γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ένας Αμερικανός που μετακόμισε στο Λίβερπουλ το περασμένο καλοκαίρι έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του φέρνοντας έσοδα για τη μητρική εταιρεία που έχει τη Λίβερπουλ, την FSG, ξεκινώντας από τους Boston Red Sox το 2004.
Περιγράφεται από ξεχωριστές πηγές ως σημαντικός παράγοντας που κρυβόταν πίσω από τις κουίντες αλλά «είχε πάντα πολύ μεγάλη επιρροή σε πολλές αποφάσεις».
Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο ιδιοκτήτης της ομάδας Τζον Χένρι ή ο τρίτος μεγαλύτερος μέτοχος της FSG, Μάικ Γκόρντον, που είχε τεράστια συμβολή στο πως η Λίβερπουλ έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης και Αγγλίας, δεν θα του είχαν εμπιστευτεί τουλάχιστον ορισμένα στοιχεία των προτάσεων της περιβόητης European Super League, όχι μόνο λόγω της διάρκειας της συνεργασίας τους αλλά και επειδή θα ήταν επίσης προς το συμφέρον της να εκτιμήσει αυτό το στέλεχος ακριβώς τι σήμαινε για τα εμπορικά έσοδα του συλλόγου αυτή η συμμετοχή!
Οι πληροφορίες μέσα στο σύλλογο κάνουν λόγο πως η δυσλειτουργία του κλαμπ οφείλεται σε διαφορετικά κέντρα αποφάσεων που λειτουργούν αποξενωμένα αφού οι καίριες επιλογές παίρνονται στη Βοστώνη ενώ η ομάδα ζει και αναπνέει στο Λίβερπουλ, μια πολύ ιδιαίτερη πόλη όπου ο οπαδός αποτελεί μέρος της κουλτούρας του κλαμπ. Το γεγονός πως ο Χόγκαν έμεινε στο σκοτάδι για το project ESL έως και λιγότερο από 48 ώρες πριν γίνουν οι ανακοινώσεις τον έφερε σε μια άβολη θέση επειδή είναι απόλυτα πιστός στην εταιρεία FSG, αλλά εξίσου, δεν μπορούσε να αγνοήσει την λαϊκή αίσθηση στο Merseyside του τι σημαίνει να είσαι οπαδός των reds.
Πριν από την κρίση που προέκυψε, έπειτα από την ανακοίνωση της νέας Λίγκας, ο Χόγκαν είχε περάσει μεγάλο μέρος της προηγούμενης εβδομάδας για να έρθει σε επαφή με γκρουπ οπαδών για να προετοιμαστεί η επαναλειτουργία του Anfield την επόμενη σεζόν και λένε οι άνθρωποι που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα πως δεν υπήρχε ESL στην ατζέντα τότε.
Ρωγμές στις σχέσεις
Η προσέγγισή του με τους οπαδούς ήταν διαφορετική από αυτήν του προκατόχου του Πίτερ Μουρ, ο οποίος έχοντας γεννηθεί στο Λίβερπουλ υπήρχε η αίσθηση ότι σε κάθε πρόβλημα θα σήκωνε το τηλέφωνο όταν οι ντόπιοι τον έψαχναν! Υπάρχει πάντως μια άποψη, πως ο Μουρ είπε και έκανε μερικές φορές πράγματα επειδή πίστευε ότι ήταν αυτό που ήθελαν να ακούσουν οι οπαδοί χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο, ενώ ο Χόγκαν είναι πιο αποσυνδεδεμένος από την κλασική αυτή λογική.
Αυτό λειτουργεί υπέροχα όταν δεν υπάρχουν προβλήματα!. Μετά το πολύ επώδυνο όμως τριήμερο, όπου δοκιμάστηκε η σχέση με τους οπαδούς, δεν υπήρξε καν τηλεφωνική κλήση με κανέναν σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τι συνέβαινε. Εκείνοι που μιλούν για λογαριασμό του από το σύλλογο επιμένουν πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Χόγκαν παρέμεινε ανεπαρκώς ενημερωμένος από τη διοίκηση και οι ρωγμές στη σχέση είναι ολοφάνερες.
