Basket Talk

Αποστολή στο Βελιγράδι, δίπλα στο Περιστέρι στο Final 4 του BCL: Η ομάδα-γροθιά του Βασίλη Σπανούλη, μια ανάσα από το «όνειρο»!

Βασίλης Σπανούλης Περιστέρι final 4 BCL tags :
Αποστολή στο Βελιγράδι, δίπλα στο Περιστέρι στο Final 4 του BCL: Η ομάδα-γροθιά του Βασίλη Σπανούλη, μια ανάσα από το «όνειρο»!

Ένα απολαυστικό μπασκετικό τριήμερο (26-28/04), στο οποίο βρεθήκαμε στο πλευρό του Περιστερίου, στην ιστορική του πρόκληση στο Final 4 του BCL, έφτασε στο τέλος του. Μια εμπειρία γεμάτη μαθήματα και όμορφες στιγμές, όσο κι αν το όνειρο ενός ευρωπαϊκού τίτλου δεν υλοποιήθηκε.

Γράφει ο απεσταλμένος του BN Sports στο Βελιγράδι: Αντρέας Φούντας

Η πρώτη μου αποστολή ως μέλος της ομάδας του BN Sports, έμελλε να έρθει πολύ γρήγορα, με τη μεγάλη ευκαιρία που προέκυψε μέσω της παρουσίας του Περιστερίου στο Final 4 του BCL  στο Βελιγράδι.

Το ταξίδι αυτό, ξεκίνησε το πρωί της Παρασκευής (26/04), με την πτήση που μετέφερε και τους οπαδούς του Περιστερίου. Όλοι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι, ενώ μέσα από τις συζητήσεις τους, καταλάβαινε κανείς την αγάπη τους για το μπάσκετ, και το σεβασμό που αισθάνονται για την προσπάθεια που γίνεται, και οδήγησε σε αυτήν την σπουδαία επιτυχία.

Όλα ήταν ομαλά μέχρι την άφιξή μας στο Βελιγράδι, και στο ξενοδοχείο διαμονής μας, το οποίο βρισκόταν σε μια περιοχή πολύ κοντά στο κέντρο και στην «καρδιά» της πόλης (2-3 χλμ), την οποία βέβαια δεν πρόλαβα να επισκεφτώ, καθώς ο χρόνος ήταν αμείλικτος, και το πρόγραμμα του τριημέρου (26-28/04) απαιτούσε ατελείωτες ώρες παρουσίας στο γήπεδο..

Αμέσως, λοιπόν, ξεκίνησα για το γήπεδο, την Μπεογκράτσκα Αρένα, όπου η πρόσβαση και οι συνθήκες εργασίας μας ήταν άνετες και ευνοϊκές. Μόνο αρνητικό, η «πολική» θερμοκρασία στο εσωτερικό του γηπέδου, η οποία, όπως μας εξήγησαν, σχετίζεται με τη συντήρηση του εντυπωσιακού και ξεχωριστού γυάλινου παρκέ. Ευτυχώς, αυτό ήταν ένα πρόβλημα που μέρα με τη μέρα διορθωνόταν. Επίσης, όπως είναι λογικό, η τεράστια χωρητικότητα του γηπέδου ήταν αδύνατο να καλυφθεί, δυσκολεύοντας τη δημιουργία της επιθυμητής ατμόσφαιρας από τους φιλάθλους. Οι οπαδοί του Περιστερίου, βέβαια, δε σταμάτησαν δευτερόλεπτο να στηρίζουν την ομάδα τους, όπως και εκείνοι της Μάλαγα, που έκαναν αρκετό «θόρυβο» στα δικά τους παιχνίδια.

Φυσικά, βέβαια, το πιο σημαντικό για όλους μας ήταν το αγωνιστικό κομμάτι, η ιστορική πρόκληση του Περιστερίου, και η ευκαιρία να βιώσουμε ακόμα σπουδαιότερες στιγμές στη διάρκεια του τριημέρου, δίπλα στην ομάδα του Βασίλη Σπανούλη. Το παιχνίδι με την Τενερίφη ήταν μια «μάχη», στην οποία όλοι ανεξαιρέτως οι πρωταγωνιστές, γνώριζαν απόλυτα το διακύβευμα, και έδωσα ό,τι είχαν και δεν είχαν για αυτό.

Από τον ηγέτη της ομάδας, Τζο Ράγκλαντ, που δεν ήθελε να βγαίνει δευτερόλεπτο από το παρκέ, μέχρι τον αρχηγό Λεωνίδα Κασελάκη, τους υπόλοιπους ξένους της ομάδας, και τους συγκινητικούς Στέλιο Πουλιανίτη και Νίκο Χουγκάζ, που ήρθαν από τον πάγκο και έδειξαν εμφατικά, τι σήμαινε για αυτούς αυτό το ματς.

