Η άφιξη του Τάιλερ Ντόρσεϊ στο ΣΕΦ ανοίγει ένα… ευρύ πεδίο Ελληνοαμερικανών του Ολυμπιακού, που κρατά τρεις γενιές και φτάνει μέχρι τα 80s και την εποχή του Στηβ Γιατζόγλου!
Οι ομογενείς παίκτες έχουν κατορθώσει ανά περιόδους να δημιουργήσουν τις δικές τους… εποχές στον μπασκετικό Ολυμπιακό. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ που ενσωματώθηκε στην προετοιμασία της ομάδας ως μεταγραφή από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, έρχεται να προστεθεί στην κατηγορία αυτή και μαζί με τον Κώστα Κουφό, που αγωνίστηκε την περασμένη σεζόν με τους «ερυθρολεύκους», να δημιουργήσουν μία τρίτη γενιά Ελληνοαμερικανών!
Η συγκεκριμένη «παράδοση» ξεκίνησε από τη χρυσή φουρνιά της δεκαετίας του 1970, όταν ο Πολ Διάκουλας (και η γενιάδα του), ο Στηβ Γιατζόγλου και ο Τζόρτζ Καστρινάκης, ήρθαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποδώσουν το αμερικανικό ταλέντο στην ελληνική λογική!
Δύο από τους πιο επιτυχημένους φόργουορντ και ένας (εξωαγωνιστικά) αμφιλεγόμενος γκαρντ, που αποτέλεσαν μέλη της Εθνικής ομάδας, ενώ σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησαν το εγχώριο πρωτάθλημα. Ο πρώτος των… ομογενών, Διάκουλας, με καταγωγή από τη Ρόδο, φόρεσε και τη φανέλα του Κολοσσού, ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Ελβετία.
Μάλιστα, ο Γιατζόγλου παρέμεινε στην Ελλάδα και μετά την απόφασή του να σταματήσει, ώστε να κατοχυρώσει μία θέση στην άλλη πλευρά του πάγκου. Υπήρξε προπονητής στην Α1 με τον Ολυμπιακό, ενώ έφτασε μέχρι και την Κορέα. Κοσμογυρισμένος!
Μαζί με την τριάδα που αναφέρθηκε εμφανίζεται και ο Πολ Μελίνι! Ο… Παύλος μπορεί να μην αγωνίστηκε με το εθνόσημο, αλλά ήρθε από το Allbright για να δώσει το κάτι παραπάνω στα γκαρντ του Ολυμπιακού, ενώ όταν έθεσε εαυτόν εκτός παρκέ ασχολήθηκε με τα χρηματιστηριακά.
Το δεύτερο και πιο μεγάλο «κύμα» των ομογενών που ήρθαν στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού, δεν είχε σε ολόκληρο το φάσμα του την αντίστοιχη απόδοση. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της επομένης, το κοινό των «ερυθρολεύκων» γνώρισε τον Γιώργο Παπαδάκο. Ερχόμενος από το Τορόντο και διαμορφωμένος μπασκετικά από τους προπονητές στα παρκέ του Michigan, αποτέλεσε κομμάτι και της Εθνικής ομάδας.
Ενώ η συνέχεια, είχε μία θέση για τους Τζιμ Μανιάτη, Λου (Ηλία) Καρκαμπάση και Πητ Μπάλις. Όσο και για του Κένεθ Καρούν και Γκρεγκ Οικονόμου, χωρίς ωστόσο οι τελευταίου να έχουν μία θέση στην καρδιά των φιλάθλων, λόγω του σύντομου περάσματός τους.
Οι δύο εξ αυτών έκαναν μία γενναία «στροφή» στην καριέρα τους, όταν σταμάτησαν να υπηρετούν την πορτοκαλί «θεά». O λατρεμένος του κοινού, Τζιμ, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και αποφάσισε με το οικείο χαμόγελο να γίνει ιδιοκτήτης… τυροπιτάδικου στον Πειραιά, αλλά μερικά χρόνια αργότερα πήρε το ξανά το δρόμο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη, ο Λου Καρκαμπάσης σε μία αναζήτηση των ενδιαφερόντων του κατέληξε στην ιδιότητα του σομελιέ βρισκόμενος στον Καναδά.
Σύσσωμη η δεύτερη αυτή γενιά, αυτή τη στιγμή ζει στην Αμερική και μάλλον παρακολουθεί την προσπάθεια του Ντόρσεϊ να κρατήσει αυτό το φαινόμενο… ζωντανό και να αποδώσει στα επίπεδα της χρυσής εποχής τους!
Σταυρούλα Μουστακάτου
