Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης μπορεί να πέρασε από τον Παναθηναϊκό μόνο τη σεζόν 2003/04 αλλά ουδέποτε έκρυψε τα... καταπράσινα συναισθήματά του. Όπου και αν αγωνίστηκε δεν απαρνήθηκε την αγάπη του για το "τριφύλλι" και συνεχίζει να συνδέεται ακόμη και σήμερα με την ομάδα.
Το BN Sports του δίνει βήμα ενόψει της έναρξης της Α2 αφού συνεχίζει να βομβαρδίζει τα αντίπαλα καλάθια με τη φανέλα του Μαρουσίου για το οποίο φυσικά και μιλάει στάζοντας... μέλι. Παραδέχεται πως στα 43 του δεν θα «χωρούσε» στον Παναθηναϊκό, αναλύει όμως τις απόψεις του για την αρνητική εικόνα που βγάζει ο «Εξάστερος» στο ξεκίνημα της σεζόν!
Μία ακόμη χρονιά στο Μαρούσι για σένα. Πόσο θετικός είσαι για την πορεία σας στην φετινή Α2;
«Είναι ουσιαστικά η 5η μου χρονιά αν συνυπολογίσουμε και την προηγούμενη θητεία μου με το Μαρούσι στην Α1 παλιά και η 3η μου τώρα που γύρισα για να κλείσω την καριέρα μου, γιατί για αυτό γύρισα… Είμαι πολύ αισιόδοξος από την πρώτη στιγμή που πήγα, έχουμε δυο ανόδους από τότε. Μία άνοδο και μία τρίτη θέση που για μένα πέρσι ήταν σαν άνοδος με τις ομάδες υπήρχαν στην Α2.
Έχουμε ξεκινήσει φέτος την προετοιμασία πολύ νωρίς. Είμαστε σχεδόν η ίδια ομάδα με 22-3 προσθήκες που αυτό κάνουμε τα τελευταία χρόνια. Είμαστε μία παρέα, μία οικογένεια, περνάμε καλά και το χαιρόμαστε! Οπότε μόνο αισιόδοξος μπορώ να είμαι.»
Σκέφτεστε το ενδεχόμενο επιστροφής στην Α1; Υπάρχει σε κάποιο μέρος του μυαλού σας;
«Η ιδιαιτερότητα αυτής της ομάδας σχετικά με τους στόχους που βάζει κάθε χρόνο είναι να περνάει καλά και από εκεί και πέρα όλα τα άλλα έρχονται. Οπότε δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Το ξαναλέω και πίστεψέ με ότι όλοι όσοι έχουμε αντιμετωπίσει κατά καιρούς μας το λένε αυτό και είμαστε πολύ περήφανοι για το συγκεκριμένο κομμάτι. Πόση υγεία βγάζουμε σαν ομάδα και πόσο αγαπημένοι είμαστε. Αυτό θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε.
Επειδή ασχολούμαι και με τις ακαδημίες και τις υποδομές στο Μαρούσι, δεν νομίζω ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αυτοσκοπός είναι η άνοδος. Αλλά η ομάδα να βγάζει προς τα έξω ένα πρόσωπο υγιές σε όλα τα κομμάτια, το οποίο το κάνει ήδη. Από εκεί και πέρα η άνοδος να είσαι σίγουρη κάποια στιγμή θα έρθει, είτε του χρόνου, είτε σε δύο χρόνια, εφόσον κινούμαστε σε αυτά τα πλαίσια.»
Παρακολουθούμε πως κρατάς μία σταθερή βάση όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα στο σκοράρισμα. Νιώθεις ακόμη το ίδιο άνετα στο παρκέ ή αποτελεί και θέμα της ομάδας;
«Το πρώτο και το κυριότερο είναι πως βρίσκομαι σπίτι μου! Είναι η ομάδα που αγαπάω και ήθελα να γυρίσω πίσω να κλείσω την καριέρα μου. Οπότε έχει πολύ σημαντικό ρόλο στο αν εγώ έχω αυτή τη συγκομιδή τα τελευταία δύο χρόνια. Νιώθω ότι παίζω με τους κολλητούς μου, τους φίλους μου. Είμαι με έναν προπονητή που τον σέβομαι και τον αγαπάω και έχουμε μία πάρα πολύ καλή σχέση.
Πέρα από αυτό νιώθω πάρα πολύ καλά σαν Γιάννης αφού προπονούμαι καλά, το σώμα μου είναι μια χαρά, νιώθω άνετα μέσα στο παρκέ σίγουρα και είμαι στην ίδια κατάσταση με πέρσι!»
Όλοι λένε όσον αφορά τον αγαπημένο σου Παναθηναϊκό ότι χρειάζεται πλέι-μέικερ. Θα χωρούσες στο φετινό ρόστερ;
«Όχι, όχι. Έχω μάθει στη ζωή μου να σέβομαι τον εαυτό μου. Αυτή τη στιγμή είμαι 43 χρονών και δεν θα έπρεπε να παίζω ούτε στο Μαρούσι υπό φυσιολογικές συνθήκες και δεν ντρέπομαι να το πω. Το να παίζουμε αυτοί οι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία δεν μας κάνει κανείς χάρη. Παίζουμε με το σπαθί μας, γιατί πολλά έχουμε ακούσει. Έχουμε όλοι πρωταγωνιστικό ρόλο στις ομάδες μας, αλλά το λυπηρό είναι ότι δεν υπάρχουν παιδιά να έρθουν να μας βγάλουν. Ελπίζω χρόνο με τον χρόνο αυτό να καλυτερεύει, όπως γίνεται προσπάθεια τώρα στην Α1 με πολλά νέα παιδιά.
