Αυτό που έκανε η ΑΕΚ των 7 παικτών το βράδυ της Κυριακής κερδίζοντας το Περιστέρι συμβαίνει σπάνια – Αυτό που πρώτα απαξιώνουμε και μετά στηρίζουμε στα δύσκολα, δυστυχώς συμβαίνει συχνά…
Σχετικά Άρθρα
ΚΑΕ ΑΕΚ: «Για τον Στέφαν, ξανά!»
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα. Ο κόσμος όσο μπορεί, μέσα σε όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί με την πανδημία, προσπαθεί να νιώσει λίγο Χριστούγεννα. Η μπασκετική ΑΕΚ έχει να δώσει αγώνα νοκ άουτ για το Κύπελλο κόντρα στο Περιστέρι. Μην αναλύσω κι εγώ τα πόσα προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει αυτή η ομάδα φέτος; Τα ξέρετε όλοι… Όμως το να κερδίζεις με 7 παίκτες ένα τέτοιο παιχνίδι, λίγες ομάδες στον κόσμο μπορούν!
Ας μη γελιόμαστε: Το πιο πιθανό είναι να μην πάρει η ΑΕΚ το Κύπελλο στο final 4. Τα προβλήματα είναι τρομερά. Όμως τέτοιες νίκες σου δίνουν ζωή, γιατί δίνουν ελπίδα… Και χωρίς ελπίδα δε ζεις. Αυτό που έκανε η ΑΕΚ των 7 παικτών και των 1000 οπαδών στο κλειστό των Λιοσίων το βράδυ της Κυριακής συμβαίνει σπάνια… Άλλες ομάδες, άλλες φανέλες, άλλο DNA θα είχε… χάσει με το τζάμπολ. Η ψυχή και η φανέλα της ΑΕΚ όμως «μίλησαν».
Ξέρετε στη ζωή όταν είσαι στα… κάτω σου και έχεις να τα βάλεις με τον εαυτό σου, τα λάθη σου, τα προβλήματά σου και τους αντιπάλους φυσικά και καταφέρνεις να κερδίσεις έστω μία μάχη, νιώθεις σαν να έχεις κατακτήσει τον κόσμο… Μπορεί να αργήσει να έρθει ξανά μία τέτοια νίκη. Όμως την έχεις πετύχει ήδη μία φορά. Άρα μπορείς να την πετύχεις και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη. Αρκεί σε κάθε μάχη σου να είσαι… εκεί!
Αυτοί που άξιζαν να ζήσουν τη νίκη της ΑΕΚ επί του Περιστερίου είναι αυτά τα 1.000 άτομα που την επομένη των Χριστουγέννων ανέβηκαν στα Λιόσια και ήταν κοντά της… Αυτές τις νίκες τις αξίζουν και έχουν δικαίωμα να τις χαίρονται λίγο παραπάνω όσοι μπορούν, αντέχουν και είναι εκεί στα δύσκολα.
Ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Γιγάντωσε ένα τμήμα που είχε πάρα πολλά χρόνια να φέρει τίτλους. Έκανε κι αυτός τα λάθη του. Έχασε για λίγο το τιμόνι και πραγματικά η γενική εικόνα της σημερινής μπασκετικής ΑΕΚ είναι απογοητευτική. Το πιο εύκολο είναι να αρχίσει η κριτική, η απαξίωση και εν τέλει η αποκαθήλωση. Εύκολο να σηκώνεις τη… σημαία της επανάστασης και ν’ ασκείς κριτική μακριά από το πεδίο της μάχης. Δύσκολο να είσαι στο πεδίο της μάχης, να ξέρεις ότι μπορεί να χάσεις τον πόλεμο κι όμως να είσαι εκεί να στηρίζεις και να μάχεσαι ως το τέλος!
Δεν ξέρω αν ο Μάκης Αγγελόπουλος θα καταφέρει ο άνθρωπος να σώσει το καράβι και να επαναφέρει την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών και της ηρεμίας. Αυτό παλεύει πάντως… Ξέρω όμως πως όσοι είναι δίπλα του τώρα στα πολύ δύσκολα έχουν τη συνείδησή τους καθαρή. Θυμάμαι με πόσο μεγάλη ευκολία τα προηγούμενα 2-3 χρόνια απαξίωναν τη διοίκηση Μελισσανίδη στο ποδόσφαιρο και ζητούσαν από τον Μάκη Αγγελόπουλο να… πάρει την ΠΑΕ! Άλλο η κριτική, άλλο η στεναχώρια για την εικόνα και της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ από το 2018 έως και σήμερα, άλλο να ζητάς και να απαιτείς κιόλας να επανέλθει η ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών γιατί στεναχωριέσαι, όπως είναι λογικό, γι’ αυτό που βλέπεις, κι άλλο πράγμα ο μηδενισμός. Πόσο μάλλον ο «αποκεφαλισμός».
Αυτό που ενοχλεί αφάνταστα είναι πως ένα μεγάλο μέρος του κόσμου ξεχνάει εύκολα, απαξιώνει ευκολότερα, νιώθει ότι γνωρίζει πολλά και στην ουσία δεν ξέρει τίποτα, γυρίζει την πλάτη στη… μάχη και ζητάει νίκες στο μέτωπο μακριά από το πεδίο δράσης, ασκώντας και κριτική στους πολεμιστές και τον στρατηγό!
Η ΑΕΚ είναι τεράστια ομάδα και έχει την τύχη να έχει σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και χάντμπολ ακόμα, ανθρώπους που την αγαπούν και θέλουν το καλό της. Δεν είναι «φαντάσματα». Είναι άνθρωποι που προσπαθούν και την έχουν μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια, όταν μόλις πριν 10 χρόνια όλα τα αθλήματα της ΑΕΚ ήταν στο βούρκο της απαξίωσης. Έχουν κάνει κι αυτοί τα λάθη τους. Πάρα πολλά λάθη κιόλας. Αλλά και ποιος δεν κάνει;
Εν κατακλείδι: Από μία κρίση θα βγεις μόνο αν είσαι ενωμένος. Αν είσαι εκεί στηρίζεις και παλεύεις… Δεν κάνεις την προσπάθεια ακόμη πιο δύσκολη με… ειρωνείες. Δεν βάζεις περισσότερα εμπόδια. Ακόμη κι αν χαθεί η μάχη στο τέλος, η προσπάθεια έγινε… Ποτέ όμως ένας λαός ενωμένος, στα εύκολα ή στα δύσκολα, δεν έχασε. Και η ιστορία έχει αποδείξει πως μία ενωμένη ΑΕΚ μπορεί να πετύχει πολλά περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε…
Εκείνο το τριήμερο του Μάη του 2018 είναι οδηγός… Μέσα, όμως από κάτι βράδια σαν της Κυριακής γίναμε ΑΕΚ! Λίγες οι χαρές, πολλές οι πίκρες μας… Όλα τα βράδια μας όμως είναι γνήσια… Μέχρι να έρθει ξανά το… ’18. Για να έρθει όμως πιο γρήγορα, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, οδηγός είναι η ενότητα και η πίστη σε αυτούς τους ανθρώπους που παρά τα λάθη τους έχει αποδείξει ότι μπορούν να τη φέρουν εκεί…
