Από τον Σκονοκίνι και τον Σάντσες στον Βιλντόζα: Η «πράσινη» εθνική Αργεντινής (video)

Αργεντινός παικταράς και μπάσκετ. Δεν είναι και το πιο σύνηθες να ακούει κανείς, όχι όμως επειδή οι νοτιαμερικανοί δεν έχουν παράδοση στη «σπυριάρα». Μόνο και μόνο επειδή στο ποδόσφαιρο, έχουν διαπρέψει μερικοί από τους κορυφαίους όλων των εποχών, όπως οι Μέσι και Μαραντόνα.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι κάποια παιδάκια ακολούθησαν απαραίτητα την «στρογγυλή θεά». Με μια σύντομη σκέψη, οι Μανού Τζινόμπιλι και Λουίς Σκόλα έχουν γράψει τη δική τους, ξεχωριστή ιστορία στο μπάσκετ. Αυτό επιδιώκει να καταφέρει και ο Λούκα Βιλντόζα. Πριν από τον «πράσινο» γκαρντ, υπήρξαν διάφορες περιπτώσεις παικτών που… μάγεψαν την Ελλάδα με ρυθμούς αργεντίνικου τάνγκο.

Μαρσέλο Νικόλα

Γνωστός στο ελληνικό κοινό έγινε όταν έπαιζε στην Τάουγκρες Μπασκόνια και ο λόγος ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Σαπόρτα, με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ το 1996.

Την αμέσως επόμενη σεζόν πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, όπου βρήκε τον συμπατριώτη του, Ούγκο Σκονοκίνι. Η σεζόν του στο «τριφύλλι» χαρακτηρίστηκε ως… μέτρια, με τον ίδιο να μετρά 6.5 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα. Όταν έφυγε από τα μέρη μας βέβαια συνεργάστηκε με τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης (Ομπράντοβις, Μεσίνα, Ντ’ Άντονι) και ήταν μέλος της… τρελο-παρέας που έβαλαν την Αργεντινή στον παγκόσμιο χάρτη.

Ούγκο Σκονοκίνι

Ο Σκονοκίνι ή αλλιώς «αγριογούρουνο» όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω της ορμής και της εκρηκτικότητας που τον διακατείχε, ήταν το γηραιότερο μέλος μιας φουρνιάς παικτών της Αργεντινής που κατέκτησαν τον κόσμο. Στην Ελλάδα ήρθε το 1996 για τον Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς, όμως η χρονιά ήταν κακή και το καλοκαίρι έφυγε για να ακολουθήσει τις οδηγίες του Μεσίνα στην Κίντερ Μπολόνια. Εκεί έμεινε 4 χρονιές και μάλιστα κατέκτησε την Ευρωλίγκα του 1998 απέναντι στην ΑΕΚ, με τον ίδιο στο ματς να βάζει 10 πόντους και να μαζεύει 8 ριμπάουντ.

Φαμπρίτσιο Ομπέρτο

Αφίχθη στην Ελλάδα το 1998 μετά από καταπληκτική σεζόν που του έφερε και το βραβείο του MVP στη χώρα του. Στον Ολυμπιακό του Ίφκοβιτς, ο Ομπέρτο έμελλε να αγωνιστεί κατευθείαν στο κορυφαίο επίπεδο όμως άργησε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της Ευρωλίγκας και για αυτό τον λόγο δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής με αποτέλεσμα σε 22 ματς να έχει κατά μέσο όρο 5.3 πόντους και 3.9 ριμπάουντ σε 16 λεπτά.

Ωστόσο, παρότι εγχώριο τίτλο δεν πανηγύρισε στην Ελλάδα, κατάφερε να βάλει και ο ίδιος ένα μικρό λιθαράκι στην τελευταία πρόκριση του Ολυμπιακού σε Final Four μέχρι το 2009 στο Βερολίνο όπου και έλαβε την 4η θέση.

Χόρχε Ράκα

Ο Χόρχε Ράκα δεν πρόλαβε να αγωνιστεί στον ΠΑΟΚ όσο θα ήθελαν οι φίλαθλοι του «δικεφάλου του Βορρά». Παιχταράς, τρομερός σουτέρ και με πολύ κρίσιμα σουτ στην καριέρα του. Χαρακτηριστική η συνεισφορά του στο «διπλό» του ΠΑΟΚ στη Βαρκελώνη, αλλά και σε μια τεράστιας σημασίας νίκη στο Παλέ, κόντρα στο μισητό αντίπαλο, Άρη.

