Το Madison Square Garden είναι έτοιμο να βάλει και πάλι τα καλά του.
Είναι πλέον επίσημο. Ύστερα από πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα, διαδοχικές αποτυχίες και απεριόριστη χλεύη, οι Knicks θα δώσουν -επιτέλους- το παρών στην postseason του NBA για πρώτη φορά μετά από το 2013, κερδίζοντας μάλιστα το 4ο πολυτιμότερο εισιτήριο της Ανατολής.
To ΒΝ Sports θυμάται την τελευταία χρονιά που οι Νεοϋορκέζικοι αγωνίστηκαν στα playoffs και υπογραμμίζει τους κύριους παράγοντες επιτυχίας της εφετινής ομάδας του Tom Thibodeau.
Η προηγούμενη φορά
To 2012 πολλά πράγματα ήταν διαφορετικά στο NBA. O Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ακόμα παίκτης του Φιλαθλητικού, ο LeBron James έχτιζε τη δυναστεία του στο Μαϊάμι, o Paul George δεν είχε τραυματιστεί και οι Pacers έμοιαζαν με ομάδα που μπορούσε να αλλάξει τα μέχρι τότε δεδομένα. Παράλληλα, o Steph Curry δεν θύμιζε με τίποτα τον παίκτη που θα άλλαζε την ιστορία του μπάσκετ και ο 30χρονος, σήμερα, Damian Lillard έπαιρνε το βραβείο του rookie της χρονιάς.
Οι Knicks -που πήραν τότε τα δικαιώματα του Κώστα Παπανικολάου μέσω του ετήσιου draft- είχαν στο ρόστερ τους τον καλύτερο σκόρερ της Λίγκας, Carmelo Antony. Με ηγέτη τον «Melo» και δίπλα του τους Raymond Felton, J.R. Smith και Tyson Chandler, το σύνολο του Mike Woodson είχε κατακτήσει τη 2η θέση της Ανατολικής περιφέρειας πίσω μόνο από τους, μετέπειτα πρωταθλητές, Miami Heat.
Η postseason ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες. Στον πρώτο γύρο πέρασαν σχετικά εύκολα το εμπόδιο των Celtics (4-2) με τον Carmelo να ηγείται της επικράτησης τους. Στους ημιτελικούς περιφέρειας αντιμετώπισαν τους Indiana Pacers. Μια ομάδα με βάθος και μοιρασμένους ρόλους, που έμελλε να υπογράψει άλλη μια αποτυχημένη χρονιά των Knicks, κερδίζοντας τους με 4-2. Στην επταετία που ακολουθεί, το franchise βιώνει την απόλυτη ταπείνωση και τερματίζει σε κάθε σεζόν με αρνητικό ρεκόρ.
Οι επιτυχίες του σήμερα
Η Νέα Υόρκη έχει πλέον μια καλοδουλεμένη ομάδα που ακολουθεί με ακρίβεια το πλάνο του προπονητή της. Ο Thibodeau έχει δημιουργήσει ένα σύνολο πιστό στις αρχές του. Είναι πολύ physical, παίζει επιθετική άμυνα, στήνει συχνά παγίδες και βγάζει μεγάλη ένταση στο παρκέ. Με ψηλά σχήματα, που δεν υστερούν σε ταχύτητα και με τη θέληση να διεκδικήσουν κάθε κατοχή, οι Knicks είναι μια ομάδα που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει. Πέρυσι είχαν το 7ο χειρότερο defensive rating στο ΝΒΑ και φέτος το 3ο καλύτερο, δείγμα της βελτίωσης τους, λέξη που περιγράφει χαρακτηριστικά τη μετάλλαξη τους στην τελευταία σεζόν.
Το ρόστερ είναι σχετικά φτωχό από ταλέντο, αλλά πλούσιο σε εργατικότητα. Πέραν της ταυτότητας του «Thibs», προνόμιο τους είναι το ότι ο πυρήνας της ομάδας αποτελείται κυρίως από νεαρούς αθλητές που δουλεύουν ακατάπαυστα για να πετύχουν το σκοπό τους. Όλοι οι πρωταγωνιστές των Knicks παρουσιάζουν, στην παρούσα φάση, την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους δημιουργώντας ένα σύνολο που απαγορεύεται να υποτιμήσεις.
