Η Κύπρος θα είναι μια από τις διοργανώτριες χώρες του Eurobasket του 2025, φιλοξενώντας έναν από τους ομίλους της διοργάνωσης στη Λεμεσό, για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Της δίνεται έτσι η ευκαιρία να δείξει την πρόοδο που κάνει επί χρόνια, η οποία φαίνεται εδώ και καιρό από τους προπονητές της, που αναλαμβάνουν ομάδες του εξωτερικού και από παίκτες που αποτελούν στελέχη ελληνικών ομάδων, όπως συνέβαινε και παλαιότερα.
Η Κύπρος θα διοργανώσει έναν εκ των ομίλων του Eurobasket του 2025 στη Λεμεσσό, όπως ανακοινώθηκε σε σχετική εκδήλωση της FIBA Europe στο Μόναχο, με τις άλλες δύο χώρες να είναι η Λετονία και η Φινλανδία. Σίγουρα δεν είναι υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως πλέον μπορεί να δείξει πως βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο από αυτό που πολλοί πιστεύουν, καθώς ειδικά στην Ελλάδα οι περισσότεροι θυμούνται ομάδες και μορφές του ποδοσφαίρου και όχι της καλαθοσφαίρισης. Κι όμως η γειτονική χώρα είχε και έχει (πολύ περισσότερη στο πρόσφατο παρελθόν) εξωστρέφεια προς τα μέρη μας αλλά και άλλες χώρες με παίκτες, αλλά και προπονητές.
Η σχέση με την Ελλάδα και το διεθνές προπονητικό «ξεπέταγμα»
Η φράση «Κύπριος μπασκετμπολίστας» αποτελεί... παραφωνία στα αυτιά πολλών, σε βαθμό αντίστοιχο με το «Άγγλος τερματοφύλακας» στο ποδόσφαιρο. Κι όμως, αν κάποιος κοιτάξει πιο προσεκτικά θα δει ότι όχι μόνο η χώρα είναι η πατρίδα αρκετών καλών παικτών και προπονητών, αλλά πολλοί εξ αυτών πέρασαν στο παρελθόν από την Ελλάδα και συνεχίζουν να το κάνουν, ενώ το ίδιο ισχύει και όσον αφορά τους προπονητές με κάποιους να «χτίζουν» όνομα σιγά σιγά σε χώρες της Ευρώπης.
Οι παίκτες
Ο Κώστας Στυλιανού ήταν από τους πιονέρους, ερχόμενος στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα το 1979 και το 1983, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς το 1982, παίζοντας και στα δύο ματς με τη Ρόμα. Ο γιος του, Νίκος αγωνίστηκε σε Φάρο, Ρέθυμνο και Καβάλα.
Ο Πρόδρομος Νικολαΐδης πέρασε από ΑΕΚ, Λάρισα, Ιωνικό, μεταξύ άλλων, ενώ πιο πρόσφατα ο Χριστόφορος Ραζής πέρασε από το Ρέθυμνο, ο Ανδρέας Χριστοδούλου αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ (έχει πάντως πάρει ελληνική μπασκετική υπηκοότητα), έχοντας παλαιότερα περάσει και από τον Ολυμπιακό. Στο εφηβικό (και εσχάτως και στην πρώτη ομάδα) στο τμήμα των Πειραιωτών βρίσκεται ο Ζέιντ Μουόσα που πήγε στην Κύπρο το 2018, ως πρόσφυγας από το Ιράκ και πήρε υπηκοότητα και είναι ήδη στέλεχος της Εθνικής ανδρών!
Οι προπονητές
Από την Ελλάδα έχουν περάσει και προπονητές. Ο Λίνος Γαβριήλ κάθισε στον πάγκο του Πανιωνίου και της Λάρισας, ο Τόνι Κωνσταντινίδης είχε θητεία στο Ρέθυμνο, ενώ κατάφερε να πάει σε Ρουμανία, Κόσοβο και πλέον εργάζεται στην Ουγγαρία.
Ο Χριστόφορος Λειβαδιώτης, ο οποίος είναι και ο νυν ομοσπονδιακός προπονητής, διαδεχόμενος τον Γαβριήλ, μπορεί να μην ήρθε στη χώρα μας, όμως διαπρέπει στο Ισραήλ με τη Χάποελ Μπερ Σεβά μία θεωρητικά μικρομεσαία ομάδα η οποία έκανε πρόσφατα «θόρυβο» κερδίζοντας μέχρι και τη θρυλική Μακάμπι Τελ Αβίβ λίγες μέρες μετά την απομάκρυνση του Γιάννη Σφαιρόπουλου από τον πάγκο της «ομάδας του λαού».
Η Κύπρος δεν έχει τίποτα να χάσει
Η ανάθεση φιλοξενίας ενός ομίλου του Eurobasket του 2025 στην Κύπρο από τη FIBA δεν ήρθε τυχαία. Ο Κεραυνός Στροβόλου έχει αγωνιστεί στο Basketball Champions League την περσινή σεζόν και πάλεψε όσο μπόρεσε, παρά τον αποκλεισμό στους ομίλους ενώ το 2007 είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του FIBA Europe Challenge όπου είχε ηττηθεί από τη ρωσική Σαμάρα.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό το κλαμπ που βλέπει να συντελείται πρόοδος, καθώς γενικά το επίπεδο στη χώρα ανεβαίνει. Η Κύπρος γίνεται πλέον η μικρότερη χώρα σε έκταση, (μόλις 9.062 τετραγωνικά χιλιόμετρα), που θα αναλάβει να διοργανώσει σκέλος του Eurobasket, με τον όμιλο να λαμβάνει χώρα στη Λεμεσό κάτι που σημαίνει ότι προκρίνεται αυτόματα στη διοργάνωση για πρώτη φορά στην ιστορία της. Για πρώτη φορά επίσης θα συμμετέχει η Εθνική ομάδα οποιουδήποτε ομαδικού αθλήματος σε τελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μέχρι τώρα έχει δώσει το «παρών» μόνο στα προκριματικά του θεσμού και στο Eurobasket Μικρών Χωρών, έχοντας δύο τρίτες θέσεις (1988, 1992) και δύο δεύτερες (1990, 1994).
Τα τελευταία χρόνια, δε, οι λεγόμενες «μικρές» εθνικές ομάδες αγοριών και κοριτσιών κάνουν σταθερά ανοδικά βήματα σκαρφαλώνοντας στην πυραμίδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Με τον Μουόσα και έναν κορμό από παίκτες γεννημένους στα 90’s έχουν τα φόντα να δείξουν κάτι καλό στο εγγύς μέλλον, αρχίζοντας από αυτό το τουρνουά. Μόνο να κερδίσουν έχουν από όλη αυτή τη διαδικασία, βελτιώνοντας το επίπεδό τους, το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα και κυρίως χρησιμοποιώντας όσα θα συμβούν ως πολύτιμη εμπειρία για το μέλλον.
Γιώργος Διαλυνάς