Ο Χόρχε Ράκα εκτέλεσε τον Άρη, αν και ο Παναγιώτης Λιαδέλης ήταν ο πρώτος σκόρερ του ΠΑΟΚ. Ο Αργεντίνος με το ισπανικό διαβατήριο γνωρίζοντας καλά ότι το κλασικό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης είναι «κάτι σαν το Μπαρτσελόνα - Ρεάλ» σήκωσε επιθετικά τον «δικέφαλο» στη δεύτερη περίοδο, ενώ με τρίποντο έδωσε τη χαριστική βολή στον Άρη. Ήταν ο μοναδικός αξιόπιστος σουτέρ του ντέρμπι, στοιχείο που έκρινε οριστικά την έκβασή του. «Εγώ έκανα απλώς το καθήκον μου. Έκανα ό,τι ξέρω να κάνω» είπε ο «Μπάτμαν» για τους 14 πολύτιμους πόντους που πέτυχε.

Πέπε Σάντσες

Το παρατσούκλι του ήταν «El Cerebro» δηλαδή «ο εγκέφαλος» και μάλλον αυτό δεν έγινε τυχαία. Ο Σάντσες είχε μια μοναδική ικανότητα να… φτιάχνει τους συμπαίκτες του, με ασίστ που δεν έβλεπε κανείς άλλος μέσα στο παρκέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απίθανη ασίστ σε ένα «κλάσικο» εναντίον της Ρεάλ το 2008.



Στην Ελλάδα έπαιξε για μισή σεζόν στον Παναθηναϊκό και με τους «πράσινους» κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο του 2002 στην Μπολόνια. Παράλληλα, ήταν βασικότατο μέλος της μεγάλης Εθνικής Αργεντινής που αποτελούνταν από παίκτες «σεσημασμένους» όπως οι Μανού Τζινόμπιλι, Κάρλος Ντελφίνο, Αντρές Νοτσιόνι, ενώ στη γραμμή των ψηλών υπήρχαν ονόματα όπως ο Λουίς Σκόλα και ο Φαμπρίτσιο Ομπέρτο.

Ρούμπεν Βολκοβίσκι

Αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό σε μια πολύ κακή σεζόν, όπου οι «ερυθρόλευκοι» με τον Σάκοτα στο τιμόνι τερμάτισαν στην 8^η θέση της Α1 και στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ αποκλείστηκαν από τον Παναθηναϊκό με 2-0 στη σειρά. Στην Ευρώπη, έφτασαν μέχρι το Top 16 όπου δε μπόρεσαν να είναι ανταγωνιστικοί, όμως ο ίδιος είχε 15 συμμετοχές με 9.8 πόντους και 4.1 ριμπάουντ κατά μέσο όρο.

Με την Εθνική Αργεντινής ο Βολκοβίσκι αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 (9η θέση), στο Μουντομπάσκετ του 1998 (8η θέση), στο Μουντομπάσκετ του 2002, όπου κατέκτησε το Ασημένο Μετάλιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όπου κατέκτησε το Χρυσό Μετάλιο και στο Μουντομπάσκετ του 2006 (4η θέση).

Χουάν Βαουλέτ

Με μόλις μια συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση (Ολυμπιακοί Αγώνες 2021) με την «αλμπισελέστε», ο Βαουλέτ ήρθε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2021, ως παίκτης που γνωρίζει καλά τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθώς είχε προϋπηρεσία, μια διετία στη Μανρέσα που ήταν και ο πρώτος του σταθμός στην Ευρώπη.

Δε συνέβαλλε τα μέγιστα στη «Βασίλισσα», παρόλο που αποκτήθηκε με μεγάλες προσδοκίες και στη λήξη της σεζόν και με τον Στέφανο Δέδα στο τιμόνι, λύθηκε «κοινή συναινέσει» το συμβόλαιό του.

Λούκα Βιλντόζα

Έρχεται στον Παναθηναϊκό, θεωρητικά στο… peek της καριέρας του, στα καλύτερά του. Μπορεί να αφήσει εντυπώσεις και να… τρυπώσει στην καρδιά των φιλάθλων του «τριφυλλιού», όπως έκαναν πρόσφατα οι Νέντοβιτς, Τζέιμς και Χεζόνια.

Το σίγουρο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι έχει πάθει ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια και φαίνεται να έχει μάθει κιόλας! Η κίνηση με Βιλντόζα δείχνει ότι πλέει προς τη σωστή κατεύθυνση, πόσω μάλλον αν αναλογιστούμε ότι στον πάγκο βρίσκεται ένας πολύ έμπειρος προπονητής, με ηχηρή παρουσία, που ό,τι λέει… πρέπει να περάσει.

Χρήστος Παπαδόπουλος

www.bnsports.gr