Δεν έχω στόχο να παίξω στον Παναθηναϊκό στα 43 μου, ούτε στα 35 και στα 37 μου. Όταν ήθελα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα μία χρονιά πήγα και το έκανα. Έπαιξα ένα χρόνο, βίωσα το όνειρό μου και έφυγα!»
Ποια είναι η γνώμη σου για τον κόουτς Πρίφτη;
«Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τον Δημήτρη Πρίφτη ατομικά. Για τον Παναθηναϊκό γενικά μπορώ να μιλήσω, αλλά ως μονάδα δεν θέλω να σχολιάσω κανέναν γιατί είναι άδικο. Θα σου μιλήσω για τον Παναθηναϊκό σαν Παναθηναϊκό ότι είναι πολύ κακή εικόνα αυτή που βγάζει στο παρκέ. Κοινώς δεν βλέπεται. Είναι πολύ άσχημο το θέαμα που παρουσιάζει αυτή τη στιγμή γιατί και εγώ σαν φίλος της ομάδας, που είμαι άρρωστος, δεν θεωρώ ότι αρμόζει στις προσδοκίες η 16η θέση στην περσινή Ευρωλίγκα ας πούμε.
Περιμέναμε όλοι φέτος να είναι τουλάχιστον λίγο καλύτερα τα πράγματα. Θα μου πεις είναι πολύ νωρίς. Ναι είναι! Αλλά αυτή τη στιγμή καλούμαστε να σχολιάσουμε το τώρα. Και το τώρα βρίσκεται στο ότι είναι ανεπίτρεπτο ο Παναθηναϊκός να χάνει από τον Άρη ένα ματς που ήταν 19 πόντους μπροστά. Με έναν σύλλογο που έχει πολλά προβλήματα και χίλια μπράβο στον Άρη για το επίτευγμα αυτό, γιατί έδειξαν καρδιά και κέρδισαν δίκαια.
Μία ομάδα που αυτή τη στιγμή θέλει να αλλάξει κάποια πράγματα δεν μπορεί να χάνει ούτε από τον Άρη, ούτε να βάζει 50 πόντους στη Μονακό. Και έχει και δύσκολη συνέχεια… Στην Ευρωλίγκα ακολουθούν δύσκολα παιχνίδια, στην Α1 γύρισε ο Ολυμπιακός και είναι δυνατός… Πρέπει να ληφθούν υπόψιν!»
Τι πιστεύεις ότι ευθύνεται στο γεγονός πως ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει τέτοια εικόνα και βρίσκεται ήδη 10 χρόνια εκτός Final Four;
«Πολλά μπορούμε να πούμε ότι φταίνε. Για αυτή τη δεκαετία που έχει να πάει Final Four, μπορώ να σου πω ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή θεωρώ απίθανο οι ελληνικές ομάδες να κοντράρουν τα μπάτζετ που έχει η πρώτη εξάδα, ας πούμε, στην Ευρώπη. Πάντα ό,τι δίνεις παίρνεις και κάποιες ομάδες είναι πάρα πολύ μπροστά αυτή τη στιγμή από τον Παναθηναϊκό.
Βέβαια, όταν συζητάμε για τον Παναθηναϊκό και λέμε ότι άλλες ομάδες είναι πολύ μπροστά είναι πολύ περίεργο. Έχει συνηθίσει ο κόσμος του διαφορετικά. Αλλά όλα στη ζωή κάνουν κύκλους, όπως πιστεύω και ότι αυτός είναι ο κύκλος του Παναθηναϊκού τη δεδομένη στιγμή. Ξεκινάει πάλι από το 0 και σε μία βάση που είναι συγκεκριμένο το μπάτζετ, αλλά και οι παίκτες που θα έρθουν με αυτό.
Σίγουρα θα γίνουν αστοχίες με αυτό και θα έρθουν παίκτες που δεν θα ανταποκρίνονται ή που θα φύγουν μετά από ένα διάστημα, ή οτιδήποτε άλλο συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια με πολλές αλλαγές σε παίκτες και προπονητές. Οπότε τα πράγματα είναι δύσκολα και θα γίνουν ακόμη περισσότερο αν χαθεί κάποιος εγχώριος τίτλος, που το απεύχομαι!»
Πιστεύεις παίζει το δικό του ρόλο η συνεχής αλλαγή σε προπονητές, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να χτίσουν κάτι σε ένα βάθος χρόνου;
«Ο Παναθηναϊκός έχει μάθει να έχει προπονητές τεράστιους. Για μένα που έχω δουλέψει με τον μεγαλύτερο, ο Ομπράντοβιτς ήταν ένας και δεν θα βρεις άλλον όμοιο. Ωστόσο, σίγουρα από τον σύλλογο έχουν περάσει πάρα πολύ καλοί προπονητές. Έχουν γίνει και πολύ κακές επιλογές κατά καιρούς, τις οποίες τις χρεώθηκε η ομάδα και από εκεί και πέρα όταν μπαίνεις σε μία λογική με την οποία στην πρώτη στραβή αλλάζω προπονητή και διώχνω και δύο ξένους, αυτό θα συνεχίσει να γίνει.
Ελπίζουμε σε μία καλύτερη συνέχεια γιατί έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές με αυτό το τμήμα. Πρέπει να κάνουμε υπομονή για να είναι ξανά ανταγωνιστικός στην Ευρώπη και να πηγαίνει σε Final Four είτε κάποια στιγμή να ξαναπάρει κάποιον ευρωπαϊκό τίτλο, αφού άλλωστε υπάρχει τρομερή αγάπη και τρομερός σεβασμός απέναντι στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού.»
Σταυρούλα Μουστακάτου
