Στην παρουσία του ζωντανού θρύλου του Ελληνικού μπάσκετ στο γήπεδο που φέρει το όνομα του, στάθηκαν στις δηλώσεις τους, τρεις από τους διακριθέντες του αγώνα με τη Λευκορωσία:
Δημήτρης Αγραβάνης: «Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική. Το να παίζεις μπροστά σε τόσο κόσμο και στον Νίκο Γκάλη είναι υπέροχο. Για μένα ήταν η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου να παίζω με την Εθνική ομάδα μπροστά στον Νίκο Γκάλη. Η εικόνα μας στο ματς με τη Μεγάλη Βρετανία ήταν πολύ κακή και μας έκανε να πεισμώσουμε. Παίξαμε πολύ πιο σκληρά σήμερα και θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι και στα επόμενα παιχνίδια».
Κωστής Γόντικας: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, είναι μια ομάδα με πολύ καλές μονάδες και χρειάστηκε να παίξουμε πιεστική άμυνα. Έπρεπε να είμαι physical με τον Παραχούσκι, αυτή ήταν η εντολή και νομίζω τα πήγα καλά. Βάλαμε πίεση στους εαυτούς μας μετά την ήττα στην Αγγλία, ίσως παραπάνω από ότι έπρεπε. Ήμασταν όντως διστακτικοί στην αρχή, αλλά στη συνέχεια καταφέραμε να το αποβάλουμε και να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Ναι, η παρουσία του Νίκου Γκάλη ήταν αισθητή. Κανονικά δεν βλέπεις στην εξέδρα, αλλά ήταν αναπόφευκτο σήμερα. Είναι τιμή να είναι εδώ, δίπλα μας».
Παναγιώτης Καλαϊτζάκης: «Δεν ήμουν εγώ ο καθοριστικός παράγοντας. Είμαστε 12 παιδιά, τα δώσαμε όλοι όλα και πήραμε τη νίκη. Αυτό το εξαήμερο για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Εθνική Ανδρών και όλοι με αγκάλιασαν, με υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, με έμαθαν πολλά και θέλω πολύ να ευχαριστήσω το τεχνικό επιτελείο και να έχουμε υγεία, η ομάδα αυτή θα πάει μπροστά. Είναι μπάσκετ, είναι σαράντα λεπτά, όπως είπε και ο κόουτς. Σίγουρα υπήρχαν σκαμπανεβάσματα και το είδαμε και στην Αγγλία. Από το +10 μπορείς να βρεθείς στο -15 πολύ γρήγορα. Με τον Μιχάλη (Λούντζη) έχουμε παίξει μαζί στις μικρές εθνικές ομάδες και ξέραμε ο ένας τον άλλον. Όταν μπήκα μου είπε να βγάλουμε ενέργεια, μου είπε να πιέσουμε και να βγούμε μπροστά. Υπήρχε άγχος σίγουρα… Παίξαμε μετά από πολλά χρόνια εδώ, με πολύ κόσμο, με τον Νίκο Γκάλη εκεί. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά, τελειώσαμε, νικήσαμε και θα ξαναβρεθούμε σύντομα. Μου έχει λείψει η ομάδα μου, αλλά ανυπομονώ να επιστρέψω! Για τον Νίκο Γκάλη; Όταν μπήκε και άρχισε να τον χειροκροτά όλο το γήπεδο, μπήκα λίγο στη θέση του και προσπάθησα να σκεφτώ πως μπορεί να αισθάνεται κάποιος που ένα γήπεδο τον αποθεώνει. Είνα πολύ μεγάλο για έναν αθλητή. Έριξα 2-3 ματιές στην αρχή, αλλά μετά συγκεντρώθηκα στο παιχνίδι».
www.bnsports.gr
