Ένας χορός που φάνταζε αιώνιος, τρεις ταξιδιώτες που έγιναν ντόπιοι. Το χρόνο όμως δεν τον κέρδισε κανείς. Μπράιντ Ντάνστον, Μπόγιαν Ντόυμπλιεβιτς και Άντονι Ράντολφ πέρασαν μια ολόκληρη (μπασκετική) ζωή στο δικό τους… λιμάνι και το BN Sports τους λέει αντίο.
Ευτυχώς ο ρομαντισμός στο μπάσκετ έχει τις ρίζες του… βαθιά καταχωνιασμένες ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο της «γηραιάς ηπείρου». Φαινόμενο που δεν σχετίζεται μόνο με την εντοπιότητα καθώς «είσαι, ό,τι νιώθεις» και… βαστάς από όπου αισθάνεσαι. Τα παραδείγματα αρκετά όμως μειώνονται αισθητά αφού οι τρεις πρεσβύτεροι της κατηγορίας, μάζεψαν τις θύμησές τους για άλλες πολιτείες (αν όχι για τη σύνταξη κάποιοι).
Στο φετινό μεταγραφικό παζάρι της «σπυριάρας» στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης, έχει απ’ όλα ο… μπαχτσές. Ηχηρές μεταγραφές, ακόμα πιο πολύκροτες αποχωρήσεις αλλά και έντονα φορτισμένες αποδεσμεύσεις. Ή καλύτερα νοητές φυγές. Γιατί ένα μεγάλο κομμάτι τους θα ανήκει εκεί για πάντα με όλα αυτά που έχουν να θυμούνται.
Ο Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς πήγε… παιδάκι στη Βαλένθια και έφυγε ένας μεστός τριαντάρης μετά από 11 ολόκληρα χρόνια. Στα βήματά του και ο Μπράιντ Ντάνστον, ο οποίος παρέμεινε στα στενά του Βοσπόρου 8 χρόνια μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι του με την Εφές ενώ τέλος, Άντονι Ράντολφ και Ρεάλ Μαδρίτης είπαν αντίο μετά από τόνους δακρύων χαράς αλλά και πόνου. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών της «πορτοκαλί θεάς» στην Ευρώπη ήρθε η ώρα να αφήσουν το «σπίτι» τους και το BN Sports ξεχωρίζει τη μία εκείνη στιγμή, ανάμεσα στις δεκάδες/εκατοντάδες, που δεν θα ξεχάσουν ούτε οι ίδιοι στα βαθιά τους γεράματα.
Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς (Βαλένθια, 11 χρόνια)
Το «Pabellón Fuente de San Luis» χωρίς τον Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς; Μοιάζει σαν ψέμα. Μετά από 11 ολόκληρες σεζόν στις όχθες του ποταμού Τούρια, ο Μαυροβούνιος σέντερ δεν θα φορά πια τα «πορτοκαλί» της Βαλένθια, ψάχνοντας αλλού το επόμενο συμβόλαιο της καριέρας του. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα λησμονηθεί από τους φίλους της ομάδας καθώς ο Μπόγιαν έγινε κάτι παραπάνω από δικό τους παιδί.
Ο Ντούμπλειβιτς, ο οποίος έφτασε στην ανατολική Ισπανία το καλοκαίρι του 2012, αποχώρησε από την «Taronja» όντας ο αλλοδαπός (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι) με τους περισσότερους αγώνες και τις περισσότερες αγωνιστικές περιόδους φυσικά. Συνέδεσε το όνομά του με την πρώτη θέση όλων των εποχών του συλλόγου τόσο στο σκοράρισμα όσο και στα ριμπάουντ, όμως αν έπρεπε να ξεχωρίσει κανείς κάτι από αυτό το ταξίδι, θα ήταν οι τελικοί της ACB το 2017.
Τότε που η Βαλένθια «σόκαρε» την Ιβηρική, κατακτώντας διαχρονικά το πρώτο πρωτάθλημα της στη Liga Endessa. Απέναντι στο φαβορί Ρεάλ Μαδρίτης (3-1 η σειρά), τα… όργια του Μπόγιαν του έδωσαν το βραβείο του MVP των τελικών και τον εδραίωσαν ως το αγαπημένο παιδί της κερκίδας.
Μπράιντ Ντάνστον (Εφές Ανατολού, 8 χρόνια)
«Ένας αρχηγός, ένας καπετάνιος, ένας θρύλος… Σου είμαστε ευγνώμονες για τα ρεκόρ που έσπασες, για τα επιτεύγματά σου, για την αφοσίωση και τον αγώνα σου.
Bir lider, bir kaptan, bir efsane...
