Δεν άλλαξαν μόνο τα πρόσωπα στον πάγκο του Παναθηναϊκού αλλά και οι συνήθειες. Μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, ο Γκριγκόνις άφησε το… ποδήλατο και αποτέλεσε την Νο1 απειλή, σε αντίθεση με τον Μπέικον που βρήκε σκορ μόνο από βολές και αγωνίστηκε λιγότερο από 20 λεπτά.
Το τελευταίο τους… χαρτί παίζουν οι «πράσινοι» για να σώσουν οτιδήποτε κι΄ αν σώζεται που λέει και το τραγούδι, με το Χρήστο Σερέλη να έχει καταλάβει και με το παραπάνω, ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές στην ομάδα. Το αν είναι εκείνος ικανός για μία πιο ελπιδοφόρα μέρα, χωρίς να έχει επιλέξει το ρόστερ του και με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις να… τρέχουν και να πιέζουν, θα φανεί. Τα πρώτα δείγματα ωστόσο φανερώνουν αέρα… αναθεώρησης μιας πάγιας, επί Ράντονιτς, τακτικής που εκ του αποτελέσματος δεν έφερε στον Παναθηναϊκό σχεδόν τίποτα πέρα από την απογοήτευση και τη δυσπιστία στις τάξεις των απαιτητικών φιλάθλων του.
Παρότι λοιπόν τα αποτελέσματα δεν άλλαξαν όχθη (ήττες από Αρμάνι και Εφές) παραμένοντας ίδια με εκείνον στο «τιμόνι» και ταυτόχρονα εξανεμίστηκε κάθε ελπίδα για διεκδίκηση μιας θέσης στην 8αδα, η διαφορά φιλοσοφίας και στόχευσης στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Έλληνα τεχνικό πλέον στον πάγκο είναι εμφανής. Ο Σερέλης από το δεύτερο αγώνα που κόουτσαρε το «τριφύλλι» (κόντρα στο Μιλάνο δεν είχε προλάβει καλά καλά προπόνηση να κάνει με την καινούργια του ομάδα) φανέρωσε το πλάνο του να ανοίξει το ροτέισον, και να βάλει στην εξίσωση παίκτες που επί Ράντονιτς ήταν… φαντάσματα του εαυτού τους, δίνοντας στον Παναθηναϊκό βάθος και φρεσκάδα.
Το «μπαμ του καλοκαιριού, έσκασε!
Έπρεπε να περάσουν πέντε ολόκληροι μήνες για να για να νιώσει ο Παναθηναϊκός ότι στο ρόστερ του έχει τον πραγματικό Μάριους Γκριγκόνις και όχι τον κλώνο του. Τον παίκτη εκείνο που ήρθε στην Ελλάδα στα μέσα του Ιουλίου «μετά Βαϊων και Κλάδων» από κοτζάμ ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά έμεινε εκτός του ελληνικού ρόστερ και από την έβδομη στροφή της Ευρωλίγκας απλά… εξαφανίστηκε. Ή καλύτερα «κάηκε» στο ποδήλατο.
Ο Λιθουανός γκαρντ με εξαίρεση την πρεμιέρα κόντρα στη «βασίλισσα» είχε θετικό πρόσημο στο πρώτο κομμάτι της περίοδού στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ωστόσο με την έλευση του Ντουέιν Μπέικον, ο χρόνος συμμετοχής και μαζί η συνεισφορά του στο παιχνίδι των «πρασίνων» έκαναν… βουτιά. Ήταν φανερό πως δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του (κοντά στα 14 λεπτά συμμετοχής) και ως εκ τούτου και ο ίδιος δεν απέδιδε στα παρκέ ούτε το ελάχιστο από αυτά που μπορούσε. Η ψυχολογία άλλωστε στον αθλητισμό και δη στο μπάσκετ παίζει τεράστιο ρόλο και του Γκριγκόνις όλο αυτό το διάστημα ήταν στα «τάρταρα».
Στην πρώτη κατ΄ ουσίαν παρουσία του Χρήστου Σερέλη στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ο ξεχασμένος… μεταλλάχθηκε με το καλημέρα. Ο Λιθουανός έμεινε στο παρκέ 23 λεπτά (το περισσότερο τη φετινή σεζόν), «φόρτωσε» με ισάριθμους πόντους το αντίπαλο καλάθι (season high, αγγίζοντας και το ρεκόρ καριέρας του) και μοίρασε 4 ασίστ (τις περισσότερες που έχει δώσει φέτος). Αν λοιπόν δεν ήταν αυτό μία ηχηρή απάντηση προς πάσα κατεύθυνση για ό,τι συνέβαινε τους προηγούμενες μήνες, τότε τι είναι;
Δεν καταλαβαίνει από ονόματα
Το δεύτερο στοιχείο του αγώνα με την Εφές που δεν γίνεται να περάσει στα «ψιλά» είναι η χρησιμοποίηση και η απόδοση του Ντουέιν Μπέικον. Ο σούπερ σταρ των «πρασίνων» και δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης μετά τον Σάσα Βεζένκοφ, όχι έμεινε για πρώτη φορά φέτος κάτω από τους 10 πόντους (3 συνολικά), παίρνοντας μονάχα 4 προσπάθειες (οι λιγότερες έως τώρα ήταν 11) αλλά βρήκε σκορ αποκλειστικά και μονό από τη «γραμμή της φιλανθρωπίας».
Το πρώτο «βιολί» του Παναθηναϊκού, από τα χέρια του οποίου εξαρτιόταν εν πολλοίς η επιθετική βραδιά των «πρασίνων» ήταν στο παρκέ του ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης (2/3), άλλος άνθρωπος. Εκτός των άλλων, περιορίστηκε κατά πολύ και ο χρόνος συμμετοχής του Μπέικον στην πεντάδα του Παναθηναϊκού καθώς από τα… ακατέβατα 30λεπτα που είχε έως τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις, έπεσε κάτω από τα 20 (19:20 λεπτά) με τον Χρήστο Σερέλη να στέλνει σαφές μήνυμα.
Εκτός του Μπέικον, και ο Νέιτ Ουόλτερς βγήκε από το προσκήνιο. Ο πόιντ γκαρντ του Παναθηναϊκού έπαιξε λιγότερο από 10 λεπτά απέναντι στο σύνολο του Αταμάν και μένει να φανεί αν θα πάρει και εκείνον η… μπάλα των εσωτερικών ανακατατάξεων.
Την… ανιούσα από την άλλη παίρνει όπως όλα δείχνουν ο Λευτέρης Μαντζούκας. Η χρησιμοποίηση του ελληνικού κορμού και η ανάδειξη του ποιοτικού εγχώριου «προϊόντος» αποτελούσε ανέκαθεν προτεραιότητα για τον Χρήστο Σερέλη στο Λαύριο και τα πρώτα δείγματα από Μαντζούκα μεριά (13μιση λεπτά συμμετοχής σε δύο αγώνες) φανερώνουν πως θα επιχειρήσει με τον ίδιο γνώμονα και στο υψηλότερο επίπεδο, όσο μείνει σε αυτό και όσο φυσικά είναι εφικτό.
Μάνος Φυρογένης
