Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες όλα τα παιδιά που παίζουν ή παρακολουθούν μπάσκετ, έχουν ονειρευτεί μια στιγμή που θα είχαν το ταλέντο του Μάικλ Τζόρνταν και πολλά θεωρούν ότι τον βοήθησαν τα παπούτσια του να φτάσει στην κορυφή. Το «Like Mike», μια καλτ ταινία των 2000’s πραγματεύεται ακριβώς αυτή τη σκέψη.
Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ο σωτήρας της «NIKE», των Μπουλς και το απόλυτο σύμβολο του NBA για σχεδόν 20 χρόνια. Δεν συνδέθηκε βέβαια μόνο με τη γνωστή εταιρεία αθλητικής ένδυσης και υπόδυσης, αλλά και άλλους κολωσσούς όπως η «Gatorade», εταιρεία ενεργειακών ποτών. Τον Αύγουστο του 1991, λίγο καιρό μετά το πρώτο του πρωτάθλημα, πρωταγωνιστεί σε ένα διαφημιστικό σποτ του brand στο οποίο ακούγεται το τραγούδι «Be like Mike».
11 χρόνια αργότερα, το 2002, μια ταινία με σχεδόν ίδιο τίτλο έκανε τον νεαρό ράπερ, Bow Wow σταρ της εποχής, μόλις στα 15 του, δίνοντας σάρκα και οστά στην πεποίθηση των θαυμαστών του Τζόρνταν, πως τα παπούτσια του είναι ξεχωριστά.
Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Κάλβιν Κέιμπριτζ, που μαζί με τους φίλους του, Μερφ και Ρετζ ζουν σε ορφανοτροφείο και αναγκάζονται να πουλούν σοκολάτες μετά από κάθε εντός έδρας ματς των Λος Άντζελες Νάιτς (μια άλλη εκδοχή των Κλίπερς), δίνοντας τα κέρδη στον άκαρδο διευθυντή του ιδρύματος. Ο προπονητής της ομάδας τον γνωρίζει από κοντά και του δίνει εισιτήρια για το επόμενο ματς κόντρα στους Τίμπεργουλβς. Στο μεταξύ ο μικρός βρίσκει σε ένα ενεχειροδανειστήριο παλιά παπούτσια φορεμένα από τον Τζόρνταν. Ένα άλλο μνησίκακο παιδί, ο Οξ, τα κλέβει και τα πετά στον υπόνομο. Μόλις ο Κάλβιν πάει να τα βγάλει από εκεί τον χτυπά μια αστραπή και κάτι αλλάζει.
Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα όταν πηγαίνει στον αγώνα και συμμετέχει σε διαγωνισμό κόντρα στον Τρέισι Ρέινολντς, σταρ των Νάιτς, τον οποίο κερδίζει σε μονό με alley hoop κάρφωμα στον εαυτό του. Ο προπονητής ενθουσιάζεται και τον ενσωματώνει στο ρόστερ, αν και ανήλικος.
Στα παιχνίδια που ακολουθούν ο Κάλβιν κάνει τους πάντες να απορούν με τις ικανότητές του, παίζοντας σαν βετεράνος απέναντι σε παίκτες όπως ο Τζέισον Κιντ, ο Άλεν Άιβερσον, ο Κρις Γουέμπερ και υπογράφει τελικά εγγυημένο συμβόλαιο ως το τέλος της σεζόν, έχοντας ως μέντορά του τον Ρέινολντς.
Όμως ο ιδιοκτήτης του ορφανοτροφείου που ζούσε ο νεαρός, παίρνει τα παπούτσια και ποντάρει 100.000 δολάρια σε ήττα της ομάδας. Στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής σεζόν ο Κέιμπριτζ καταφέρνει να τα ξαναπάρει και μπαίνει στο ματς κόντρα στους Ράπτορς του Βινς Κάρτερ, με τους Νάιτς να βρίσκονται πίσω με 80-59. Παίζοντας απίστευτα καταφέρνει να οδηγήσει το ματς στον πόντο, 102-103, με την τελευταία κατοχή δική του, όμως τα παπούτσια είχαν διαλυθεί.
Παρότι φοβισμένος, κάνει εν τέλει προσποίηση στον «Air Canada», προχωρά κατά μήκος της βασικής γραμμής και πασάρει στον Ρέινολντς, που δεν αστοχεί, γράφει το 104-103 με τη λήξη και δίνει την πρόκριση στα playoffs για πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού. O Κάλβιν δεν ξαναπαίζει και μαζί με τομ Μερφ υιοθετούνται από τον λυτρωτή του ματς, διατηρώντας επαφή με την Ρετζ, που επίσης βρίσκει νέο σπίτι.
Η ταινία δεν είναι δραματική, η βασισμένη σε αληθινή ιστορία όπως το «Coach Carter» ή «Δρόμος της δόξας», όμως πέρα από το fan service με τα παπούτσια, ασχολείται με ένα επίσης δυνατό θέμα όπως η υιοθεσία και οι ευκαιρίες που πρέπει να δίνονται σε παιδιά, αποτελώντας παράλληλα ένα σημείο συνάντησης πολλών NBAερς της εποχής.
Γιώργος Διαλυνάς