— Anadolu Efes SK (@AnadoluEfesSK) June 29, 2023
Kırdığın rekorlar, başardıkların, adanmışlığın ve mücadelen için sana minnettarız.
Her zaman ailemizin bir parçası olacaksın BLOKLARIN EFENDİSİ?
Thank you for everything, Cap! #HouseOfBlue #BenimYerimBurası pic.twitter.com/a7dWCuW5zB
Θα είσαι πάντα μέλος της οικογένειάς μας MASTER OF THE BLOCKS! Ευχαριστώ για όλα, Cap!». Το τι σήμαινε ο Μπράιαντ Ντάνστον για την Εφές και τι η Εφές για τον Μπράιαντ Ντάνστον καλύτερα να το δείξουν τα λόγια του τουρκικού συλλόγου στο αποχαιρετιστήριο μήνυμα προς τον αρχηγό.
Επί εποχής του, η Αναντολού «άνθισε» και γιγαντώθηκε με τον - από θαύμα ζώντα – Αμερικανό να βάζει κάτι παραπάνω από το… λιθαράκι του στο οικοδόμημα που κυριάρχησε στην Ευρώπη την προηγούμενη τετραετία.
Έχοντας δύο Ευρωλίγκες στο παλμαρέ του για να καυχιέται (2021, 2022), οι οποίες πιθανότατα θα ήταν τρεις αν δεν πρόκυπτε ο Covid-19 και παρά την αναμενόμενη πτώση της επιδραστικότητάς του στο παιχνίδι της Εφές την τελευταία διετία, πρωταπριλιά του 2022 έφτασε σε ένα νούμερο ορόσημο που δύσκολα θα ξεπεραστεί.
Ο σκληροτράχηλος Μπράιαντ με την Ελληνίδα γυναίκα και τις όμορφες αναμνήσεις στον Πειραιά, έφτασε σε ένα ματς κόντρα στην Άλμπα Βερολίνου τις 300 (!) τάπες στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, τοποθετώντας τον πήχη σε δυσθεώρητα επίπεδα. Είκοσι μήνες νωρίτερα, είχε συμπεριληφθεί στην κορυφαία δεκάδα της Εφές για τη δεύτερη δεκαετία του τρέχοντα αιώνα.
A historical moment for @AnadoluEfesSK big man Bryant Dunston ???
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) April 1, 2022
He becomes the first player to reach 300 blocks in Turkish Airlines EuroLeague !#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/6pZGCwVB3g
Άντονι Ράντολφ (7 χρόνια, Ρεάλ Μαδρίτης)
«Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο» λέει ένα λαϊκό άσμα και στην περίπτωση του Άντονι Ράντολφ βρίσκει πάτημα στον απόλυτο βαθμό. Ο πολιτογραφημένος Σλοβένος, αφότου έγινε γνωστός στο ευρωπαϊκό στερέωμα με την Λοκομοτίβ Κούμπαν του Γιώργου Μπαρτζώκα, έριξε… άγκυρα στη Μαδρίτη, ζώντας πολλές χαρές και λιγότερες αλλά έντονές, λύπες.
✨ Mejores momentos de Anthony Randolph en el Real Madrid ✨ pic.twitter.com/zct7moPhaK
— Real Madrid Basket (@RMBaloncesto) June 29, 2023
Ο σπουδαίος αυτός Αμερικανός φόργουορντ αποτέλεσε σημείο αναφοράς στη «Βασίλισσα» όσο ήταν υγιής με αποκορύφωμα τις σεζόν 2017-18 και 2018-19. Παρόλα αυτά η ατυχία του χτύπησε την… πόρτα δις και δυστυχώς για εκείνον, τους «μερένγκες» και το μπάσκετ εν γένει, εκείνος άνοιξε.
Ένας τραυματισμός στον αριστερό του αχίλλειο σε ένα ματς κόντρα στον Ολυμπιακό το Δεκέμβρη του 2020, τον… καθήλωσε και πριν προλάβει να αναρρώσει μετά από ένα χρόνο, έπληξε το χιαστό του και ο εφιάλτης ξαναήρθε. Εξαιτίας λοιπόν των δυσκολιών αυτών τα τελευταία 2μιση χρόνια, η επιστροφή του στην ενεργό δράση στις 2 Απριλίου του 2023 για ένα ματς του ισπανικού πρωταθλήματος, ενώ αρχικά έμοιαζε απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο για έναν 33χρονο, αποτελεί την πιο σημαντική στιγμή της 7ετής καριέρας του στη Μαδρίτη. Ένας πεισματάρης Αμερικανός που δεν αποκλείεται να τερματίσει τον επαγγελματικό του βίο μετά τη Ρεάλ.
Μάνος Φυρογένης