Από την άλλη, μια ομάδα γεμάτη μυαλό, εμπειρία και γνήσιο πάθος για το άθλημα. Ο Μαρσελίνιο Χουέρτας, πριν κλείσει τα 41 του χρόνια, αγωνιζόταν και συμπεριφερόταν σα να παίζει τα σημαντικότερα παιχνίδια της καριέρας του, και στον ημιτελικό, και στον τελικό. Η τρομερή και καθ’ όλα γνωστή μας φυσιογνωμία του Γκιόργκι Σερμαντίνι, στα 35 του, δίδασκε πως παίζεται η θέση του σέντερ στο επιθετικό κομμάτι, και ο Κάιλ Γκάι, ως μακράν ο νεότερος της τριάδας που πλήγωσε το Περιστέρι ήταν ο «οδοστρωτήρας» που ήθελε να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του.

Η ήττα (93-97) «πόνεσε» το Περιστέρι, και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Μετά το παιχνίδι, η πρόσβασή μας στα «έγκατα» της ομάδας, όπως είναι λογικό, ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη.

Όλοι, βέβαια, έδωσαν το «παρών» το επόμενο πρωί (27/04), στην τελετή απονομής των βραβείων του BCL, όπου το Περιστέρι πρωταγωνίστησε. Ο Βασίλης Σπανούλης, πήρε το βραβείο του κορυφαίου προπονητή της χρονιάς, ανάμεσα σε συναδέλφους του με τεράστια εμπειρία και αναγνωρισμένη αξία. Η ομιλία του ήταν γεμάτη συναίσθημα, με τους δικούς του ανθρώπους να βρίσκονται εκεί και να μοιράζονται την συγκίνησή του.

 


Τα πρόσωπα των παικτών, όσο κι αν χάρηκαν για τον προπονητή τους, αλλά και για τον Τζο Ράγκλαντ, που συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία πεντάδα, πρόδιδαν το πόσο θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί ως φιναλίστ της διοργάνωσης.

Λίγες ώρες αργότερα, το Περιστέρι πραγματοποίησε την προπόνησή του, ο Νίκος Χουγκάζ μας μίλησε για το κλίμα και τα συναισθήματα που επικρατούσαν στην ομάδα, και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον μικρό τελικό της Κυριακής (28/04).

Στον μικρό τελικό απέναντι στη Μούρθια, οι φίλαθλοι του Περιστερίου επεφύλασσαν ένα «πάρτι» στις εξέδρες για να επιβραβεύσουν την προσπάθεια της ομάδας, και οι παίκτες με τη σειρά τους πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις ως το φινάλε, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να αποφύγουν άλλη μια ήττα (84-87).

Όσο περνούσε η ώρα μετά τη λήξη και αυτού του αγώνα, ήταν φανερό πως η ηρεμία και η συνειδητοποίηση της εμπειρίας που βίωσαν όλοι στην ομάδα, έπαιρνε τη θέση της πίκρας και της επώδυνης σκέψης του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν λίγες λεπτομέρειες είχαν… γείρει προς τη δική τους μεριά. Όσο κι αν η απογοήτευση, όπως μας είπε ο Κένι Γουίλιαμς, ήταν μεγάλη λόγω της χαμένης ευκαιρίας.

Μετά από έναν απολαυστικό, υψηλού επιπέδου και μεγάλης έντασης τελικό, που βρήκε άξια πρωταθλήτρια την Μάλαγα, αποχωρήσαμε κατευθείαν για το αεροδρόμιο, επιστρέφοντας στην Αθήνα, μαζί και με την ομάδα του Περιστερίου, σε όμορφο κλίμα μεταξύ των φιλάθλων και των μελών της.

Όπου άκουγες τη φωνή του Βασίλη Σπανούλη αυτό το τριήμερο, μιλούσε για μπάσκετ. Για την προσπάθεια που έγινε όχι μόνο τώρα, αλλά όλη τη χρονιά, και για την πορεία που κανείς δεν περίμενε. Χαρακτηριστικό είναι ένα στιγμιότυπο, όπου στο αεροδρόμιο της Αθήνας, μετά τις 4 τα ξημερώματα, ο κόουτς Σπανούλης αφιέρωσε αρκετό χρόνο μιλώντας με συμβουλευτικό και εμψυχωτικό ύφος στον Νίκο Χουγκάζ, ο οποίος, στο φινάλε του μικρού τελικού με τη Μούρθια, υπέπεσε σε ένα λάθος που ενδεχομένως τον πείραξε.

Μέσα από όλα αυτά, νομίζω πως γίνεται ξεκάθαρο το πόσο σημαντική, γεμάτη καινούργιες γνώσεις και εμπειρίες ήταν η συγκεκριμένη αποστολή, δίπλα σε μια ομάδα που αποπνέει υγεία, και εκπροσώπησε με τον τρόπο που θέλουμε το ελληνικό μπάσκετ.

Αναμφίβολα, η εικόνα της ομάδας να γίνεται ένα κουβάρι με τους φιλάθλους, τραγουδώντας «για την πόλη και για τη φανέλα» μέσα στην Μπεογκράτσκα Αρένα, είναι μια εικόνα που δε θα χαραχθεί ως πραγματική ανάμνηση, αλλά θα μείνει στην φαντασία όσων βρέθηκαν εκεί. Μια εικόνα που σίγουρα κάθε υγιής φίλος του ελληνικού μπάσκετ θα ήθελε να αντικρίσει.

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0