στο υψηλό επίπεδο και θα της είμαι πάντα ευγνώμων!», δήλωνε συγκινημένος με την ολοκλήρωση της αναμέτρησης με τη Βαγιαδολίδ, με την ολοκλήρωση της σεζόν που τον βρήκε και πάλι πρωταθλητή, λίγο νωρίτερα κλαίγοντας με λυγμούς δικαίωσης και χαράς είχε μοιραστεί, έστω και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τις στιγμές με την οικογένειά του!
Προφανώς και ο λόγος για τη... βιολογική οικογένεια, μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι ποδοσφαιρική θεωρούσε την Μπαρτσελόνα, έπαιζε δίπλα στον κολλητό του Λίο Μέσι, μοιράζονταν στιγμές στο χορτάρι και εκτός! Μάτε και... συμπάθεια, και κάτι παραπάνω, δύο σαν ένα, σύζυγοι και παιδιά ενίσχυαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς φιλίας! Ένα μεγάλο κομμάτι, άλλωστε, της θερινής... επανάστασης του Αργεντινού σαφώς και αποδίδεται στη μεταχείριση που επεφύλαξε ο σύλλογος στον Σουάρες! Μετά από τέσσερα πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, ένα Champions League, 198 γκολ και 113 ασίστ σε 283 παιχνίδια, 21 γκολ και 12 ασίστ σε 36 ματς την αμέσως προηγούμενη, τελευταία, όπως αποδείχθηκε, με τους «μπλαουγκράνα», σεζόν... του έδειξαν την πόρτα της εξόδου! Δεχόμενοι μάλιστα, εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε, μία θεαματική έως και, ποδοσφαιρικά, ατιμωτική για τον ίδιο... κατάπτωση της χρηματιστηριακής του αξίας, 82 εκατομμύρια ευρώ τον είχε αγοράσει από τη Λίβερπουλ το 2014 η Μπάρτσα, μόλις 7 εκατομμύρια ευρώ τον πούλησε στην Ατλέτικο, συνδιεκδικήτρια του τίτλου, λίγο πριν από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου!
Δεν είναι λοιπόν να... απορεί κανείς για το ξέσπασμα του Σουάρες, και αυτή τη φορά δεν αναφερόμαστε στις φορτισμένες συγκινησιακά στιγμές μετά από το τελευταίο, λυτρωτικό και πανηγυρικό για τον ίδιο και την Ατλέτικο, σφύριγμα, όσο σε αυτά που πέτυχε από την πρώτη μέρα που άλλαξε φανέλα στο χορτάρι! 9 γκολ στα πρώτα 12 παιχνίδια με τη νέα του ομάδα, 7 γκολ σε 4 παιχνίδια μέσα στο Φεβρουάριο οδήγησαν σε 10-1-1 σερί και διαφορά 7 βαθμών για την ομάδα του Σιμεόνε στην κορυφή! Ό,τι ακολούθησε δεν ήταν παρά η ηρεμία πριν από την καταιγίδα, μόλις 3 γκολ σε 12 παιχνίδια και η επιτυχία, ο τίτλος ο ίδιος τέθηκε εν αμφιβόλω αλλά η... χοντρή κυρία δεν είχε τραγουδήσει ακόμα! Γκολ νίκης - ανατροπής με Οσασούνα, γκολ νίκης - ανατροπής με Βαγιαδολίδ, 21 γκολ στο σύνολο που έδωσαν ισάριθμους βαθμούς, η Ατλέτι, όπως και ο ίδιος ο Ουρουγουανός, μόχθησε, έπεσε, σηκώθηκε, άντεξε και βγήκε στο φως! 7 χρόνια είχε να το δει και τα κατάφερε με μπροστάρη έναν, μέχρι πρότινος, «ορκισμένο εχθρό» στον οποίο φρόντισε, είχε την εξυπνάδα αν προτιμάτε, να προσφέρει καταφύγιο!
Καταφύγιο που το λες και ιερό για ένα παιδί που μεγάλωσε στη λάθος πλευρά... δεν ήταν, βλέπετε, παρά ένα από επτά αδέρφια που η μητέρα τους, μετά από το διαζύγιο με τον πατέρα όταν ο Λουίς ήταν μόλις 9 ετών, με δυσκολία και στερήσεις, μεγάλωνε! Δεν ήταν παρά ένα παιδί που κάπου εκεί στα 12 του χρόνια έχασε το δρόμο του, έμπλεξε με κακές παρέες, άρχισε να πίνει και λίγο έλειψε να παρατήσει το ποδοσφαιρικό του όνειρο! Δεν ήταν παρά ένα παιδί που όταν μετακόμισε, πιτσιρικάς ακόμη, στο Μοντεβιδέο με την οικογένειά του οι συμμαθητές του πείραζαν για την... επαρχιώτικη προφορά! Δεν ήταν παρά ένα παιδί που στα 15 του δούλευε καθαρίζοντας τους δρόμους της πρωτεύουσας για να βοηθήσει, όσο μπορούσε, τους δικούς του! Δεν ήταν παρά ένα παιδί που με τα βιώματά του πολύ δύσκολα θα μπορούσε να πορευτεί στη ζωή χωρίς συσσωρευμένη επιθετικότητα, ευτυχώς είπε να γίνει...επιθετικός και έγινε ένας από τους καλύτερους στον κόσμο! Είπαμε... γεννήθηκε στη λάθος πλευρά... στην αντίπερα όχθη του ποταμού Ουρουγουάη, τη δυτική, στην ανατολική είναι η πατρίδα του το Σάλτο, η χώρα είναι Αργεντινή και η πόλη λέγεται Κονκόρντια που σημαίνει ειρήνη και αρμονία! Μεγαλώνοντας ο Λουίς Σουάρες καλά καλά δεν ήξερε τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις! Τώρα πια, εδώ και χρόνια, το έχει μάθει για τα καλά, γεννήθηκε... αλλά δεν έμεινε στη λάθος πλευρά! Και αυτό, σε ότι αφορά τη φετινή, θριαμβευτική για τον ίδιο, Πριμέρα Ντιβισιόν, ισχύει και... ποδοσφαιρικά!