Φιάσκο, πανωλεθρία, καταστροφή, είναι μια από τις πολλές λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό για την φετινή πορεία των Λέικερς. Μια πορεία που σε συνδυασμό με το ρόστερ της, προκαλεί ένα déjà vu ως προς το τι συνέβη, με την ομάδα που είχε φτιαχτεί την σεζόν του 2004.
Πολλοί, πριν την έναρξη της σεζόν πίστευαν ότι η ομάδα των Λέικερς, ήταν φτιαγμένη για να πρωταγωνιστήσει και πως θα μπορούσε να έφτανε ακόμα και στην κατάκτηση του τίτλου. Με την τριάδα Λεμπρόν, Ντέιβις και Ουέστμπρουκ και με τον πάγκο τους να περιλαμβάνει έμπειρους, ταλαντούχους αλλά και μεγάλους σε ηλικία παίκτες (Καρμέλο Άντονι, Ντουάιτ Χάουαρντ) πίστευαν πως ήταν αρκετό για να καταφέρουν να φτάσουν μέχρι το τέλος.
Η αλήθεια είναι πως δεν πήγε και πολύ καλά αυτό…
Μάλιστα μας θύμισε μια ομάδα που έκανε κάτι παρόμοιο την σεζόν 2003-04. όταν είχε δυο σούπερ-σταρ στην βασική της πεντάδα και προσπάθησε να την πλαισιώσει με παίκτες που είχαν εμπειρία, ταλέντο. Κατά σύμπτωση η ομάδα αυτή ήταν όπως και φέτος οι Λέικερς!
Με τον τότε προπονητή της ομάδας Φιλ Τζάκσον να διαθέτει στην φαρέτρα του τους Κόμπε Μπράιαντ και Σακίλ Ο΄Νιλ, αποφάσισε να τους πλαισιώσει με τους Hall of Famers Καρλ Μαλόουν και ο Γκάρι Πεϊτον, τα κοινά στοιχεία των οποίων ήταν;
1) Δεν είχαν πάρει τίτλο μέχρι εκείνη την περίοδο.
2) Και οι δυο όταν είχαν την ευκαιρία να φτάσουν μέχρι την κορυφή, δεν ξεπέρασαν το εμπόδιο των Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν.
Με τον απολογισμό στο τέλος εκείνης της σεζόν να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στα χρονικά, καθώς έφτασαν μέχρι τους τελικούς του πρωταθλήματος αλλά ηττήθηκαν από τους Πίστονς των Μπίλαπς, Χάμιλτον και Ουάλας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η «υπερομάδα» που είχε δημιουργηθεί να καταλήξει σε φιάσκο!
Κάτι παρόμοιο συνέβη και την φετινή σεζόν μόνο που τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμη χειρότερα για τους Λιμνανθρώπους, αφού δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε καν στο play in τουρνουά.
Με την ομάδα να έχει πολλές ατυχίες αλλά και πολλές λάθος επιλογές. Με την πιο σημαντική να είναι η επιλογή του Ράσελ Ουέστμπρουκ για τον οποίο χρειάστηκε να δώσουν στους Ουίζαρντς τους Κούζμα, Κάλνγτουελ-Ποουπ και Χάρελ!
Ο πάλαι ποτέ εκρηκτικός και MVP Ρας το μόνο που κατάφερε ήταν να προσφέρει πολλά αρνητικά χάι-λαιτς με τα… τούβλα που πετούσε στους περισσότερους αγώνες αφού δεν υπήρχε περίπτωση να άλλαζε τον τρόπο παιχνιδιού και τον χαρακτήρα του για το καλό της ομάδας στα 33 του χρόνια. Μαζί με αυτό υπήρχε και ένας πάγκος με παίκτες που δεν πρόσφεραν κάτι ιδιαίτερο στην ομάδα. Καρμέλο Άντονι, Ντουάιτ Χάουαρντ, Τρέβορ Αράιζα, Ντι Τζέι Όγκουστιν, Γουέιν Έλινγκτον και Έιβερι Μπράντλεϊ ήταν οι παίκτες που πλαισίωναν τον πάγκο των Λέικερς, έχοντας μέσο όρο ηλικίας τα 35 χρόνια.
Αλλά δυστυχώς έτσι είναι, όταν μιλάει ο… τζένεραλ μάνατζερ Λεμπρόν και όλοι οι υπόλοιποι απλά ακούνε τις επιθυμίες του και τις πραγματοποιούν. Η αλαζονεία του «βασιλιά» με το να θέλει απλά να σπάει ρεκόρ και να βάζει 30άρες σε κάθε αγώνα, η υπεροψία του Ουέστμπρουκ, οι τραυματισμοί του Ντέιβις και αυτός ο γερασμένος πάγκος ήταν μια συνταγή απόλυτης καταστροφής!
Με την επόμενη μέρα να βρίσκει τους Λέικερς σε πλήρη σύγχυση και τον κόσμο να ζητάει την αποχώρηση του Λεμπρόν από την ομάδα. Ωστόσο το συμβόλαιο του ισχύει μέχρι και το 2023 και μπορεί να φύγει μόνο με ανταλλαγή.
Άλλη μια πολύ πιθανή εκδοχή είναι η ανταλλαγή του Ουέστμπρουκ. Όμως οι Λέικερς παρατήρησαν στην trade deadline πως καμία ομάδα δεν θέλει να έχει στο ρόστερ της έναν τέτοιο παίκτη με τόσο βαρύ συμβόλαιο. Και σαν να μην έλειπε αυτό η ομάδα του Λος Άντζελες δεν έχει χώρο στο σάλαρι καπ, δεν έχει ντραφτ πικ και το μόνο που έχει μείνει είναι κούραση, απογοήτευση και απελπισία.
Ένα είναι το σίγουρο, το φετινό καλοκαίρι προμηνύεται πολύ μεγάλο για το καμάρι του L.A.
Βασίλης Σεϊμένης
