Basket Talk

Η βραδιά που συνάντησα τον Λούκα Ντόντσιτς (αλλά δεν πήρε χαμπάρι ότι ήμουν σχεδόν δίπλα του) (video)

Λούκα Ντόντσιτς Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ 2023 Σλοβενία Ελλάδα NBA Νίκος Γκάλης Ζόραν Ντράγκιτς tags :
Η βραδιά που συνάντησα τον Λούκα Ντόντσιτς (αλλά δεν πήρε χαμπάρι ότι ήμουν σχεδόν δίπλα του) (video)
Είναι μερικές στιγμές που ξέρεις ότι θα τις θυμάσαι για το υπόλοιπο της ζωής σου. Έτσι και για μένα η 4η Αυγούστου του 2023 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου ως η μέρα που θαύμασα από κοντά ένα από τα μπασκετικά μου είδωλα.
Σχετικά Άρθρα

Γράφει η Ευτυχία Οικονομίδου

Θα σκεφτεί κανείς πως είναι ιεροσυλία να μιλάμε για οποιονδήποτε άλλον πέρα από τον Νίκο Γκάλη αναφερόμενοι σε εκείνο το βράδυ της Παρασκευής και δεν θα έχει άδικο. Όμως ανήκοντας στη… νέα γενιά και ως λάτρης του NBA τολμώ να επικεντρωθώ στο κορίτσι μέσα μου που πραγματοποίησε εκείνη τη μέρα ένα μικρό όνειρό της αντικρίζοντας τον Λούκα Ντόντσιτς.

Από πολύ νωρίς στην μέχρι τώρα πορεία μου, μου δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία να ζήσω μια ιστορική βραδιά. Μόλις έμαθα ότι θα καλύψω δημοσιογραφικά την ημέρα της βράβευσης του Έλληνα «θεού» του μπάσκετ, παράλληλα με τον φιλικό αγώνα της Ελλάδας και της Σλοβενίας δε μπόρεσα να κρύψω τον ενθουσιασμό μου αλλά φυσικά και το άγχος μου!

Όχι μόνο ήταν το πρώτο μου παιχνίδι με την Εθνική ομάδα, αλλά θα ήμουν παρούσα στην τιμητική τελετή που ήταν αφιερωμένη στον Νίκο Γκάλη και θα θαύμαζα από κοντά τον αγαπημένο μου Λούκα Ντόντσιτς. Η αδυναμία μου για το NBA είναι δεδομένη, οπότε ένα μεγάλο μου όνειρο θα έπαιρνε σάρκα και οστά.

Όλες οι μέρες κυλούσαν δημιουργικά μεν, αλλά μηχανικά. Το μυαλό ήταν στην Παρασκευή. Έκανα τα πάντα για μπορέσω να βρεθώ με κάποιον τρόπο κοντά στον σταρ των Μάβερικς. Έβαλα μάλιστα και τα μεγάλα μέσα, ονόματι Ζόραν Ντράγκιτς. Σκέφτηκα ότι μετά την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που κάναμε εφ’ όλης της ύλης με τον Σλοβένο διεθνή μια μέρα πριν το ματς, θα τον συναντούσα και μπορεί να είχα την ευκαιρία να δω μαζί και τον Λούκα «Μάτζικ» από πιο κοντά. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση τόσο εύκολο.

«Έχω αρκετό χώρο αποθήκευσης στο κινητό μου»; «Πήρα όλους τους φορτιστές για το λάπτοπ»; «Θα προλάβω να απαθανατίσω κάθε στιγμή»; Ήταν μερικές από τις αγχώδεις σκέψεις που έκανα πριν ξεκινήσω για το Κλειστό του ΟΑΚΑ. Ήθελα όλα να πάνε «ρολόι» και δεν θα επέτρεπα να συμβούν αλλιώς.

5941840.jpg

Φτάνοντας στο γήπεδο η αγωνία και ο ενθουσιασμός κυριολεκτικά με είχαν «λούσει». Μπαίνοντας μέσα δεν πίστευα αυτό που αντίκριζα. Οι εθνικές είχαν βγει στο παρκέ για το ζέσταμά τους και ο Ντόντσιτς ήταν μπροστά στα μάτια μου και βάραγε σουτάκια. Προσιτός και ταπεινός δεν άφησε κανέναν μικρό του θαυμαστή παραπονεμένο μοιράζοντας αυτόγραφα.

Η συνειδητοποίηση της κατάστασης που ζούσα έγινε κατά την παρουσίαση των ομάδων. Το γήπεδο ζητωκραύγασε το όνομα του αρχηγού της Σλοβενίας κι εγώ δεν πίστευα στα… μάτια μου. Έχουν περάσει μέρες και μέρες ατελείωτου ξενυχτιού για να παρακολουθήσω τους αγώνες στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού βλέποντας τον Λούκα να κάνει τα… μαγικά του έχοντας στο μυαλό μου πως πολύ δύσκολα θα βιώσω κάτι τέτοιο από κοντά κι αν συνέβαινε θα αργούσε σίγουρα. Κι όμως κατάφερα να τον δω σε απόσταση μόλις 15 λεπτών από το σπίτι μου.

Η βραδιά αυτή, όμως, μου επιφύλασσε κι άλλες συγκινήσεις που σίγουρα δεν τις περίμενα. Ούσα 25 ετών είμαι από τους άτυχους που δεν έχουν δει τον Νίκο Γκάλη να παίζει μπάσκετ. Λιγοστά βιντεάκια, άρθρα, συζητήσεις είναι οι μόνες προσλαμβάνουσες που είχα κι εγώ και όλοι στην ηλικία μου από τον παίκτη που σύστησε στους Έλληνες το μπάσκετ και τους έκανε να το αγαπήσουν.

