Αν κρίνουμε από το Game 4 της Φενέρμπαχτσε επί της Μονακό, στο πέμπτο παιχνίδι θα… πέσουν κορμιά. Ο Μάικ Τζέιμς βρήκε άλλη μια ευκαιρία, σε μια πολύ δύσκολη σειρά για αυτόν, τη στιγμή που ο Νικ Καλάθης φωνάζει «παρών» στα κρίσιμα, και ετοιμάζεται για ένα από τα σπουδαιότερα ματς της καριέρας του.
Μπορεί τα Game 5 Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού να προσελκύσουν -και δικαιολογημένα- το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην «καυτή» μπασκετική εβδομάδα που έρχεται, αλλά ο «τελικός» που θα δώσουν Μονακό και Φενέρμπαχτσε, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο, όσο και στη σημασία του για τις δύο ομάδες και τους πρωταγωνιστές τους.
Στα τρία πρώτα παιχνίδια της συγκεκριμένης σειράς, η Φενέρμπαχτσε άφησε την αίσθηση πως είναι η καλύτερη ομάδα. Χτύπησε στα ίσα τα δύο παιχνίδια στο Μονακό, πήρε το ένα, και με επιβλητικό τρόπο εκμεταλλεύτηκε την έδρα της, για να προηγηθεί με 2-1 και να κερδίσει τη δυνατότητα να παίξει την πρόκριση στο Final 4 στο «σπίτι» της.
Το Game 4 αποτέλεσε πραγματικό «πόλεμο». Το αστείρευτο επιθετικό ταλέντο των δύο ομάδων και το θέαμα μπήκαν στην άκρη, και έδωσαν τη θέση τους στις σκληρές άμυνες, στις μάχες σώμα με σώμα και στις προσωπικότητες των πολλών σπουδαίων παικτών που βρίσκονταν στο παρκέ. Η μπάλα «βάρυνε» πολύ, η Φενέρ άφησε τη Μονακό να αναπνέει, και με τις λεπτομέρειες στο φινάλε να μη γέρνουν προς τη δική της μεριά, απώλεσε μια μοναδική ευκαιρία για πρόκριση στο Final 4.
Το matchup των δύο ομάδων προσφέρει απεριόριστα θέματα προς συζήτηση. Ας ξεκινήσουμε με ένα από τα κυριότερα, που δεν είναι άλλο από την κόντρα δύο απόλυτων «θρύλων» της EuroLeague. Μάικ Τζέιμς εναντίον Νικ Καλάθη.
Όσο βλέπαμε τον Τζέιμς να πραγματοποιεί ίσως την καλύτερη κανονική περίοδο της καριέρας του, και τον Νικ Καλάθη να «ψάχνεται» στη Φενέρ, η οποία το καλοκαίρι πραγματοποίησε τον σχεδιασμό της με τον Ραούλ Νέτο στη δική του θέση, δε θα μπορούσαμε με τίποτα να περιμένουμε πως ο Έλληνας θα κυριαρχούσε απέναντι στον υποψήφιο MVP της EuroLeague.
Ο Καλάθης, όχι μόνο αποτελεί τον κύριο αμυντικό του Τζέιμς, κρατώντας τον πολύ χαμηλά στη σειρά, αλλά είναι και πολύ αποτελεσματικός σε όλα τα κομμάτια της επίθεσης. Παρακάτω φαίνεται μια πρώτη εικόνα των επιδόσεών τους:
|
Μάικ Τζέιμς |
Νικ Καλάθης |
|
|
Πόντοι |
11.2 |
11.2 |
|
Ριμπάουντ |
3 |
4.5 |
|
Ασίστ |
5.2 |
5 |
|
Λάθη |
1 |
2 |
|
Δίποντα (%) |
32.1% |
57.1% |
|
Τρίποντα (%) |
23.8% |
50% |
|
Βολές (%) |
75% |
60% |
|
PIR (Αξιολόγηση) |
13.8 |
15 |
Η κατάσταση που βιώνει ο Τζέιμς, θυμίζει σε έναν βαθμό και την περσινή σειρά Play Offs της Μονακό με τη Μακάμπι, όπου ο Αμερικανός αντιμετώπισε προβλήματα, είδε τον Μπόλντγουιν να εκτοξεύει την απόδοσή του και να είναι αυτός ο καλύτερος παίκτης στο παρκέ, και πήρε ανεκτίμητη βοήθεια από τον Τζόρνταν Λόιντ, όπως έχει συμβεί και φέτος.
Πέρα από τους δύο «θρύλους», το μπασκετικό ενδιαφέρον του matchup Φενέρ και Μονακό είναι πολύ μεγάλο.
Δύο ομάδες εκ διαμέτρου διαφορετικές, με τη μία (Φενέρ) να έχει την έντονη προπονητική σφραγίδα του Γιασικεβίτσιους, παρά το μικρό διάστημα της παρουσίας του, να εκμεταλλεύεται το ατελείωτο βάθος του ρόστερ της, και να στηρίζεται στην κυκλοφορία της μπάλας και στην «χειρουργική» στόχευση των αδυναμιών του αντιπάλου, σε κάθε επίθεση ξεχωριστά.
Από την άλλη, η Μονακό παίζει περισσότερο με το ένστικτο των τριών εκπληκτικών γκαρντ της (Τζέιμς, Λόιντ, Οκόμπο), και προσπαθεί να τους πλαισιώσει με όσο το δυνατόν ικανότερους και ευέλικτους αμυντικούς, έχοντας πολλή αθλητικότητα στα φόργουρντ, αλλά και μια αδυναμία στο μακρινό σουτ.
Οι απουσίες έχουν παίξει και αυτές το ρόλο τους στη σειρά, «πληγώνοντας» ιδιαίτερα τη Φενέρ. Και αυτό γιατί ο καλύτερος ψηλός της, Τζόναθαν Μότλεϊ, δεν έχει καταφέρει να δώσει το «παρών» σε κανένα παιχνίδι της σειράς. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο μένει «γυμνή» η ρακέτα της Φενέρ, παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες του Γιώργου Παπαγιάννη, αλλά η ομάδα στερείται ένα από τα βασικά επιθετικά της όπλα, και μάλιστα σε ένα ευνοϊκότατο για τον Μότλεϊ match-up, απέναντι σε όχι ιδιαίτερα σκληρούς και ικανούς αμυντικά ψηλούς.
Η Μονακό είχε να διαχειριστεί την απουσία του αμυντικού «υπερόπλου» Τζον Μπράουν (στα Game 3 και 4, μένει να δούμε αν θα παίξει στο Game 5), και την έλλειψη της ανεξάντλητης ενέργειάς του, αλλά έχει αρκετά κορμιά που μπορούν να καλύψουν το κενό του (Ντιαλό, Μπλόσομγκειμ). Ταυτόχρονα, ο Χέις-Ντίειβις δεν έχει χτυπήσει όσο θα αναμέναμε στη θέση «4» της Μονακό, όντας ελαφρώς «αναιμικός» στην επίθεση.
Το Game 5 έχει, όπως πάντα, αλλά ιδιαίτερα για τις δύο αυτές ομάδες, τεράστια σημασία. Για όλους, από τους προπονητές και τους ηγέτες, μέχρι τον τελευταίο παίκτη, αλλά και για τους συγκεκριμένους συλλόγους. Είναι δεδομένο, πως ο «τελικός» Φενέρ και Μονακό θα χαρίσει σπουδαίες στιγμές, ωραίες ιστορίες και ακόμη περισσότερες αφορμές για συζήτηση.
Αντρέας Φούντας
www.bnsports.gr