Ο Julius Randle είναι ο MVP των Νεοϋορκέζων. Φέτος, έχει μπολιάσει το πηγαίο ταλέντο του με ηγετικά στοιχεία, συνδυάζοντας ουσία και θέαμα. Σαν παίκτης των Lakers, είχε τη φήμη του αδιάφορου που δεν παίζει άμυνα και δεν διεκδικεί συχνά μπάλες. Όμως, ο Randle του 2021, είναι το φαβορί για το βραβείο του Πιο Βελτιωμένου Παίκτη, εξαργυρώνοντας μέρος της προόδου του, αφού αριθμεί 24.2 πόντους με 41% στο τρίποντο, 10.2 ριμπάουντ και 6 τελικές πάσες.
Εσωτερική μεταγραφή μπορεί να θεωρηθεί και ο RJ Barrett, που κάνει πλέον όλες τις δουλειές μέσα στο γήπεδο. Ο rookie, Immanuel Quickley, έρχεται κυρίως από τον πάγκο, είναι η επιτομή της σταθερότητας και με το μεγάλο του κορμί μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις της περιφέρειας. O Derrick Rose, στην επανένωση του με τον «Thibs» και στη δεύτερη θητεία του στο Madison Square Garden, προσθέτει εμπειρία σε ένα ρόστερ που θα ήταν ακόμα καλύτερο αν δεν είχε τραυματιστεί ο βασικός ψηλός, Mitchell Robinson.
Πέραν του αγωνιστικού, αξίζει κάποιος να αναφερθεί και στη διαχείριση των συμβολαίων του οργανισμού με τη μεγαλύτερη αξία στο NBA (5 δις δολάρια). Τα 19 εκατομμύρια του Randle μοιάζουν με… ψίχουλα για τα όσα κάνει στο παρκέ. Οι Barrett, Quickley, Toppin βρίσκονται ακόμα με τους «ταπεινούς» rookie μισθούς τους και παράλληλα, κανείς εκ των Rose, Burks, Noel, Bullock, δεν παίρνει πάνω από 8 εκατομμύρια, ποσό που δεν αντικατοπτρίζει την αντικειμενική προσφορά τους στο παρκέ.
Η Νέα Υόρκη αποτελούσε -και συνεχίζει να αποτελεί- έναν εκθαμβωτικό προορισμό για κάθε παίκτη του NBA. Φέτος, ωστόσο, εκτός από τη… βιτρίνα της πόλης της, παρουσιάζει ένα επιτυχημένο αγωνιστικό πλάνο που μαζί με τον άπλετο χώρο που έχει στο salary cap της, μπορεί να δελεάσει κάποιον superstar που θα είναι ικανός να την εδραιώσει μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της Λίγκας.
Πού βρίσκεται το ταβάνι τους;
Η Ανατολή, μετά από χρόνια, είναι πολύ ανταγωνιστική και αυτό από μόνο του οριοθετεί τα όνειρα των Knicks. Δεν συγκεντρώνουν μεγάλες πιθανότητες για το βήμα παραπάνω, ακόμα και αν το αγωνιστικό προφίλ τους ταιριάζει απόλυτα στις συνθήκες που απαιτούν τα playoffs. Το πρώτο τους εμπόδιο ακούει στο όνομα Atlanta Hawks, θα έχουν δύσκολο έργο, όμως η χρονιά τους θεωρείται ήδη επιτυχημένη. Με τον Thibodeau στην άκρη του πάγκου και εξελίξιμους παίκτες που ιδρώνουν στο παρκέ, οι Knicks έχουν όλα στοιχεία που χρειάζονται για να… ξορκίσουν από πάνω τους όλη τη μιζέρια των τελευταίων ετών.
Πάνος Σταμούλης