Τη Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ, μετά από μια περίοδο έξι ημερών από τα συμβάντα, το γκρουπ οπαδών Spirit of Shankly (SoS) ζήτησε εκπροσώπηση στο διοικητικό συμβούλιο της Λίβερπουλ μιλώντας ξεκάθαρα για ρήξη εμπιστοσύνης! «… Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τι λένε οι ιδιοκτήτες και το διοικητικό συμβούλιο όταν τους συναντάμε», ανέφερε μια δήλωση. «Η σχέση που πιστεύαμε ότι είχαμε μαζί τους δεν είναι αληθινή».
Ο Μπιλι Χόγκαν απάντησε στο SoS μέσω email, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για «θετικές και ουσιαστικές αλλαγές που θα συμβούν». Ταυτόχρονα εξηγώντας στο προσωπικό της ομάδας, το τι συνέβη το απόγευμα της 21ης Απριλίου, έκανε λόγο για απόφαση συμμετοχής στη νέα διοργάνωση που ήταν ξεκάθαρη επιλογή από τους ιδιοκτήτες του συλλόγου, αλλά ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους τους, παραδεχόμενος πως «πρέπει να ξαναχτίσουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ μας».
Διοικώντας τη Λίβερπουλ από το Λονδίνο...
Αν και ήταν επικεφαλής του marketing στη Λίβερπουλ πριν από τη διαδοχή του Μουρ, ο Χόγκαν έμενε στο Λονδίνο και σύμφωνα με αυτούς που τον βίωναν καθημερινά ήταν μια χαρισματική φιγούρα.
Το εργασιακό περιβάλλον του γραφείου του Λονδίνου, όταν ο Χόγκαν ήταν εκεί, αποτελούσε πρότυπο σύμφωνα με μαρτυρίες. Φρόντιζε με το καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της εταιρείας και ταυτόχρονα τους ανθρώπους που δούλευαν για αυτήν. Σπάνια ωστόσο το προσωπικό ανέβαινε στο Merseyside, εκτός αν φιλοξενούσε πελάτες στο Anfield και οι πολέμιοι της FSG μιλάνε για μια απομόνωση από τον σύλλογο.
Σε επίπεδο παραγωγικότητας ωστόσο δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως αυτό στο οποίο επικεντρώθηκε, στην αύξηση δηλαδή των εσόδων πέτυχε απόλυτα! Ο τρόπος λειτουργίας του Χόγκαν, για μία ποδοσφαιρική ομάδα ήταν πραγματικά πρωτοποριακός.
Οι παγκόσμιοι διαχειριστές χορηγιών για τον συλλογο λειτουργούσαν σε δύο ομάδες και σύμφωνα με περιοχές: Ευρώπη, Αμερική, Μέση Ανατολή και Αφρική. Μόλις οι προσφορές που έκαναν σε πελάτες μετατρέπονταν σε συμφωνίες οι νέοι συνεργάτες μεταβιβάζονταν στη διεύθυνση πελατών που εδρεύει στην Chapel Street κοντά στον ποταμό Mersey και εκείνη η έδρα ξεπέρασε λόγω όγκου συναλλαγών το Anfield ως καθημερινή βάση του συλλόγου.
Εκεί σε τρεις πολυτελείς ορόφους, υπάρχει η λειτουργία της διεύθυνσης επικοινωνίας, το in house tv station LFC tv, τμήμα εισιτηρίων, λογιστήριο, merchandise, αδειοδότησης και hospitality..
Ανεβαίνοντας ιεραρχικά ο Χόγκαν, αφού εξασφάλισε εμπορική ανάπτυξη για κάθε χρόνο που ήταν επικεφαλής, μια από τις βασικές αποφάσεις του ήταν ο διορισμός του Ματ Σκάμελ, του εμπορικού διευθυντή που ήρθε έπειτα από εννέα χρόνια δουλειάς στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Αυτό ήρθε εν μέσω μιας μακράς περιόδου εσωτερικών αναδιαρθρώσεων η οποία ξεκίνησε ακριβώς όταν ο σύλλογος έγινε πάλι σπουδαίος αγωνιστικά. Το 2018, η Deloitte ήρθε για να πραγματοποιήσει μια έκθεση για βελτίωση παραγωγικότητας και αποδοτικότητας!!