Η στιγμή που η φανέλα του Γκάλη με το νούμερο «4» από το Ευρωπαϊκό του 1987 ανυψώθηκε στον… ουρανό του γηπέδου που φέρει το όνομά του ήταν ανατριχιαστική. Το κατάμεστο ΟΑΚΑ σειόταν, όλοι φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Έλληνα Hall of Famer κι εκείνος δε μπορούσε να βρει τις λέξεις για να απευθυνθεί στον κόσμο.

Ο «ψυχρός εκτελεστής», ο  «γκάνγκστερ» που είτε σε νίκη, είτε σε ήττα δεν έδειχνε τα συναισθήματά του, τώρα είχε λυγίζει. Ο Νίκος Γκάλης έκλαιγε και κλαίγαμε κι εμείς μαζί του. Είναι το «I made it» moment που στην περίπτωση του Έλληνα «θεού» άργησε αρκετά χρόνια. Ρίγος, συγκίνηση και πάνω απ’ όλα σεβασμός.

Μετά την ολοκλήρωση της τιμητικής τελετής χρειάστηκαν λίγα λεπτά ώστε οι παίκτες να προθερμαθούν κι εμείς για να… συνέλθουμε. Τα… ραντάρ μου τον έπιασαν πάλι, δεν γινόταν να τον ξεχάσω για πολύ. Ο Λούκα Ντόντσιτς, το παιδί θαύμα του Παγκόσμιου μπάσκετ αγκαλιάζει τον θρύλο του αθλήματος. «Greatness recognize greatness».

5942048.jpg

Το ματς ξεκίνησε και η Εθνική Ελλάδας επέβαλε από νωρίς τον δικό της ρυθμό. Για την Σλοβενία όλα περνούσαν από τα χέρια του νέου της αρχηγού. Πώς να γίνει διαφορετικά άλλωστε; Μόλις δεκατρία λεπτά τον απολαύσαμε με την «πορτοκαλί θεά» που την χειρίζεται με περίσσια χάρη και ευκολία μιας και μετά την ανάπαυλα, ο Λούκα Ντόντσιτς έμεινε στον πάγκο λόγω ενοχλήσεων. Σε αυτά τα 13 λεπτά, όμως, πρόλαβε και σκόραρε 18 πόντους παραμένοντας ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας του έως και το τέλος της αναμέτρησης.

IMG_20230804_182845_1.jpg

Σίγουρα θέλαμε κι άλλο Λούκα. Όση ώρα και να τον βλέπαμε να παίζει δεν θα ήταν αρκετή. Με τη λήξη του αγώνα, ο στόχος ήταν ένας. Πώς θα βρεθώ όσο το δυνατόν πιο κοντά του. Μάζεψα γρήγορα τα «μπογαλάκια» μου από τα δημοσιογραφικά και έτρεξα στα αποδυτήρια του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για δηλώσεις. Τσεκ.

Επόμενη στάση: Αποδυτήρια Σλοβενίας. Προφανώς και τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια, αλλά κατάφερα και τρύπωσα στήνοντας «καραούλι» στην έξοδο προς το πούλμαν. Εκεί συνάντησα τον συμπαθέστατο Ζόραν Ντράγκιτς που επιτέλους γνώριζα από κοντά. Όπως ήταν φυσικό η διάθεση όλων των παικτών ήταν πολύ πεσμένη λόγω του σοβαρότατου τραυματισμού του Βλάτκο Τσάντσαρ κατά τη διάρκεια του αγώνα, που υπέστη ρήξη χιαστού, έτσι ήταν λοιπόν και του «Ζόκι».

Τα λεπτά περνούσαν και η σκέψη, ότι μάλλον ο Λούκα Ντόντσιτς είχε φυγαδευτεί στα κλεφτά από καμιά μυστική πόρτα, όλο και γιγαντωνόταν στο κεφάλι μου. Μέχρι που γύρισα και κοίταξα το πούλμαν της Εθνικής Σλοβενίας και εκεί τον είδα. Καθόταν μέσα, στο παράθυρο ακριβώς από πάνω μου. Είχε καταφέρει φαίνεται να το «σκάσει» από νωρίς.

IMG_20230804_215125.jpg

Οι προσπάθειες των λιγοστών παιδιών που βρίσκονταν εκεί για να του τραβήξουν την προσοχή έπεσαν στο… κενό. Μετά την ήττα από την Ελλάδα και τον τραυματισμό του συμπαίκτη του φαινόταν πως δεν είχε όρεξη.

IMG_20230804_215340.jpg

Τι ζητήσαμε βρε Λούκα; Ένα νεύμα, ένα βλέμμα. Μας το έδωσε όμως, γύρισε και μας χαμογέλασε, δεν μας άφησε με το παράπονο. Μετά βέβαια, όπως ήταν φυσικό, αποσύρθηκε στην ησυχία του τραβώντας το κουρτινάκι του παραθύρου του.

Αυτή ήταν η πρώτη μου, άτυπη, συνάντηση με έναν κορυφαίο παίκτη του πρωταθλήματος που αγαπώ. Ήρθα για πρώτη φορά κοντά στο… όνειρο του NBA και το αίσθημα ικανοποίησης που ένιωσα παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής ήταν κάτι δεν είχα ξανά βιώσει. Αυτό μέχρι το επόμενο.

Και που ξέρεις Λούκα, μπορεί να συναντηθούμε ξανά σε κάποιο παρκέ…

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0