Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται γι’ ακόμη μια χρονιά εκτός διάκρισης στην Ευρωλίγκα και η εσωστρέφεια μεγαλώνει. Παρόλο το κακό κλίμα ειδικά φέτος με τα πολλά μαζεμένα άσχημα αποτελέσματα, την -ήδη- απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας, οι δύο θρύλοι της ομάδας Φραγκίσκος Αλβέρτης και Δημήτρης Διαμαντίδης που ηγούνται του διοικητικού σχήματος την τελευταία σχεδόν διετία βγήκαν μπροστά στις διαπραγματέυσεις και έντυσαν στα «πράσινα» παιδιά με μεγάλες προοπτικές να αποτελέσουν τον κορμό του συλλόγου σε βάθος χρόνου. Ο λόγος για τον πιο έτοιμο Νίκο Χουγκάζ, τους προερχόμενους από τα τμήματα υποδομής Νεοκλή Αβδάλα, Εμμανουήλ Δήμου και τους ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους Λευτέρη Μαντζούκα και Αλέξανδρο Σαμοντούροφ.
Ο Χουγκάζ, είναι ο μεγαλύτερος απ’ όλους, γεννημένος το 2000, στηρίχθηκε πολύ στον Ιωνικό κι ανάγκασε το «τριφύλλι» να τον προσέξει. Ο Μαντζούκας ήρθε το 2020, έχοντας μπει από πιο πριν «στα βαθιά» χάρη στην εμπιστοσύνη του Μάκη Γιατρά στον Προμηθέα, παίζοντας στην Basket League πριν καν γίνει 15 ετών, ενώ χρησιμοποιήθηκε αρκετά και στο Eurocup, βάζοντας μεταξύ άλλων 31 πόντους με 6/6 τρίποντα κόντρα στην Γκραν Κανάρια.
Ο Αβδάλας είδε τον Δημήτρη Πρίφτη να τον εμπιστεύεται κι έγινε ο 3ος νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague, μόλις σε ηλικία 15 ετών στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Ο Δήμου έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα κόντρα στο Περιστέρι στα 18 του χρόνια και αμφότεροι προέρχονται από τις ακαδημίες του συλλόγου.
Ο Σαμοντούροφ είχε εξαιρετική παρουσία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων με την ομάδα ΔΕΚΑ (στην οποία προπονητής είναι ο πρώην «πράσινος» Νίκος Χατζηβρέττας, συμπαίκτης του Διαμαντίδη και στον Ηρακλή) και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού και της Μπαρτσελόνα. Μάλιστα οι «ερυθρόλευκοι» φάνηκε να έχουν σαφέστατο προβάδισμα για να τον κάνουν δικό τους όμως ο Παναθηναϊκός όμως είχε ένα δυνατό χαρτί που έκανε τη διαφορά. 
Τα ονόματα των Διαμαντίδη και Αλβέρτη που κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη συμφωνία, όπως συνέβη και στην περίπτωση του Μαντζούκα.
Να παλέψει με τους... δαίμονές του ο Παναθηναϊκός
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ενισχύθηκε με μερικά πολύ δυνατά ταλέντα, πρέπει όμως να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη με την προηγούμενη δεκαετία. Μετά τη φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είδε τη διοίκηση να κοιτά το μέλλον, φέρνοντας τους Παπαγιάννη, Διανμαντάκο, Χαραλαμπόπουλο και Μποχωρίδη. Απ’ όλους αυτούς σήμερα, όνομα κατάφερε να χτίσει μόνο ο σέντερ από τα Μέγαρα, για δύο λόγους. Οι πράσινοι είναι ένας σύλλογος που τα τελευταία 15 χρόνια περίπου πρωταγωνιστούσε.
Όταν έφυγαν οι μεγάλες δόξες αναγκάστηκε να στραφεί σε νεαρούς, όμως δεν το έκανε ολοκληρωτικά. Ο Παπαγιάννης δούλεψε σκληρά, κάτι που δε συνέβη, ή τουλάχιστον δε φάνηκε με τους υπόλοιπους, έχοντας βέβαια λίγες ευκαιρίες. Ο κόσμος είχε απαιτήσεις και η διοίκηση δεν θέλησε να αφιερώσει κάποιες σεζόν κοιτώντας μπροστά και προώθησε ουσιαστικά την πιο έτοιμη περίπτωση. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτή η νοοτροπία που συναντάμε σε χώρες όπως η Σερβία, η Γαλλία, η Ισπανία.
Καλές ακαδημίες έχουμε κι εμείς αλλά εκεί υπάρχει η έννοια του μακροπρόθεσμου. Οι εκάστοτε προπονητές δεν «παίζουν» το κεφάλι τους σε κάθε αγώνα και δίνουν τις ευκαιρίες που πρέπει. Ο Παναθηναϊκός έχει χρησιμοποιήσει 11 προπονητές (τρεις εξ αυτών για τουλάχιστον δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους) στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή και αυτόν τα λέει όλα. Το ταλέντο υπάρχει, το αν υπάρχει η θέληση για δουλειά και η υπομονή για να δουλευτεί σωστά και να αναδειχθεί, είναι άλλο θέμα.
Γιώργος Διαλυνάς