Η έρευνα διήρκεσε σχεδόν ένα χρόνο. Η επιτυχία της Λίβερπουλ στο γήπεδο σήμαινε ανάπτυξη από αυτό και έπρεπε να αντιμετωπιστεί προσεκτικά. Οι εργαζόμενοι έκαναν δουλειές που δεν ήταν στις αρμοδιότητές τους, ενώ θεωρήθηκε ότι δαπανήθηκαν πάρα πολλά χρήματα τα προηγούμενα χρόνια για θέσεις και ρόλους αχρείαστους!
Η διαδικασία έχει περιγραφεί από κάποιες πηγές ως «αγχωτική», αλλά υπάρχει γενικότερη αποδοχή ότι έπρεπε να συμβεί για να επιτρέψει στον σύλλογο να κάνει το επόμενο βήμα. Όσοι έλαβαν τις τελικές αποφάσεις του πίστωσαν πως έπρεπε να συμβεί για να βοηθήσει την ομάδα να αναπτυχθεί εμπορικά και οικονομοτεχνικά.
Βλέποντας με θαυμασμό τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!
Μια σταδιακή προσέγγιση επίτευξης των στόχων σχεδόν 18 μηνών έφερε μεγιστοποίηση κερδών και ο Χογκαν έγινε αυτός που το πιστώθηκε εταιρικά.
Η κυκλοφορία του Football Rich List κάθε χρόνο αποτελεί για ομάδα με αμερικανικά συμφέροντα σημαντικό σταθμό.
«Η Λίβερπουλ μελέτησε χρόνια τι είχε ήδη συμβεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αναδιαρθρώθηκε σύμφωνα με αυτό που έβλεπε» είπε στην ιστοσελίδα the Athletic ένα στέλεχος που ήταν κοντά στη διαδικασία. «Υπήρχα ξεκάθαρα ένας θαυμασμός στο πως η Γιουνάιτεντ λειτουργούσε εμπορικά» τονίζει με νόημα!
Οι «πραξικοπηματίες» της ESL προσέλαβαν έναν στρατηγικό διαφήμισης μόνο δύο ημέρες πριν από την υπογραφή ενός συμβολαίου από τους 12 συλλόγους που απείλησαν με την κίνηση τους να καταστρέψουν τα ευρωπαϊκά κύπελλα και την UEFA. Δεδομένου του πόσο πολύ καιρό πήρε για να προετοιμαστεί ένα τέτοιο σχέδιο, δεδομένου πως σοβαρή κουβέντα είχε αρχίσει να γίνεται από το 2017, η αλήθεια είναι πως όταν αποφάσισαν να το υλοποιήσουν έμοιαζε περισσότερο με αποστολή αυτοκτονίας παρά με οργανωμένη κίνηση δημιουργίας! Κυριολεκτικά έμοιαζε με κάτι άρπα κόλλα ενέργειες στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τις οποίες γελάμε κατά καιρούς!
Το χειρότερο είναι πως αυτό που βγήκε προς τα έξω εκλαμβάνεται ως μια στιγμή παραφροσύνης, κάτι που παρά τις σημαντικές επιτυχίες της Λίβερπουλ την εποχή που η ομάδα έχει ως ιδιοκτήτρια εταιρία την FSG συχνά πυκνά συμβαίνει! Πάντα έρχεται μία παράλογη ή εκτός βρετανικής λογικής κίνηση για να κλωτσήσει την καρδάρα με το γάλα επάνω που γεμίζει.
Πως δηλαδή να χαρακτηρίσει κάποιος τη σκέψη για μια νέα δομή τιμολόγησης που ανέβαζε το υψηλότερο εισιτήριο στις 77 λίρες και οδήγησε σε μαζική αποχώρηση των οπαδών από το Anfield σε ματς όπου η ομάδα από 2-0 μπροστά στο σκορ στο 77´ τελικά ήρθε ισόπαλη 2-2 με τη Σάντερλαντ; Έγινε το 2016 και ανάγκασε την FSG να αναδιπλωθεί!
Ήταν το ουσιαστικό τέλος για τον Ian Ayre, τον τότε Διευθύνοντα Σύμβουλο, που σχεδόν απειλώντας τους οπαδούς μπροστά από τις κάμερες τους ζήτησε να μην κάνουν ξανά τέτοια κίνηση. Τελικά η εταιρεία έκανε πίσω αλλά είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την δική του αντικατάσταση, αφού άλλωστε δεν υπήρξε ποτέ και ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ο επόμενος διευθύνων σύμβουλος, ο Μουρ χρειάστηκε να χειριστεί δύσκολες καταστάσεις με την τοποθέτηση εργαζομένων σε αναστολή, κάτι που ανακλήθηκε άμεσα μετά τη λαϊκή κατακραυγή πέρσι. Αλλά το έκανε οπότε του ζητήθηκε και σύντομα, βρέθηκε και αυτός εκτός, αν και φάνηκε πως το είχε ζητήσει ο ίδιος!
