Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από τον περασμένο Δεκέμβρη και το θέλημα των πολλών που έγινε πράξη. Ο Μέσι και η παρέα του έβγαλαν τους Αργεντινούς στους δρόμους, χαρίζοντας τους στιγμές «μεθυστικές». 70 μερόνυχτα αργότερα ο Ντεκ, ο Καμπάτσο και τα άλλα παιδιά, τους έβαλαν ξανά… μέσα. Η «αλμπισελέστε» μετά από 41 χρόνια δεν θα βρίσκεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο και γι΄ αυτό οφείλεται εν πολλοίς ένας δικός της άνθρωπος.
Στις περισσότερες κοινωνικές εκφάνσεις υπάρχει το λεγόμενο δίπολο. Άλλοι το λένε γιν-γιαν, άλλοι άσπρο και μαύρο, άλλοι ζενίθ και ναδίρ, άλλοι παράδεισος και κόλαση. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που προτιμούν τους όρους επιτυχία και αποτυχία και μάλλον αυτοί είναι πιο δόκιμοι στον αθλητισμό και δη στην περίπτωση της Εθνικής ομάδας της Αργεντινής. Η «αλμπισελέστε» μέσα σε κάτι περισσότερο από 2 μήνες τα βίωσε και τα δύο στον υπερθετικό βαθμό. Και εκεί που αντίκρυσε την… κακή πλευρά του νομίσματος, είδε το πρόσωπο ενός δικού της ανθρώπου, του Νέστο ή Τσε για τους πολλούς, Γκαρσία.
Ήταν Κυριακή 18 του Δεκέμβρη όταν στην μια γωνιά του πλανήτη, με όλα τα φώτα στραμμένα εκεί, η αρμάδα του Λιονέλ Σκαλόνι έφτανε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Οι περισσότεροι τότε μίλησαν για δικαίωση, Θεία δίκη, πεπρωμένο, ανώτερη δύναμη. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Αργεντινής επέστρεφε στην πατρίδα με το σπουδαιότερο τρόπαιο σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, στέλνοντας τους Λατινοαμερικάνους στον «έβδομο ουρανό».
Η μοίρα όμως παίζει περίεργα παιχνίδια και μία τέτοια επιτυχία, αφού πανηγυρίστηκε όπως της άρμοζε, έδωσε τη θέση της σε μία παταγώδη αποτυχία. Το συγκρότημα του «θρύλου» του αργεντίνικου μπάσκετ, Πάμπλο Πριχιόνι, υπέστη ιστορικό κάζο στην αυλαία των «παραθύρων» της ζώνης της Αμερικής από τη Δομινικανή Δημοκρατία και μετά από 9 συναπτές παρουσίες στα μεγαλύτερα ραντεβού της «πορτοκαλί θεάς», η Αργεντινή θα είναι απούσα.
Η «αλμπισελέστε» των Ντεκ, Καμπάτσο και Λαπροβίτολα, αν και κρατούσε την τύχη στα χέρια της με 17 πόντους διαφοράς στα τελευταία 12 λεπτά του αγώνα με τους Δομινακούς, «αυτοκτόνησε» και μαζί έχασε και το 7ο εισιτήριο για τα τελικά του MundoBasket 2023 στην Ασία.
Πίσω από την εξέλιξη αυτή όμως κρύβεται μία ιστορία εκδίκησης. Ο άνθρωπος που οδήγησε τους φιλοξενούμενους στην τεράστια αυτή ανατροπή, που σήμανε και την ταυτόχρονη πρόκριση στα τελικά, είναι Αργεντινός και είχε έναν λόγο παραπάνω να το κάνει.
Το περασμένο καλοκαίρι και μετά από ένα μόλις έτος στο… τιμόνι της «αλμπισελέστε» ο Γκαρσία απολύθηκε από την Ομοσπονδία λόγω πιέσεων των πρωτοκλασάτων ονομάτων της Αργεντινής. Και εκείνος, λίγους μήνες μετά την άκομψη είναι η αλήθεια απομάκρυνσή του, απάντησε με υψωμένες τις γροθιές μέσα στο «σπίτι» του από το οποίο εκδιώχθηκε άρον άρον. «Η εκδίκηση άλλωστε είναι ένα πιάτο που τρώγεται… κρύο» και ο Τσε έδωσε στους συμπατριώτες του και όσους τον αμφισβήτησαν, ένα καλό μάθημα για να το θυμούνται.
Οι φιναλίστ της τελευταίας διοργάνωσης λοιπόν αλλά και του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, δεν έμειναν πιστοί στο ραντεβού τους μετά από 41 (!) ολόκληρα χρόνια απογοητεύοντας 8000 φίλους τους στην Mar del Plata του Μπουένος Άιρες, παρότι είχαν τα… δυνατά τους χαρτιά στη σύνθεσή τους.
Στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής, όπου οι κάτοικοί της ζουν και αναπνέουν για τον αθλητισμό και τα σπορ, έζησαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αντίρροπα συναισθήματα στον υπέρτατο βαθμό. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα άλλωστε, με τη διαφορά ότι η προσγείωση ήταν υπέρ κάθε φαντασίας «ανώμαλη».
Μάνος Φυρογένης