«Η FSG δοκιμάζει τα όρια, επειδή ολόκληρο το επιχειρηματικό μοντέλο βασίζεται στην εξοικονόμηση χρημάτων, όπου μπορούν, και στη δημιουργία όσο το δυνατόν περισσότερων εσόδων, όπου υπάρχει η ευκαιρία», λέει στην ιστοσελίδα the Athletic ένας χρηματοοικονομικός σύμβουλος με εμπειρία των εσωτερικών λειτουργιών αρκετών συλλόγων της Premier League. «Είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Αυτό δεν συμβαίνει εάν ξοδέψετε υπερβολικά. Μέσω της δημιουργίας της ESL, προσπάθησαν να κάνουν ό,τι θα έκαναν όλοι οι επιχειρηματίες» είπε και δεν το αμφισβητεί κανείς.
Κάποιοι δεν παίζουν με τους ίδιους κανόνες!
Στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον ωστόσο αυτό θα ίσχυε μόνο εφόσον οι κανόνες παιχνιδιού θα ήταν ξεκάθαροι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, αφού οι ιδιοκτήτες δεν είναι όλοι μέσα στις ομάδες με ένα και βασικό σκοπό όπως συμβαίνει στις κανονικές εταιρείες: το κέρδος.
Τα οικονομικά αποτελέσματα της Λίβερπουλ με ζημιές, όπως όλοι σχεδόν οι σύλλογοι και μάλιστα με μόνο το πρώτο τρίμηνο της πανδημίας να καταγράφεται στα αποτελέσματα εξηγούν γιατί η FSG ήταν τόσο πρόθυμη να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην απόσχιση και δημιουργία της ESL, που θα είχε απομακρύνει την προοπτική στο μέλλον να αντιμετωπίσει τις οικονομικές συνέπειες σε περίπτωση που η Λίβερπουλ, όπως αναμένεται να συμβεί φέτος, αποτύχει να προκριθεί στο Champions League.
Προφανώς, ο John Henry κοιτάζει την τετράδα αυτής της σεζόν στο θεσμό και αναρωτιέται γιατί διαμαρτύρονται κάποιοι. Αυτοί που λένε πως στο μέλλον θα είναι κλειστό κλαμπ ή επιτυχία αν γίνει η European Super League δεν βλέπουν πως αυτό γίνεται ήδη; Ρεάλ Μαδρίτης, Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι και Παρί Σεν Ζερμέν, μια νικηφόρα σχέση μεταξύ και εκείνων με πολλά χρήματα. Και εκείνο που πιθανώς τον πειράζει είναι πως, ενώ η δική του ομάδα προσπαθεί και τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή, κερδίζοντας καθένα από τα πιο προσοδοφόρα και σημαντικά τρόπαια παίζοντας με κανόνες, εξακολουθεί να μην έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταγωνίζεται σταθερά σε οικονομικό επίπεδο με την Σίτι και την Τσέλσι που έχουν τους Άραβες και τον Αμπράμοβιτς χρηματοδότες!
Αισθάνεται λένε αυτοί που διοικούν τη Λίβερπουλ εντελώς απογοητευμένος από την UEFA και την έλλειψη κανόνων σχετικά με το FFP που καταργήθηκε στην πράξη!
Αυτό όμως που δεν μπορεί επίσης κανείς να αμφισβητήσει είναι πως με τον τρόπο που θέλουν να φτιάξουν την κλειστή λίγκα δεν θα μπορεί κανείς από έξω να απειλήσει τους μέσα. Σύμφωνοι, συνήθεις ύποπτοι φτάνουν στα ημιτελικά αλλά δεν απέκλεισε κανείς τη Λεστερ, τη Λιον την Πόρτο τον Άγιαξ, τη Λειψία τη Ντόρτμουντ, την Ατάλαντά από το τραπέζι. Αυτό που θα γίνει δεδομένα αν κάποια στιγμή η ESL αρχίσει θα είναι σε πέντε με δέκα χρόνια ούτε καν ομάδες όπως η Ίντερ η Ατλέτικο, η Τότεναμ που θα μπουν μέσα βάσει πλάνου να έχουν την παραμικρή τύχη στη διοργάνωση! Και αυτό γιατί η Σίτι για παράδειγμα, εκτός από τα ατελείωτα δικά της λεφτά από το Άμπου Ντάμπι θα είχε εγγυημένα επιπλέον 350 εκατομμύρια ευρώ! Παράνοια.
Ταύτιση με Πέρεθ αλλά ερήμην των οπαδών!
Ο ιδιοκτήτης της Λίβερπουλ νοιώθει εγκλωβισμένος. Η αμερικανική επιχειρηματική λογική και η βρετανική αθλητική κουλτούρα δεν μπορούν να συνδυαστούν εύκολα, ειδικά όταν διοικείς έναν σύλλογο που από τη φύση του έχει ένα ιδιότυπο συναισθηματικό δέσιμο με τον κόσμο που τον ακολουθεί.
Ο ίδιος πιστεύει πως απαιτείται ριζική αλλαγή στο ποδόσφαιρο και τελικά, θα έρθει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γιατί το τωρινό έργο δεν βγαίνει. Ταυτίζεται πολύ ως σκέψη με τον πρόεδρο της Ρεάλ τον Περεθ. Όλο το τελευταίο διάστημα ωστόσο κατάλαβε πως ο κόσμος δεν θα αποδεχτεί τέτοιες κινήσεις και ιδιαίτερα ερήμην του. Επίσης πιθανώς αντιλήφθηκε πως ένας πολύ πετυχημένος εμπορικός διευθυντής δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι μπορεί να τρέξει και ως διευθύνων σύμβουλος έναν τόσο ιδιαίτερο ποδοσφαιρικό κλαμπ που είναι η Λίβερπουλ, ωστόσο αυτή τη στιγμή μοιάζει δύσκολο έως αδύνατο να αντικατασταθεί ο Χογκαν. Επίσης γνωρίζουν στη Βοστώνη πόσο δύσκολο θα ήταν να έβρισκαν κάποιον άλλον που θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί τους χωρίς προβλήματα, κάνοντας υποχωρήσεις όπως ο Γιούργκεν Κλοπ. Αλλά και αυτόν τον έχουν εγκλωβίσει.
Λένε στην ομάδα πως ο Χενρι έκανε μεγάλο λάθος που είχε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας μα τον Ed Woodward - έως πολύ πρόσφατα, φυσικά - με τον άνθρωπο που έτρεχε τη Γιουνάιτεντ να είναι σε θέση να συνεργαστεί τόσο στενά μαζί του λόγω ταύτισης απόψεων.
«Μακάρι να είχε πάρει συμβουλές από σημαίνοντα άτομα του δικού μας κλαμπ που ξέρουν περισσότερα για τον τρόπο λήψης αποφάσεων μέσα στη κουλτούρα της ομάδας. Αντ' αυτού, κατάφερε να ανοίξει πληγές που δεν έχουν επουλωθεί» μου είπε δημοσιογράφος που γνωρίζει τα δρώμενα στο Anfield όσο λίγοι εδώ και τριάντα χρόνια.
Αυτό το πρόβλημα λοιπόν με τις αποστάσεις των διαφορετικών αποφάσεων και των κέντρων εξουσίας έχει κοστίσει στη Λίβερπουλ. Ήρθε και η πανδημία ακριβώς στο σημείο όπου η ομάδα αγωνιστικά είχε απογειωθεί ευρισκόμενη στο καλύτερο σημείο της εδώ και δεκαετίες και μαζί με τους τραυματισμούς ακολούθησε μία σεζόν στην οποία η μπάλα χάθηκε... το πρόβλημα όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος δεν είναι στα πρόσωπα... αλλά στον τρόπο λειτουργίας. Και αυτός όσο η σκέψη είναι βαθύτατα αμερικανική και επιχειρηματική δεν μπορεί να απεγκλωβίσει το σύλλογο.
Και αυτό είναι κάτι που θα ξανά βρεθεί μπροστά στην ομάδα υπονομεύοντας την όποια καλή αγωνιστική προσπάθεια καταφέρνει να κάνει τα τελευταία χρόνια.